Αρχαία Πίσα Ηλείας
Συντεταγμένες: 37°38′41.60″N 21°43′38.96″E / 37.6448889°N 21.7274889°E Αυτό το λήμμα αφορά το σύγχρονο χωριό της Ηλείας. Για την αρχαία πόλη, δείτε: Πίσα.
| Αρχαία Πίσα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ηλείας |
| Δήμος | Αρχαίας Ολυμπίας |
| Δημοτική Ενότητα | Αρχαίας Ολυμπίας |
| Δημοτική Κοινότητα | Αρχαίας Πίσας |
| Γεωγραφία | |
| Υψόμετρο | 95 |
| Έκταση | 6,681 (η κοινότητα) |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μιράκα |
| Ταχ. κώδικας | 27065 |
| Τηλ. κωδικός | +30 26240 |
Η Αρχαία Πίσα[1] ή Μιράκα[2] είναι πεδινό χωριό της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας σε υψόμετρο 95 μέτρα[3].
Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αρχαία Πίσα βρίσκεται ανατολικά από τον αρχαιολογικά χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, κοντά στις βόρειες όχθες του Αλφειού ποταμού, περιοχή που έχει χαρακτηριστεί σαν τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους[4][5]. Απέχει περίπου 7 χλμ. (οδηγικά) από την Αρχαία Ολυμπία (έδρα του δήμου) και 26 χλμ. από τον Πύργο, ενώ στα βόρεια περνάει η ΕΟ Πύργου - Τριπόλεως. Το χωριό είναι κτισμένο σε λόφο και το όνομά του οφείλεται στην αρχαία πόλη - κράτος της Πίσας. Διαθέτει τουριστικά καταλύματα (ξενοδοχείο, ξενώνας, ενοικιαζόμενα δωμάτια) και κέντρα εστίασης. Υπάρχουν νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Στο χωριό δραστηριοποιείται ο Φυσιολατρικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Αρχαίας Πίσας.[6]
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παλιά της ονομασία, από την εποχή της τουρκοκρατίας, είναι Μοιράκα και έτσι αναφέρεται επίσημα το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Πίσσης. Το 1912 με το ΦΕΚ 256Α - 28/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1940 το όνομα διορθώθηκε σε Μιράκα ενώ το 1997 με το ΦΕΚ 145Α - 08/07/1997 μετονομάστηκε σε Αρχαία Πίσα.[7] Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αρχαίας Ολυμπίας του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 387 κατοίκους[8]
Τοπική κοινότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τοπική κοινότητα Αρχαίας Πίσας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 6,681 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τον οικισμό Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία. [9]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 368 (376) |
| 2001 | 320 (379) |
| 2011 | 387 (389) |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 492 |
| 1971 | 413 (416) |
| 1981 | 404 (408) |
| 1991 | 386 (391) |
| 2001 | 330 (393) |
| 2011 | 401 (423) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Αρχαία Πίσα Ηλείας από ψηλά στο https://www.youtube.com
- Αφιέρωμα στην Αρχαία Πίσα της Ηλείας στο https://www.youtube.com
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 144, τομ. 20.
- ↑ «Τοπικές κοινότητες Αρχαίας Ολυμπίας». Δήμος Αρχαίας Ολυμπίας | Επίσημη Ιστοσελίδα Δήμου. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Αρχαία Πίσα ΗΛΕΙΑΣ, Δήμος ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «NatureBank - Τοπίο (ΤΙΦΚ) - Αρχαία Ολυμπία». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Η Αρχαία Πίσα, ένας τόπος με παρελθόν και μέλλον». PatrisNews - Εφημερίδα Πατρίς Ηλείας. 19 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2020-05-20 στο Wayback Machine.», σελ. 10729 (σελ. 255 του pdf)
- ↑ 9,0 9,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 10:84
- ↑ ΠΛΜ 42:227
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
| |||||||||||||||||