Τανγκούτ

Οι Τανγκούτ (αγγλικά: Tangut people) εμφανίστηκαν πρώτα ως μια ένωση φυλών υπό την εξουσία του ισχυρού βασιλείου Ευρασιατών νομάδων του χαγάνου Τουγιουχούν. Οι Τανγκούτ μετακινήθηκαν στη βορειοδυτική Κίνα πριν το 10ο αιώνα μ.Χ., όπου και ίδρυσαν εκεί την Αυτοκρατορία των Τανγκούτ ή Δυτικών Σια (αγγλικά: Western Xia, πινγίν: Xī Xià 西夏, 1038–1227). Οι Τανγκούτ μιλούσαν μια γλώσσα της θιβετοβιρμανικής γλωσσικής οικογένειας. Αναφέρονταν ως Τανγκούτ από τους Μογγόλους και ως Δυτικοί Σια από τους Κινέζους.

Ιστορία

Μετά τη διάλυση του κράτους των πρωτομογγόλων Σιανμπέι (Xianbei), κάποιες ομάδες νομάδων που συμμετείχαν στο διαλυμένο κράτος, οδηγήθηκαν δυτικά γύρω στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. από το χαγάνο τους, Μουρόνγκ Τουγιουχούν, στα πλούσια βοσκοτόπια γύρω από τη λίμνη Τσινγκχάι. Ο Μουρόνγκ Τουγιουχούν ήταν ο μεγαλύτερος γιος του σαν-γιου (ο τίτλος των νομάδων ηγετών στην Έσω Ασία, που αντικαταστάθηκε αργότερα από τον τίτλο χαγάνος) Μουρόνγκ Σεγκούι των Μουρόνγκ Σιανμπέι (Murong Xianbei), ο οποίος μετακίνησε το λαό του από τον αρχικό τόπο εγκατάστασής του στη χερσόνησο Λιαοντόνγκ στην περιοχή της οροσειράς Γιν, διασχίζοντας τον Κίτρινο Ποταμό, ανάμεσα στα 307 και 313, και καταλήγοντας στην ανατολική περιοχή της σημερινής περιοχής Τσινγκχάι.

Η Αυτοκρατορία του Τουγιουχούν ιδρύθηκε το 284 μ.Χ. με την υποταγή των ιθαγενών πληθυσμών που ονομάζονταν Τσιανγκ (Qiang), περιλαμβάνοντας συνολικά περισσότερες από 100 διαφορετικές και χαλαρά οργανωμένες και συνεργαζόμενες φυλές, που δεν είχαν υποταχθεί η μία στην άλλη και γενικώς σε κάποια εξουσία. Τελικώς, πολύ αργότερα, και αφού είχε διαλυθεί η Αυτοκρατορία του Τουγιουχούν, οι Τανγκούτ μετανάστευσαν από την πατρώα γη τους στο βορειοανατολικό Θιβέτ στην ανατολική περιοχή του υψιπέδου Όρντος, υπό την πίεση της Θιβετιανής Αυτοκρατορίας. Εκεί ίδρυσαν το πρώτο και μοναδικό κράτος των Τανγκούτ που υπήρξε ποτέ, την Αυτοκρατορία των Τανγκούτ ή Δυτικών Σια.

Οι Τανγκούτ θεωρούνται από Κινέζους λογίους ότι είναι ή τουλάχιστο σχετίζονται με τους Τσιανγκ, που ιστορικώς ο όρος αυτός αναφερόταν συλλογικά στις πολυάριθμες εθνότητες που ζούσαν στα δυτικά σύνορα της Κίνας. Το όνομα Τανγκούτ εμφανίζεται πρώτη φορά στις επιγραφές της κοιλάδας Ορχόν του 735 μ.Χ. Στη δική τους γλώσσα, οι Τανγκούτ αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Μι-νιακ.

Το 881 οι Τανγκούτ βοήθησαν τους Τανγκ να καταστείλουν την εξέγερση του Κινέζου επαναστάτη Χουάνγκ Τσάο. Ως ανταμοιβή οι Τανγκ χορήγησαν στο στρατηγό των Τανγκούτ, Λι Σιγκόνγκ, τις τρεις επαρχίες Σια, Σούι και Γιν, που αποτελούσαν τη στρατιωτική περιοχή Ντινγκνάν, ως κληρονομικό τίτλο. Στη συνέχεια, οι Τανγκούτ επέκτειναν το βασίλειό τους νοτιοδυτικά προς την παλιά τους κοιτίδα. Το 1002 κατέκτησαν την επαρχία Λινγκ και ίδρυσαν την πρώτη τους πρωτεύουσα εκεί υπό την ονομασία Σιπίνγκ (Xiping). Μέχρι το 1036 οι Τανγκούτ είχαν προσαρτήσει τη στρατιωτική περιοχή Γκουιγί στην επαρχία Σατσόου, κατ΄ όνομα υποτελή στους Τανγκ, και το ουιγουρικό βασίλειο της περιοχής Γκαντσόου (Ganzhou), εισχωρώντας επίσης περαιτέρω στη θιβετιανή επικράτεια και κατακτώντας την πόλη Σινίνγκ (Xining). Το κράτος των Δυτικών Σια ανακηρύχθηκε το 1038 μ.Χ.

Δεδομένου ότι ο ιδρυτής του κράτους των Τανγκούτ, Λι Ντεμίνγκ, δεν ήταν ιδιαίτερα συντηρητικός ηγεμόνας, οι Τανγκούτ άρχισαν να αφομοιώνουν τον κινεζικό πολιτισμό που τους περιέβαλλε, αλλά ποτέ δεν απώλεσαν την πραγματική τους ταυτότητα, ως αποδεικνύεται από το μεγάλο όγκο λογοτεχνικής παραγωγής που επέζησε του κράτους τους.

Πολιτισμός

Η κοινωνία των Τανγκούτ χωριζόταν σε δύο τάξεις: τους Κοκκινοπρόσωπους και τους Μαυροκέφαλους. Οι Κοκκινοπρόσωποι Τανγκούτ θεωρούντο οι κοινοί άνθρωποι, ενώ οι Μαυροκέφαλοι αποτελούσαν την προνομιούχο κάστα των ιερέων. Παρόλο που ο Βουδισμός ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στους Τανγκούτ, πολλοί βοσκοί Τανγκούτ συνέχιζαν ν΄ ασκούν ένα είδος Σαμανισμού. Οι Μαυροκέφαλοι πήραν το όνομά τους από τους μαύρους σκούφους που φορούσαν. Σύμφωνα με το μύθο των Τανγκούτ, ο πρόγονος των Μαυροκέφαλων ήταν ένας θαυμάσιος λευκός γερανός, ενώ ο πρόγονος των Κοκκινοπρόσωπων μία μαϊμού. Οι πηγές περιγράφουν τους Τανγκούτ ως κοντού αναστήματος, πλατύστερνους, με σκουρόχρωμο δέρμα και παχιά χείλη. Είχαν τα μαλλιά τους ξυρισμένα, εκτός από μια μακριά τούφα που πλαισίωνε το πρόσωπό τους.