Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρέντερικ Τζον Κίσλερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/02/2020.
Φρέντερικ Τζον Κίσλερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Frederick John Kiesler (Αγγλικά)
Γέννηση22  Σεπτεμβρίου 1890[1][2][3]
Τσερνιβτσί ή Βιέννη[1][4]
Θάνατος27  Δεκεμβρίου 1965[1][5][2]
Νέα Υόρκη[6][1][4]
ΨευδώνυμοKiesler, Frederick John
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[7]
Αυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5][8]
Αγγλικά[8]
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης
Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιένης[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[10][11][12]
γλύπτης[11]
ζωγράφος[11]
σχεδιαστής[11][13]
σκηνογράφος[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Κολούμπια
Επηρεάστηκε απόDe Stijl
Περίοδος ακμής1920[14] - 1945[14]
Οικογένεια
ΣύζυγοςStefi Kiesler
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φρέντερικ Τζον Κίσλερ (Frederick John Kiesler) ήταν αυστροαμερικάνικης καταγωγής αρχιτέκτονας, γλύπτης και σκηνογράφος. Γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1890 στο Czernowitsz (τμήμα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, που ανήκει σήμερα στην Ουκρανία) και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1965. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Βιέννης καθώς και στην Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών (Academy of Fine Arts) και στη συνέχεια εργάστηκε με τον Άντολφ Λως (Adolf Loos), πρωτοπόρο στην κίνηση σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Η γνωριμία του με αρκετές μεγάλες φυσιογνωμίες της Ευρωπαϊκής Αβάν-γκαρντ ίσως τον επηρέασε στις καλλιτεχνικές του απόψεις.

Πολλοί κριτικοί ισχυρίζονται ότι ήταν πολύ πιο μπροστά από τους σύγχρονούς του και οι επικριτές του τον είχαν χαρακτηρίσει ως εκκεντρικό. Όμως μόνο τα τελευταία χρόνια οι Ακαδημαϊκοί μελέτησαν σοβαρά τον Kiesler, ο οποίος είναι δύσκολο να καταταχθεί σε συγκεκριμένη κατηγορία. Κάποιοι υποστήριζαν ότι αν ο Kiesler ήταν ένας επιτυχημένος αρχιτέκτων ίσως να μη χρειαζόταν να διδάσκει και να γράφει για να ζήσει.

Μετακινήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926 όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Το συγγραφικό του έργο ήταν εκτεταμένο και η θεωρητική του δουλειά εμπεριείχε δύο μανιφέστα, το άρθρο «Pseudo- Functionalism in Modern Architecture» (1949) και το βιβλίο «Contemporary Art Applied to the store and its Display» (1930). Από το 1937 ως το 1943 ο Kiesler ήταν ο διευθυντής του εργαστηρίου για το συσχετισμό (Laboratory for Design Correlation) στο τμήμα Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Τα ανορθόδοξα αρχιτεκτονικά του σχέδια τα οποία ονόμαζε «πολυδιάστατα» ήταν συναφή με σουρεαλιστικά σχέδια. Ο Kiesler συχνά αποφευγόταν από τους ομοίους του παρόλο που το 1952 είχε εκλεγεί σαν ένας από τους 15 κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής του από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κτήρια που έχει κατασκευάσει είναι τα εξής: Film Guide Cinema (1929) στη Νέα Υόρκη και με τον Armand Phillip Bartos τη Λάρνακα του Βιβλίου (Shrine of the Book), κτίσμα όπου φυλάσσονται οι πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας, στην Ιερουσαλήμ (1959-1965).

Επιπλέον σχεδίασε το πρώτο κυκλικό θέατρο όταν ήταν αρχιτέκτονας και διευθυντής του Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ της Βιέννης (1924). Σχεδίασε επίσης για το φεστιβάλ μια έκθεση βασισμένη στην αρχή των αναρτήσεων, την οποία αργότερα χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει μια «αιωρούμενη πόλη» στη Διεθνή Έκθεση των Διακοσμητικών Τεχνών και Σύγχρονων Βιομηχανιών στο Παρίσι (1925).

Κατασκεύασε το Space House για μία εταιρεία επίπλων (Modernage Furniture Company) στη Νέα Υόρκη (1933). Στο συγκεκριμένο έργο ο Kiesler καταργεί την ύπαρξη πρεκιού και το αντικαθιστά με ένα αυτοστηριζόμενο κέλυφος.

Ο Frederick Kiesler δημιουργεί μαζί με τον Μαξ Ερνστ, τον Ζουάν Μιρό, τον Μάτα, τον Μαρσέλ Ντυσάν και άλλους στην «Αίθουσα της δεισιδαιμονίας» ένα χώρο, οπού η αρχιτεκτονική, η γλυπτική και η ζωγραφική έχουν ισότιμη συμμετοχή (1947). Σχεδίασε την έκθεση Blood Flames (1947) στην Hugo Gallery στη Νέα Υόρκη, που περιλάμβανε τη δουλειά των Arshile Gorky, David Hare, Roberto Matta και Isamu Noguchi. Ο Kiesler μετέτρεψε τα μικρά δωμάτια της gallery σε έναν ατελείωτο χώρο με τη χρήση χρωμάτων. Το ενοποιημένο περιβάλλον προεικονίζει τη λογική σε ένα μετέπειτα σημαντικό έργο του, το Endless House.

Το έργο του Endless House (Σπίτι χωρίς τέλος), από το οποίο έγινε ευρέως γνωστός, είναι ένα ελευθέρου σχεδίου οικοδόμημα σε σχήμα γαστέρας. Το «Σπίτι χωρίς Τέλος» του Kiesler δεν οικοδομήθηκε ποτέ σε φυσικό μέγεθος, αλλά μια μεγάλη μακέτα από μπετόν εκτέθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1960). Το οίκημα αυτό είχε περισσότερο τον χαρακτήρα γλυπτού παρά αρχιτεκτονήματος. Ακόμη έκανε σχέδια για έκθεση παραθύρων για το New York department store Saks on Fifth Avenue (1927).

Επίσης σχεδίασε μερικά συναρπαστικά έπιπλα. Το πιο δημοφιλές ήταν το αλουμινένιο «Two- Part Nesting Table» (1935).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Frederick Kiesler» (Ολλανδικά) 87393.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6201wfd. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Artists + Artworks» (Αγγλικά) Frederick_Kiesler. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122155713. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 3091. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 CONOR.SI. 35984739.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  10. ↑ 393. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 The Fine Art Archive. 39967. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ arch-pavouk.cz/index.php/architekti/369-kiesler-frederick. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2023.
  13. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/176644/coffee-tabel. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 87393. Ανακτήθηκε στις 25  Νοεμβρίου 2022.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ
  • Μανιφέστα και προγράμματα της αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα (Ούρλιχ Κόνραντς)
  • FREDERICK KIESLER Artiste-architecte monographie (Centre Georges Pompidou)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Friedrich Kiesler στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρέντερικ_Τζον_Κίσλερ&oldid=10353424"