Αχινός Φθιώτιδας
Συντεταγμένες: 38°53′34.22″N 22°43′29.33″E / 38.8928389°N 22.7248139°E
| Αχινός Φθιώτιδας | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Φθιώτιδας |
| Δήμος | Στυλίδας |
| Δημοτική Ενότητα | Εχιναίων |
| Δημοτική Κοινότητα | Αχινού |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Φθιώτιδας |
| Υψόμετρο | 37 |
| Έκταση | 15,334 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 649 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 35 300 |
| Τηλ. κωδικός | +30 22380 |
Ο Αχινός είναι πεδινό χωριό της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας[1] σε υψόμετρο 37 μέτρα[2].
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αχινός βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού και τα βόρεια παράλια του Μαλιακού κόλπου, σε απόσταση 11 χλμ. Α.-ΝΑ. από τη Στυλίδα (έδρα του δήμου) και 34 χλμ. Α. από τη Λαμία ενώ βόρεια του χωριού περνάει ο Αυτοκινητόδρομος 1 και ανατολικά ο χείμαρρος Βελλιάς. Βόρεια του χωριού είναι ο αρχαιολογικός χώρος Εχίνου[3] όπου υπάρχουν λείψανα της ακρόπολης του αρχαίου Εχίνου ή Εχινούντος σε ύψωμα στους πρόποδες της Όθρυος, η οχύρωση της οποίας χρονολογείται στον 4ο αιώ. π.Χ.[4] Σύμφωνα με τον Δημοσθένη η πόλη ιδρύθηκε από τους Θηβαίους την περίοδο της θηβαϊκής ηγεμονίας. Πιθανολογείται ότι ο αρχαίος οικισμός αποτελεί επέκταση παλαιότερου που προϋπήρχε από τον 5ο αιω. π.Χ. Τα αρχαιότερα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή του Αχινού ανάγονται στη Μέση Εποχή του Χαλκού ενώ το πρώτο ανασκαφικά τεκμηριωμένο εύρημα μυκηναϊκών χρόνων είναι ένας κιβωτιόσχημος τάφος, που περιείχε αγγεία της Υστεροελλαδικής ΕΙΙΒ περιόδου.[5]
Διοικητικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφέρεται από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και επίσημα μετά την απελευθέρωση το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Φαλάρων. Το 1919 με το ΦΕΚ 160Α - 20/07/1919 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[6] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», μαζί με την Κουβέλα, το Δρέπανο, τη Δροσιά, την Παραλία Αχινού, τον Πλατανιά και τη Σκασμάδα αποτελούν την τοπική κοινότητα Αχινού που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Εχιναίων του Δήμου Στυλίδας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 816 κατοίκους και ως οικισμός 726.[7] Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 15,334 χμ² (2011).[8]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 701 (731) |
| 2001 | 838 (943) |
| 2011 | 726 (816) |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 609 (1.196) |
| 1971 | 665 (694) |
| 1981 | 738 (754) |
| 1991 | 734 (792) |
| 2001 | 850 (999) |
| 2011 | 744 (877) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aρχαιολογικός χώρος της πόλης και νεκρόπολης του αρχαίου Εχίνου από τον ιστότοπο https://www.culture.gov.gr/
- Ακρόπολη Αχινού από τον ιστότοπο Καστρολόγος
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 151, τομ. 6.
- ↑ «Προορισμός ΑΧΙΝΟΣ (Χωριό) ΦΘΙΩΤΙΔΑ - Greek Travel Pages». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Αχινός Φθιώτιδας: Παραδοσιακά πυργόσπιτα, θάλασσα κι ένα ονομαστό κρασί». travel.gr. 1 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Εχίνος». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10641 (σελ. 167 του pdf)
- ↑ 8,0 8,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 3:963
- ↑ ΠΛΜ 13:89
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
| ||||||||||||||