Ραϋνάλδος του Σατιγιόν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ραϊνάλδος του Σατιγιόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Renaud de Châtillon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1120 (περίπου) Βασίλειο της Γαλλίας |
| Θάνατος | 4 Ιουλίου 1187 Hittin |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[1][2][3] |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντιβασιλιάς ιππότης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντία της Αντιόχειας (από 1153)[4] Στεφανία του Μιλλύ (από 1177)[4] |
| Τέκνα | Αγνή της Αντιόχειας[5] Ιωάννα του Σατιγιόν-Αντιόχειας[5] Ρενώ του Σατιγιόν[5] Αλίκη του Σατιγιόν[5] Aveline de Châtillon[6] |
| Γονείς | Ερβέβιος Β΄ του Ντονζί και Henry I of Chatillon |
| Οικογένεια | House of Châtillon-sur-Loing |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ιππότης |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Χαττίν, Μάχη του Μονζιζάρ, Crusader raids on the Red Sea και Πολιορκία του Κεράκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βαΐλος του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Ραϋνάλδος ή Ρεγινάλδος ή Ρεϋνάλδος (γαλλ.: Renaud de Châtillon, 1123 - 4 Ιουλίου 1187) από τον Οίκο του Σατιγιόν ήταν διάσημος Φράγκος ιππότης, που έδρασε στην Εγγύς Ανατολή, κατά το δεύτερο ήμισυ του 12ου αιώνος. Ως σύζυγος της Κωνσταντίας των Ωτβίλ, χρίσθηκε πρίγκιπας της Αντιόχειας (1153-1160/61) και μετά, ως σύζυγος της Στεφανίας του Μιλλύ, κύριος της Υπεριορδανίας (1175-1187).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ερβέ Β΄ κυρίου του Ντονζύ. Όταν έχασε ένα μέρος των πατρικών του κτήσεων, προσχώρησε το 1147 στη Β΄ Σταυροφορία. Εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ και υπηρέτησε τη βασιλική οικογένεια ως μισθοφόρος.
Νυμφεύτηκε την Κωνσταντία πριγκίπισσα της Αντιόχειας, αντίθετα με τη θέληση των υπηκόων της. Είχε πάντα ανάγκη από χρήματα: συνέλαβε τον Αιμερύ του Λιμόζ λατίνο πατριάρχη της Αντιόχειας, επειδή δεν πλήρωσε την εισφορά του και τον βασάνισε. Το 1155 εξαπέλυσε επιδρομή στην Κύπρο, που προκάλεσε μεγάλη καταστροφή. Το 1159 ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήλθε επικεφαλής μεγάλου στρατού, πιέζοντάς τον να εκλιπαρήσει το έλεός του. Επέδραμε το 1060/61 στη κοιλάδα του Ευφράτη για να λεηλατήσει τους αγρότες του Μαράς, αλλά τον συνέλαβε ο κυβερνήτης του Χαλεπίου (Αλέππο). Κρατήθηκε φυλακισμένος ως το 1176 και έπειτα από καταβολή μεγάλων λύτρων, ελευθερώθηκε.
Εν τω μεταξύ η Κωνσταντία είχε αποβιώσει, έτσι ο Ραϋνάλδος μετέβη στο Κεράκ, όπου νυμφεύτηκε τη Στεφανία, πλούσια κληρονόμο και κόρη της Ισαβέλλας της Υπεριορδανίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄ των Ανζού της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την κυριότητα της Χεβρών και έτσι ο Ραϋνάλδος έγινε από τους πλουσιότερους βαρόνους του βασιλείου. Ήλεγχε τις οδούς των καραβανιών μεταξύ Αιγύπτου και Συρίας. Ο Βαλδουίνος Δ΄, που υπέφερε από λέπρα, τον έθεσε αντιβασιλιά το 1177. Από τη θέση αυτή πολέμησε στη μάχη του Μονζιζάρ και νίκησε τον Σαλαντίν. Ήταν ο μόνος χριστιανός ηγέτης που ακολούθησε επιθετική στον Σαλαδίνο πολιτική και λεηλατούσε τα καραβάνια, που ταξίδευαν κοντά στις περιοχές του. Το 1183 ναυπήγησε πέντε πλοία και επέδραμε στις ακτές της Ερυθράς θάλασσας, απειλώντας τους προσκυνητές στη Μέκκα. Ο Σαλαντίν δεσμεύτηκε να τον τιμωρήσει.
Κατά τις συγκρούσεις για τη διαδοχή του Βαλδουίνου Δ΄, ήταν σταθερός υποστηρικτής της αδελφής του Σιβύλλας της Ιερουσαλήμ και του 2ου συζύγου της Γκυ των Λουζινιάν. Συνεργάστηκε με τον θείο της Ζοσλέν Γ΄ των Κουρτεναί κόμη της Έδεσσας (αδελφό της Αγνής των Κουρτεναί, μητέρας της Σίβυλλας και του Βαλδουίνου Δ΄) και κατάφεραν το 1186 να την αναβιβάσουν στο θρόνο.
Το 1186/87 επιτέθηκε σε καραβάνι, που ταξίδευε από την Αίγυπτο προς τη Συρία, με τον ισχυρισμό ότι η εκεχειρία -μεταξύ της Ιερουσαλήμ και του Σαλαντίν- δεν τον δεσμεύει. Αρνήθηκε να πληρώσει αποζημίωση και τότε ο Σαλαντίν εισέβαλε στο βασίλειο και στη μάχη του Χαττίν εξόντωσε τον στρατό των Σταυροφόρων: ο Ραϋνάδος αιχμαλωτίστηκε και όταν δεν δέχθηκε να μεταστραφεί στο Ισλάμ, αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο τον Σαλαντίν.
Οι πιο πολλοί ιστορικοί βλέπουν ένα τυχοδιώκτη, που η απληστία του για λεία επέφερε την πτώση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Αλλά ήταν και ο μόνος από τους Σταυροφόρους, που απέτρεψε τον Σαλαντίν να ενοποιήσει τα γειτονικά εμιράτα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1153 την Κωνσταντία των Ωτβίλ πριγκίπισσα της Αντιοχείας, κόρη του Βοημούνδου Β΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας και είχε τέκνα:
- Αγνή (Άννα) 1154-π. 1184, παντρεύτηκε τον Μπέλα Γ΄ των Άρπαντ της Ουγγαρίας.
- Αλίκη, παντρεύτηκε τον Άτσο ΣΤ΄ των Έστε κύριο της Φερράρα.
- Βαλδουίνος απεβ. 1176, ιππότης, στρατηγός στην υπηρεσία του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Το 1163 απεβίωσε η Κωνσταντία και ο Ραϋνάλδος έκανε δεύτερο γάμο με τη Στεφανία των Μιλλύ, κόρη του Φιλίππου κυρίου του Ναμπλούς και 7ου μεγάλου Μαγίστρου των Ναΐτών Ιπποτών. Η Στεφανία κληρονόμησε από τη μεριά της μητέρας της την Υπεριορδανία· δεν απέκτησαν τέκνα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.counterpunch .org /leupp11052010 .html. - ↑ etd
.ohiolink .edu /ap:0:0:APPLICATION _PROCESS=DOWNLOAD _ETD _SUB _DOC _ACCNUM:::F1501 _ID:osu1337898606,inline. - ↑ foreignpolicyblogs
.com /2010 /11 /09 /crusaders-in-a-cosmic-war /. - ↑ 4,0 4,1 p11412.htm#i114112. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Rare and Excellent History of Saladin or al-Nawādir al-Sultaniyya wa'l-Maḥāsin al-Yūsufiyya by Bahā' ad-Dīn Yusuf ibn Rafi ibn Shaddād (Translated by D. S. Richards) (2001). Ashgate. ISBN 0-7546-0143-9.
- The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh (Part 2: The Years 541-582/1146-1193: The Age of Nur ad-Din and Saladin) (Translated by D. S. Richards) (2007). Ashgate. ISBN 978-0-7546-4078-3.