Άβιλα Λυσανίου
  | |
| Άλλες ονομασίες | Ἄβιλα ἐπικαλουμένη Λυσανίου |
|---|---|
| Τοποθεσία | Συρία |
| Περιοχή | Ριφ Ντιμάσκ |
| Συντεταγμένες | 33°37′36″N 36°06′21″E / 33.626667°N 36.105833°EΣυντεταγμένες: 33°37′36″N 36°06′21″E / 33.626667°N 36.105833°E |
Η Άβιλα Λυσανίου (λατινικά: Abila Lysaniae)[1] ήταν αρχαία πόλη στον ποταμό Χρυσορρόα και πρωτεύουσα της αρχαίας Αβιληνής στην Κοίλη Συρία.
Ο χώρος ταυτίζεται στις μέρες μας με το χωριό Σουκ Ουάντι Μπαράντα (που ονομάζεται Αμπίλ ες Σουκ από πρώιμους Άραβες γεωγράφους), το οποίο βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δαμασκού στη Συρία. Έχει επίσης αναγνωριστεί ως το χωριό Αμπίλ ακριβώς νότια της Χομς στην κεντρική Συρία.
Η επωνυμία της πόλης προέρχεται από τον Λυσανία, κυβερνήτη της περιοχής.
Ο χώρος περιλαμβάνει ερείπια ναού, υδραγωγεία, καθώς και επιγραφές[2] στις όχθες του ποταμού[3]. Αν και τα ονόματα Άβελ (Άμπελ) και Άβιλα διαφέρουν ως προς τη ρίζα και την έννοια, η ομοιότητά τους οδήγησε στη διάδοση της παράδοσης ότι αυτός ήταν ο τόπος της ταφής του Άβελ.
Η πόλη αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη[4]. Σύμφωνα με τον Φλάβιο Ιώσηπο, η Αβιληνή ήταν ένα ξεχωριστό βασίλειο της Ιτουραίας μέχρι το 37 μ.Χ., όταν παραχωρήθηκε από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα στον Ηρώδη Αγρίππα Α'. Το 52 μ.Χ., ο Κλαύδιος το παραχώρησε στον Ηρώδη Αγρίππα Β'.
Ο λεξικογράφος Ουίλιαμ Σμιθ αναφέρει μια διατριβή, που υποδεικνύει ότι αυτή η Άβιλα είναι η ίδια πόλη με τη Λευκάδα στον ποταμό Χρυσορρόα, η οποία για μια περίοδο πήρε το όνομα Κλαυδιόπολις, όπως φαίνεται από μερικά νομίσματα που περιγράφει ο Τζόζεφ Ιλάριους Έκελ[1].
Επισκοπή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Άβιλα Λυσανίου, η οποία βρισκόταν στη ρωμαϊκή επαρχία της Φοινίκης, ήταν επίσης χριστιανική επισκοπή. Η κοπτική εκδοχή των πράξεων της Πρώτης Συνόδου της Νίκαιας περιλαμβάνει έναν Ελικώνιο αυτής της επισκοπής μεταξύ των συμμετεχόντων.[5] Ο Ιορδάνης ήταν στη Σύνοδο της Αντιόχειας το 445 και στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451. Ο Ιωάννης ήταν ένας από τους υπογράφοντες μιας κοινής επιστολής, που έστειλαν οι επίσκοποι της Φοινίκης το 458 στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέοντα Α΄ τον Θράκα για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του Προτερίου της Αλεξάνδρειας. Ο Αλέξανδρος εκδιώχθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστίνο Α' το 518 για τις συριακές ορθόδοξες τάσεις του.[6][7]
Στις μέρες μας, αναφέρεται πλέον από την Καθολική Εκκλησία ως τιμητική επισκοπή.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Abila». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray.
- ↑ Raphaël Savignac, “Texte complet de l’inscription d’Abila relative a Lysanias,” Revue Biblique 9.4 (1912): 533-540
- ↑
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Abila» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 62
- ↑ Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, εδάφιο 3:1
- ↑ Heinrich Gelzer, Patrum Nicaenorum nomina, Leipzig 1898, p. 85, nº 77.
- ↑ Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol. II, coll. 843-846
- ↑ Siméon Vailhé, v. 2. Abila, in Dictionnaire d'Histoire et de Géographie ecclésiastiques, vol. I, Paris 1909, coll. 120-122
- ↑ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 (ISBN 978-88-209-9070-1)), p. 822
