Συζήτηση:Αλβανία/Αρχείο

Aστειακια

Δε μου λες.

Είσαι σίγουρος ότι η Αλβανία είναι εκεί που δείχνει ο χάρτης ή συμμετέχεις σε καμμιά κίνηση για την διεκδίκηση της Μ. Βρετανίας;...

--Papyrus 17:13, 30 Οκτωβρίου 2005 (UTC)

Δικό μου λάθος. Αντέγραψα το πρότυπο από το άρθρο Ηνωμένο Βασίλειο και ξέχασα να αλλάξω το χάρτη. REX 17:33, 30 Οκτωβρίου 2005 (UTC)

Παρέμβαση (1), για τον Εθνικό Ηρωα της Αλβανίας, , τον Σκεντέρμπεη (Γεώργιο Καστριώτη)

Για τον Εθνικό Ηρωα της Αλβανίας, τον Σκεντέρμπεη ( που σημαίνει: "στρατηγός Αλέξανδρος" ) τον Γεώργιο Καστριώτη (1403 - 1468), που πολέμησε σκληρά και πάντα νικηφόρα τους Τούρκους, κι αυτός Έλληνας ήταν, και μάλιστα χριστιανός ορθόδοξος, γιος του Ιωάννη Καστριώτη που είχε συλληφθεί από τους Τούρκους και εξισλαμίσθηκε βίαια το 1443. Οι γιοι του Ιωάννη παραδόθηκαν στους Τούρκους κι έγιναν μέλη του Τουρκικού Στρατού. Αργότερα δολοφονήθηκαν πλην του μικρότερου Γεωργίου, ο οποίος ήταν αρρενωπός και ωραίος. Σ αυτόν έδειξε συμπάθεια ο Σουλτάνος και του ανέθεσε την αρχηγία σώματος 5.000 ανδρών, και τον ονόμασε Σκεντέρμπεη. Ομως ο Σκεντέρμπεης δεν ξέχασε την καταγωγή του και την πίστη του, και εστράφη κατά των Τούρκων. Τότε ιδρύθηκε και ο Σύνδεσμος του Αλβανικού Λαού, που οδήγησε στο Αλβανικό Κράτος. Ηταν μια Ελληνική δημιουργία.

Από το γάμο του με την χριστιανή, κόρη του Αριανίτη, Ανδρονίκη Κομνηνή, ο Γεώργιος Καστριώτης, απόκτησε ένα γιο τον Ιωάννη Καστριώτη. Ομως ο Γεώργιος πέθανε από κακοήθη πυρετό ( 17-1-1486 ), αφήνοντας το γιο του και τη χήρα του υπό την προστασία της Βενετίας. Αυτό σήμανε και την υποδούλωση της Νέας Αλβανίας στους Τούρκους. Αργότερα ο Ιωάννης Καστριώτης γύρισε και πολέμησε στη Μάνη.

Ενώ οι Αλβανοί άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο στρατό της, και να μετέχουν στις εκστρατείες της στην Ευρώπη και στην Ασία, αλλά και σε όλες τις μάχες που έδινε.

Τώρα το περίεργο είναι πως οι αυθεντικοί Αλβανοί θεωρούν Εθνικό τους ήρωα τον Γεώργιο Καστριώτη. Για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία του κράτους των;

Ευχαριστώ τον κύριο Κουτούζη για την παραχώρηση του κειμένου. Το πρωτότυπο κείμενο θα το βρείτε στο http://www.koutouzis.gr/megali+ellada.htm --Αστεράκι ^{(T) @(C)} 21:55, 7 Ιουνίου 2006 (UTC)

Κατ' αρχήν, πώς μπορούμε να μιλούμε καν για "Αλβανό εθνικό ήρωα", όταν δεν υπήρχαν καν "Αλβανοί" τον 15ο αι. Μιλούμε για ένα τεχνητό κράτος και τεχνητό έθνος, κατασκευασθέντα από την Ιταλία και την Αυστροουγγαρία το 1912-13, για να κρατήσουν μακρυά την Ελλάδα και την Σερβία από την περιοχή και να στερήσουν στην Ελλάδα και την Σερβία την έξοδο στην Αδριατική.--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:02, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

-Φίλε, το ότι ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν χριστιανός ορθόδοξος δεν σημαίνει οτι ήταν και Έλληνας.

Αντιθέτως, σημαίνει σχεδόν απολύτως ότι ήταν και Έλληνας, εφ'όσον μιλούμε για την περίοδο της τουρκοκρατίας, κατά την οποία η θρησκεία ήταν το βασικότερο στοιχείο που καθόριζε την εθνική συνείδηση, πολύ περισσότερο και από την γλώσσα.--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:02, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

Εξάλλου, είναι γνωστό ότι δεν είναι όλοι οι Αλβανοί μουσουλμάνοι. Οι σημερινοί Αλβανοί, εννοείς. Μέχρι τον 20ό αιώνα δεν υπήρχαν Αλβανοί. Υπήρχαν είτε Ορθόδοξοι Αρβανίτες, δηλαδή Ρωμηοί, Έλληνες, είτε μουσουλμάνοι Τουρκαλβανοί. (Το όνομα "Τουρκαλβανοί" δεν βγήκε τυχαία από τον λαό.) Βεβαίως, ήταν ως επί το πλείστον ανεξάρτητες φατρίες.--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:02, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

Επίσης, ο Γεώργιος Καστριώτης θεωρούσε τον εαυτό του Αλβάνο καί όχι Έλληνα αλλά ούτε καί Σλάβο (απ' όσο γνωρίζω η μητέρα του ήταν σλαβικής καταγωγής). Η μητέρα του ήταν Σέρβα. Ο ίδιος γράφει «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες , εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν». Αρκεί! Αναφέρεται δε στις ιστορικές πηγές της εποχής ως "Ηπειρώτης πρίγκιπας". (Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να αναφέρεται αλλιώς, αφού μέχρι και οι πέτρες της μισής τουλάχιστον σημερινής Αλβανίας έχουν Ελληνική καταγωγή.)--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:02, 3 Απριλίου 2007 (UTC) Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω οτι το τούρκικο όνομά του (Σκεντέρμπεης), προέρχεται απο το Ισκεντέρ, που σημαίνει Αλέξανδρος, καί από το μπέης, που σημαίνει άρχοντας καί όχι στρατηγός. καλά, παίζουμε με τις λέξεις--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:02, 3 Απριλίου 2007 (UTC) Αυτά που γράφεις, περι προσφοράς υπηρεσιών στους Τούρκους δεν στέκουν, κι αυτό διότι το αλβανικό κράτος (που δήμιουργιθηκε επι Καστριώτη) συνέχιζε να υπάρχει καί ύστερα απο τον θάνατό του. Θα ήταν καλύτερα να έλεγχες τις πηγές σου. "Τουρκαλβανοί". Βλέπε παραπάνω. Άλλο βεβαίως οι Αρβανίτες.

Βλέπετε επίσης το επιστημονικώς τεκμηριωμένο πόνημα του Σαράντου Καργάκου, "Έλληνες, Αρβανίτες, Αλβανοί".--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 20:06, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

---

Πώς δεν υπήρχαν Αλβανοί τον 15ο αιώνα; Υπήρχαν, απλώς λέγονταν Άρμπερ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν. Με την λογική σας ούτε Έλληνες υπήρχαν πριν τη δημιουργία του ελληνικού κράτους το 1831.

Υ.Γ. Ο πατέρας του Καστριότι ήταν γκέγκης Αλβανός από την Ντίμπρα και η μητέρα του Αλβανο-Σέρβα (από την αλβανική οικογένεια Μουζάκα και τη σερβική οικογένεια Μπράνκοβιτς). Ας δούμε όμως και ποια ήταν η οικογένεια Αριανίτι. Το Κράτος των Αριανιτών (Shteti i Arianitëve) δημιουργήθηκε από τον Gjergj Arianiti (Γεώργιο Αριανίτι) το 1432, αρχικά με πρωτεύουσα το Μπεράτι, μετά την εδαφική διαίρεση του Πριγκηπάτου των Μουζάκαϊ, και ενώθηκε με άλλα αλβανικά πριγκηπάτα, σχηματίζοντας τη Λήγκα της Λέζας το 1444. Ο Gjergj Arianiti ήταν ο θείος του Moisi Arianit Golemi, ήταν επίσης ο πατέρας της συζύγου του Gjergj Kastrioti, Marina Donika (ή Μαρίνα Ανδρονίκη). Από την πλευρά της προγιαγιάς του, είχε συγγένεια με την βυζαντινή οικογένεια των Κομνηνών. Γι’ αυτό μερικές φορές στις πηγές αναφέρεται και ως Gjergj Arianit Komneni. Παρ’ όλα αυτά οι Αριανίτι (ή Αρανίτι) χρησιμοποίησαν το Komneni (ή στα ελληνικά Κομνηνός) ως δεύτερο επίθετο, από τα μέσα μέχρι το τέλος του 14ου αιώνα, ως μέσο για να ενδυναμώσουν το κύρος και τις εδαφικές τους διεκδικήσεις. (Dhimitër Shuteriqi, Aranitët: Historia-Gjenealogjia-Zotërimet, Zana Prela, Toena (2012), pp. 29–37)

Ο Gjergj Arianiti αναφέρεται στην ιστορία με διάφορα ονόματα. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο του ήταν Gjergj Arianit Komnen Golem Thopia, παρ’ όλα αυτά περισσότερο γνωστός ήταν ως Gjergj Arianiti. Σε διάφορα αλβανικά παραμύθια και θρύλους, αναφέρεται ως Gjorg Golemi ή Gjergj Golemi, ενώ στην προτομή του που βρέθηκε στο Librazhd, το όνομα του αναγράφεται ως Gjorg Golem Arianiti. Σε κάποιο κείμενο του 1452 μ.Χ. αναφέρεται ως ‘Golemi Arenit Comninovich de Albania’. Μία άλλη μορφή του ονόματος (Harianites) χρησιμοποιείται σε ένα έγγραφο του Βασίλειου της Γαλλίας την περίοδο του Charles VII (Καρόλου του 7ου), του επονομαζόμενου και ως Charles le Victorieux (Κάρολος ο Νικητής). (Studia Albanica, University of Tirana, 1964, p. 143)

Το κέντρο της επικράτειας του κράτους των Αριανιτών, ήταν κάπου στην περιοχή ανάμεσα στο Elbasan και το Librazhd. Ήταν το μόνο κρατίδιο με δύο πρωτεύουσες’ η μία ήταν η Κανίνα (Kaninë) κοντά στην Αυλώνα και η άλλη το χωριό Sopot του Librazhd, από όπου ο Gjergj Kastrioti πήρε για σύζυγο του την κόρη του Gjergj Arianiti, τη Donika Arianiti. Ο γάμος τους έγινε στις 21 Απριλίου του 1451 στο Μοναστήρι της Αρντενίτσας - σήμερα στον νομό Λούσνιας (rrethi i Lushnjës) κοντά στο χωριό Αρντενίτσα (Ardenicë) - με την παρουσία Αλβανών ηγετών και τοπικών πολέμαρχων και των πρέσβεων της Νάπολης, της Βενετίας και της Ραγκούσας.

Ο Gjergj Arianiti πολέμησε εναντίον των Οθωμανών και έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες, μία από τις οποίες ήταν αυτή τον χειμώνα του 1432-1433 εναντίον των δυνάμεων του Αλή Μπεγκ, κοντά στην Bërzeshtë (στην περιοχή του Λιμπράζντ), και για την οποία μάχη ο βυζαντινός χρονικογράφος Χαλκοκονδύλης έγραψε: «Σ’ αυτή τη μάχη, ο Αριανίτης Κομνηνός κέρδισε μία δοξασμένη νίκη». Ο Αριανίτι, έδωσε και δεύτερη μάχη εναντίον των δυνάμεων του Αλή Μπεγκ, νικηφόρα και αυτή, γεμίζοντας με πτώματα την περιοχή από το Kuç κοντά στη Χιμάρα, μέχρι το Borsh κοντά στους Αγίους Σαράντα. (John Fine, The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, 1994, p. 535)

Ωστόσο οι σχέσεις ανάμεσα στους Gjergj Arianiti με τον Kastrioti δεν ήταν πάντα καλές. Ο Αριανίτι, ύστερα από λίγο καιρό αφού είχε ενταχτεί στη Λήγκα της Λέζας, εγκατέλειψε τη συμμαχία μετά την ήττα στο Μπεράτι το 1450. (Arshi Pipa, (1978), Albanian literature: social perspectives, R. Trofenik, p. 49)

Ο Robert Elsie λέει ότι ο Αριανίτι συμπεριφέρθηκε ως αντίπαλος του Σκεντέρμπέη, συμμάχησε με το Βασίλειο της Νάπολης το 1446, άφησε τη συμμαχία του με τον Σκεντέρμπέη το 1449 και συμμάχησε με τη Βενετία το 1456. (Robert Elsie, A Biographical Dictionary of Albanian History, I.B.Tauris, 2012, p. 17)

Το 1494, ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Η' εισέβαλε στην ιταλική χερσόνησο με σκοπό να κυριεύσει το βασίλειο της Νάπολης, που το θεωρούσε κληρονομιά του οίκου των Ανδεγαυών (d'Anjou). Φιλοδοξία του Καρόλου Η' ήταν, μετά την κατάληψη της Νάπολης, να εκστρατεύσει για την απελευθέρωση των χριστιανικών πληθυσμών της κοντινής Ανατολής, γι’ αυτό και τον αποκάλεσαν «βασιλιά των Γραικών». Κατά την εντυπωσιακή προέλαση του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος από τη Βόρεια Ιταλία προς τη Νάπολη, στα στρατιωτικά σώματα του Καρόλου Η' εντάχτηκαν οι λεγόμενοι stradioti. Οι stradioti ήταν μισθοφόροι, κυρίως έφιπποι πολεμιστές με ελαφρύ οπλισμό, εμπορευόμενοι την εντυπωσιακή και αποτελεσματική τακτική πολέμου τους, τον αιφνιδιασμό. Οι πρώτες συστηματικές κατατάξεις των μαχητών αυτών στον γαλλικό στρατό έγιναν κυρίως με τις ενέργειες του Κωνσταντίνου Αριανίτι (γιος του Γεωργίου Αριανίτι και κουνιάδος του Gjergj Kastrioti), ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1494 επισκέφθηκε τον Γάλλο βασιλιά στο Τορίνο και του προσέφερε 300 από τους περίφημους stradioti. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μαχητές ήταν Αλβανοί (το 80% σύμφωνα με τους ιστορικούς μελετητές), αλλά και Έλληνες, Σέρβοι κ.α. (Donald M.Nicol, Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural relations, Cambridge (1988), New York: Cambridge University Press, σελ. 37.)

Στα ευρωπαϊκά κράτη της εποχής, ο Γκιέργκι Αριανίτι έγινε γνωστός ως ‘προστάτης της ελευθερίας’. Μέχρι σήμερα το σπαθί του Κωνσταντίνου Αριανίτι κοσμεί τη βασιλική οπλοθήκη του Τορίνου.

Παρέμβαση (2), η Αλβανία ήταν στην Ασία

Η Αλβανία ήταν αλλού. Είναι αρχαιότατη χώρα, μόνο που βρισκόταν στην Υπερκαυκασία, κοντά στην Κασπία Θάλασσα, δίπλα στην Αρμενία και τη Γεωργία! Μέχρι που τους διέλυσαν οι Ρωμαίοι τον 1ον μ.Χ. αιώνα. Πρωτεύουσα ήταν η Καμπάχα, ερείπιά της υπάρχουν και σήμερα. Μετά την καταστροφή από τους Ρωμαίους πολλοί Αλβανοί έφυγαν από την Υπερκαυκασία και ήρθαν στη Ιλλυρία. Κοντά στα σημερινά Τίρανα δημιούργησαν το χωριό Αλβανό ή Αρβανο, στην περιοχή της σημερινής Κρόϊας. Το χωριό αυτό για πρώτη φορά αναφέρεται απο τον Πτολεμαίο το Γεωγράφο, ως "Αλβανόπολις", και τον 11ο αιώνα από τους βυζαντινούς. Έτσι ονομάστηκαν Αλβανοί ή Αρβανίτες. Και σιγά –σιγά άρχισαν να αυξάνονται, ενώ παράλληλα έφταναν εκεί κι άλλοι Ανατολίτες ή Σλαύοι. Αυτό, άλλωστε δείχνει και η Γλώσσα που μιλούν, ένα κράμα Αρμενικής, Ινδικής, Περσικής και Σλάβικης ( δείτε: εδώ ). Που φυσικά επηρεάστηκε από την ιθαγενή γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών - αρχαιοελληνική. Ακόμη ήρθαν και διάφοροι Ευρωπαίοι, Ιταλοί και άλλοι, που πρόσθεσαν κι αυτοί την επίδρασή τους. Αλλωστε όλες οι Γλώσσες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, έχουν πάρει λέξεις από διάφορους λαούς όπως και η δική μας.

Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι ο Πέρσης ( γιος του Περσέα ) στα 1350 π.Χ. πήγε στην Περσία και ίδρυσε τον οίκο των Αχαιμενιδών. Ούτε ότι ο Ελληνας Ιταλός, είχε πάει στην Ιταλία.

Οι επιδράσεις στη Νέα Αλβανία ολοκληρώθηκαν την εποχή της Τουρκοκρατίας. Στο μεταξύ οι πάμπολοι Ελληνες ( δείτε: εδώ ) έφευγαν στο νότο, λόγω των διωγμών. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι παλιότερα πολλοί Αργείοι, Αρκάδες και άλλοι είχαν κινηθεί προς το βορά.

Να ξεπεράσουμε τις γνωστές, σήμερα, ελληνικές πόλεις ( Άγιοι Σαράντα, Χειμάρα ([1]), Αργυρόκαστρο, Δυρράχιο, Σκόδρα κλπ. ) και να δούμε αυτές της αρχαιότητας:

• 1. Η Απολλωνία, σημαντική πόλη που ιδρύθηκε τον 6ο π.χ. αιώνα από Κερκυραίους και Κορινθίους.

• 2. Το Νυμφαίο, βρέθηκαν πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα.

• 3. Η Επίδαμνος, το αρχαίο Δυρράχιο, που έκοβε και νομίσματα με τα γράμματα ΔΥΡ.

• 4. Η Φοινίκη που χτίστηκε το 230 π.χ., στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, εκεί που βρίσκεται το σημερινό ­Φοινίκιο.

• 5. Η Χιμαίρα - ( η σημερινή Χειμάρα ) και ακόμη η Βυλλιακή, το Θρόνιο, η Αμάντα, ο Ωριχος και oι άλλες...

Ευχαριστώ τον κύριο Κουτούζη για την παραχώρηση του κειμένου. Το πρωτότυπο κείμενο θα το βρείτε στο http://www.koutouzis.gr/megali+ellada.htm --Αστεράκι ^{(T) @(C)} 21:55, 7 Ιουνίου 2006 (UTC)

-Τώρα, πώς κατάφερες να βγάλεις την αλβανική γλώσσα ένα ένα κράμα αρμενικής, ινδικής, περσικής και σλάβικης γλώσσας, ο Ζεύ μόνο ξέρει. Σύμφωνα με γλωσσολόγους, η αλβανική γλώσσα αποτελείται απο ένα μίγμα ιλλυρικής καί Θράκικης γλώσσας. Ακόμη, το ότι κατάγονται απο την Ασία δεν μου ακούγεται σωστά. Μελέτες πάνω στους βόρειους Αλβανούς έδειξε οτι ανήκουν στην διναρική φυλή (Dinaric και Noric) ενώ οι περισσότεροι νότιοι είναι Alpine kai Dinaric.

"Η Αλβανία ήταν αλλού"
Και το άρθρο είναι αλλού... Το μόνο που λείπει είναι να μοιράζει και δωρεάν εισιτήρια για να γυρίσουν οι γείτονες στην "αρχική τοποθεσία"...--Αρχίδαμος 18:00, 19 Ιουλίου 2006 (UTC)

Το άρθρο δεν είναι καθόλου "αλλού", όπως βιαστικά και χωρίς επαρκή γνώση των ιστορικών πηγών, κάποιοι έσπευσαν να κρίνουν. Το άρθρο απηχεί, πολύ εκλαϊκευτικά και χονδρικά βεβαίως, τα αποτελέσματα των εμβριθών ερευνών του μεγαλυτέρου ίσως σήμερα Έλληνα Βαλκανολόγου, Αχιλλέως Λαζάρου. Η δε υποτιθέμενη σχέσις Αλβανών-Ιλλυριών, με την οποία ο αλβανικός εθνικισμός εγείρει αξιώσεις παναρχαιότητος και αυτοχθονίας είναι όλως αμφίβολα, μάλλον περιθωριακά και όχι κατεστημένη θεωρία στην διεθνή επιστήμη.--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 19:49, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

No problem...αλλού..., αλλά το άρθρο είναι POV και θέλει επιμέλεια, γιατί και ως άρθρο είναι αλλού. --FocalPoint ^{Συζήτηση} 20:16, 19 Ιουλίου 2006 (UTC)

αρκετά από τα κομμάτια που σβήστηκαν θα μπορούσαν να μπουν σε σελίδες μυθολογίας. --Λύκινος ♘ 09:39, 20 Ιουλίου 2006 (UTC)

Φτιάξε άρθρο. Εγώ δεν θέλω να φτιάξω φίλε μου--ΗΠΣΤΓ 09:44, 20 Ιουλίου 2006 (UTC)

ούτε και εγώ μπορώ να φτιάξω άρθρο γιατί την σχετική μυθολογία την έχω ακούσει περισσότερο προφορικά, και αυτήν την στιγμή δεν έχω κάποιο σχετικό βιβλίο αναφοράς. --Λύκινος ♘ 09:49, 20 Ιουλίου 2006 (UTC)

το σχόλιο το έκανα με αποδέκτη κυρίως αυτόν που τα έγραψε αρχικά και όχι εσένα. --Λύκινος ♘ 09:50, 20 Ιουλίου 2006 (UTC)

Η θρησκεία θεωρείται ακόμη - 2006 - κατά κάποιο τρόπο κάτι το κληρονομικό, κάτι σαν φάρα - π.χ. κάποιος θεωρεί ότι είναι μουσουλμάνος γιατί είναι οι γονείς του όχι γιατί έχει ασχοληθεί και έχει επιλέξει να είναι. Ο χαρακτηρισμός κάποιου ως μουσουλμάνου, χριστιανού κ.λπ έχει να κάνει πρακτικά! (όχι θεωρητικά) με το γεγονός ότι αφουγκράζεται - "κληρονομεί" τις αρχές, ιδέες, συνήθειες και συμπεριφορές που έχουν οι γονείς του και οι οποίες σαφώς δεν είναι πάντα όμοιες ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς.

Θα είναι βαθιά θεολογικός προβληματισμός αν ρωτήσω πώς είναι δηλαδή στις άλλες θρησκείες; Με το που φτάνει ο Έλληνας/Τούρκος/Αμερικανός στα 18 παίρνει διάφορα βιβλία δογματικής και θρησκειολογίας και εν νηφαλιότητι αποφασίζει; Έχει με άλλα λόγια νόημα η πρόταση ή να τη βγάλω;--Αρχίδαμος 00:19, 2 Σεπτεμβρίου 2006 (UTC) Το ερώτημα είναι εντελώς άτοπο. Δεν "αποφασίζει" κάποιος ότι είναι χριστιανός ή μουσουλμάνος, Έλληνας ή Άγγλος, επειδή έτσι τού κάπνισε. Δεν είναι ιδεολογία η θρησκεία, ούτε, ακόμη περισσότερο η εθνικότητα. Είναι βίωμα που διαμορφώνει τον άνθρωπο και διαποτίζει το είναι του από την γέννηση έως τον θάνατο, υπαρκτική κατηγορία.--ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ 19:49, 3 Απριλίου 2007 (UTC)

---

Οι Αλβανοί δεν προέρχονται από τον Καύκασο. Είναι άλλοι οι Αλβανοί του Καυκάσου (σήμερα λέγονται Ούντι) και άλλοι οι Αλβανοί της βαλκανικής Αλβανίας. Επίσης, είναι ψέμα ότι οι Τούρκοι έφεραν τους Αλβανούς στα Βαλκάνια, αφού πρώτων υπάρχουν μαρτυρίες καταγεγραμμένες σε βενετικά αρχεία του 12ου αιώνα ότι μαρτυρείται αλβανική παρουσία απέναντι από την Κέρκυρα, και δεύτερον οι Αλβανοί πολέμησαν με σθένος εναντίον των Οθωμανών, πριν εξισλαμιστούν.

Ξέρουμε ότι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, δεν έχει σημειωθεί κάποια μεγάλη μετανάστευση προς τον χώρο της σημερινής Αλβανίας. Αυτό είναι ένα πρόσθετο επιχείρημα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών. Καταγράφοντας την άποψη του Thunmann, ο Κροάτης ιστορικός-αρχαιολόγος Aleksandar Stipčević (γεννημένος στις 10 Οκτωβρίου 1930), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Zagreb από το 1987 μέχρι τη σύνταξη του το 1997, στο βιβλίο του ‘Iliri: povijest, život, kultura’ (Οι Ιλλύριοι: ιστορία, ζωή, πολιτισμός) που εκδόθηκε το 1974 στα κροατικά και μεταφράστηκε στα αγγλικά από την Stojana Čulić Burton, είπε: «Από την άλλη πλευρά, με το γεγονός ότι κάποιος δεν μπορεί να αποδείξει ότι από την προϊστορία μέχρι σήμερα συνέβη κάποια μετανάστευση προς την περιοχή της σημερινής Αλβανίας (και σίγουρα κάποια τέτοια μετανάστευση θα είχε κάπου καταγραφεί), ο Thunmann έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που κατοικούν σ’ αυτά τα μέρη σήμερα, πρέπει εθνικά να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατοικούσαν εδώ κατά τους προϊστορικούς χρόνους.» (Aleksandar Stipčević, The Illyrians: history and culture, Park Ridge, New Jersey: Noyes Press (1977), p.73)

Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β).

Λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής και άρα ελληνικής όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.

Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία μαζί με Έλληνες μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacit, annal, 6/34)

Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν διακριτό/ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών και δεν σχετίζεται με τις λεσγικές γλώσσες και διαλέκτους των Αλβανών του Καυκάσου:

«Η αλβανική γλώσσα απότελεί την μόνη επιβιώσα διάλεκτο του θρακο-ιλλυρικού κλάδου των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών. Φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θέση των Αλβανών ότι είναι οι παλαιότεροι αυτόχθονες κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου.» (One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups, By James Minahan, History, 2000, Page 29)

Το δέντρο των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών δημιουργήθηκε το 1974 από το Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε το 1975:

«Η αλβανική γλώσσα πληρεί τις προϋποθέσεις - Η αλβανική γλώσσα είναι το πιο παλιό ινδο-ευρωπαϊκό ιδίωμα.» (WEBSTER’S NEW TWENTIETH CENTURY DICTIONARY, Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co., Inc., 1975, ISBN: 0-539-048523-3)

Αξίζει να πούμε εδώ ότι οι Αλβανοί πήγαν στον Καύκασο και όχι το αντίθετο - «Βαρβάρων τε αυ Θράκας και Παίονας και Ιλλυριούς και Αγριάνας τους ευρωστοτάτους τε των κατά την Ευρώπη και μαχιμωτάτους προς τα της Ασίας γένη αντιτάξεσθαι.» (Αρριανός Ζ’, 5)

Όταν ο θρυλικός στρατηλάτης (ο Μέγας Αλέξανδρος) πέρασε το μεγάλο φαράγγι του ορεινού όγκου που χωρίζει την Ασία και που αποτελεί τον μοναδικό διάδρομο εισόδου στην αχανή ανατολική Ασία – γι’ αυτό και “πύλη του Καυκάσου” ονομάζεται – τοποθέτησε εκεί ισχυρή φρουρά.

«Ούτω δη τα της Ασίας ώδε έχει προς του Ταύρου και του Καυκάσου τέμνεσθαι απ’ ανέμου ζεφύρου ως επ’ απηλιώτην…» (Αρριανός Ε’, 25, 5)

«Όταν έφτασε η άνοιξη, ο Αλέξανδρος προχώρησε προς την Ινδία, αφήνοντας πίσω τον Αμύντα με 3.500 ιππείς και 10.000 πεζούς.» (Αρριανός Δ’, 22, 4)

Αυτή η οπισθοφυλακή χωρίστηκε σε φυλές και κάθε φυλή ανέλαβε τη φύλαξη ενός συγκεκριμένου χώρου. Ο Κωνσταντινος Πορφυρογέννητος, σημειώνει: «Ίνα γίνηται σύνορον Φασιανής, ο ποταμός Ιέραξ, ήτοι ο Φάσις, και τα μεν αριστερά μέρη τα προ Ιλλυρίαν, κατέχωσιν οι Ίβηρες.» (P.G.T. 113, Περί Ιβήρων)

Εκεί, γύρω από αυτόν τον ποταμό, δημιούργησαν την πόλη τους. Αυτή η επαρχία ακόμη και σήμερα ονομάζεται “Αλβανικές Πύλες”. «Επί δ’ αυτοίς Κάσπιοι άνδρες. Αλβανοί τ’ επί τήσιν Αρήιοι. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί πολεμικοί και ποιμενικοί…ω Κυκλώπειος φησίν, ο βίος τουτέστιν ευδαίμων και άπονος.» (Διονύσιος “Οικουμένης Περιήγησις”, σελ. 180, στίχος 73)

Την αξία αυτών των ακριτών συνοριοφυλάκων αντελήφθη και ο στρατηγός Στηλίχων (415 μ.Χ.), ο οποίος ενίσχυσε αυτές τις φρουρές με αρκετούς Ιλλυριούς από την Αλβανία και εκχριστιανισθέντες Γότθους, για να τον μιμηθεί αργότερα ο Βελισσάριος.

"Πελασγοι"

Οι Πελασγοι δεν εχουν θεση σε αρθρο για την Αλβανια.Ειναι αλβανικος εθνικισμος και οι Ιλλυριοι παρεπιπτοντως δεν ειχαν σχεση με ΠελασγουςMegistias 00:39, 11 Ιανουαρίου 2008 (UTC)

Σε πολλα που αναφερεσται για Αλβανους νομιζω οτι ειναι αδικα αλλα και ανιστορητα.νομιζω οτι η μελετη κι οχι η απλη αναγνωση οτιδηποτε, εμπεριστατωνει μια αποψη.Η μελετη για γνωση απαιτει μακρια απο συναισθηματισμους ηθικους,θρησκευτικους,πολιτικους και εθνικους δηθεν ακομα.Να πει κανεις οτι λειπει η βιβλιογραφια ελληνικη καιαλλοδαπη,θα ελεγα οτι δικαιολογειται.Μερικες φορες δεν φτανει να αγαπας την πατριδα αλλα και να ξερεις για αυτην και τον λαο της.ΕΠΕΙΔΗ λοιπον πιστευω,συμφωνα με τον ΣΟΛΩΜΟ,ΟΤΙ ΕΘΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ,σας προτρεπω να διαβασεται το εργο του πρωην πρυτανεως της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ κι αλλων ελληνων πανεπιστημιακων ΤΙΤΟΥ ΓΙΟΧΑΛΑ[ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ].Του εθνικου μας ηρωως δηλαδη.Μεσα σε αυτο υπαρχει θαυμασια γλωσσολογικη,εθνολογικη καιγραφολογικη μελετη.Θα αναφερθω στο εγκυκλοπαιδικο εγκριτο λεξικο ΗΛΙΟΣ ,που ο πρωτος ανθρωπολογος καθηγητης μας ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΜΑΡΗΣ λεγει περι κοινης καταγωγης Ελληνων κι Αλβανων,με κοινα ηθη κι εθιμα και κοινη ιστορια.[αγνωστον ποσες μορφες ηρωων του Ελληνικου Πανθεου φερουν στας φλεβας των Αλβανικο αιμα].Σας προτρεπω επισης να διαβασεται το εργο του αλλου μεγαλου πανεπιστημιακου μας ΝΕΟΚΛΗ ΚΑΖΑΖΗ,ιδρυτου της οργανωσης ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.Ειναι το ΕΛΛΑΣ κι ΑΛΒΑΝΙΑ του ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ.Αναφερεται στον αγωνα ελληνων και αλβανων για τη δημιουργια ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΟΥ κρατους.Προτεινω το[ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΑΛΒΑΝΙΑΣ]ΑΠΟ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ της πατριδος μας του Δ.ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ.Θαυμασιο ειναι εργο του ελληνος πατριωτη ΙΑΚΩΒΟΥ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ[ΤΑ ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ].Γλωσσολογικη μελετη αλβανικης,ελληνικης και αλλων.Το πανοραμα της Ελληνικης Επαναστασεως,εκδοσεις ΜΑΝΙΑΤΕΑΣ,περι της ιδεας τουΑΛΗ ΠΑΣΑ για δημιουργια Ελληνοαλβανικου κρατους,οπως επισης τον πανεπιστημιακο ΤΑΣΟ ΒΡΑΝΑ για το ιδιο θεμα.Δεν θα ξεχασω τον μεγαλο Ελληνα πατριωτη ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ κουνιαδο του μεγαλου ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ,[δεν διανοουμαι τον Ελληνισμο μου χωρις την Αρβανιτικη ψυχη].Μη βιαστουμαι για αρβανιτες και τα τοιαυτα,στη γλωσσα μας η εναλλαγη του[λ]και[ρ]ειναι γνωστη,οπως [αδελφος]η[αδερφος].Γι αυτο και στην ελληνικη και ξενη βιβλιογραφια αναφερωνται οι Αρβανιτες και ως Αλβανιτες.Σας προτρεπω να αναζητησεται μωρε, την πρωτη ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των ΕΛΛΗΝΩΝ.ΠΟΙΟΙ και γιατι ελαβαν μερος.Σας εκλιπαρω και σας προκαλω,να δωσετε εξηγησεις στον εαυτος σας.Μεχρι ποτε οι αλβανοι ειχαν και ελληνικη συνειδηση και ποιοι καταφεραν να χαθει αυτη.Ας διαβασουμε τα απομνημονευματα του μεγαλου πατριωτη ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ,οχι του πατσαβουρα του εγγονου του.Στο ημερολογιο του γραφει οτι κατα το ημιση ειναι Αλβανος,αρα γνησιος Ελληνας.Σοκ,αλλα ειναι αληθηνο.Την εποχη εκεινη στην πατριδα μας αυτο πιστευαν οι μορφωμενοι Ελληνες.Τι αλλαξε αραγε.Ας κανουμε καποτε μια ετυμολογηση των ελληνικων ονοματων κι επωνυματων.Θα τελειωσω με τη μαρτυρια του ευρισκομενου στο ΜΩΡΙΑ ΤΟΥ βενετου ΜΑΡΚΟΥΒΕΡΒΕΡΙΓΟΥ ΠΡΟςτονΔΟΓΗτο1470[ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΠΟΤΕθακανουνενακρατος--Kommis 01:42, 13 Αυγούστου 2008 (UTC)

ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ

Θυμαμαι θουκιδιδη,Στραβωνα κι αλλους προγονους μας που λενε για τους Ηπειρωτες οτι δεν μιλουν ελληνικα αλλα πελασγικα.Ολη η αρχαια μας παραδοση ομως ειναι σαφης,οι πελασγοι ειναι προγονοιμας. ποια ειναι αραγε αυτα τα πελασγικα.εκει βρισκεται το ιερο μερος της ΔΩΔΩΝΗς. Στη κεντρικη Αλβανια βρισκεται μια περιχη που λεγεται ΝΤΟΥΝΤΟΥΝΑ.κΑΘΩΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ και σκεφτωμαι τις καθοδους των Δωρικων φυλων.Τι συμβαινει.Στα τελη του 1880 ανακαλυφθηκε στη ΜΥΡΙΝΑ της ΛΗΜΝΟΥ μια επιγραφη μια πλακα και πανω της χαραγμενος ενας Ελληνας πολεμιστηςκαι ενα κειμενο σε ελληνικη αλφαβητο.Το κειμενο ομως αυτο ηταν αδυνατον να διαβαστει.Η ιδια γραφη βρεθηκε και στην αρχαια ΠΡΑΙΣΤΟ της Κρητης.ΑΡΧΑΙΟΙ συγγραφεις αναφερουν και τις δυο αυτες περιοχες σαν πελασγικες.Επισημως μεχρι τωρα δεν εχουμε μεταφρασεις.ο Ηροδοτος ειναι αυτος που δημιουργησε το προβλημα της αμφισβητησης της πελαςγηκης καταγωγης μας μεχρι σημερα.οταν επισκευτηκε τις πολεις ΠΛΑΚΙΑ και ΣΚΥΛΑΚΗ ειδε οτι δεν μιλουσαν ελληνικα αλλα μια ακαταληπτη διαλεκτο.Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ομως λεει οτι μια γλωσσα μπορει να μη ειναι βαρβαρικη αλλα να φαινεται βαρβαρικη λογω της ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑΣ της.Το ιδιο αναφαιρωνται και οι βαρβαροφωνοι ΜΟΛΟΣΣΟΙ της ΔΩΔΩΝΗΣ.Μα α θα καταδεχωντουσαν οι αρχαιοι Ελληνες να εβαζαν φυλακες βαρβαρους στο ιερωτερο κεντρο του ΔΙΑ........ποιοι ειναι λοιπον οι πελασγοι που μιλουν βαρβαρικα......ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ Ο ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ Η ΑΛΒΑΝΟΣ.ΗΤΑΝ ΠΕΛΑΣΓΟΣ.ΔΗΛΑΓΗ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ,ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΣ.

---

Το ιδιο συνεβη και με τα φοινικικα γραμματα.Υπαρχει ομως ΦΟΙΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ.Βλεπε ΚΑΔΜΟΣ.

---

ΔΙΑΒΑΣΕ ΙΑΚΩΒΟ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟ [ΤΑ ΠΕΛΑΣΓ ΙΚΑ].Γιατι να μας πουν για τα κειμενα μαλλον θα περιμενουμε πολυ ακομα.Θα τελειωσω με τη φραση του πανεπιστημιακου ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ στους φοιτητες του στο τμημα φιλοσοφικης.ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ...ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ.

---

--Kommis 02:53, 13 Αυγούστου 2008 (UTC)

Ούτε λέξη για την συνεργασία Αλβανών και Ιταλών εναντίον της Ελλάδος το 1940. Τότε που ομάδες Αλβανικού στρατού, πλάι-πλάι με τους Ιταλούς, πολέμησαν εναντίον του Ελληνικού Στρατού.84.205.255.20 13:38, 27 Νοεμβρίου 2008 (UTC)

Ορισμένα βασικά πράγματακια

• Ο Καστριώτι ήταν Αλβανός η οτι πιο κοντινο υπηρχε τελως παντων εκεινη την εποχη. Και εφόσων ήταν αλβανος δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να μας αφορα;

A son of John (Gjon) Kastrioti, prince of Emathia, George was early given as hostage to the Turkish sultan. Converted to Islam and educated at Edirne, Turkey, he was given the name Iskander—after Alexander the Great—and the rank of bey (hence Skanderbeg) by Sultan Murad II. During the defeat of the Turks at Niš (1443), in Serbia, Skanderbeg abandoned the Turkish service and joined his Albanian countrymen against the forces of Islam. He embraced Christianity, reclaimed his family possessions, and in 1444 organized a league of Albanian princes, over which he was appointed commander in chief. Μπριτανικα, Skanderbeg, 2007

• Οι καθ ημας Αλβανοί δεν έχουν καμμία σχέση με αυτους του Καυκασου και ειναι απογονοι των Ιλλριων, ή τελως παντων οτι πιο κοντινο υπαρχει.

The Illyrians

The origins of the Albanian people are not definitely known, but data drawn from history and from linguistic, archaeological, and anthropological studies have led to the conclusion that Albanians are the direct descendants of the ancient Illyrians. Similarly, the Albanian language derives from the language of the Illyrians, the transition from Illyrian to Albanian apparently occurring between...

--Xenovatis 00:24, 25 Δεκεμβρίου 2008 (UTC)

Ταξιδιωτικός οδηγός

Κάποιος έγραψε αυτόn ton 'ταξιδιωτικό οδηγό' στη Φρικηπαίδεια Είναι άκυρο εκεί αλλά ίσως σας ενδιαφέρει εδώ.

Άκυρο και εδώ.--MARKELLOS^{Αφήστε μήνυμα} 17:13, 20 Ιουνίου 2009 (UTC)

Ιστορικές ακρίβειες και ανακρίβειες

Θα πρέπει η Wikipedia να είναι λίγο πιο αυστηρή στους κανόνες της διότι είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν προπαγανδιστικές αναρτήσεις όσον αφορά τόσο λεπτά ζητήματα. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο κ. Κουτουζής ή ποιος ανεβάζει τις αναρτήσεις στο όνομα του ανθρώπου αυτού, αλλά οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις είναι αστείες. Ίσως κάποιοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει λήμμα και τι εγκυκλοπαίδεια...

Οι Ιλλύριοι και οι Έλληνες είναι συγγενικές φυλές. Δεν γνωρίζουμε αν προέρχονται οι πρώτοι από τους δεύτερους (σύμφωνα με τον μύθο του Κάδμου) ή το αντίστροφο (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη και τον Άλκμαν). Μικρή σημασία έχει, μιας και θεωρώ πως όταν έλαβε χώρα αυτή η μετακίνηση και οι δύο λαοί ήταν μια ομόγλωσση φυλή.

Το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού κόσμου σήμερα, θεωρεί επικρατούσα την εκδοχή της Ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών-Σκυπετάρων για τον απλούστατο λόγο πως η συντριπτική πλειοψηφία των γλωσσολογικών, εθιμολογικών και ανθρωπολογικών στοιχείων που υπάρχουν αποδεικνύουν την εκδοχή αυτή.

Ο μεγάλος Πλούταρχος μας πληροφορεί πως στην περιοχή του Καυκάσου ζούσε μια φυλή Αλβανική, η οποία αφού υποτάχθηκε στους Ρωμαίους, προσέφερε ομήρους οι οποίοι οδηγήθηκαν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΥ! Όμως και να διευκρινιζόταν, οι όμηροι αυτοί δεν γίνεται να ήταν πάνω από 3.000 με 5.000, αριθμός ο οποίος δύσκολα θα εξόντωνε τους πολυπληθέστερους Ιλλύριους, χωρίς κάποια μάχη και χωρίς αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός να έχει αναφερθεί από κάποιον αρχαίο Ιστορικό! Επίσης, μην ξεχνάμε πως οι Αλβανοί του Καυκάσου δεν εξαφανίστηκαν ύστερα από την κατάληψη του κράτους τους αλλά αντίθετα ο πολιτισμός τους γνώρισε άνθηση, ανέπτυξαν γραφή, δημιούργησαν δικό τους αρχιτεκτονικό στυλ και γίναν χριστιανοί. Απλά λόγω πολλών επιδρομών, παρήκμασαν και όντας υπόδουλοι, μη έχοντας να προσφέρουν κάτι στον πολιτισμό διαλύθηκαν εθνικά (δεν έχουμε, πληροφορίες ότι εγκατέλειψαν το τόπο τους). Σταδιακά σταμάτησαν να αναφέρονται σε κείμενα μετά τον 4ο αιώνα μ.χ.

Τώρα, σε αυτο το σημείο θεωρώ πως είναι τρομερά ενδιαφέρον να εξετάσουμε το ΠΟΙΟΣ εξέφρασε για πρώτη φορά την θεωρία περι καυκάσιας καταγωγής των Αλβανών, έχοντας το αποτέλεσμα να υποστηρίζεται σήμερα με τόσο ζήλο από τους Έλληνες Εθνικιστές.

Ο ιστορικός ο οποίος διατύπωσε την θεωρία αυτή, ήταν ο Ιάκωβος Φίλιππος Φαλμεράϋερ. Ο οποίος όσο και αν φαίνεται παράλογο, το έκανε για να πλήξει τους Έλληνες και όχι τους Αλβανούς!

Ο μεγάλος ανθέλληνας, στο βιβλίο του “Geschichte der Hailbinset Mores”, διατύπωσε ότι «Οι Νεοέλληνες ουδεμία σχέση δεν έχουν με τους Αρχαίους Έλληνες. Είναι μίγμα Σλάβων, ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ-ΙΛΛΥΡΙΩΝ και Βλάχων». Το έργο του αυτό παρουσιάστηκε στην Βαυβαρική Ακαδημία Επιστημών, όπου μερικοί ιστορικοί έθεσαν το θέμα της συγγένειας των Ιλλυρίων με τους Αρχαίους Έλληνες. Η απόδειξη της συγγένειας τους, έδειχνε οτι τελικά στους κατοίκους του Νεοσύστατου Ελληνικού κράτους τελικά έτρεχε ακόμη μια ρανίδα Αρχαιοελληνικού αίματος. Ο Φαλμεράϋερ, βλέποντας οτι αυτό κατέρρυπτε τον στόχο του, έψαξε εξωνυχιστικά να βρει τρόπο ώστε να καταρρίψει την Ιλλυρική καταγωγή των Αρβανιτών-Αλβανών. Τελικά βρήκε τις αναφορές του Πλούταρχου και του Πλινιού, για την Καυκάσια Αλβανία και έτσι έσπευσε και στην επόμενη έκδοση του έργου του πρόσθεσε το κεφάλαιο περι της καταγωγής των Αρβανιτών-Αλβανών, οι οποίοι τώρα πια δεν είχαν καμμία σχέση με τους Ιλλύριους. Έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη οι Αρβανιτές-Ιλλύριοι έγιναν Αρβανίτες-Καυκάσιοι Αλβανοί. Τώρα πια για τον Φαλμεράϋερ το πρόβλημα είχε διευθετηθεί και ο σκοπός του είχε επιτευχθεί. Ποιός ήταν ο σκοπός του; Ο σκοπός του ήταν ένας. Να αποδείξει ότι στην Ελλάδα δεν ζουν πια αυτόχθονες πλυθησμοί ή τουλάχιστον παλαιότεροι των Σλάβων, γιατί υποκεινούμενος από τον Τσάρο Νικόλαο της Ρωσίας ο οποίος, πρέσβευε τον πανσλαβισμό, που άνθιζε εκείνη την εποχή, είχε την εντολή να παρουσιάσει ότι οποιαδήποτε Σλαβική διεκδίκηση στον Ελλαδικό χώρο να θεωρείται δικαία και εύλογη (είναι γνωστότατες οι περιοδείες, στα Βαλκάνια του Φαλμεράϋερ μαζί με τον τσάρο Νικόλαο).

Ο Φαλμεράϋερ όπως εσκεμμένα και αυθαίρετα έκανε τις διαπιστώσεις του για την καταγωγή των Νεοελλήνων το ίδιο αυθαίρετα και εσκεμμένα έκανε και τις διαπιστώσεις του για τους Αλβανούς. Σήμερα όλος ο επιστημονικός κόσμος έχει αποφανθεί για το έργο του Φαλμεράϋερ.

Όμως θα παραθέσω και κάποια ακόμη στοιχεία που στηρίζουν την εκδοχή της καταγωγής των Αλβανών από τους Αρχαίους Ιλλύριους.

Τον 1ο αι. μ.χ. δηλαδή την εποχή που έζησε και ο Πλούταρχος, ένας άλλος Ρωμαίος γεωγράφος ο Κλαύδιος Πτολεμαίος στα Γεωγραφικά του, μαρτυρούσε:

«Ανατολικά της Επιδάμνου,βρίσκεται πόλη επωνομαζόμενη Αλβανόπολις. Αυτή κατοικείται ως επι το πλείστον από Ιλλυρική φυλή, καλούμενη Αλβανοί.Οι ντόπιοι κάτοικοι της ονομάζουν αυτήν και την γύρω περιοχή ως την Επίδαμνο, ως ΑΡΜΠΝΙ ή ΑΡΜΠΕΝΙ…..» ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ (Γ’ 13,23)

Σημείωση: «Αρμπνί-Αρμπρί», αποκαλούν εως και σήμερα οι Αλβανοί το Άρβανον η αλλιώς την Αρβανιτιά.

Έχοντας αυτό το στοιχείο που ομιλεί για την περιοχή που ζουν σήμερα οι Αλβανοί και που επιβεβαιώνει την αιώνια πεποίθηση ενός λαού, είναι λογικό να θεωρούμε ως λογικότερη την εκδοχή που έρχεται από τον Καύκασο; Χρειάζεται να ψάξουμε στον Καύκασο, την στιγμή που έχουμε δίπλα μας την απάντηση;

Γλωσσολογικά, ένα στοιχείο, που χρησιμοποιούν οι Αλβανοί εθνικιστές στην προπαγάνδα τους είναι η γλώσσα του Ομήρου. Στα Ομηρικά Έπη, πάμπολλες λέξεις, αν μεταφραστούν στα Αλβανικά είναι σχεδόν ολόιδιες. Αυτό κατ’ αυτούς αποδεικνύει την Ιλλυρικότητα-Αλβανικότητα του Ομήρου και κατεπέκτασιν την Αλβανικότητα της Ομηρικής Ελλάδας (ιστορική διαστροφή λόγω ιστοριοπληξίας).

Βέβαια το συμπέρασμα αυτό μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει στον επιστημονικό κόσμο. Όμως τα επιχειρήματα για την γλώσσα του Ομήρου είναι αληθή. Για να βρούμε τι αποδεικνύει αυτό, δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα άκρα. Η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον. Η εποχή που συνέθεσε τα έπη του ο Όμηρος είναι μια εποχή πολύ κοντά στην Πελασγική. Έτσι ειναι λογικό η γλώσσα του να είναι πολύ κοντά στην Πελασγική, καθώς η Ελληνική γλώσσα προέρχεται από την Πελασγική. Το στοιχείο αυτό λοιπόν δεν αποδυκνύει έναν ανύπαρκτο πανιλλυρισμό κατά την αρχαιότητα, αλλά την Πελασγική καταγωγή Αλβανών και Ελλήνων. Επίσης Ιλλυρικές τοποθεσίες και ονόματα μεταφράζονται μόνο στα αλβανικά. Όπως ο Βασιλεύς Βαρδύλιος (Λευκό Αστέρι), το βουνό Τόμαρος, το οποίο πρώτος ο Στράβωνας το κατ’ονόμασε ως Τάμουρος, Τάμιρος, Τομίρος (εμφανείς η σύγχυση του Στράβωνα στα φωνήνετα) λόγω τον ιερέων που κατοικούσαν εκεί τους Ταμούριους, Ταμίριους. Η σύγχυση του Στράβωνα για το πως θα αποδώσει τα φωνήεντα οφείλεται στο ότι το όνομα Ταμούριος...δέν ήταν Ελληνικό αλλά ντόπιο

(Αλβανικά = Te miret = οι αγαθοί,οι άγιοι. Το e είναι με umlaut διαλυτικά και προφέρεται σαν πνεύμα δηλαδή η λέξη προφέρεται κάπως έτσι:Τ’ΜΙΡ’Τ).

Το όνομα Ιλλυρία: στα Αλβανικά το I LIR σημαίνει: ελεύθερος. Η Ταυλάντια (Tauland): από το that + land δηλαδή άφορη χώρα. Το land στα γκέκικα σημαίνει χώρα-γη, στα τόσκικα και επίσημα Αλβανικά σημαίνει τα υλικά που βγάζουμε από την γη. Βέβαια το land το συναντούμε και στις Σαξονικές γλώσσες. Για αυτό θα μιλήσω αργότερα.

Το όνομα Δήμητρα: το όνομα αυτό δημιουργήθηκε στην Ελλάδα κατά την εποχή που επινοήθηκε το δωδεκάθεο. Δηλαδή στα τέλη της Πελασγικής εποχής. Ας πάρουμε το πρώτο συνθετικό, το Δη. Όπως γνωρίζουμε το η αρχαίοτερα προφερόταν εε. Άρα το Δη για την ακρίβεια μπορεί να ήταν Δεε. Dhe στα Αλβανικά σημαίνει γη. Ο Δημήτριος Φάριος είχε Ελληνικότατο όνομα, όπως και δεν αποκλέιεται να ήταν Έλληνας καθώς καταγόταν από την ελληνική αποικία της Επιδάμνου. Τέλος τείθεται και θέμα πολλών στοιχείων της δακικής γλώσσης με την Αλβανική. ΑΛΗΘΕΣ! Όμως και πάλι ο Στράβων μας πληροφορεί πως οι Δάκες, οι Μύσες, οι Ιλλύριοι και οι Θράκες ομιλούν πολύ όμοια γλώσσα. Τέλος όσον αφορά τα γλωσσολογικά, θα μιλήσω για τον παραλληλισμό μεταξύ Ετρούσκων, Τοσκιδων και Ιλλυρίων. Οι Ετρούσκοι, θεωρούνται μετανασθέν Ιλλυρικό φύλο. Οι αρκετές Ετρουσκικες επιγραφές, που έχουν βρεθεί, είναι ένα ακόμη στοιχείο που μαρτυρεί την ομοιότητα της Ετρουσκοιλλυροπελασγικής γλώσσας με την σύγχρονη Αλβανική.

Έχει τεθεί επίσης θέμα και για κέλτικη καταγωγή των Ιλλυρίων. Πράγματοι, οι δύο λαοί έχουν πολλά κοινά (σύμβολα, έθιμα, ονόματα, λέξεις). Όμως τα στοιχεία μιλούν για μετακίνηση πληθυσμού από την Βαλκανική προς τον Βορρά και όχι το αντίστροφο. Στα πιο σπουδαία χρονικά της Αλβιόνας (Βρετανίας), και της (Albany) Σκοτίας, του Gefrey of Manmoyths και το Nenniu, αναγράφεται πως την Βρετανία την κατοικήσαν πολλές φυλές της ίδιας καταγωγής, οι οποίες μετανάστευσαν από την Δαρδανική Τροία προς την Ιταλία και από εκεί στην Αλβιόνα, οδηγούμενοι από τον αργηχό τους Βρεττό όταν ο τελευταίος σκότωσε άθελα του τον πατέρα του. MBRET στα Αλβανικά σημαίνει βασιλιάς. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιρλανδία την οποία την αποίκησε μια φυλή Τρωοδαρδανική ή TEUTA DENAN. TEUTA λεγόταν και η τελευταία βασίλισσα της Ιλλυρίας όπως και το όνομα TEUTA φαίνεται να μοιάζει με το όνομα της φυλής των TAULAND.

Να διευκρινήσω πως τα ευρήματα που έχουν βρεθεί στην Τροία είναι παρόμοια με τα Δαρδάνικα και πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον Τρωικό πολιτισμό ως έναν ανεπτυγμένο Δαρδανικο.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΜΕ ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
ΟΜΗΡΙΚΕΣ-----ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ-----ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
Όσσε (δυικ.)-----Σύ (Sy)-----μάτι
Εκκαιδεκά-δωρ-ος-----Ντορ(Dore)-----Χέρι (έχων μήκος 16 παλαμών(δώρων))
Λάσιος(μαλλιαρός)-----Λέσ(Lesh)------Μαλλί
Μύς-----Μίου(Miu)-----Ποντίκι
Έλκω-----Χέλκj(Helq)-----Τραβώ-Έλκω
Μάρπτω-----Μάρ (Mar)-----Παίρνω
Ηδέ,τέ-----Εδέ,δε(Edhe,dhe)-----Και
Άρουρα-----Άρ,Άρα(Are,Ara)-----Χωράφι
Κίω-----Κιάς(Qjas)-----Σιμώνω
Κέλης-τος-----Κάλ(Kal-it)-----Άλογο
Κάρη-Κρήθεν-----Κρύε (Krye)-----Κεφάλι
Fεσθής,Fέσνυμι-----Βές(Vesh)-----Φορώ
Λέπορις(Αιολ.)-----Λέπουρ(Lepur)-----Λαγός
Κύων-----Κιέν(Qen)-----Σκύλος
Δαύκος-----Δαύκιε(Dhafqe)-----Καρότο
Ρώνυμι,ρωνύω-----Ρονj(Ronje)-----Ζώ
Λοίγιος,λοιγός-----Λιγγ(Lig)-----Αδύνατος-Κακός
Αίθω=Καίω,αιθήρ-----Αίθε(Ethe)-----Πυρετός
Ράσσω(ράχσω)-----Ράχ (Rah)-----Δέρνω, χτυπώ
Ανύω=περαιώνω-----Αν (Ane)-----Άκρη
Δοκ(ε)εί μοι-----Μ’ Ντούκετ (Me Duket)-----Νομίζω
Έρεβος-----Έρρ’τ (Erret)-----Σκοτάδι
Θρέω,θρόος-----Θ’ρες (Thres)-----Φωνάζω
Πάρος-----Π’ρ-Πάρα(Per-para)-----Μπροστά
Άψ (άπς)-----Π’ρ-Άψτ (Per-apsht)-----Πίσω
Νέμεσις-----Ν’μ’ (Neme)-----Νέμεσις (Κατάρα)
Νη ούκ-----Νούκ(Nuk)-----Δεν
Φέαρ-----Βέρ’(Vere)-----Άνοιξη
Δημός-----Διάμ(Dhiam)-----Λίπος(Ξύγκι)
Τορνόω=γυρίζω-----Τόρρ’ (Torre)-----Γύρω
Κείρω-----Κόρρ (Korr)-----Θερίζω
Μήνις-----Μ’ρί(Meri)(Τόσκικα)/Μ’νί(Menj)(Γκέκικα)-----Θυμός
Μάργος-----Μάρρ’(Marre)-----Τρελός
Νίσσομαι-----Νίσεμ (Nisem)-----Ξεκινάω
Φλύω-----Φλάς (Flas)-----Ομίλω-Φλυαρώ
Λέχω,λοχεία-----Λέχεμ(Lehem)(Γκέκικα)-----Γεννιέμαι
Φριμάω=Φυσώ-----Φριμα(Frima)-----Φύσημα
Κρουνός-----Κρούα(Krua)-----Βρύση
Δρύς-----Ντρού (Dru)-----Ξύλο
Λίττομαι-----Λούτεμ(Lutem)-----Παρακαλώ,Προσεύχομαι
Νυός,νυσός-----Νούσε (Nuse)-----Nύφη
Φέρση-----Βερς (Vers)-----Δρόσος
Κηλέω-----Κάλλ (Kall)-----Καίω
Ζέει-----Ζίεν (Zien)-----Βράζει
Μίτος-----Μιέτ (Mjet)-----Νήμα-Μίτος
Και πάρα πολλές άλλες...

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, οι περισσότερες λέξεις από αυτές, έπαψαν να χρησιμοποιούνται πολύ πριν την Αλεξανδρινή εποχή. Δεν νομίζω να μάθαιναν Όμηρο στον Καύκασο!

Και κάτι για να θυμόμαστε, όλος αυτός ο ανθαλβανισμός, γεννήθηκε μετα την Ορθόδοξη ΕλληνοΣερβική συμμαχία. Όπου ορθόδοξος καλός και αρχαίος και όπου μουσουλμάνος κακός και ρυπάρος. Άλλο ιστορία όμως και άλλο εκκλησιαστικές νοθείες...
---12830--- — Ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη 94.66.5.118 (συζήτηση • συνεισφορά) 14:48, 6 Αυγούστου 2009.

Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την πρωτότυπη έρευνα του αμέσως παραπάνω σχολίου. Αλλά με ενόχλησε που, ενώ ξέρεις από wikipedia markup, φρόντισες να βάλεις το δικό σου σεντονι πρώτο πρώτο, "φάτσα-κάρτα" δηλαδή. Το μετακίνησα λοιπόν στο τέλος της σελίδας (αφού είναι το πιο πρόσφατο). Επίσης, μείωσα κατα το δυνατόν τις πολλές κενές γραμμές. Να αφήνουμε χώρο και για κανέναν άλλο σχολιαστή, έτσι; --Dipa1965 21:14, 6 Αυγούστου 2009 (UTC)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΡΟΣ : Ιστορικές ακρίβειες και ανακρίβειες.

Επειδή οι λέξεις και στις δύο στήλες Ομηρικές-Νεοελληνικές είναι κοινές και συνώνυμες αφού η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και αδιάσπαστη από την Γραμμική Β έως σήμερα, ξανάφτιαξα τη λίστα συμπληρωμένη. Δεν έκανα έλεγχο και διορθώσεις παρά σε εξόφθαλμα λάθη. Για τις "νεοελληνικές" παραθέτω και αποσπάσματα του Ομήρου για επιβεβαίωση των γραφομένων μου. Άλλο να έχει η Αλβανική κάποιες Ελληνικής ρίζας λέξεις και άλλο να υποννοείται ότι η Νέα Ελληνική δεν είναι η συνέχεια της Ομηρικής Ελληνικής.

ΟΜΗΡΙΚΕΣ -----------------------------------------------ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ--------------------------------------ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ

Οράω,-ώ / Όσσε (δυικ.), Όμματα, Οφθαλμός –------ τηράω,-ώ/όραση, Όμματα/μάτια, Οφθαλμός ------------------Σύ (Sy)

Οδύσσεια, τ, 211 « οφθαλμοί δ΄ ως ει κέρα» , Ιλιάδα, Γ, 217 «κατά χθόνος όμματα πήξας»

Εκ-και-δέκα-δωρος/δίδωμι, Χειρ-ός (η)—---------έξ(ι),και,δέκα,δώρο*/δίδω, Χείρα (η)/χέρι (το)------------- Ντορ(Dore)

Οδύσσεια, ω, 2 «έχε δε ράβδον μετά χερσί» , Ιλιάδα, Α, 213 «τρις τόσσα παρέσσεται δώρα αγλαά»

το «δώρον» έχει στον Όμηρο τη ν.ε. σημασία. Ως «εκκαιδεκάδωρος» παλάμη μόνο ως μέτρο μήκους και όχι χειρ.

Λάσιος/ Δασύς (Δωρ.), Κόμη, Μάλλος----------------Λάσιος/Δασύς, Κόμη, Μαλλί -------------------------------Λέσ(Lesh)

Οδύσσεια, ξ, 51 «δέρμα μέγα και δασύ» , Ησίοδος, 234 «μάλλοις καταδεβίθασιν»

Μύς, Άρουρα---------------------------------------Μυς /Αρουραίος/Ποντικός ---------------------------------Μίου(Miu)

Ηρόδοτος, Ιστορίες, 2 "μυς αρουραίους κατά μεν φάγειν" , Ηρόδοτος, Ιστορίες, 4 "καί των άλλων ποντικών εμπορίων"

Έλκω------------------------------------------------------Έλκω--------------------------------------------Χέλκj(Helq)

Μάρπτω, επαίρω----------------------------------------Άπτω, Παίρνω ---------------------------------------Μάρρ (Marr)

Ιλιάδα, Η, 426 «δάκρυα θερμά χέοντες αμαξάων επαείραν»

Ηδέ/τέ/δε/και, δε/αλλά------------------------------ήδη/τε/δε/και,δε/αλλά-------------------------------Εδέ,δε(Edhe,dhe)

Ιλιάδα, Α, 368 «και τα μεν ευ δάσσαντο μετά σφίσιν υίες Αχαιών» , Ιλιάδα, Α, 82, «αλλά τε και μετόπισθεν»

Ιλιάδα, Α, 137 ει δε κε μη δώωσιν, εγώ δε κεν αυτός έλωμαι»

Αρόω/άρουρα,χώρα/χωράφιον----------------------Αροτριώ/αρουραίος,χώρα/χωράφι-----------------------------Άρ,Άρα(Are,Ara)

Ιλιάδα, Ζ, 516 «στρέψεσθ΄εκ χώρης»

Κίω, σιμώ-----------------------------------------------κινώ, σιμώνω ---------------------------------------Κιάς(Qjas)

Αριστοτέλης, Μεταφυσικά «τούτον γαρ ο μεν του σιμου λόγος μετά τις ύλες λέγεται»

Κελλώ/κέλης-τος, Ίππος, Άλογον----------------------Κελεύω, Ίππος, Άλογο(ν)-------------------------------Κάλ(Kal-it)

Οδύσσεια, Α, 187 «ακάμαντος ίππους»

Κεφαλή (η),Κάρα, κρήθεν -------------------Κεφαλή(η)/κεφάλι(το), Κάρα, κατακριθέν-------------------------Κρύε (Krye)

Ιλιάδα, Ψ, 169 «ες πόδας εκ κεφαλής»

Fεσθής/Fέσνυμι, Φορέω-ώ------------------------------ενδυθής/ενδύομαι, Φορώ -------------------------------Βές(Vesh)

Ιλιάδα, Ε, 499 «άνεμος άχνας φορέει ιεράς»

Λαγόος (Αττ, Όμηρος) / λέπορις(Αιολ) -----------------------Λαγός ---------------------------------------Λέπουρ(Lepur)

Ιλιάδα, Κ,«λαγόον επείγετον έμμενες αεί»

λαγός (Αττ, Ομηρ),λέπορις (Αιολ, Σικ), lepus (Λατιν), lepur (Αλβ)

Σκύλαξ (η), Κύ-ων,-νός---------------------------------Σκύλα (η), Κύνας-ός --------------------------------Κιέν(Qen)

Οδύσσεια, μ, 86 «όση σκύλακος νεογιλής γίγνεται»

Δαύκος-----Δαύκιε(Dhafqe)-----Καρότο >>> Γιατί είναι Ομηρικό?

Ρώνυμι-ρωνύω/ρώομαι , Ζ(ω)ω---------------------------ρώμη/ανδ-ρώνομαι, Ζώ -------------------------------Ρονj(Ronje)

Οδύσσεια, γ, 354 «αν εγώ γε ζωω»

Λοίγιος/Λοιγός, Κακός ---------------------------------Λοιμός/Λίγος, Κακός -------------------------------Λιγγ(Lig)

Ιλιάδα, Α, 61 «ει δή ομού πόλεμός τε δαμά και λοιμός Αχαιούς» , Ιλιάδα, Ξ «ου μέν μοί κακός ειδέται ουδέ κακόν εξ»

Αίθω,αιθήρ-ος, Καίω, Πυρετός -----------------------Αιθάλη, Αιθήρ/αιθέρας, Καίω, Πυρετός-------------------Αίθε(Ethe)

Ιλιάδα, Χ, 31 «και τε φέρειν πολλόν πυρετόν» , Ιλιάδα, Α, 462 «καίε δ’ επί σχίζης ο γέρων»

Ράσσω(ράττω),Κτυπ(έ)ω , Δέρω-------------------------Δράττω, Κτυπώ, Γδέρ(ν)ω/ Δέρνω-----------------------Ράχ (Rah)

Ιλιάδα, Ν, 140 «κτυπέει δε θ’ υπ’ αυτού ύλη» , Οδύσσεια, θ, 61 «τους δέρον αμφί θ’ επόν»

Ανύω, Άκρις---------------------------------------------Διανύω, Άκρις (-η) --------------------------------Αν (Ane)

Οδύσσεια, ι, 400 «εν σπήεσσι δι’ άκριας ηνεμοέσσας»

Δοκ(έ)ω , Μοι-------------------------------------------Δοκ(ά)ω/Προσδοκώ, Μου ------------------------------Μ’ Ντούκετ (Me Duket)

Έρεβος, Σκότος ----------------------------------------Έρεβος, Σκότος/σκοτάδι ------------------------------Έρρ’τ (Erret)

Ιλιάδα, Ζ, 11 «τον δε σκότος όσσε κάλυψεν»

Θροέω,θρόος, Φωνώ --------------------------------- Θορυβώ/Θροίζω, θόρυβος/θρόος, Φωνώ/φωνάζω -------------Θ’ρες (Thres)

Ιλιάδα, Κ, 191 «καί σφέας φωνήσας έπεα πτερόεντα προσηύδα»

Πάρος, Προσθέν ----------------------------------------------Παρά,Μπροστά -------------------------------- Π’ρ-Πάρα(Per-para)

Ιλιάδα, Ν, 385 « πεζός πρόσθ’ ίππων»

Άψ (άπς)/ Οπίσω, Όπισθεν/Μετόπισθεν---------------------(Ο)πίσω, Όπισθεν/Μετόπισθεν----------------------- Π’ρ-Άψτ (Per-apsht)

Ιλιάδα, Χ, 137 «οπίσω δε πύλας λίπε» , Ιλιάδα, Ν 536 «οι όπισθε μάχης" , Ιλιάδα, Α, 82, «αλλά τε και μετόπισθεν»

Νέμεσις, Αρά, Κατάρα---------------------------------------Νέμεσις, Αρά, Κατάρα-------------------------------Ν’μ’ (Neme)

Ηρόδοτος, Ιστορίες, 4, 30 « εποιήσαντο ισχυράς κατάρας»

Νη, ού(κ)/ουχί, ουδέ(ν)------------------------------ναι, ού(κ)/ουχί/όχι , ουδέ(ν),δεν------------------------Νούκ(Nuk)

Ιλιάδα, Ε, 665 «τό μέν ού τις επεφράσατ’ ουδέ νόησε»

Έαρ----------------------------------------------------------Έαρ, Άνοιξη(ανοίγω) -------------------------------Βέρ’(Vere)

Οδύσσεια , κ, 389 «θύρας δ’ ανέωξε συφειού»

Δημός, Λίπος----------------------------------------------------Λίπος(Ξύγκι) ----------------------------------Διάμ(Dhiam)

Σοφοκλής, Αντιγόνη «ανδροφθόρου βέβρωτες αίματος λίπος»

Τορνόω, γυρόω---------------------------------------------Τορνεύω, Γυρνώ(γύρω επιρρ.)------------------------Τόρρ’ (Torre)

Οδύσσεια, 19, 246 «γύρος εν ώμοισιν»

Κείρω (κόπτω)-------------------------------------------------------Θερίζω--------------------------------------Κόρρ (Korr)

Οδύσσεια, λ, 192 «επήν έλθησι θέρος τεθαλυία τ’ οπώρη»

Μήνις/μάνις (Δωρ), Θυμός, Μένος-----------------------------Μήνις/Μανία,Θυμός, Μένος-----Μ’ρί(Meri)(Τόσκικα) /Μ’νί(Menj)(Γκέκικα)

Οδύσσεια, κ, 378 «ίσος αναύδω, θυμόν έδων» , Ιλιάδα, Φ, 145 «μένος δέ οι εν φρέσι θήκε»

Πίνδαρος, Ωδές, 159 «δύνασαι δ’ αφελείν μάνιν»

Μάργος(άπληστος), φρένας ------------------------------------λαί-μαργος, άφρων/παράφρων-------------------------Μάρρ’(Marre)

Οδύσσεια, Σ, 331 «σε οίνος έχει φρένας»

Νίσσομαι------------------------------------------------------Ξε-κινάω(κίω/κινώ) ---------------------------------Νίσεμ (Nisem)

Φλυαρώ/Φλύω, Ομιλ(έ)ω------ -------------------------------------------Φλυαρώ, Ομιλώ -----------------------------------Φλάς (Flas)

Οδύσσεια, β, 21 «καί ο μέν μνηστήρσι ομιλεί» , Ηρόδοτος, Ιστορίες, 7 "απείρωσ πολλά φλυηρέεις"

Λέχω, Λοχάω(περιμένω)/Λοχεία, Γεννώ(-ιέμαι παθ.),τέκω------Λεχώνα, Ελλοχεύω/Λοχεία, Γεννώ(-ιέμαι παθ.) , τοκετός-----Λέχεμ(Lehem)(Γκέκικα)

Οδύσσεια δ, 670 «αυτόν ιόντα λοχέσομαι» , Ιλιάδα, Δ, 59 « καί μέ πρεσβυτάτην τέκετο Κρόνος»

Αριστοτέλης Μεταφυσικά, 7 «φανερόν ότι το γεννών»

Φυσάω/Φύση(ιων. φύση)--------------------------------------------Φυσάω/Φύσημα-------------------------------------Φριμα(Frima)

Ιλιάδα, Σ, 468 «βη δ’ επί φύσας»

«Φριμάω=κινούμαι ανήσυχα, φυσώ δια των μυκτήρων, πηδώ, σκιρτώ, ακολασταίνω» J.Β. Hofmann Lexicon

Κρουνός/κρήνη (Δωρ),ρέω(ρύσις) ------------------------------κρουνός/κρήνη,βρύσις(-η) ------------------------------Κρούα(Krua)

Ιλιάδα, Ι, 14 «ίστατο δάκρυ χέων ως τε κρήνη μελάνυδρος»

Δρύς, Ξύλον------------------------------------------------------Δρύς, Ξύλο ---------------------------------Ντρού (Dru)

Ιλιάδα, Θ, 507 «επί δε ξύλα πολλά»

Λίττομαι,Εύχομαι----------------------------------------------Λιτανεύω,Προσεύχομαι ---------------------------Λούτεμ(Lutem)

Οδύσσεια, ν, 231 «εύχομαι ως τε θεώ καί σευ φίλα γουναθ’ ικάνω»

Νυός/νυσός, Νύμφη------------------------------------------------Nύφη, Νύμφη------------------------------------Νούσε (Nuse)

Οδύσσεια, λ, 447 «η μέν μιν νύμφην γε νέην κατελείπομεν ημείς»

Έρση---------------------------------------------------------------Δρόσος---------------------------------------Βερς (Vers)

Είναι γυναικείο όνομα πλέον.

Ηρόδοτος, Ιστορίες, 2 «τής τε αιθριες και τής δρόσου»

Κηλέω--------------------------------------------------------------Καίω ----------------------------------------Κάλλ (Kall)

Ιλιάδα, Α, 462 «καίε δ’ επί σχίζης ο γέρων»

Το «κηλέω= θέλγω, μαγεύω, σαγηνεύω, εξαπατώ, απαπλανώ» J.B. Hofmann Lexicon

Ζέει, Βράσσω ----------------------------------------------------Ζέση,Βράζω ------------------------------------Ζίεν (Zien)

Ιλιάδα, Π, 468 «ο δε έβραχε θυμόν»

Μίτος-------------------------------------------------------------Νήμα-Μίτος-------------------------------------Μιέτ (Mjet)

Η Ελληνική είναι η γλώσσα με την καλύτερη και σοβαρότερη τεκμηρίωση και γραπτές αποδείξεις-ντοκουμέντα από τον 15ο π.Χ. αι. ( Γραμμική Β). Απαιτείται, λοιπόν, σεβασμός προς τη γλώσσα αυτή. Οι Ομηρικές λέξεις χρησιμοποιούνται κατά κόρον με την ίδια ακριβώς ορθογραφία, στην συντριπτική τους πλειονότητα, δε, διατηρούν την Ομηρική έννοια έως σήμερα. Έτσι καταρρίπτεται ο αβάσιμος ισχυρισμός ότι καταργήθηκαν "πολύ πριν της Αλεξανδρινής εποχής".

Ευχαριστώ,

ΓΑΙΑ 21:46, 23 Σεπτεμβρίου 2009 (UTC)ΓΑΙΑ

Η συζήτηση χρειάζεται αρχειοθέτηση

Με όλα τα κατεβατά πιο πάνω, δεν μπορούμε να παρακολουθούμε αυτή τη σελίδα και να μιλήσουμε σοβαρά για τα προβλήματα του άρθρου και τις βελτιώσεις που χρειάζεται. Και ειναι απαραίτητο να έχουμε ολοκληρωμένα και, κατά το δυνατόν, αμερόληπτα άρθρα για τις γειτονικές με μας χώρες, όταν μάλιστα ένας μεγάλος αριθμός πολιτών τους ζει και εργάζεται στη δική μας.--Dipa1965 08:57, 17 Οκτωβρίου 2009 (UTC)