Ματυρέν Ρομεγκάς
| Ματυρέν Ρομεγκάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1530 Mansonville |
| Θάνατος | 1581 Ρώμη |
| Τόπος ταφής | Τρινιτά ντεϊ Μόντι |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής μοναχός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
Ο Ματυρέν Ρομεγκάς (1525/1528 - Ρώμη, 1581) ανήκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια από τη Γασκώνη και εισήλθε στους Ιωαννίτες Ιππότες. Διακρίθηκε σαν κορυφαίος ναύαρχος στην υπηρεσία του Τάγματος με τεράστιες επιτυχίες και διετέλεσε Μέγας Μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος από μια ευγενή οικογένεια με συγγένεια με τον Οίκο του Αρμανιάκ, εισήλθε στους Ιωαννίτες Ιππότες (1542) και έγινε πλήρες μέλος τους αφού ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές και τις θρησκευτικές του σπουδές. Διακρίθηκε σύντομα σαν σκληρός πολεμιστής με απίστευτες αντοχές.[1] Τον Δεκέμβριο του 1546 έγινε πλήρες μέλος του Τάγματος και μπορούσε να διοικήσει τη δική του Γαλέρα. Έγινε σύντομα ο τρόμος των Μουσουλμάνων σε όλες τις ακτές της Μεσογείου, στην Μπαρμπαριά, το Λεβάντες και το Αιγαίο Πέλαγος συνέλαβε αμέτρητους σκλάβους. Με αίτημα του πάπα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τους Προτεστάντες Ουγενότους στη νότια Γαλλία. Ο Ματυρέν Ρομεγκάς έγινε σύντομα διάσημος χάρη στην περιπαιτειώδη σωτηρία του από ένα ναυάγιο (1555). Σε μια βίαιη καταιγίδα στο λιμάνι της Μάλτας η Γαλέρα του αναποδογυρίστηκε και όλο το πλήρωμα πνίγηκε. Μόλις πέρασε η καταιγίδα ο Ρομεγκάς εξήλθε από μια τρύπα που άνοιξε στον πυθμένα της βάρκας μαζί με τη μαϊμού του, είχε διασωθεί από μια φυσαλίδα που είχε δημιουργηθεί στη βάρκα κάτω από το νερό, από αυτή κράτησε την αναπνοή του πολλές ώρες. Ο Μέγας Μάγιστρος Ζαν Παριζό ντε Λα Βαλέτ παρακολούθησε το γεγονός πολλές ώρες, από τότε έγινε στενός φίλος του μέχρι το τέλος.
Ναυτικές επιτυχίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπό τις υπηρεσίες του Τάγματος συνέτριψε τις Γαλέρες του διάσημου Τούρκου ναυάρχου Τουργκούτ Ρέις, κατέλαβε το Πενιόν ντε Βέλεθ δε λα Γομέρα στη βόρεια Αφρική απέναντι από τη Μάλαγα που χρησιμοποιούσαν οι Βερβερίνοι πειρατές. Η πράξη αυτή εξόργισε τον σουλτάνο Σουλειμάν τον Μεγασλοπρεπή. Ακολούθησε μια αιματηρή μάχη κοντά στην Κεφαλονιά όπου κατέλαβε ένα Τουρκικό Γαλιόνι στο οποίο μετέβαιναν 200 Γενίτσαροι, οι Ευνούχοι στο Σαράι του Σουλτάνου, 80.000 Δουκάτα, όλες οι κυρίες της Οθωμανικής αυλής και η αγαπημένη κόρη του Σουλτάνου. Η πράξη αυτή εξόργισε τον Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή και ξεκίνησε την Πολιορκία της Μάλτας (18 Μαίου 1565). Στην πολιορκία ο Ματυρέν Ρομεγκάς πολέμησε με τεράστιο θάρρος και ήταν ο πρωταγωνιστής στην απόκρουση των Οθωμανών, έγινε πασίγνωστος σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο. Στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) ο Ματυρέν Ρομεγκάς ήταν διοικητής στον στόλο του Μαρκαντόνιο Κολόννα και ξανά πρωταγωνιστής της μεγάλης νίκης, μετέβη στη Ρώμη για να τελέσει τον θρίαμβο. Διορίστηκε Γενικός Διοικητής του στόλου (1575) και Υπολοχαγός του Μεγάλου Μαγίστρου, όλα έδειχναν ότι θα γίνει Μέγας Μάγιστρος αλλά έπεσε θύμα από τις ίντριγκες των Ιπποτών που τον χρησιμοποίησαν για τις φιλοδοξίες τους.
Μέγας Μάγιστρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή που κυβερνούσε τη Μάλτα ο Μέγας Μάγιστρος Ζαν ντε λα Κασιέρ, ανίκανος με ασταμάτητες ταπεινώσεις, ο λαός εξεγέρθηκε τον ανάγκασε να παραιτηθεί και τοποθέτησε νέο Μάγιστρο τον Ματυρέν Ρομεγκάς. Ο Ζαν ντε λα Κασιέρ φυλακίστηκε στο κάστρο του Αγίου Ιωάννη και ζήτησε τη βοήθεια του πάπα Γρηγορίου ΙΓ΄.[2] Ο πάπας έστειλε τον Γκασπάρε Βισκόντι που δεν μπόρεσε να επιλύσει το πρόβλημα και τους διέταξε να πάνε στην αυλή του πάπα (4 Νοεμβρίου 1581). Ο Ζαν ντε λα Κασιέρ ήταν ωστόσο ο μεγάλος ευνοούμενος του πάπα και τον δέχτηκε με θέρμη, ο Ματυρέν Ρομεγκάς περιφρονήθηκε πλήρως. Η στάση του πάπα τον Ματυρέν Ρομεγκάς οδήγησε σε θάνατο από εγκεφαλική παράνοια σε έναν μήνα. Ο Ζαν ντε λα Κασιέρ δεν πρόλαβε να επιστρέψει στη Μάλτα, πέθανε και ο ίδιος στη Ρώμη μόλις έναν μήνα αργότερα (21 Δεκεμβρίου 1581).[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Capponi, Niccolò (2006). Victory of the West:The Great Christian-Muslim Clash at the Battle of Lepanto. Da Capo Press.
- Carmel Testa, Romegas, Midsea Books, Valletta, 2002
- E. Hamilton Currey, Sea-Wolves of the Mediterranean, London, 1910
|