Σπυρίδων Βασιλειάδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σπυρίδων Βασιλειάδης
Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης στο Ετήσιον Ημερολόγιον του Κωνσταντίνου Σκόκου (1890)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Σπυρίδων Βασιλειάδης (Ελληνικά)
Γέννηση6ιουλ. / 18  Δεκεμβρίου 1845γρηγ.
Πάτρα
Θάνατος30 Αυγούστουιουλ. / 11  Σεπτεμβρίου 1874γρηγ.
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[1]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας

Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης (Πάτρα, 6 Δεκεμβρίου 1845 - Παρίσι, 30 Αυγούστου 1874) ήταν Έλληνας ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας της Πάτρας, η οποία όμως χρεοκόπησε όταν ο ποιητής βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Πατρών και κατόπιν σπούδασε νομικά στην Αθήνα, όπου εκεί άσκησε και το επάγγελμα του δικηγόρου αργότερα. Το 1874 σε ηλικία 28 ετών έφυγε για το Παρίσι.

Ο Βασιλειάδης ανήκει στην Α΄ Αθηναϊκή Σχολή με κύρια χαρακτηριστικά του τον ρομαντισμό και την χρήση της καθαρεύουσας. Είχε μελετήσει όπως και πολλοί άλλοι βαθύτατα τους αρχαίους και τις παραδόσεις τους και είδε το κάλος που έκρυβαν, ενώ συνέχεια αυτού του κάλλους θεώρησε τη δημοτική παράδοση και γι' αυτό αγάπησε ιδιαίτερα και το δημοτικό τραγούδι και υποστήριξε ότι η ελληνική ποίηση μπορεί να αντλήσει από την δημοτική μας παράδοση πολλά στοιχεία που θα της δημιουργήσουν μια νέα ποιητική αξία. Το δυστυχές είναι ότι αφού είχε πλέον αυτή την άποψη για το δημοτικό τραγούδι, ο ίδιος μόνο σε τρία έργα του πρόλαβε και χρησιμοποίησε την δημοτική γλώσσα, αφού πέθανε μόλις σε ηλικία 28 ετών από φυματίωση.

Πολλά από τα βιβλία, τα ποιήματα και θεατρικά έργα που έγραψε μεταφράστηκαν στα γαλλικά. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός".

Ο χαρακτήρας του έργου του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ποιητικές του συλλογές αναγνωρίζονται στους διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς της εποχής. Στα ποιήματα του κυρίως υπάρχει η μελαγχολία και ο πόνος και κλίνει πιο πολύ προς την κενολόγο ρητορεία και την υπερβολή. Αργότερα θα εμπνευστεί και από τη δημοτική παράδοση όπως προαναφέρθηκε[2].

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιήματα:

  • Εικόνες και κύματα
  • Έπεα πτερόεντα

Θεατρικά έργα:

  • Έγγαμος ή Αυτόχειρ
  • Αμάλθεια
  • Σεμέλη
  • Γαλάτεια
  • Σκύλλα
  • Θάνη Κλεισθένη
  • Χίμαιρα
  • Οι Καλλέργαι -Λουκάς Νοταράς: δραματικά δοκίμια /Σ. Ν. Βασιλειάδη. Δικηγόρου πάρεργα. Εν Αθήναις :Τυπογραφία Δ. Κτενά και Σ. Οικονόμου, 1869[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]