Τζίγκα Βερτόφ

Τζίγκα Βερτόφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Ιανουαρίου 1896 Μπιαουίστοκ
Θάνατος	12  Φεβρουαρίου 1954 Μόσχα
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	σεναριογράφος σκηνοθέτης κινηματογράφου μοντέρ κινηματογραφιστής σκηνοθέτης
Περίοδος ακμής	1917
Οικογένεια
Σύζυγος	Γελιζαβέτα Σβίλοβα (1929–1954)
Αδέλφια	Mikhail Kaufman Μπόρις Κάουφμαν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	τάγμα του Ερυθρού Αστέρα μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζίγκα Βερτόφ (ορθή προφορά Βέρτοφ, ρωσ. Дзига Вертов, πραγματικό όνομα Νταβίντ Άμπελοβιτς Κάουφμαν, ρωσ. Дави́д А́белович Ка́уфман, 2 Ιανουαρίου 1896 – 12 Φεβρουαρίου 1954)ήταν Σοβιετικός πρωτοπόρος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικές πρακτικές του επηρέασαν το σινεμά-βεριτέ ντοκιμαντέρ και την ομάδα Τζίγκα Βερτόφ (1968-1972).

Σε ψηφοφορία του Sight and Sound το 2012, η ταινία του Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.

Τα αδέλφια του Μπόρις και Μιχάι Κάουφμαν ήταν επίσης αξιοσημείωτοι κινηματογραφιστές.

Βιογραφία

Ο Βερτόφ γεννήθηκε Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν και ήταν γόνος εβραϊκής οικογένειας που ζούσε στο Μπιάλιστοκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, σήμερα τμήμα της Πολωνίας. Ο πατέρας του ήταν βιβλιοθηκάριος. Παρακολούθησε μαθήματα στο τοπικό ωδείο ενώ έγραφε ποιήματα στο λύκειο. Η οικογένειά του κατέφυγε στη Μόσχα το 1915, λόγω της εισβολής των γερμανικών στρατευμάτων, και μετά στην Αγία Πετρούπολη. Το 1916-1917, ο Βερτόφ ήταν φοιτητής ιατρικής, ενώ πειραματιζόταν με τους ήχους σε ένα εργαστήριο ακουστικής, φτιάχνοντας συνθέσεις με διάφορους ήχους βιομηχανικής πόλης (μηχανές, ομιλίες) και είχε γοητευθεί από τον φουτουρισμό. Τελικά, άλλαξε το όνομά του σε Ντζίγκα Βερτόφ, από την ουκρανική λέξη ντζίγκα που σημαίνει αδράχτι και το ρωσικό ρήμα βερτέρ που σημαίνει περιστρέφομαι.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917, σε ηλικία 22 ετών, ο Βερτόφ ξεκίνησε να εργάζεται στα επίκαιρα με την Κίνο Νετνέλια (Εβδομάδα του Κινηματογράφου), από την οποία αποχώρησε το 1918. Εκεί γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του Ελιζαβέτα Σβίλοβα. Επίσης γύρισε μερικές ταινίες προπαγάνδας υπέρ της Επανάστασης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου που ακολούθησε.

Το 1922, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε Ο Νάνουκ του Βορρά, ο Βερτόφ δημιουργεί το Κίνο Πράβδα (κινηματογράφος της αλήθειας ή πήρε το όνομά του από την εφημερίδα των Μπολσεβίκων Πράβδα, που σημαίνει αλήθεια στα ρωσικά), με σκοπό να παρουσιάσει την αντικειμενική πραγματικότητα, χωρίς κλασική αφήγηση και δραματικά στοιχεία. Κατέγραψε αυτές τις σκέψεις στο «μανιφέστο των Κίνοκ» (κινόκ σημαίνει μάτι-κάμερα). Προς στο τέλος της σειράς, ο Βέρτοφ προχωρά σε ελεύθερη χρήση διάφορων κινηματογραφικών τεχνικών όπως το στοπ-καρέ. Βασιζόμενος στο μανιφέστου του, γύρισε στο τέλος της δεκαετίας του 1920 την ταινία «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή», η οποία θεωρείται το αριστούργημά του.

Το 1930 γυρίζει τον «Ενθουσιασμό», ένα μοντάζ με ήχους, γεγονός που το χαρακτηρίζει σαν ταινία με ήχο. Ασχολείται με τους Σοβιετικούς μεταλλωρύχους. Στη συνέχεια ξεκίνησε την ταινία «Τρία τραγούδια για τον Λένιν», αλλά αντιμετώπισε προβλήματα με τη γραφειοκρατία. Επίσης, η άνοδος του καλλιτεχνικού ρεύματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού ανάγκασε τον Βερτόφ να περιορίσει το προσωπικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, και τελικά έγινε συντάκτης σοβιετικών επικαίρων. Το 1937 γύρισε την ταινία «το Νανούρισμα», μια ωδή στον Στάλιν.

Πέθανε το 1954 από καρκίνο στη Μόσχα.

Πηγές

• Edouard Waintrop (2004). Ο Αιώνας των Ανατροπών. Larousse/ εκδόσεις Οξύ (μτφ). σελίδες 97–98. ISBN 960-8255-64-3.