Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πιοτρ Βιάζεμσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Πιοτρ Βιάζεμσκι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ιουλ. / 23  Ιουλίου 1792γρηγ.[1][2]
Μόσχα[3]
Θάνατος10ιουλ. / 22  Νοεμβρίου 1878γρηγ.[4][2]
Μπάντεν-Μπάντεν[3][5]
Τόπος ταφήςκοιμητήριο Τίκβιν
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
μεταφραστής
γλωσσολόγος
συγγραφέας
δημοσιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας[8]
ιστορικός
συγγραφέας απομνημονευμάτων
Πολωνόφιλος[8]
Οικογένεια
ΣύζυγοςVera Vyazemskaya
ΤέκναPavel Vyasemsky[9]
Maria Petrovna Valueva (nee Vyazemskaya)
Praskoviya Petrovna Vyazemskaya
Nadezhda Petrovna Vyazemskaya
ΓονείςAndrey Vyazemsky
ΑδέλφιαΑικατερίνα Αντρέεβνα Κολυβάνοβα
ΟικογένειαHouse of Vyazemsky
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαmember of the State Council of the Russian Empire
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη
Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Ταξιάρχης του Τάγματος της Αγίας Άννης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πιοτρ Αντρέγεβιτς Βιάζεμσκι (ρωσική γραφή: Пётр Андреевич Вяземский, προφορά στα ρωσικά: Πιοτρ Αντριέγιεβιτς Βιάζιεμσκιι), (23 Ιουλίου 1792 – 22 Νοεμβρίου 1878), ήταν Ρώσος ποιητής, μεταφραστής, κριτικός λογοτεχνίας και υψηλός αξιωματούχος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Γεννημένος σε παλιά οικογένεια ευγενών, τους Βιάζεμσκι, απόγονους της δυναστείας των Ρουρικιδών βασιλέων και ενός Ιρλανδού αριστοκράτη, δέχεται νωρίς πλήγμα στη ζωή του με το θάνατο του πατέρα του, πρίγκιπα Αντρέ Ιβάνοβιτς Βιάζεμσκι, το 1807.[10] Η οικογένειά του είχε λαμπρή θέση στην αριστοκρατία της Αγίας Πετρούπολης.

Η αδελφή του Εκατερίνα, γίνεται σύζυγος του Νικολάι Μιχάιλοβιτς Καραμζίν. Ο Καραμζίν τον εισάγει στους μοσχοβίτικους λογοτεχνικούς κύκλους. Αργότερα πολεμά ως νεαρός αξιωματικός του τσαρικού στρατού στους ναπολεόντειους πολέμους εναντίον των γαλλικών στρατιών. Μετά το τέλος των πολέμων κριτικάρει τον Λέοντα Τολστόι για την περιγραφή που κάνει στο έργο Πόλεμος και Ειρήνη της μάχης της Μόσχας και εμπλέκεται σε χρόνια λογοτεχνική και ιστοριογραφική διαμάχη με το μεγάλο συγγραφέα.

Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στη Βαρσοβία, το 1819, όπου συμμετείχε στην Πολωνική Δίαιτα (Κοινοβούλιο).

  1. 1,0 1,1 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122157693. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  4. «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  5. Yevgeny Garshin: «Вяземский, Петр Андреевич» (Ρωσικά)
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122157693. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. CONOR.SI. 46930275.
  8. 8,0 8,1 tnk.krakow.pl/czlonkowie/wiaziemski-piotr/. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2022.
  9. Mikhail Mazaev: «Вяземский, Павел Петрович» (Ρωσικά)
  10. S. M. Newerkla. Das irische Geschlecht O'Reilly und seine Verbindungen zu Österreich und Russland: Von Noahs Sohn Jafet bis zum russischen Nationaldichter Puškin [Ирландская семья О'Рейли и их связи с Австрией и Россией: от сына Ноя Иафета до русского национального поэта Пушкина]. In: Jasmina Grković-Major – Natalia B. Korina – Stefan Michael Newerkla – Fedor B. Poljakov – Svetlana M. Tolstaja (eds.): Diachronie – Ethnos – Tradition: Studien zur slawischen Sprachgeschichte [Диахрония – этнос – традиция: исследования по истории славянских языков]. Brno: Tribun EU, 2020. Σ. 259–279 (Ψηφιακό αντίγραφο), εδώ σ. 272–273. (Γερμανικά)