Σαιν-Σιμεόν
Συντεταγμένες: 36°8′N 36°1′E / 36.133°N 36.017°E
| Σαιν-Σιμεόν | |
|---|---|
 | |
  Σαιν-Σιμεόν | |
| Χώρα | Τουρκία |
Το Σαιν-Σιμεόν (σημερινό Σαμαντάγκ ή Σουαντιγιέ[1]) ήταν το μεσαιωνικό λιμάνι της Αντιόχειας, ευρισκόμενο επί των εκβολών του ποταμού Ορόντη.[2] Πιθανώς να έλαβε την ονομασία του από τον Άγιο Συμεών Στυλίτη τον Νεότερο, ο οποίος έζησε επί όρους σε απόσταση έξι μιλίων από το Σαιν-Σιμεόν, ή τον αρχικό Άγιο Συμεών Στυλίτη, ο οποίος ήταν θαμμένος στην Αντιόχεια. Η Σελεύκεια εν Πιερία ήταν το ρωμαϊκό λιμάνι της Αντιόχειας, ωστόσο οι προσχώσεις του εδάφους, καθώς και ένας σεισμός το είχαν αχρηστεύσει. Ο έλεγχος του Σαιν-Σιμεόν ήταν σημαντικός για την κατάληψη της Αντιόχειας από τους Σταυροφόρους στα τέλη του 11ου αιώνα.
Τον Νοέμβριο του 1097 οι Σταυροφόροι, οι οποίοι πολιορκούσαν την Αντιόχεια, ενθαρρύνθηκαν από την εμφάνιση ενισχύσεων στο Σαιν-Σιμεόν υπό την μορφή μοίρας στόλου των Γενουατών, βοηθώντας, στην συνέχεια, στην κατάληψη της πόλης.[3] Οι πολιορκητές διέθεταν μικρό απόθεμα τροφίμων, ενώ η τροφοδοσία τους από την Κύπρο προς το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε στόχο συχνών επιθέσεων κατά μήκος του δρόμου από το λιμάνι προς το στρατόπεδο των Σταυροφόρων. Στις 4 Μαρτίου 1098, στόλος ο οποίος φερόταν να ευρίσκεται υπό την διοίκηση του διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας, Έντγκαρ Έθελινγκ, κατέπλευσε στο Σαιν-Σιμεόν μεταφέροντας πολιορκητικά εξαρτήματα από την Κωνσταντινούπολη. Μία ακόμη επιδρομή από τους Τούρκους υπερασπιστές της Αντιόχειας οδήγησε στην αφαίρεση των εξαρτημάτων από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι, ωστόσο, αντεπιτέθηκαν επιτυχώς, σκοτώνοντας (όπως αναφέρθηκε) περίπου χίλιους πεντακόσιους Τούρκους.[4]
Κατά τις απαρχές της σταυροφορικής περιόδου, το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε μόνον τοπικής σημασίας λιμένα, ωστόσο κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του 12ου αιώνα, ο Νουρ εντ-Ντιν και στη συνέχεια ο Σαλαντίν έφεραν τάξη στην Μουσουλμανική Συρία, αναβιώνοντας την ευημερία της και αναδεικνύοντάς την ως εμπορική οδό προς το Ιράκ και την Άπω Ανατολή. Το Σαιν-Σιμεόν έχαιρε ευημερίας ως ένα εκ των λιμανιών που χρησιμοποιούνταν από τους εμπόρους του Χαλεπιού, έως και τις κατακτήσεις των Μογγόλων, στην διάρκεια του 13ου αιώνα, οι οποίες και οδήγησαν σε μετακίνηση των εμπορικών οδών προς τα βόρεια. Το 1268, στρατός των Μαμελούκων υπό την ηγεσία του Μπαϊμπάρς κατέλαβε το Σαιν-Σιμεόν, ενώ, στην συνέχεια, κατέστρεψε την Αντιόχεια. Η πόλη και το λιμάνι της ουδέποτε επανέκαμψαν.[5]
Το Σαιν-Σιμεόν έδωσε το όνομά του σε σταυροφορικό τύπο αγγείων.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Steven Runciman, A History of the Crusades: Volume 1, The First Crusade, Cambridge University Press, 1951, p. 216
- ↑ «Tomas J. Rees, Antioch». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ Runciman, op. cit., p. 219
- ↑ Runciman, op. cit., pp. 226-227. He stated that the fleet was commanded by Edgar, but Thomas Asbridge considered this unlikely, because in late 1097 he was still embroiled in a dispute over succession to the Scottish throne. Thomas Asbridge, The First Crusade, The Free Press, 2004, p. 188.
- ↑ Steven Runciman, A History of the Crusades, Volume 3, The Kingdom of Acre and the Later Crusades, Cambridge University Press, 1955, pp. 325-326, 354-355
- ↑ Tasha Vordestrasse, The Iconography of the Wine Drinker in 'Port St Symeon' Ware from the Crusader Era, Eastern Christian Art, Vol 2, 2005, Abstract