Αψίδα των Αργυραμοιβών
| Αψίδα των Αργυραμοιβών | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαιολογική θέση και θριαμβική αψίδα |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′22″N 12°28′59″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Αψίδα των Αργυραμοιβών, λατιν.: Arcus Argentariorum, ιταλ.: Arco degli Argentari, είναι μία αρχαία ρωμαϊκή αψίδα, που ενσωματώθηκε εν μέρει τον 7ο αι. στον δυτικό τοίχο της κοντινής εκκλησίας του Σαν Τζιόρτζιο αλ Βελάμπρο στη Ρώμη της Ιταλίας. [1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι μία ευρέως διαδεδομένη παρανόηση, ότι πρόκειται για μία αψίδα θριάμβου, αλλά στην πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική ως προς τη μορφή, χωρίς καμπύλες και μοιάζει περισσότερο με επιστύλιο. Ο πραγματικός σκοπός του μνημείου είναι άγνωστος, αλλά η πιο πιθανή εκδοχή είναι ότι σχημάτιζε μία μνημειακή πύλη, όπου ο δρόμος Ιουγάριος (vicus Jugarius) εισέρχεται στην Αγορά του Βοός. Όπως λέει η αφιερωματική επιγραφή, δεν παραγγέλθηκε από το κράτος ή τον Αυτοκράτορα, αλλά από τους ντόπιους αργυραμοιβούς (argentarii) και εμπόρους (negotiantes), προς τιμήν του Σεπτίμιου Σεβήρου και της οικογένειάς του. Η κορυφή ήταν πιθανώς κάποτε διακοσμημένη με αγάλματα της αυτοκρατορικής οικογένειας, που τώρα έχουν χαθεί.
Ολοκληρώθηκε το 204 μ.Χ. και είναι 6,15 μ. υψηλή και το πέρασμα (ανάμεσα σε δύο χοντρούς πεσσούς, που στηρίζουν ένα επίπεδο υπέρθυρο) είναι 3,3 μ. ευρύ. Είναι κατασκευασμένη από λευκό μάρμαρο, εκτός από τη βάση που είναι από τραβερτίνη λίθο. Η αφιερωματική επιγραφή πλαισιώνεται από δύο ανάγλυφα, που αναπαριστούν τον Ηρακλή και ένα πνεύμα (genius). Τα εσωτερικά πλαίσια -που επενδύουν τους πεσσούς από τη μεριά του περάσματος- παρουσιάζουν δύο σκηνές θυσίας: στα δεξιά (ανατολικά) τον Σεπτίμιο Σεβήρο, τη σύζυγό του Ιουλία Δόμνα και τον μικρό γιο τους Γέτα και στην αριστερή (δυτική) πλευρά τον μεγάλο γιο τους Καρακάλλα με τη σύζυγό του Φουλβία Πλαυτίλα και τον πατέρα της Γάιο Φούλβιο Πλαυτιανό.
Οι μορφές του Γέτα, του Πλαυτιανού και της Φουλβίας στα πλαίσια (τα εξωτερικά και εσωτερικά) και τα ονόματά τους στην αφιερωματική επιγραφή αποξύθηκαν: αφού ο Καρακάλλας κατέλαβε την αποκλειστική εξουσία και τους δολοφόνησε, ζήτησε τα ονόματα να εξαφανιστούν (damnatio memoriae).
Αυτές οι σκηνές θυσίας έδωσαν αφορμή για τη δημοφιλή, αλλά εσφαλμένη ρήση "tra la vacca e il toro, troverai un gran tesoro", δηλ. "μεταξύ της αγελάδας και του ταύρου θα βρεις έναν μεγάλο θησαυρό".
Οι παλαιότεροι κυνηγοί θησαυρών το ερμήνευσαν ότι σημαίνει, πως υπήρχε ένας θησαυρός κρυμμένος μέσα στην αψίδα. Άνοιξαν πολλές τρύπες σε αυτήν, οι οποίες είναι ακόμα ορατές.
Επάνω από τα κύρια ανάγλυφα, υπάρχουν μικρότερα πλαίσια με Νίκες ή αετούς, που κρατούν ψηλά τα στεφάνια των νικητών και κάτω από αυτά περισσότερες σκηνές θυσίας. Η εξωτερική διακόσμηση των πεσσών περιλαμβάνει στρατιώτες, βαρβάρους αιχμαλώτους, στρατιωτικά λάβαρα (με προτομές της αυτοκρατορικής οικογένειας) και μία -κατεστραμμένη πλέον- μορφή με κοντό χιτώνα.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Passeggiate Romane" Αρχειοθετήθηκε 2021-10-18 στο Wayback Machine.
Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Richardson Jr., L. (1 Οκτωβρίου 1992). A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. JHU Press. σελίδες 29–. ISBN 978-0-8018-4300-6.
|