Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χανς φον Πέχμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χανς φον Πέχμαν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Hans von Pechmann (Γερμανικά)
Γέννηση1  Απριλίου 1850
Νυρεμβέργη
Θάνατος19 Απριλίου 1902 (52 ετών)
Τύμπινγκεν
Αιτία θανάτουδηλητηρίαση
ΥπηκοότηταΒασίλειο της Βαυαρίας
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςοργανική χημεία, Πολυαιθυλένιο και χημική ανάλυση
Ιδιότηταχημικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςHeinrich Limpricht
Φοιτητές τουWilliam Hobson Mills Julius B. Cohen

Ο Χανς φον Πέχμαν (1 Απριλίου 1850 – 19 Απριλίου 1902) ήταν Γερμανός χημικός, γνωστός για την ανακάλυψη του διαζωμεθανίου το 1894,[1][2] επίσης γνωστός για τη λεγόμενη συμπύκνωση Pechmann[3][4] και τη σύνθεση πυραζολίου.[5] Επίσης, πρώτος παρασκεύασε στο εργαστήριο 1,2-δικετόνες (π.χ. διακετύλιο), ακετονοδικαρβοξυλικό οξύ, μεθυλογλυοξάλη και διφαινυλτρικετόνη, και επίσης καθιέρωσε τη συμμετρική δομή της ανθρακινόνης.

Πρόσθετα, ο Πέχμαν παρήγαγε το πρώτο παράδειγμα στερεού πολυαιθυλενίου, το 1898, μέσω της αποσύνθεσης του διαζωμεθανίου.

Γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη και σπούδασε με τον Heinrich Limpricht στο Πανεπιστήμιο του Greifswald. Διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου μέχρι το 1895. Ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Tübingen από το 1895 μέχρι το θάνατό του. Αυτοκτόνησε παίρνοντας κυάνιο, σε ηλικία μόλις 52 ετών.[6]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hans von Pechmann στο Wikimedia Commons