Ισαάκ Λαυρεντίδης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ισαάκ Λαυρεντίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1911 Ορτάκιοϊ |
| Θάνατος | 14 Ιουνίου 1997 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία, Λαϊκόν Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός και Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Σερρών)[1] μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια επικρατείας της Ελλάδας) |
Ο Ισαάκ Λαυρεντίδης (Ορτάκιοϊ Πόντου, 1911 - Νέα Σμύρνη Αττικής, 14 Ιουνίου 1997) ήταν Έλληνας πολιτικός με καταγωγή από τον Πόντο.
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ του Καρς το 1911, όπου είχε μεταναστεύσει ο παππούς του Αβραάμ το 1878, όπως και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, που είχαν εποικίσει 20 χωριά της περιοχής. Μετά την ανταλλαγη των πληθυσμών, εγκαταστάθηκε ως πρόσφυγας το 1923 στον Λευκώνα Σερρών μαζί με τον αδελφό του Ηλία.
Σπουδές - Ανδραγαθία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πάλεψε για να μάθει γράμματα, καθότι ήταν φτωχός. Αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Σερρών και στη συνέχεια εργάσθηκε για να αποκτήσει χρήματα για τις περαιτέρω σπουδές του. Σπούδασε στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών και δικηγόρησε στις Σέρρες. Πολέμησε κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-1941) ως έφεδρος αξιωματικός και αποδεδειγμένα ανδραγάθησε. Λόγω της σκληρής βουλγαρικής κατοχής που επιβλήθηκε, μετά την κατάρρευση του μετώπου, στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, κατέφυγε στην Αθήνα. Απέκτησε τρία παιδιά: την Ευγενία, την Ειρήνη και τον Νικόλαο.
Βουλευτής Σερρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα και από τότε εκλεγόταν αδιάλειπτα βουλευτής Σερρών με τον Εθνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου, την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση και τη Νέα Δημοκρατία μέχρι το 1990 (εκτός βεβαίως από την περίοδο της επταετούς δικτατορίας, καθώς και βουλευτής επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας).[2] Αναδείχθηκε κοσμήτωρ, Β' και Α' αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Τιμητικές διακρίσεις - Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και με το παράσημο της Εθνικής Αντίστασης 1941-44 από το Ελληνικό Κράτος. Πέθανε στις 14 Ιουνίου 1997 στη Νέα Σμύρνη (την ίδια ημέρα που τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο για την σύζυγό του, Ελένη)[3] και τάφηκε στο κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Σουμελά στο Βέρμιο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βουλή των Ελλήνων. 6d8554d1-f8c4-49ab-b011-62e61a15a7e6. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ «ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2016.
- ↑ Η Καθημερινή, 13-6-1997, σελ. 14.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης : Οι δρόμοι των Σερρών και η ονοματολογία των (2012) σελ. 97 [πρόσβαση μέσω της διεύθυνσης http://www.serrelib.gr/pdf/dromoiserron.pdf]
- Ισαάκ Λαυρεντίδης Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
- ΠΟΝΤΟΣ