Πράσινος μελισσοφάγος

Πράσινος μελισσοφάγος
	; Ενήλικος πράσινος μελισσοφάγος (Merops p. persicus)
Κατάσταση διατήρησης
	; Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Πτηνά (Aves);
Ομοταξία:	Χορδωτά (Chordata);
Τάξη:	Κορακιόμορφα (Coraciiformes);
Οικογένεια:	Μεροπίδες (Meropidae);
Γένος:	Μέροψ (Merops);
Είδος:	M. persicus;
Διώνυμο
	Merops persicus (Μέροψ ο περσικός); Pallas, 1773

Ο Πράσινος μελισσοφάγος ή Πρασινομέροπας (Merops persicus) είναι κορακιόμορφο πτηνό της οικογένειας των Μεροπιδών. Περιλαμβάνει 2 υποείδη, τα M. p. persicus και M. p. chrysocercus.^[1]

Έχει το ίδιο μέγεθος με τον μελισσοφάγο, όμως τα ενήλικα έχουν μακρύτερη και στενότερη έκταση ουράς (4-8 εκ.). Είναι σχεδόν εντελώς πράσινος, με κοκκινωπές κάτω φτερούγες, μαύρη ομφαλμική γραμμή, κόκκινο λαιμό και γαλαζωπά φρύδια και μάγουλα. Τα νεαρά είναι πιο μουντά, με καστανοκόκκινο λαιμό και μάγουλα.

Αναπαράγεται σε άγονες περιοχές (ημιερήμους, στέπες, αμμόλοφους, αμμώδεις πλαγιές με μικρούς κόλπους, φαράγγια, λατομεία, λάκκους και αναχώματα), αλλά συχνά και κοντά σε νερό, καμιά φορά σε ξέφωτα.^[2] Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου, απαντά σε μια ευρεία ποικιλία εύπορων βιοτόπων, όπως σαβάνες, μεγάλες κοιλάδες ποταμών, δάση, όχθες λιμνών, βάλτους, φράγματα, υδάτινα έργα και καλλιέργειες.^[3]

Τρέφεται εξ ολοκλήρου με φτερωτά έντομα, όπως Υμενόπτερα, Zυγόπτερα και λιβελούλες, που είναι σημαντικά καθ όλη τη διάρκεια του έτους.

Φωλιάζει είτε μοναχικά είτε σε αποικίες έως και 10 ατόμων, μερικές φορές μαζί με μελισσοφάγους. Η φωλιά είναι μια βαθιά τρύπα σε ανάχωμα με βάθος 1-3 μ. Γεννάνε συνήθως 6-7 αυγά, από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο, τα οποία επωάζουν 23-26 μέρες.^[3]

Είναι αυστηρά μεταναστευτικό πτηνό. Το υποείδος chrysocercus αναπαράγεται στη βόρεια Αφρική και διαχειμάζει στην υποσαχάρια Δυτική Αφρική. Το ομώνυμο υποείδος persicus αναπαράγεται τη Μέση Ανατολή, από την Τουρκία ως το Καζακστάν και την Ινδία, και διαχειμάζει στην τροπική Ανατολική και Νότια Αφρική.

Έχει χαρακτηριστεί ως είδος Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) στον κατάλογο της IUCN, καθώς έχει μεγάλη εξάπλωση με σταθερό πληθυσμό, ενώ είναι λίγες οι απειλές από ανθρωπογενή παράγοντα.^[4]

Στην Ελλάδα, ο πράσινος μελισσοφάγος είναι σποραδικός επισκέπτης την άνοιξη στην Κρήτη, τη Νότια Ελλάδα και του Ανατολικού Αιγαίου.^[2]

Παραπομπές

↑ «Blue-cheeked Bee-eater (Merops persicus)». www.hbw.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2015 (2η έκδοση)
↑ ^3,0 ^3,1 Fry, H. and Kirwan, G.M. 2012. Blue-cheeked Bee-eater (Merops persicus). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. and de Juana, E. (eds), Handbook of the Birds of the World Alive, Lynx Edicions, Barcelona.
↑ International), BirdLife International (BirdLife (1 Οκτωβρίου 2016). «IUCN Red List of Threatened Species: Blue-cheeked Bee-eater». IUCN Red List of Threatened Species. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.

[1] «Blue-cheeked Bee-eater (Merops persicus)». www.hbw.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.

[:0-2] 2,0 ^2,1 Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2015 (2η έκδοση)

[:1-3] 3,0 ^3,1 Fry, H. and Kirwan, G.M. 2012. Blue-cheeked Bee-eater (Merops persicus). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. and de Juana, E. (eds), Handbook of the Birds of the World Alive, Lynx Edicions, Barcelona.

[4] International), BirdLife International (BirdLife (1 Οκτωβρίου 2016). «IUCN Red List of Threatened Species: Blue-cheeked Bee-eater». IUCN Red List of Threatened Species. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]