Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ροβέρτος του Σάλτσμπουργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ροβέρτος του Ζάλτσμπουρκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση650 (περίπου)
Βορμς
Θάνατος27  Μαρτίου 718
Σάλτσμπουργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΡωμαιοκαθολική αρχιεπισκοπή του Σάλτσμπουργκ
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Eορτασμός αγίου27 Μαρτίου
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαεπίσκοπος (696–718, Σάλτσμπουργκ)[1]
abbot-bishop[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ροβέρτος (λατιν.: Robertus, γερμ.: Ruprecht, περίπου 660 - 710) από τον Οίκο των Μεροβιγγείων ήταν χριστιανός επίσκοπος στη Βορμς, πρώτος επίσκοπος τού Σάλτσμπουργκ και ηγούμενος τού Αγίου Πέτρου στο Σάλτσμπουργκ. Ήταν σύγχρονος τού Χιλδεβέρτου Γ΄ των Φράγκων. Ανακηρύχθηκε άγιος από την Ορθόδοξην Εκκλησίαν και την Καθολική εκκλησία. Είναι ο προστάτης άγιος στο κρατίδιο τού Σάλτσμπουργκ.

Ήταν μάλλον γιος τού Χρόντμπερτ Β΄ παλατινού κόμη της Νευστρίας και της Θεοντράντε/Θεόντα.

Ως επίσκοπος τού Βορμς έγινε αρχικά αποδεκτός ως σοφός και αφοσιωμένος αξιωματούχος, αλλά η κατά το πλείστον παγανιστική κοινότητα τελικά τον απέρριψε και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την πόλη. Στο τέλος τού 7ου αιώνα ο Θέοντο των Αγκιλολφιδών δούκας της Βαυαρίας τού ζήτησε να έλθει στην περιοχή του στο Ρέγκενσμπουργκ (Ράτισμπον) και να συνδράμει στη διάδοση της χριστιανικής πίστης μεταξύ των Βαυαρικών φυλών.

Τότε ο Ροβέρτος μετακινήθηκε στο Άλτεττινγκ, όπου μετέστρεψε τους ντόπιους στην χριστιανική πίστη. Αργότερα, έπλευσε προς τα κάτω τον Δούναβη και επισκέφθηκε πολλές πόλεις, χωριά και οχυρά. Σύντομα είχε μεταστρέψει μία μεγάλη περιοχή κατά μήκος τού Δούναβη, νοτιοανατολικά τού Βαυαρικού συνόρου με την Παννονία, η οποία ήταν υπό το σκήπτρο τού χαγάνου των Αβάρων. Εκεί έμεινε στο Λορχ, την πρώην Ρωμαϊκή πόλη Λαουριάκουμ (σήμερα είναι μέρος της πόλης Εννς), όπου υπήρχε ένας παλαιοχριστιανικός ναός, η νυν βασιλική τού Αγίου Λαυρεντίου.

  • "Rupert, St". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.; Endnotes:
  • Bibliotheca hagiographica Latina, (Brussels, 1899), n. 7390-7403
  • W. Levison, “Die älteste Lebensbeschreibung Ruperts von Salzburg” in Neues Archiv für ältere deutsche Geschichtskunde, xxviii. 283 seq.
  • Hauck, Kirchengeschichte Deutschlands (3rd ed.), i. 372 seq.