Σοφία Χέντβιχ του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ
| Σοφία Χέντβιχ του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sophia Hedwig von Braunschweig-Wolfenbüttel (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 1 Δεκεμβρίου 1561[1] Βολφενμπύτελ |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1631[1] Loitz |
| Τόπος ταφής | Ναός του Αγίου Πέτρου του Βόλγκαστ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ερνέστος Λουδοβίκος της Πομερανίας (1577–1592)[2] |
| Τέκνα | Φίλιππος Ιούλιος της Πομερανίας Χέντβιχ-Μαρία της Πομερανίας Ελισάβετ-Μαγδαληνή της Πομερανίας |
| Γονείς | Ιούλιος του Βολφενμπύτελ και Χέντβιχ του Βρανδεμβούργου, δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ |
| Αδέλφια | Δωροθέα Αυγούστα του Μπράουνσβαϊγκ-Βολφενμπύτελ Ελισάβετ του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ (1567-1618) Μαρία του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ Ιωακείμ Κάρολος του Μπράουνσβαϊγκ-Βολφενμπύτελ Ιούλιος Αύγουστος του Μπράουνσβαϊγκ-Βολφενμπύτελ Φίλιππος Σιγισμούνδος του Βολφενμπύτελ Ερρίκος Ιούλιος του Βολφενμπύτελ |
| Οικογένεια | Οίκος των Γουέλφων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σοφία, γερμαν.: Sophia [3] Hedwig του Brunswick-Wolfenbüttel (1 Δεκεμβρίου 1561 στο κάστρο Hessen - 30 Ιανουαρίου 1631 στο Λόιτς) γεννήθηκε ως κόρη τού δούκα τού Μπράουνσβαιγκ-Λύνεμπουργκ-Βόλφενμπυτελ και με το γάμο της έγινε δούκισσα της Πομερανίας-Βόλγκαστ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σοφία-Χέντβιχ ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Ιουλίου δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ-Βόλφενμπυτελ και της Χέντβιχ των Χοεντσόλερν, κόρης τού Ιωακείμ Β΄ Έκτορα εκλέκτορα του Βραδεμβούργου. Οι γονείς της τής παρείχαν μία ολοκληρωμένη και ενδελεχή εκπαίδευση και ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις γάμου όταν ήταν νέα.
Παντρεύτηκε 16 ετών στις 20 Οκτωβρίου 1577 στο Βόλγκαστ με τον Eρνέστο Λουδοβίκο δούκα της Πομερανίας-Βόλγκαστ (1545-1592). Ο πατέρας της έστειλε τούς λουθηρανούς θεολόγους στην Αυλή τού Βόλγκαστ, οι οποίοι προσπάθησαν να μεταστρέψουν την Αυλή και να δεχτεί τον Τύπο της Ομόνοιας ως την έγκυρη διατύπωση της λουθηρανικής πίστης. [4] Η Αυλή δεν αποδέχθηκε τον Τύπο. Ο Eρνέστος-Λουδοβίκος διέταξε δομικές αλλαγές στο κάστρο Βόλγκαστ, αντικαθιστώντας τη μεσαιωνική βορειοανατολική πτέρυγα από μία νέα πτέρυγα με κατοικίες. [5] Όπως και η μητέρα της, η Σοφία-Χεντβιχ χαρακτηρίστηκε ως πολύ πνευματώδης. Φρόντισε τους πένητες και τους ασθενείς και δεν αποθαρρύνθηκε από μία επιδημία πανώλης. [6]
Ο Eρνέστος-Λουδοβίκος απεβίωσε το 1592, μετά από 15 χρόνια γάμου. Εκτός από το εισόδημα, που είχε η σύζυγός του μετά το τέλος του, δηλ. το κάστρο και την περιοχή του Λόιτς, της άφησε και το Λούντβιγκσμπουργκ, κτήμα κοντά στο Γκράιφσβαλντ, το οποίο της είχε ήδη δοθεί από το 1586 και το κτήμα Γιάμιτσοβ στον ποταμό Πέενεστρομ. Αντάλλαξε σύντομα το τελευταίο για το κτήμα Τσέρπεντσυν, απέναντι από την πόλη Λόιτς. Άλλαξε το όνομα Τσέρπεντσυν σε Σόφηνχοφ (ie Αυλή της Σοφίας) το 1594. [7] Τα παιδιά της μετακόμισαν μαζί της στην έδρα της στο Λόιτς. Έγραψε έναν ύμνο για την επέτειο της εκδημίας τού συζύγου της, που δημοσιεύθηκε από τον Aμπρόσιους Λόμπβασερ. [8] Μεταξύ των ετών 1597 και 1601 συνόδευσε τον γιο της, ο οποίος εισήχθη στην εξάσκηση της διακυβέρνησης από τον κηδεμόνα του και επίτροπο Μπόγκισλαβ ΙΓ΄ δούκα της Πομερανίας]].
Κατά τη διάρκεια της ζωής τού συζύγου της, η Σοφία-Χέντβιχ είχε ξανακτίσει το κάστρο στο Λόιτς ως Αναγεννησιακό κάστρο. Μετά το τέλος του, το εξωράισε περαιτέρω. [9] Αναδιαμόρφωσε και επέκτεινε την εκκλησία της Αγίας Μαρίας στο Λόιτς. Δυστυχώς το κάστρο κατεδαφίστηκε από τότε και κανένα ίχνος δεν παραμένει. Ωστόσο ορισμένες από τις συνεισφορές της στην εκκλησία εξακολουθούν να υπάρχουν, όπως τα δουκικά καθίσματα, ένα διπλό πορτρέτο αυτής με τον σύζυγό της και πολλά οικόσημα των προγόνων τους. [10]
Ο σύζυγός της τής έδωσε επίσης ένα κτήμα στο Ντέρσιν κοντά στο Λόισιν, όπου αυτή έκτισε ένα κάστρο με το όνομα Σλος Λούντβιγκσμπουργκ, από το όνομα τού συζύγου της. Το Λόιτς και το Λούντβιγκσμπουργκ παρέμειναν οι προικώες κατοικίες της μέχρι το τέλος της.
Όταν έγινε η απογραφή της Αυλής της το 1593, υπήρχε ένας διαχειριστής (amtshauptmann), ένας ταμίας, ένας ελεγκτής, ένας επιστάτης της Αυλής, μία γκουβερνάντα, μία κυρία της τιμής, αρκετοί θαλαμηπόλοι, προσωπικό κουζίνας, προσωπικό για το κελάρι και ιπποκόμοι. [11]
Η Σοφία-Χέντβιχ αναφέρεται ως ενδιαφερόμενη για τα οικονομικά, αλλά και ως σπάταλη και υπερβολική. Θεωρείται μία από τις πιο με επιρροή δούκισσες στην Πομερανία. Ο γιος της επέζησε αυτής έξι χρόνια και σπρβίωσε στην αναταραχή του Τριακονταετούς Πολέμου. Ο πόλεμος καθυστέρησε την κηδεία της για σχεδόν δύο χρόνια. Τάφτηκε στη δουκική κρύπτη στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου στο Βόλγκαστ. Ο τάφος της ανακαινίστηκε πριν από μερικά χρόνια, όπως και οι τάφοι του γιου της, του συζύγου της και των συγγενών τού συζύγου της.
-
-
Το Κάστρο Λόιτς. -
Το Κάστρο Λούντβιγκσμπουγκ.
.jpg)
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε το 1577 τον Ερνέστο-Λουδοβίκο δούκα της Πομερανίας και απέκτησε τρία παιδιά:
- Μαρία-Χέντβιχ 1579-1606, απεβ. 27 ετών.
- Ελισάβετ-Μαγδαληνή 1580–1649, παντρεύτηκε το 1600 τον Φρειδερίκο Κέττλερ δούκα της Κουρλάνδης (1569–1642).
- Φίλιππος-Ιούλιος 1584–1625, δούκας της Πομερανίας-Βόλγκαστ.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dirk Schleinert: Herzogin Sophia Hedwig von Pommern-Wolgast - ein Lebensbild, σε: Dirk Schleinert και Ralf-Gunnar Werlich: Loitz - Stadt an der Peene. Beiträge zur Geschichte und zu ihren Bau- Kunstdenkmalen (Beiträge zur pommerschen Landes-, Kirchen- und Kunstgeschichte, Bd. 10), Schwerin, 2008, σελ. 101-114.
- Dirk Schleinert: Das Amt Loitz von 1592 bis 1631. Zu den wirtschaftlichen und finanziellen Grundlagen eines fürstlichen Witwensitzes σε: Martina Schattkowsky (επιμ. ): Witwenschaft in der frühen Neuzeit. Fürstliche und adlige Witwen zwischen Fremd- und Selbstbestimmung, Leipziger Universitätsverlag, 2003, σελ. 378-402.
- Dirk Schleinert: Die Hochzeit des Herzogs Ernst Ludwig von Pommern mit Sophia Hedwig von Braunschweig-Wolfenbüttel im Jahre 1577, σε: Pommern. Zeitschrift für Kultur und Geschichte, τόμος. 37, 1999, τεύχος 4, σελ. 7-15.
- Albrecht Classen: Mein Seel fang an zu singen, Peeters Publishers, 2002, σελ. 363 κ.λ.π.
Eξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2016-01-11 στο Wayback Machine.
- Η αλληλογραφία της Sophia Hedwig von Braunschweig-Wolfenbüttel στο EMLO
Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p590.htm#i5894. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p590.htm#i5894. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Έγραφε πάντα το όνομά της ως "Sophia Hedwig"
- ↑ Heinrich Heppe: Geschichte der lutherischen Concordienformel und Concordie, Elwert, 1858, p. 311
- ↑ Roderich Schmidt: Das historische Pommern, Böhlau Verlag, Cologne and Weimar, 2009, p. 174
- ↑ Wilhelm Havemann: Geschichte der Lande Braunschweig und Lüneburg, 1855, p. 418 Online
- ↑ Dirk Schleinert: Das Amt Loitz von 1592 bis 1631. Zu den wirtschaftlichen und finanziellen Grundlagen eines fürstlichen Witwensitzes, in: Martina Schattkowsky (ed.): Witwenschaft in der frühen Neuzeit. Fürstliche und adlige Witwen zwischen Fremd- und Selbstbestimmung, Leipziger Universitätsverlag, 2003, p. 378-402
- ↑ Linda Maria Koldau: Frauen-Musik-Kultur, Böhlau Verlag, Cologne and Weimar, 2005, p. 393
- ↑ Dirk Schleinert, Zur Geschichte des Loitzer Schlosses, in: Dirk Schleinert and Ralf-Gunnar Werlich: Loitz - Stadt an der Peene. Beiträge zur Geschichte und zu ihren Bau- Kunstdenkmalen, in the series Beiträge zur pommerschen Landes-, Kirchen- und Kunstgeschichte, vol. 10, Schwerin, 2008, p. 33-46
- ↑ Ralf-Gunnar Werlich: Die heraldische Ahnengalerie der Herzogin Sophia Hedwig von Pommern-Wolgast in der Loitzer Pfarrkirche St. Marien, in: Dirk Schleinert and Ralf-Gunnar Werlich: Loitz - Stadt an der Peene. Beiträge zur Geschichte und zu ihren Bau- Kunstdenkmalen, in the series Beiträge zur pommerschen Landes-, Kirchen- und Kunstgeschichte, vol. 10, Schwerin, 2008, p. 127-166
- ↑ Ute Essegern: Fürstinnen am kursächsischen Hof, Leipziger Universitätsverlag, 2007, p. 45