Πριγκίπισσα Μαρία της Ρουμανίας (1870-1874)
| Μαρία της Ρουμανίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maria a României (Ρουμανικά) |
| Γέννηση | 8 Σεπτεμβρίου 1870 Βουκουρέστι |
| Θάνατος | 9 Απριλίου 1874 Κάστρο του Πέλε |
| Αιτία θανάτου | στρεπτοκοκκική λοίμωξη |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Μέγαρο Κοτροτσένι |
| Θρησκεία | Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος Α΄ της Ρουμανίας και Ελισάβετ του Βιντ |
| Οικογένεια | Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία της Ρουμανίας (Maria von Hohenzollern-Sigmaringen, 8 Σεπτεμβρίου 1870 - 9 Απριλίου 1874) ήταν το μοναδικό παιδί του Καρόλου Α΄ της Ρουμανίας και της συζύγου του, Ελισάβετ του Βιντ.
Ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαρία γεννήθηκε στο Βουκουρέστι ως η πρώτη Πριγκίπισσα της Ρουμανίας, η οποία ανήκε επίσης στον Οίκο του Χόεντσολλερν-Ζιγκμαρίνγκεν, στις 8 Σεπτεμβρίου [παλαιό ημερολόγιο: 27 Αυγούστου] του 1870. Μετά από ένα μήνα, βαφτίστηκε ως Ορθόδοξη στο μοναστήρι του Κοτροτσένι (κοντά στο χώρο του σημερινού παλατιού Κοτροτσένι).[1] Στην οικογένειά της, την αποκαλούσαν "Μαρίτσεν"[1] (πιθανόν από τη γερμανική καταγωγή των παππούδων της) ή "Ίττυ" (που βγαίνει από τη λέξη "μικρό").[2] Όλοι όσοι ήξεραν τη Μαρία την περιέγραψαν ως ένα όμορφο και ανεπτυγμένο για την ηλικία του παιδί, και κοίταζε χάρτες και να προσδιορίσει διαφορετικές χώρες για διασκέδασή της όταν ήταν μόλις δυόμισι ετών.[1] Λέγεται ότι λίγο πριν πεθάνει, η Πριγκίπισσα Μαρία είπε στη μητέρα της ότι κάποια μέρα θα ήθελε να οδηγήσει ένα αστέρι.[3]
Η Μαρία δεν είχε καμία προοπτική να κληρονομήσει το θρόνο του πατέρα της. Το Σύνταγμα του 1866 περιόρισε τη διαδοχή μόνο στους άνδρες.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 5 Απριλίου του 1874[1], η Πριγκίπισσα αρρώστησε από σκαρλατίνα. Μια επιδημία είχε καταστρέψει την πρωτεύουσα την εποχή εκείνη. Μεταφέρθηκε αμέσως στο Κάστρο του Πέλε. Παρά την πολύ φροντίδα από έναν γιατρό που ονομάζεται Θεόντορι και πολλών άλλων[1], η νεαρή πριγκίπισσα κατέληξε στις 9 Απριλίου του 1874 και θάφτηκε στο μοναστήρι του Κοτροτσένι. Κατόπιν αιτήματος της Ελισάβετ, στην επιτύμβια στήλη της Μαρίας έγραφε μια πρόταση από το Ευαγγέλιο του Λουκά, 8:52:
«Μην κλαίτε, γιατί δεν είναι νεκρή, απλώς κοιμάται»[1]
Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία Κοτροτσένι στο εσωτερικό του βασιλικού παλατιού Κοτροτσένι[4]. Το φέρετρο ήταν καλυμμένο με λευκό σατέν, με ασημένια στολίδια δαντέλας και ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα για έναν ενήλικα, επειδή το σώμα της Πριγκίπισσας περιτυλίχθηκε με διάφορα φυλλάδια μικρότερου μεγέθους τοποθετημένα το ένα μέσα στο άλλο. Μετά τη θρησκευτική υπηρεσία στην ρουμανική ορθόδοξη ιεροτελεστία, το φέρετρο οδηγήθηκε μέσα από τους κήπους του παλατιού στον τάφο δίπλα στην εκκλησία του παλατιού. Αυτοί οι κήποι ήταν οι αγαπημένοι χώροι παιχνιδιού για τη νεαρή πριγκίπισσα, όπου μόλις πριν έξι μέρες είχε παίξει εκεί με τη γκουβερνάντα της.[4]
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι γονείς της καταστράφηκαν από το θάνατό της. Στις 5 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, ο Κάρολος έγραψε στον Κάρολο Αντώνιο του Χοεντσόλλερν ότι σκόπευαν να μετακινηθούν στο παλάτι Κοτροτσένι, προκειμένου να είναι πιο κοντά στον τόπο ανάπαυσης της κόρης τους:
«Τα νεύρα της Ελισάβετ είναι τόσο αναστατωμένα που χρειάζεται τη μεγαλύτερη προσοχή. Πρέπει να σου ομολογήσω ότι νιώθω συχνά ανησυχία, και είμαι πολύ καταθλιπτικός από τον πόνο και τη θλίψη. Κοιμάμαι πολύ λίγο τη νύχτα και ακούω επανειλημμένα την φωνή της φτωχής μου Ελισάβετ στα όνειρά της να λέει: «Νεκρή, νεκρή!». Αυτή η κραυγή πόνου είναι κάθε φορά μια νέα μαχαιριά στην ραγισμένη καρδιά μου!»[4]
Σ' ένα άλλο γράμμα στον Lascăr Catargiu έγραψε:
«Η πιο γλυκιά μνήμη που η χαμένη μας κόρη μας έχει αφήσει ως ανεκτίμητο θησαυρό είναι η απεριόριστη αγάπη της για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, μια αγάπη τόσο έντονη που, παρά την τρυφερή ηλικία της, την έκανε να αισθανθεί τα χτυπήματα της νοσταλγίας κατά την πρώτη της παραμονή στο εξωτερικό[4].»
Ο θάνατος του μοναδικού τους παιδιού επιδείνωσε τη σχέση του Καρόλου και της Ελισάβετ και δεν έκαναν άλλα παιδιά. Το 1875, ο Karl Storck δημιούργησε μια προτομή της κοιμισμένης Πριγκίπισσας, η οποία ανεγέρθηκε από τον τάφο της. Αυτή η προτομή ενέπνευσε την Ελισάβετ να γράφει πολλά συναισθηματικά ποιήματα.[1] Όταν η Βασίλισσα Ελισάβετ πέθανε το 1916, σύμφωνα με τις επιθυμίες της, τα απομεινάρια της κόρης της ξεθάφτηκαν και η κασετίνα τοποθετήθηκε στο φέρετρο της για τη δημόσια πομπή. Η μητέρα και η κόρη στη συνέχεια θάφτηκαν μαζί στον ίδιο τάφο στον καθεδρικό ναό Curtea de Argeş.[1] Στο παλάτι Elisabeta, μπορεί κανείς να δει ακόμα ένα έπιπλα του 1880, το οποίο περιέχει ένα γύψινο καλούπι από την Πριγκίπισσα όταν ήταν βρέφος.[3]
Απεικονίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η πριγκίπισσα Μαρία με τη μητέρα της λίγο μετά τη γέννησή της, το 1870. -
Η Μαρία και η μητέρα της το 1871. -
Η πριγκίπισσα Μαρία με τη μητέρα της το 1872. -
Η Μαρία με τους γονείς της το 1873. -
Η Μαρία με τη γκουβερνάντα της το π. 1873. -
Ο Κάρολος και η Ελισάβετ στον τάφο της Μαρίας λίγο μετά τον θάνατό της. -
Το σώμα της Μαρίας μεταφέρεται στο Cathedral of Curtea de Argeș, το 1916.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 A history in pictures, p. 13/14
- ↑ http://www.familiaregala.ro/istorie/regele-carol-i
- ↑ 3,0 3,1 (in Romanian) Principesa Marioara
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Mandache, Diana (2011-11-11). "Maria of Hohenzollern, the Romanian daughter of King Carol I". lostinthemythsofhistory.blogspot.com. Retrieved 2011-12-18.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Muzeul Național de Istorie a României (2009). The Royal Family: A history in pictures (στα Ρουμανικά). Cetatea de Scaun. ISBN 978-973-8966-97-0.