Σαρλ-Μισέλ ντε Λ'Επέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Σαρλ-Μισέλ ντε Λ'Επέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Charles-Michel de L'Épée (Γαλλικά)
Γέννηση24  Νοεμβρίου 1712[1][2][3]
Βερσαλλίες
Θάνατος23  Δεκεμβρίου 1789[1][4][2]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΕκκλησία Σαιν-Ροκ
ΨευδώνυμοM. Abbé de L'Épée[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[6]
ΣπουδέςΚολλέγιο των Τεσσάρων Εθνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπρεσβύτερος
εκπαιδευτικός
λογοθεραπευτής
παιδαγωγός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σαρλ-Μισέλ ντε Λ'Επέ, με το κοσμικό όνομα Σαρλ-Μισέλ Λεσπέ (γαλλικά: Charles-Michel de L'Épée, Βερσαλλίες 24 Νοεμβρίου 1712 - Παρίσι 23 Δεκεμβρίου 1789), ήταν Γάλλος καθολικός ιερέας και παιδαγωγός του 18ου αιώνα. Αποτελεί έναν από τους πρωτοπόρους των εξειδικευμένων μεθόδων διδασκαλίας που απευθύνονται σε άτομα που παρουσιάζουν προβλήματα ακοής, γι'αυτό και είναι γνωστός ως ο "Πατέρας των Κωφών".

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σαρλ-Μισέλ ντε Λ'Επέ γεννήθηκε από μια πλούσια οικογένεια στις Βερσαλλίες, κέντρο της πολιτικής δύναμης της εποχής που αποτελούσε τότε το ισχυρότερο βασίλειο της Ευρώπης. Σπούδασε για να γίνει καθολικός ιερέας.

Ο Λ'Επέ, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, απέκτησε ενδιαφέρον για τις φιλανθρωπικές υπηρεσίες υπέρ των φτωχών και, περιπλανόμενος στις παραγκουπόλεις του Παρισιού, είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με δυο νεαρές κωφάλαλες αδερφές οι οποίες επικοινωνούσαν χρησιμοποιώντας την νοηματική γλώσσα. Ο Λ'Επέ αποφάσισε να αφιερωθεί στην εκπαίδευση και στην σωτηρία των κωφών και έτσι το 1760 ίδρυσε ένα σχολείο κωφών. Παράλληλα με την αναδυόμενη φιλοσοφική σκέψη της εποχής εκείνης, ο Λ'Επέ έφτασε στο συμπέρασμα ότι οι κωφάλαλοι είχαν την ικανότητα να επικοινωνούν μέσω της γλώσσας και κατέληξε στο ότι θα πρέπει και αυτοί να συμμετέχουν στα θεία μυστήρια ώστε να αποφύγουν να πάνε στην κόλαση. Άρχισε να αναπτύσσει ένα σύστημα διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας και της θρησκείας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το ίδρυμά του έγινε το πρώτο δωρεάν σχολείο παγκοσμίως, το οποίο απευθυνόταν στους κωφούς και το οποίο είχαν δωρεάν πρόσβαση στο κοινό.

Παρόλο που το πραγματικό ενδιαφέρον του Λ'Επέ ήταν η θρησκευτική εκπαίδευση, η δημόσια ενασχόλησή του και ανάπτυξη ενός "Γαλλικής Νοηματικής Γλώσσας" σχολείου επέτρεψε στους κωφάλαλους να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους για πρώτη φορά μπροστά στο δικαστήριο.

Ο Λ'Επέ πέθανε στην έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 και ο τάφος του βρίσκεται στην εκκλησία του Saint Roch στο Παρίσι. Δυο χρόνια μετά τον θάνατό του, η Εθνική Συνέλευση τον αναγνώρισε ως τον "Ευεργέτη της Ανθρωπότητας" και δήλωσε ότι οι κωφάλαλοι είχαν δικαιώματα σύμφωνα με την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Το 1791, η Institution Nationale des Sourds-Muets (ελλ. Εθνική Οργάνωση των Κωφών-Μουγγών), την οποία είχε ιδρύσει ο Λ'Επέ, ξεκίνησε να λαμβάνει μια κρατική επιχορήγηση. Αργότερα μετονομάστηκε σε Institut St. Jacques και έπειτα μετονομάστηκε στο σημερινό του όνομα : Institut National de Jeunes Sourds de Paris (ελλ. Εθνική Οργάνωση των Νέων Κωφών του Παρισιού). Οι εκπαιδευτικές μέθοδοί του έχουν διαδοθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και ο ιερέας Λ'Επέ θεωρείται σήμερα ως ένας από τους ιδρυτές και πατέρες της εκπαίδευσης των κωφών.

Μετά τον θάνατο του Λ'Επέ, τον διαδέχτηκε ο ιερέας Roch-Ambroise Cucurron Sicard, ο οποίος έγινε ο νέος διευθυντής του σχολείου.

Μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακόμα και σήμερα, ο Λ'Επέ χαρακτηρίζεται ευρέως ως ο εφευρέτης της νοηματικής γλώσσας ή ως αυτός που "δίδαξε τους κωφούς να ομιλούν". Στην πραγματικότητα, ο ίδιος διδάχτηκε την επικοινωνία από τους κωφούς. Ο Λ'Επέ κατηγοριοποίησε και ηχογράφησε τα γαλλικά σήματα έτσι ώστε αυτά τα τελευταία να μπορούν να διδάσκονται σε άλλους προκειμένου να χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση, ιδιαίτερα όσον αφορά την χριστιανική πίστη.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Les Quatre Lettres sur l'éducation des sourds, Παρίσι, Butard, 1774
  • Institution des sourds et muets par la voie des signes méthodiques Παρίσι : Nyon l'Aîné, 1776.
  • La Véritable Manière d'instruire les sourds et muets, confirmée par une longue expérience Παρίσι : Nyon l'aîné, 1784.
  • L'Art d'enseigner à parler aux sourds et muets de naissance, Παρίσι, J.-B. Baillière et fils, 1820.
  • Dictionnaire des sourds, Παρίσι, 1896

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω μελέτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]