Ιούλιος του Βολφενμπύτελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιούλιος
Δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
Πρίγκιπας του Βολφενμπύτελ
Περίοδος1568 - 1589
ΠροκάτοχοςΕρρίκος Ε΄ του Βολφενμπύτελ
ΔιάδοχοςΕρρίκος Ιούλιος του Βολφενμπύτελ
Γέννηση29 Ιουνίου 1528
Βολφενμπύτελ, Γερμανία
Θάνατος3 Μαΐου 1589 (60 ετών)
Βολφενμπύτελ, Γερμανία
ΣύζυγοςΧέντβιχ των Χοεντσόλερν
ΕπίγονοιΣοφία Χέντβιχ
Ερρίκος Ιούλιος του Βολφενμπύτελ
Μαρία
Ελισάβετ
Φίλιππος Σιγισμούνδος του Βολφενμπύτελ
Ιωακείμ Κάρολος
Δωροθέα Αύγουστος
Ιούλιος Αύγουστος
Χέντβιχ
ΟίκοςΟίκος των Γουέλφων
ΠατέραςΕρρίκος Ε΄ του Βολφενμπύτελ
ΜητέραΜαρία της Βυρτεμβέργης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ιούλιος (Julius, 29 Ιουνίου 1528 - 3 Μαΐου 1589), μέλος του Οίκου των Γουέλφων, ήταν δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ και κυβερνών πρίγκιπας του Μπράουνσβαϊγκ-Βολφενμπύτελ από το 1568 μέχρι τον θάνατό του. Από το 1584, κυβέρνησε επίσης το πριγκιπάτο του Κάλενμπεργκ. Ασπαζόμενος τη Μεταρρύθμιση, ιδρύοντας το πανεπιστήμιο του Χέλμστετ και εισάγοντας μία σειρά διοικητικών μεταρρυθμίσεων, ο Ιούλιος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς δούκες του Μπράουνσβαϊγκ στα πρώτα χρόνια της σύγχρονης εποχής.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Βολφενμπύτελ και ήταν γιος του Ερρίκου Ε΄ και της Μαρίας της Βυρτεμβέργης. Ως ο τρίτος γιος προοριζόταν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, έτσι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν και ορίσθηκε το 1553 επίσκοπος του Μίντεν. Το 1553 στην αιματηρή μάχη του Σιβερσχάουζεν σκοτώθηκαν οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του και έγινε διάδοχος, έτσι παραιτήθηκε από επίσκοπος του Μίντεν. Μεταστράφηκε στον Προτεσταντισμό και όταν το 1568 απεβίωσε ο πατέρας του, τον διαδέχθηκε ως πρίγκιπας του Βολφενμπύτελ.

Με μια φορολογική μεταρρύθμιση, βελτίωσε τα δικαιώματα των αγροτών έναντι των ευγενών. Ίδρυσε πολιτοφυλακή: κάθε αρχηγός νοικοκυριού απέκτησε όπλο και συμμετείχε σε εκπαίδευση. Αναμόρφωσε την Αυλή. Αν και στη διαμάχη του δουκάτου με την πόλη του Μπράουνσβαϊγκ, έκανε συμφωνία με την πόλη όπου αναγνώριζε την κυριαρχία του, η αντιπαράθεση συνεχίστηκε. Προώθησε το εμπόριο και την εξόρυξη. Το ορυχείο χαλκού και μολύβδου του Χατς αναπτύχθηκε και άνοιξαν νέα ορυχεία. Ο ίδιος έγραψε ένα βιβλίο για τις χρήσεις του ασβεστίτη. Για τη μεταφορά και εμπορία των ορυκτών βελτίωσε τους δρόμους και τα ποτάμια, έτσι το 1577 ο ποταμός Όκερ έγινε πλωτός μεταξύ Χατς και Βόλφενμπυτελ. Ένα έτος πριν είχε ιδρύσει το πρώτο Πανεπιστήμιο στην επικράτειά του, αυτό του Χέλμστετ, όπου νέοι Προτεστάντες κληρικοί θα εκπαιδευόταν για το πρόσφατα διοργανωμένο κράτος.

Το 1581 αγόρασε το όμορφο παλάτι Vendramin-Calergi στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, μιας από τις αγαπημένες του πόλης. Γι' αυτό πλήρωσε 50.000 δουκάτα στην οικογένεια Λορεντάν που το κατείχε τότε, όμως το επώλησε έπειτα από δύο έτη στον Γουλιέλμο Γκονζάγκα δούκα της Μάντουας. Το 1584 απεβίωσε άκληρος ο εξάδελφος του πατέρα του Έρικ Β΄ πρίγκιπας του Κάλενμπερκ και κληρονόμησε την περιοχή του, που έκτοτε ενώθηκε με το Βόλφενμπυτελ.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1560 νυμφεύτηκε τη Χέντβιχ των Χοεντσόλερν, κόρη του Ιωακείμ Β΄ Έκτορος εκλέκτορα δούκα του Βρανδεμβούργου και είχε τέκνα:

  • Σοφία-Χέντβιχ 1561-1631, παντρεύτηκε τον Ερνέστο-Λουδοβίκο δούκα της Πομερανίας-Βόλγκαστ.
  • Ερρίκος-Ιούλιος 1564-1613, πρίγκιπας του Μπ.Λ.Βόλφενμπυτελ.
  • Μαρία 1566-1626, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκος Β΄ των Άνχαλτ δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουρκ.
  • Ελισάβετ 1567-1618, παντρεύτηκε πρώτα τον Άντολφ ΙΑ΄ κόμη του Χόλσταϊν-Σάουενμπουρκ-Πίνεμπουρκ και έπειτα τον 6ο εξάδελφό της Χριστόφορο πρίγκιπα του Χάρμπουρκ.
  • Φίλιππος-Σιγισμούνδος 1568-1623 επίσκοπος του Οσναμπρύκ.
  • Ιωακείμ-Κάρολος 1573-1615 διοικητής (provost) της αρχιεπισκοπής του Στρασβούργου.
  • Δωροθέα-Αυγούστα 1577-1625 ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ.
  • Ιούλιος-Αύγουστος 1578-1617, ηγούμενος του Μίκαελσταϊν.
  • Χέντβιχ 1580-1657, παντρεύτηκε τον Όθωνα Γ΄ πρίγκιπα του Χάρμπουρκ, αδελφό του Χριστόφορου.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Allgemeine Deutsche Biographie, vol. 14, p. 663-670
  • Ca' Vendramin Calergi: La storia