Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χοσέ Ραούλ Μουλίνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χοσέ Ραούλ Μουλίνο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
José Raúl Mulino (Ισπανικά)
Γέννηση13  Ιουνίου 1959
Νταβίδ
Χώρα πολιτογράφησηςΠαναμάς
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Αγγλικά
Γαλλικά
ΣπουδέςΚαθολικό Πανεπιστήμιο Σάντα Μαρία Λα Αντίγκουα στον Παναμά
Πανεπιστήμιο Τουλέιν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
διπλωμάτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Αλληλεγγύης, Πατριωτική Ένωση, Δημοκρατική Αλλαγή και Επίτευξη των στόχων
Οικογένεια
ΓονείςΧοσέ Μουλίνο[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εξωτερικών του Παναμά (1993–1994)
Υπουργός Κυβέρνησης του Παναμά (2009–2010)
Υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας του Παναμά (2010–2014)
Πρόεδρος του Παναμά (από 2024)
Βραβεύσειςτάγμα του Μανουέλ Αμαντόρ Γκουερέρο
τάγμα του Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα
Τάγμα του Απελευθερωτή Στρατηγού Σαν Μαρτίν
τάγμα του Μπογιακά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Χοσέ Ραούλ Μουλίνο Κιντέρο (José Raúl Mulino Quintero, γεννημένος στις 13 Ιουνίου 1959) είναι Παναμέζος πολιτικός, διπλωμάτης και δικηγόρος, ο οποίος είναι ο 39ος πρόεδρος του Παναμά από το 2024.[2] Κατήλθε υποψήφιος για την προεδρία στις παναμαϊκές εκλογές του 2024, τις οποίες κέρδισε με 34% των ψήφων ως υποψήφιος του κόμματος Κατανοώντας Στόχους και αντικατέστησε τον πρώην πρόεδρο Ρικάρδο Μαρτινέλι.[3]

Διετέλεσε υπουργός Κυβέρνησης και Δικαιοσύνης από το 2009 έως το 2010 και υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας από το 2010 έως το 2014, και οι δύο ρόλοι στην κυβέρνηση του προέδρου Μαρτινέλι. Διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός (1990-1993) και υπουργός Εξωτερικών Σχέσεων (1993-1994) στην κυβέρνηση του προέδρου Γκιγιέρμο Εντάρα. Από το 1994 έως το 1995 ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και αναπληρωτής δικαστής του Πολιτικού Τμήματος του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Ο Μουλίνο ήταν ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Μαρτινέλι στις εκλογές του 2024. Όταν ο Μαρτινέλι αποκλείστηκε από την υποψηφιότητα εν μέσω σκανδάλων διαφθοράς, υποστήριξε τον Μουλίνο.[4]