Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα
Γέννηση23  Δεκεμβρίου 1896[1][2][3]
Παλέρμο[4][5][6]
Θάνατος23  Ιουλίου 1957[1][2][3]
Ρώμη[7][5][8]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του πνεύμονα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–1957)[9]
Βασίλειο της Ιταλίας (1896–1946)
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης
Ιδιότητασυγγραφέας[10][11], μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος[11]
ΣύζυγοςAlexandra Wolff Stomersee[12]
Σημαντικά έργαThe Leopard
ΒραβεύσειςΒραβείο Στρέγκα (1959)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα (Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Παλέρμο, 23 Δεκεμβρίου 1896Ρώμη, 23 Ιουλίου 1957) ήταν Ιταλός συγγραφέας. Έγραψε ένα και μοναδικό μυθιστόρημα, τον πασίγνωστο ''Γατόπαρδο''.

Καταγόταν από μεγάλη αριστοκρατική σικελική οικογένεια, που η παράδοση θέλει να έχει βυζαντινές ρίζες. Το 1934, με τον θάνατο του πατέρα του, κληρονόμησε τους τίτλους του 12ου Δούκα της Πάλμα, του 11ου Πρίγκιπα της Λαμπεντούζα, του Βαρώνου του Μοντεκιάρο και της Τορέτα, και του Μεγιστάνα (Grande) Πρώτης Τάξης της Ισπανίας. Ήταν γιος του Τζούλιο Μαρία Τομάζι (1868-1934) και της Βεατρίκης Μαστροτζιοβάννι Τάσκα ντι Κουτό (1870-1946). Έμεινε μοναχοπαίδι, μετά τον θάνατο από διφθερίτιδα της μεγαλύτερης αδελφής του το 1897. Άρχισε το 1915 να σπουδάζει νομικά στη Ρώμη, αλλά δεν πήρε ποτέ πτυχίο αφού την ίδια χρονιά επιστρατεύθηκε και πήρε μέρος ως υπολοχαγός στην καταστροφική για τους Ιταλούς μάχη του Καπορέττο. Αιχμαλωτίσθηκε από τους Αυστριακούς και φυλακίσθηκε στην Ουγγαρία, δραπέτευσε όμως και γύρισε με τα πόδια στην Ιταλία.

Μετά τον πόλεμο ταξίδεψε πολύ με τη μητέρα του, με την οποία ήταν στενά συνδεδεμένος, μελέτησε ξένη λογοτεχνία και ήταν τότε που συνέλαβε την ιδέα του μελλοντικού του μυθιστορήματος, του Γατόπαρδου. Το 1932 νυμφεύθηκε στη Ρίγα μια Γερμανίδα της Λεττονίας, την Αλεξάνδρα Βολφ φον Στόμερζεε, φοιτήτρια της ψυχανάλυσης.

Ο Γατόπαρδος είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Λαμπεντούζα. Απορρίφθηκε από δύο εκδότες και τελικά εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατό του. Αναφέρεται στα σικελικά δρώμενα κατά το Risorgimento Ιταλική ενοποίηση και στον στωικισμό με τον οποίο ο κεντρικός ήρωας αντιμετωπίζει την επερχόμενη ανατροπή καθεστώτων και αξιών. Υπάρχει μια ταύτιση της οικογένειας την ιστορία της οποίας αφηγείται το έργο, με την οικογένεια του συγγραφέα: Πέραν της όλης ατμόσφαιρας, στο οικόσημο των Τομάζι ντι Λαμπεντούζα απεικονίζεται μια λεοπάρδαλη, για την οποία γίνεται λόγος μέσα στο κείμενο του μυθιστορήματος.

Το έργο δίχασε τους διανοούμενους, αλλά σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία. Μεγάλη επίσης ήταν η επιτυχία της ομώνυμης ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι.

  • Ο αστεροειδής 14846 Λαμπεντούζα, που ανακαλύφθηκε το 1989, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του συγγραφέα, καθώς ο πρωταγωνιστής του Γατόπαρδου πρίγκιπας Φαμπρίτσιο Σαλίνα περιγράφεται ως ερασιτέχνης αστρονόμος.

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Il gattopardo (Ο γατόπαρδος, 1958) - ελλην. μετάφραση Κοσμάς Πολίτης (εκδ. «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», 1971) και Μαρία Σπυριδοπούλου (εκδ. «BELL», 1999)
  • Racconti (Αφηγήσεις, 1961) - ελλην. μετάφραση Μαρία Σπυριδοπούλου ως Η σειρήνα και άλλα διηγήματα (εκδ. «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ», 1993)
  • Lezioni su Stendhal (Μαθήματα περί Σταντάλ, 1977)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11926785v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Giuseppe-Tomasi-di-Lampedusa. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12828. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  6. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12828.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  8. 8,0 8,1 Sir David Gilmour, 4th Baronet: «The Last Leopard» (Αγγλικά) Pantheon Books. Νέα Υόρκη. 1988. σελ. 158. ISBN-10 0-679-40183-0.
  9. LIBRIS. 15  Οκτωβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/31fhj1xm2mvsnw8. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  10. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  11. 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/31699. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. Sir David Gilmour, 4th Baronet: «The Last Leopard» (Αγγλικά) Pantheon Books. Νέα Υόρκη. 1988. σελ. 63. ISBN-10 0-679-40183-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]