Μαριάντζελα Μελάτο
| Μαριάντζελα Μελάτο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mariangela Melato (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 19 Σεπτεμβρίου 1941[1][2] Μιλάνο[3] |
| Θάνατος | 11 Ιανουαρίου 2013[1][2][4] Ρώμη[5] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος στο πάγκρεας |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2013) Βασίλειο της Ιταλίας (1941–1946) |
| Ύψος | 1,67 m  |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[6] |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών |
| Περίοδος ακμής | 1969 |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Ρέντζο Άρμπορε |
| Αδέλφια | Άννα Μελάτο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου David di Donatello Award for Lifetime Achievement Ιταλικές Χρυσές Σφαίρες (1973 και 1976) Νάστρο ντ' Αρτζέντο Α' Γυναικείου Ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ταορμίνα (1989 και 2003) d:Q3910482 |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαριάντζελα Μελάτο (ιταλικά: Mariangela Melato, 19 Σεπτεμβρίου 1941 – 11 Ιανουαρίου 2013) ήταν Ιταλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα τη δεκαετία του 1960. Ο πρώτος της κινηματογραφικός ρόλος ήταν στο Thomas e gli indemoniati (1970), σε σκηνοθεσία Πούπι Αβάτι. Έπαιξε σε πολλές αξιομνημόνευτες ταινίες κατά τη δεκαετία του 1970, μια περίοδος που θεωρήθηκε η χρυσή της εποχή, και έλαβε πολλούς επαίνους για τους ρόλους της σε ταινίες όπως Μίμης, ο σιδεράς (Mimì metallurgico ferito nell'onore, 1972), Ιστορία έρωτα και αναρχίας (Film d'amore e d'anarchia, ovvero 'stamattina alle 10 in via dei Fiori nella nota casa di tolleranza...', 1973), Αναρχικοί (Nada, 1974), Η κυρία και ο ναύτης (1974), Μια σειρά δολοφονίες (Todo modo, 1976), Caro Michele (1976) και Ο γάτος χώνει την ουρά του παντού (Il gatto, 1978). Η Μελάτο πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές αγγλόφωνες παραγωγές, όπως Φλας Γκόρντον (Flash Gordon, 1980). Πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας σε ηλικία 71 ετών.
Βιογραφία και καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένη στο Μιλάνο, κόρη ενός τροχονόμου αυστριακής καταγωγής [7] και μιας μοδίστρας από το Τριεστίνο, η Μελάτο σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία της Μπρέρα, σχεδίαζε αφίσες και εργαζόταν ως διακοσμήτρια βιτρίνας στο La Rinascente για να πληρώνει τα μαθήματα υποκριτικής της με την Εσπέρια Σπεράνι. [8] [9] Μια εντυπωσιακή, ξανθιά ηθοποιός, ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, μπαίνοντας στον θίασο του Φατνάζιο Πίκολι. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο έργο Binario cieco. [10]
Από το 1963 έως το 1965 δούλεψε με τον Ντάριο Φο στο Settimo: ruba un po' meno και το La colpa è semper del diavolo και στη συνέχεια το 1967 δούλεψε με τον Λουκίνο Βισκόντι στο The Nun of Monza. Το 1968, η τελευταία της επιτυχία στο θέατρο με τον Μαινόμενο Ορλάνδο του Λούκα Ρονκόνι. [10]
Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1969 με το Thomas e gli indemoniati του Πούπι Αβάτι.
Δεκαετία του 1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δεκαετία του εβδομήντα ήταν η χρυσή δεκαετία για τη Μελάτο. Πρωταγωνίστησε σε αξέχαστους κινηματογραφικούς ρόλους, όπως εκείνος της δασκάλας στην κωμωδία του Νίνο Μανφρέντι Ταμένος με το ζόρι (Per grazia ricevuta, 1971) και της πρωταγωνίστριας δίπλα στον Τζιάν Μαρία Βολοντέ στο Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο (1971) του Έλιο Πέτρι και στο Μια τρελή οικογένεια (Lo chiameremo Andrea, 1972) του Βιτόριο ντε Σίκα, πάλι με τον Μανφρέντι ως συμπρωταγωνιστή αυτή τη φορά.
Στη συνέχεια, η Μελάτο έλαβε πολλούς επαίνους για τον ρόλο της ως Μιλανέζα ερωμένη του Τζιανκάρλο Τζιανίνι στο Μίμης, ο σιδεράς (1972), σε σκηνοθεσία της Λίνα Βερτμίλερ. Αυτή επρόκειτο να ήταν η αρχή μιας πολύ επιτυχημένης συνεργασίας μεταξύ της Βερτμίλερ, της Μελάτο και τους Τζιανίνι που συνεχίστηκε με το Ιστορία έρωτα και αναρχίας (1973), όπου ο Μελάτο έπαιζε μια αναρχική πόρνη και τελικά με το Η κυρία και ο ναύτης (1974). Η κωμική, αναγνωρισμένη από τους κριτικούς, ερμηνεία της Μελάτο σε αυτήν την ταινία ως κακομαθημένης, αντιπαθητικής αριστοκράτισσας είναι από τους πιο γνωστούς ρόλους της διεθνώς.
Για το υπόλοιπο της δεκαετίας του 1970, η Μελάτο συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες της Ευρώπης, όπως ο Κλοντ Σαμπρόλ στο Αναρχικοί (1974) με πρωταγωνιστή τον Φάμπιο Τέστι, ο Έλιο Πέτρι στο Μια σειρά δολοφονίες (1976) και ο Λουίτζι Κομεντσίνι στο Ο γάτος χώνει την ουρά του παντού (1978) με συμπρωταγωνιστή τον Ούγκο Τονιάτσι. Εργάστηκε επίσης στην τηλεόραση παίζοντας το ρόλο της πριγκίπισσας Μπίθια στη μίνι σειρά Μωυσής (Moses the Lawgiver, 1974), στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ειρήνη Παπά, που κυκλοφόρησε και σε κινηματογραφική έκδοση.
Τα τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχοντας σημειώσει διεθνή επιτυχία, η Μελάτο πρωταγωνίστησε σε πολλές αμερικανικές παραγωγές, παίζοντας έναν από τους πιο γνωστούς ρόλους της ως κακιά στρατηγός Κάλα στο Φλας Γκόρντον (1980) και συμπρωταγωνιστώντας με τον Ράιαν Ο'Νιλ στην κωμωδία Μέσα από το τζιν μου δεν φοράω τίποτα (So Fine, 1981).
Μη μπορώντας να βρει επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Χόλιγουντ, η Μελάτο επέστρεψε στην Ιταλία και εμφανίστηκε σε μια σειρά από κωμωδίες και δράματα. Ξανασυνεργάστηκε και με τη Λίνα Βερτμίλερ για τα γυρίσματα του Μια καλοκαιρινή νύχτα με ελληνικό προφίλ (Notte d'estate con profilo greco, occhi a mandorla e odore di basilico, 1986), αλλά σταδιακά εμφανιζόταν σε λιγότερες ταινίες και περισσότερο στη σκηνή, κυρίως ως πρωταγωνίστρια στο έργο The Miracle Worker.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μελάτο πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας στις 11 Ιανουαρίου 2013 στη Ρώμη της Ιταλίας σε ηλικία 71 ετών. [11]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | |
|---|---|---|---|
| Πρωτότυπος | Ελληνικός | ||
| 1970 | Thomas e gli indemoniati | Ζόι | |
| L'invasion | Βαλεντίνα | ||
| Contestazione generale | Η μεγάλη διαμάχη | ||
| Il prete sposato | Ο παπάς παντρεύεται | πόρνη | |
| Basta guardarla | Άνοιξε την πόρτα της κρεβατοκάμαράς σου | Μαρίζα ντο Σολ | |
| 1971 | Per grazia ricevuta | Ταμένος με το ζόρι | δασκάλα |
| La classe operaia va in paradiso | Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο | Λίντια | |
| Cometogether | νοσοκόμα | ||
| Incontro | Το τελευταίο ραντεβού | φίλη της Κλαούντια | |
| 1972 | La violenza: Quinto potere | Κατηγορώ τη μαφία | Ροζάρια Λιτσάτα |
| Mimì metallurgico ferito nell'onore | Μίμης, ο σιδεράς | Λόλα Πίνια | |
| 1973 | Film d'amore e d'anarchia, ovvero 'stamattina alle 10 in via dei Fiori nella nota casa di tolleranza...' | Ιστορία έρωτα και αναρχίας | Σαλώμη |
| 1974 | Nada | Αναρχικοί | Βερονίκ Κας |
| Par le sang des autres | κόρη του δημάρχου | ||
| La poliziotta | Η δεσποινίς αστυνόμος | Τζοβάνα Αμπαστάντσι (Τζιάνα) | |
| Travolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto | Η κυρία και ο ναύτης | Ραφαέλα Παβόνε Λαντσέτι | |
| 1975 | Faccia di spia | Τα εγκλήματα της ΣΙΑ | Τάνια |
| Di che segno sei? | Γέλιο χωρίς δελτίο | Μαριέτα | |
| L'arbre de Guernica | Το δέντρο της Γκερνίκα | Βαντάλε | |
| Attenti al buffone | Τζούλια | ||
| 1976 | Todo modo | Μια σειρά δολοφονίες | Γκιατσίντα |
| Caro Michele | Μάρα Κστορέλι | ||
| 1977 | La presidentessa | Ιβέτ Ζολιφλέρ | |
| Casotto | Τζούλια | ||
| Il gatto | Ο γάτος χώνει την ουρά του παντού | Οφέλια Πεκοράρο | |
| 1978 | Saxofone | Φιορέντσα | |
| 1979 | Dimenticare Venezia | Ας ξεχάσουμε τη Βενετία | Άννα |
| I giorni cantati | Άντζελα | ||
| 1980 | Oggetti smarriti | Μάρτα Καζέτι | |
| Il pap'occhio | Ενας πάπας... μα τι πάπας | ηθοποιός | |
| Flash Gordon | Φλας Γκόρντον | στρατηγός Κάλα | |
| 1981 | Aiutami a sognare | Φραντσέσκα | |
| So Fine | Μέσα από το τζιν μου δεν φοράω τίποτα | Λίρα | |
| 1982 | Bello mio bellezza mia | Αρμίντα | |
| Domani si balla! | Αύριο χορεύουμε | Μαριάντζελα | |
| Il buon soldato | Μάρτα | ||
| 1983 | Il petomane | Κάθριν | |
| 1985 | Segreti segreti | Τζουλιάνα | |
| Figlio mio, infinitamente caro... | Στεφανία | ||
| 1986 | Notte d'estate con profilo greco, occhi a mandorla e odore di basilico | Μια καλοκαιρινή νύχτα με ελληνικό προφίλ | Φούλβια Μπολκ |
| 1987 | Dancers | κοντέσα | |
| 1989 | Mortacci | Γιολάντα | |
| 1993 | La fine è nota | Έλενα Μάλβα | |
| 1999 | Panni sporchi | Τσίντσια | |
| Un uomo perbene | Άννα Τορτόρα | ||
| 2001 | L'amore probabilmente | Μαριάντζελα Μελάτο | |
| 2004 | L'amore ritorna | Φεντερίκα Στρότζι | |
| 2005 | Vieni via con me | Μαρία Γκράντε | |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 103399643. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14205861p.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 172254868. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0221363. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Μαριάντζελα Μελάτο, η σπουδαία ηθοποιός που σημάδεψε τη χρυσή δεκαετία του '70». ProtoThema. 19 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Curzio Maltese, "Melato – Siate esagerate", La Stampa, 30 August 1995.
- ↑ Lietta Tornabuoni, "Il bell'inferno della Melato", ,La Stampa, 18 May 1972.
- ↑ 10,0 10,1 «Addio a Mariangela Melato Signora del teatro e del cinema». L'Unità. 11 January 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 May 2013. https://web.archive.org/web/20130529161900/http://www.unita.it/culture/addio-all-attrice-mariangela-melato-1.478101. Ανακτήθηκε στις 29 March 2013.
- ↑ John Francis Lane (14 January 2013). «Mariangela Melato | Film». London: The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2013/jan/14/mariangela-melato. Ανακτήθηκε στις 15 January 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαριάντζελα Μελάτο στην IMDb
- Μαριάντζελα Μελάτο στο AllMovie
- Βιογραφία Allmovie Αρχειοθετήθηκε 2007-09-28 στο Wayback Machine.
|