Σκόλιο
Σκόλιο[1][2] -από το σκολιός που σημαίνει λοξός και στραβός[3]- ονομάζεται ένα είδος λυρικής ποίησης που καλλιεργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και τραγουδιόνταν στα επίσημα αριστοκρατικά συμπόσια, για τον εορτασμό κάποιου σημαντικού γεγονότος.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχή των σκολίων ανάγεται στην αρχαιότητα. Τα πρώτα σκόλια εμφανίζονται ανάμεσα στον 6ο και τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Αρχαία Ελλάδα.[4]
Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης που έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. με τις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. ήταν αυτός που διέσωσε σε μια συλλογή του είκοσι πέντε αττικά σκόλια.
Εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σκόλια εκτελούνταν από τους ευπατρίδες στα επίσημα συμπόσια με τους εξής δύο τρόπους:
- Όλοι μαζί οι συμποσιαστές ξεκινούσαν τραγουδώντας ένα χορικό τραγούδι, στη συνέχεια ο κάθε συνδαιτυμόνας τραγουδούσε μόνος του και στο τέλος τραγουδούσαν οι καταλληλότεροι, ανεξαρτήτως αξιώματος.
- Ο συμποσιαστής τραγουδούσε τα σκόλια κρατώντας στο ένα του χέρι ένα κλαδί μυρσίνης που μετά το παρέδιδε σ' εκείνον που θεωρούσε ότι ήταν άξιος να τραγουδήσει.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Σ. ΓΚΙΚΑΣ - Δ. ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - Ι. ΕΥΑΓΓΕΛΛΟΥ - Χ. ΡΩΜΑΣ (1997). «Σκόλιο». ΛΕΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ. Αθήνα: Εκδόσεις Σαββάλας. σελ. 267. ISBN 960-460-197-0.
- ↑ Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος (2013). «Σκόλια». ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΟΙ. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. σελ. 312. ISBN 978-960-503-298-2.
- ↑ Albin Lesky (1964). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. Θεσσαλονίκη. σελ. 261.
- ↑ Σ. ΓΚΙΚΑΣ - Δ. ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - Ι. ΕΥΑΓΓΕΛΛΟΥ - Χ. ΡΩΜΑΣ (1997). «Σκόλιο». ΛΕΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ. Αθήνα: Εκδόσεις Σαββάλας. σελ. 267. ISBN 960-460-197-0.
- ↑ Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος (2013). «Σκόλια». ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΡΟΙ. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. σελ. 312. ISBN 978-960-503-298-2.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |