Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σίττας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σίττας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Σίττας (Ελληνικά)
Γέννηση5ος αιώνας
Θάνατος538
Βυζαντινή Αρμενία
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚομιτώ
ΤέκναΑίλια Σοφία
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατηγός/Βυζαντινός στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΙβηρικός Πόλεμος και Battle of Satala
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιοικητής
Στρατηγός

Ο Σίττας (έχασε τη ζωή του το 538) ήταν Βυζαντινός στρατιωτικός διοικητής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ (527-565). Κατά τη διάρκεια του Ιβηρικού πόλεμου εναντίον της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας, ο Σίττας πήρε εντολή από το παλάτι, με όλες τις δυνάμεις του από την Αρμενία, να επιτεθούν στη Μεσοποταμία μαζί με τον Βελισάριο. Ο Σίττας κέρδισε μια νίκη επί των Σασσανιδών στα Σάταλα.

Χάρτης των βυζαντινοπερσικών συνόρων

Ο Σίττας ήταν ο σύζυγός της Κομιτούς, της μεγαλύτερης αδελφής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, και πιθανόν πατέρας της μετέπειτα αυτοκράτειρας Σοφίας.[1]

Η καταγωγή του Σίττα είναι ασαφής. Οι βυζαντινολόγοι έχουν προτείνει ότι το όνομά του ήταν γοτθικό ή θρακικό,[1] αλλά είναι θεωρητικό ζήτημα η καταγωγή του από τους Γότθους ή τους Θράκες, καθώς δεν αναφέρεται σε πρωτογενείς πηγές. Εισέρχεται ενεργά στην Ιστορία στα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄ (518-527) ως «δορυφόρος» (σωματοφύλακας) στη φρουρά του Ιουστινιανού και στη συνέχεια γίνεται magister militum Orientem (διοικητής των στρατευμάτων της Ανατολής).[1]

Το 527 ο Σίττας και ο Βελισσάριος ετέθησαν επικεφαλής εισβολής στην Περσαρμενία, προχώρησαν σε λεηλασίες και συνέλαβαν σημαντικό αριθμό Αρμενίων αιχμαλώτων. Η προσπάθεια για περαιτέρω διείσδυση στην Αρμενία οδήγησε σε ήττα των βυζαντινών από στρατό υπό τους Αράτιο και τον Ναρσή.[1] Ο τελευταίος δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον Ναρσή, τον περίφημο Βυζαντινό στρατηγό του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού.

Το 528 ο Σίττας διορίστηκε στο νέο αξίωμα του, που ήταν ο magister militum στην Αρμενία. Σύμφωνα τόσο με τον Μαλάλα, όσο και τον Θεοφάνη τον Ομολογητή, ο Σίττας προσλήφθηκε ως scriniarii (διοικητικός υπάλληλος) μεταξύ του τοπικού αρμενικού λαού, καθώς ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πιο εξοικειωμένο με το εκεί έδαφος.[1] Ο Προκόπιος καταγράφει νίκη του Σίττα επί των Τζάννων. Οι Τζάννοι ήταν μία φυλή του Καυκάσου που περιστασιακά επιδιδόταν σε επιδρομές σε γειτονικές περιοχές. Στην συνέχεια ο Σίττας προσηλύτισε τους ειδωλολάτρες Τζάννους στον Χριστιανισμό και ενσωμάτωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στον βυζαντινό στρατό.[1]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Martindale, Jones & Morris 1992, σελίδες 1160–1163.
  • Martindale, J.R., Jones, A.H.M., Morris, J. (επιμέλεια): The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. III: A.D. 527–641, Cambridge University Press 1992, ISBN 978-0-521-20160-5