Παύλος Βαρδινογιάννης
| Παύλος Βαρδινογιάννης | |
|---|---|
| Βουλευτής Ρεθύμνης του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 19 Φεβρουαρίου 1956 – 21 Απριλίου 1967 | |
| Περίοδος 20 Νοεμβρίου 1977 – 19 Σεπτεμβρίου 1981 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 14 Φεβρουαρίου 1925, Επισκοπή Λαππαίων |
| Θάνατος | 4 Μαΐου 1984 (59 ετών) Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Ένωσις Κέντρου, Κόμμα Νεοφιλελευθέρων και Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Σύζυγος | Λήδα Κατακουζηνού (ν. 1964) |
| Επάγγελμα | πολιτικός |
Ο Παύλος Βαρδινογιάννης (Επισκοπή Λαππαίων, 14 Φεβρουαρίου[1] 1925 - Αθήνα, 4 Μαΐου 1984) ήταν Έλληνας πολιτικός και επιχειρηματίας, από τα πιο γνωστά μέλη της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1925 στην Επισκοπή Ρεθύμνου και ήταν το μεγαλύτερο από τα δέκα παιδιά του Γιάννη Βαρδινογιάννη από τον Άγιο Ιωάννη Σφακίων και της Χρυσής Θεοδωρουλάκη από το Γεράνι Ρεθύμνου. Ανάμεσα στα αδέλφια του ήταν οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και επιχειρηματίες Βαρδής και Νίκος, ο επιχειρηματίας και εφοπλιστής Θεόδωρος, ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Γιώργος, και η Ελένη, σύζυγος του βουλευτή και υπουργού Γιάννη Κεφαλογιάννη.[2]
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών στην Κρήτη. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, όμως δραπέτευσε από τις φυλακές και με τη βοήθεια της βρετανικής Secret Intelligence Service φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο.[2]
Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 1950, σε ηλικία μόλις 25 ετών, εντάχθηκε ενεργά στο Κόμμα Φιλελευθέρων και ανέλαβε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Σοφοκλή Βενιζέλου, που ήταν στενός φίλος της οικογένειάς του, και κατά τη διάρκεια των κεντρώων κυβερνήσεων των ετών 1950 - 1952 συχνά έπαιζε το ρόλο ενδιάμεσου ανάμεσα στον Σοφοκλή Βενιζέλο και τους Γεώργιο Παπανδρέου και Νικόλαο Πλαστήρα.
Από το 1956 μέχρι το 1967 ο Παύλος Βαρδινογιάννης εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Ρεθύμνου. Στις κυβερνήσεις Γεωργίου Παπανδρέου (1963 - 1965) διετέλεσε υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου και αναπληρωτής υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Τότε συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και το 1965 κατηγορήθηκε μαζί του για την Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ (προσπάθεια δημιουργίας μέσα στο Στρατό οργάνωσης αντιδεξιών αξιωματικών). Την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών αντιτάχθηκε στη δικτατορία, οι ηγέτες της οποίας διέταξαν τη σύλληψή του, αλλά εκείνος κατάφερε να διαφύγει στην Τουρκία με σκάφος που του έστειλε ο αδελφός του Νίκος[2] για να εκλεγεί μεταπολιτευτικά, το 1977, βουλευτής. Τον ίδιο χρόνο δημιούργησαν μαζί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων και το 1983 επέστρεψε στο πατροπαράδοτο Κόμμα Φιλελευθέρων, που είχε αναβιώσει ο Νικήτας Βενιζέλος, με την ιδιότητα του Γενικού Γραμματέα και εξ αιτίας της επιστροφής του αποχώρησε ο μέχρι τότε Γενικός Γραμματέας Κωνσταντίνος Μπαντουβάς, που προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ.
Είχε εξαιρετικές σχέσεις με πολλούς ηγέτες του Αραβικού κόσμου, από τις συντηρητικές μοναρχίες του Κόλπου μέχρι τη Λιβύη του Καντάφι, και για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου.[2]
Παράλληλα με την πολιτική, ασχολήθηκε και με τον αθλητισμό, χρηματοδοτώντας αθλητικά σωματεία της ιδιαίτερης πατρίδας του. Προς τιμήν του θεσπίστηκε το διεθνές μίτινγκ Στίβου Βαρδινογιάννεια που γίνεται κάθε χρόνο στο Ρέθυμνο της Κρήτης.
Ήταν παντρεμένος από το 1964 με την ζωγράφο, επιχειρηματία και συλλέκτρια έργων τέχνης Λήδα Βαρδινογιάννη (κουμπάρος στο γάμο τους ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου[2]), με την οποία δεν απέκτησαν απογόνους.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 4 Μαΐου 1984, σε ηλικία 59 ετών. Κηδεύτηκε στον τάφο της οικογένειας Κατακουζηνού στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Στο βιβλίο του Η αλήθεια και το μέλλον, ο Παύλος Βαρδινογιάννης αναφέρει ότι τη Δευτέρα 18 Απριλίου 1967 επισκέφθηκε τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Καστρί και του παρουσίασε στοιχεία για το στρατιωτικό κίνημα της 21ης Απριλίου, που προέκυπταν από τα πρακτικά του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου που είχε συνεδριάσει Μάρτιο και Απρίλιο τρεις φορές με μοναδικό αντικείμενο «εκλογές» και του επισήμανε ότι τα άρματα μάχης που είχαν έρθει στην Αθήνα από μονάδες της Βόρειας Ελλάδας για την εορτή της 25ης Μαρτίου παρέμεναν παράνομα στο Γουδί.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Πέρασαν 34 χρόνια χωρίς τον Παύλο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Βαρδινογιάννης Παύλος Αρχειοθετήθηκε 2014-06-05 στο Wayback Machine., λήμμα στο livepedia.gr
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιογραφικό
- Ι. Κ. Πρετεντέρης (29 Μαρτίου 1998). «Η βεντέτα Μητσοτάκη - Κεφαλογιάννη». Πολιτικά. ΤΟ ΒΗΜΑ online. σελίδες A26. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2008.[νεκρός σύνδεσμος]