Σοφία της Θουριγγίας, δούκισσα της Βραβάντης
| Σοφία της Θουριγγίας, δούκισσα της Βραβάντης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sophie von Brabant (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 20 Μαρτίου 1224 Μάρμπουργκ |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 1275 Μάρμπουργκ |
| Τόπος ταφής | Villers Abbey |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ερρίκος Β΄ της Βραβάντης (από 1240)[1] |
| Τέκνα | Ερρίκος Α΄ της Έσσης Ελισάβετ της Βραβάντης |
| Γονείς | Λουδοβίκος Δ΄ της Θουριγγίας και Αγία Ελισάβετ της Ουγγαρίας |
| Αδέλφια | Χέρμαν Β΄ της Θουριγγίας Γερτρούδη του Άλντενμπεργκ |
| Οικογένεια | Οίκος της Έσσης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σοφία της Θουριγγίας, γαλλ.: Sophie de Thuringe, (20 Μαρτίου 1224 - 29 Μαΐου 1275) από τον Οίκο των Λουδοβικιδών ήταν η 2η σύζυγος και η μοναδική δούκισσα ως σύζυγος του Ερρίκου Β΄ δούκα της Βραβάνδης και του Λοτιέ. Ήταν η κληρονόμος της Έσσης, την οποία παρέδωσε στον γιο της, τον Ερρίκο Α΄, μετά τη διατήρηση της επικράτειας μετά τη μερική νίκη της στον Πόλεμο της Διαδοχής της Θουριγγίας, στον οποίο ήταν μία από τους εμπόλεμους. Η Σοφία ήταν η ιδρύτρια του κλάδου της Βραβάνδης-Έσσης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο κάστρο Βάρτμπουργκ, κοντά στο Άιζεναχ στη Θουριγγία, στην κεντρική Γερμανία, στις 20 Μαρτίου 1224, [2] ως η μεγαλύτερη κόρη και 2ο παιδί του Λουδοβίκου Δ΄ λαντγράβου της Θουριγγίας και της Αγίας Ελισάβετ της Ουγγαρίας, [3] κόρης του βασιλιά Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας. Το Cronica Reinhardsbrunnensis καταγράφει τη γέννηση της Σοφίας: 1224 mensis tercio XX die στην beata Elisabeth της filiam Sophiam in castro Wartburg . Όταν η Σοφία ήταν τριών ετών, ο πατέρας της ξεκίνησε για την ΣΤ΄ Σταυροφορία και απεβίωσε απροσδόκητα από πυρετό στον δρόμο του προς τους Αγίους Τόπους. [4] Ο αδερφός της Χέρμαν τον διαδέχθηκε ως λάντγκραβος. Ωστόσο ο θείος τους Ερρίκος Ράσπε ενήργησε ως επίτροπός του. Η Σοφία και τα δύο αδέλφια της απεστάλησαν με εντολή του με επιρροή εξομολογητή της μητέρας τους, του Κόνραντ του Μάρμπουργκ. Τοποθετήθηκαν στο κάστρο Μπόλενσταϊν, υπό την επίβλεψη του θείου τους Έγκμπερτ επισκόπου του Μπάμπεργκ. Όταν η Σοφία ήταν επτά ετών, η μητέρα της απεβίωσε, αφήνοντας εκείνη και τα αδέλφια της ορφανά. Μετά το τέλος της Ελισάβετ, το οποίο συνέβη το 1231, ο Ερρίκος Ράσπε ανέλαβε τον έλεγχο της Θουριγγίας, και έγινε ο de facto λαντγράβος της. Ο αδελφός της Σοφίας απεβίωσε τελικά το 1241, χωρίς να εξουσιάσει ποτέ.
Ο Πόλεμος της Θουριγγικής Διαδοχής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο θείος τής Σοφίας, Ερρίκος Ράσπε λάντγκραβος της Θουριγγίας, απεβίωσε χωρίς απογόνους το 1247, η Σοφία μπήκε σε μία διαμάχη σχετικά με τη διαδοχή των περιοχών των Λουδοβικιδών της Θουριγγίας και της Έσσης, στις οποίες ήταν διεκδικήτρια. Αντίπαλοί της ήταν ο εξάδελφός της, Ερρίκος Γ΄ μάργραβος του Μάισεν και η αρχιεπισκοπή του Μάιντς, που διεκδικούσε τα εδάφη ως φέουδα του αρχιεπισκόπου. Αυτή η διαμάχη οδήγησε στον Πόλεμο της Διαδοχής της Θουριγγίας, ο οποίος διήρκεσε 17 χρόνια. Η Σοφία, η οποία υποστηριζόταν από την αριστοκρατία της Έσσης, επέτυχε μία μερική νίκη το 1264, καθώς κατάφερε να κερδίσει την Έσση, [5] με τον γιο της Ερρίκο Α΄ να διαδέχεται ως ο πρώτος λάντγκραβος από το δικαίωμα της μητέρας του. Ο εξάδελφός της Ερρίκος Γ΄ έλαβε τη Θουριγγία. Το αποτέλεσμα της διαμάχης ήταν η εμφάνιση της Έσσης ως ανεξάρτητου εδάφους, το οποίο τελικά έγινε ένα ισχυρό εδαφικό πριγκιπάτο.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1241, σε ηλικία 17 ετών, η Σοφία παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β΄ δούκα της Βραβάντης και τού Λοτιέ ως 2η σύζυγός του. [6] Ο γάμος της καταγράφηκε στις Annales Parchenses. Ήταν η μόνη σύζυγός του που ονομάστηκε δούκισσα της Βραβάνδης και του Λοτιέ, διότι η 1η σύζυγος του Ερρίκου Μαρία των Χοενστάουφεν, είχε αποβιώσει μόλις έξι μήνες πριν αυτός διαδεχτεί τον πατέρα του στο δουκάτο. Μαζί ο Ερρίκος Β΄ και η Σοφία απέκτησαν δύο παιδιά:
- Ελισάβετ (1243 – 17 Απριλίου/9 Οκτωβρίου 1261), παντρεύτηκε τον Αλβέρτο Α' δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ και δεν απέκτησε παιδιά.
- Ερρίκος Α΄ "Ο Παις" (24 Ιουνίου 1244 – 21 Δεκεμβρίου 1308), [7] λάντγκραβος της Έσσης. Νυμφεύτηκε πρώτα την Aδελαΐδα του Μπράουνσβαιγκ-Λύνεμπουργκ, με την οποία απέκτησε απογόνους, και στη συνέχεια παντρεύτηκε τη Mέχτχιλντ της Κλέβης, από την οποίο απέκτησε επίσης απογόνους.
Η Σοφία είχε επίσης έξι θετά παιδιά από τον 1ο γάμο τού συζύγου της με τη Μαρία.
Περιγράφεται ως μία «ενεργητική και θαρραλέα γυναίκα, υπερήφανη για την αγία της καταγωγή». [8] Ξεκινούσε όλες τις επιστολές και τα καταστατικά της με το εξής: «Ημείς, η Σοφία δούκισσα της Βραβάντης, κόρη της Αγίας Ελισάβετ». [9]
Μετά το τέλος τού συζύγου της, η Σοφία διέμενε σε ένα κάστρο, που βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Dijle στο χωριό Sint-Agatha-Rode της Bραβάντης. [10]
Απεβίωσε στις 29 Μαΐου 1275 στο Μάρμπουργκ και ετάφη στο αβαείο Βιγιέρ (Villers) στη Βραβάνδη. Υπάρχει ένα άγαλμα, που αναπαριστά την ίδια και τον γιο της Ερρίκο Α΄ στην πλατεία, μπροστά από το δημαρχείο στο Mάρμπουργκ.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p887.htm#i8862. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Wolf 2010, σελ. ix.
- ↑ Bumke 1991, σελ. 348.
- ↑ von Jeroschin 2010, σελ. 40.
- ↑ The Catholic Encyclopedia: St. Elizabeth of Hungary
- ↑ Teszelszky 2014, σελ. 148.
- ↑ Rasmussen 1997, σελ. 63.
- ↑ Women of History - S, www.abitofhistory.net/html/rhw/s_body.htm, retrieved 13 June 2010
- ↑ Women of History - S
- ↑ Martens, Eric (1978), Uit Het Verleden van de gemeente Huldenberg ("From the past of the Town of Huldenberg"), (in Dutch) Huldenberg, Printed by L. Vanmelle N.V. Gent, No: D/1978/2789
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bumke, Joachim (1991). Courtly Culture: Literature and Society in the High Middle Ages. University of California Press.
- von Jeroschin, Nicolaus (2010). The Chronicle of Prussia by Nicolaus von Jeroschin: A History of the Teutonic Knights in Prussia, 1190-1331. Ashgate Publishing Limited.
- Wolf, Kenneth Baxter (2010). The life and afterlife of St. Elizabeth of Hungary : testimony from her canonization hearings. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-978117-1.
- Rasmussen, Ann Marie (1997). Mothers and Daughters in Medieval German Literature. Syracuse University Press.
- Teszelszky, επιμ. (2014). A Divided Hungary in Europe: Exchanges, Networks and Representations, 1541–1699. 3. Cambridge Scholars Publishing.