Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέτερ Νάντας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτερ Νάντας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Nádas Péter (Ουγγρικά)
Γέννηση14  Οκτωβρίου 1942[1][2][3]
Βουδαπέστη[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟυγγρικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυγγρικά[5][6]
ΣπουδέςPetrik Lajos Bilingual Vocational School of Chemistry, Environmental Protection and Information Technology (1956–1958)
Bálint György Journalist Academy (1961–1963)
Marxizmus-Leninizmus Esti Egyetem (1965–1967)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[7][8]
δημοσιογράφος
φωτογράφος[9]
θεατρικός συγγραφέας[8]
δοκιμιογράφος[8]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Κόσουτ (1992)
βραβείο Φραντς Κάφκα (2003)
Milán Füst Prize (1978)
Attila József Award (1985)
Tibor Déry Prize (1988)
Βραβείο Βιλένικα (1998)
Sándor Márai Prize (2006)
Alföld Prize (1990)
Ernő Szép award (2015)
Preis der SWR-Bestenliste (2012)
Βραβείο Βιβλίου Λάιπζιγκερ (1995)
Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία (1991)[10]
Επίτιμος πολίτης της Βουδαπέστης (2010)
Χαζάμ-ντίτζ (2023)
AEGON art award (2018)
d:Q60666083 (2017)
Brücke Berlin Award (2012)
Commander Cross of the Order of Merit of the Hungarian Republic (2007)
honorary citizen of the 13th district of Budapest (2007)
Marble award (2006)
Pro Urbe Budapest (2005)
Prima Primissima Prize (2003)
Γαλλικό βραβείο ξένης λογοτεχνίας (1998)
Berman Literature Prize (2022)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πέτερ Νάντας (Péter Nádas) είναι Ούγγρος συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος.

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη στις 14 Οκτωβρίου του 1942 και ήταν γιος του Λάζλο Νάντας και της Κλάρα Τάουμπερ. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζιστές του Κόμματος του επεκτεινόμενου σταυρού στις 15 Οκτωβρίου του 1944, η Κλάρα Τάουμπερ διέφυγε με το γιος της στη Μπάκα και το Νόβι Σαντ, αλλά επέστρεψαν στην πρωτεύουσα λίγο πριν την έναρξη της πολιορκίας της Βουδαπέστης. Ο Νάντας και η μητέρα του επιβίωσαν της σύγκρουσης βρίσκοντας καταφύγιο στο διαμέρισμα του θείου του, του δημοσιογράφου Παλ Αρανιόσι.

Αν και οι γονείς του ήταν παράνομοι κομμουνιστές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα ενεπλάκησαν στην κομμουνιστική διοίκηση, βάπτισαν και τα δύο παιδιά τους, τον Πέτερ και τον Παλ στη Μεταρρυθμιστική Καλβινιστική Εκκλησία της οδού Pozsonyi. Η μητέρα του πέθανε από ασθένεια όταν εκείνος ήταν 13. Το 1958, ο πατέρας του, ενώ κατείχε θέση προϊσταμένου σε ένα από τα υπουργεία, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση, με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει. Αργότερα το δικαστήριο τον απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες. Έτσι σε ηλικία 16 ετών ο Πέτερ και ο Παλ έμειναν ορφανοί και η Μάγδα Αρανιόσι ανέλαβε την κηδεμονία των δύο παιδιών.

Από το 1961 έως το 1963 ο Πέτερ Νάντας σπούδασε δημοσιογραφία και φωτογραφία. Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος σε ένα περιοδικό της Βουδαπέστης (Pest Megyei Hírlap) από το 1965 έως το 1969. Εργάστηκε επίσης σαν θεατρικός συγγραφέας και σαν φωτογράφος. Από το 1969 εργάζεται σαν ελεύθερος επαγγελαμτίας.

Το 1990 παντρεύτηκε τη Μάγδα Σάλαμον (με την οποία συζούσε από το 1962). Το 1984 εγκαταστάθηκαν σε ένα μικρό χωριό της δυτικής Ουγγαρίας, το Γκόμποστζεγκ, όπου και ζουν ακόμη, αν και ο Νάντας συνεχίζει να διατηρεί κατοικία και στο περιοχή του Κάστρου στη Βούδα.

Το 1993 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών Széchenyi.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, περνάει αρκετό από το χρόνο του στο Βερολίνο της Γερμανίας, είτε παρακολουθώντας διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ είτε μελετώντας στην κρατική βιβλιοθήκη της πόλης. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Ανωτέρων Σπουδών του Βερολίνου, ενώ το 2006 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Τεχνών της πόλης. Χαίρει άκρας εκτίμσης στης Γερμανία.

Αφού είχε προηγηθεί η έκδοση δύο τόμων με διηγήματα, ο Νάντας εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Το τέλος ενός οικογενειακού χρονικού το 1977.

Το δεύτερο μυθιστόρημά του, Το βιβλίο των αναμνήσεων εκδόθηκε το 1986. Χρειάστηκε έντεκα ολόκληρα χρόνια για να το ολοκληρώσει. Το σύνθημα του βιβλίου προέρχεται από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: "ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ" (κατά Ιωάννην, 2.21). Στο βιβλίο του αυτό, ο Νάντας περιγράφει τον κόσμο σαν ένα σύστημα σχέσεων που συνδέουν τα ανθρώπινα σώματα το ένα με το άλλο. Μετά το βιβλίο του αυτό αρκετοί συνέκριναν τον Νάντας με τον Προυστ.

Το 2005 εκδόθηκε το τελευταίο του τρίτομο μυθιστόρημα, με τίτλο Παράλληλες ιστορίες (I: The Mute Realm, II: Στα βάθη της νύχτας, III: Μια ανάσα ελευθερίας. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελείται από ένα πλήθος ανεξάρτητων ιστοριών συνδεδεμένων σε μία αφήγηση. Χρειάστηκαν 18 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Έχει περιγραφεί σαν "ένας δεξιότεχνος συνδυασμός έντονου ρεαλισμού του δεκάτου ενάτου αιώνα με τον πειραματισμό του νεόυ μυθιστορήματος (Gábor Csordás). Η υπόθεση αφορά την ιστορία δύο οικογενειών: των Ούγγρων Λιπέι-Λερς και των Γερμανών Ντέρινγκς. Αυτες οι δύο οικογένειες συνδέονται περιστασιακά μεταξύ τους μέσω συγκεκριμένων γεγονότων.

Άλλα μυθιστορήματα του Νάντας είναι το Lovely Tale of Photography, Επετηρίδα, Ουράνια και γήινη αγάπη, and Ένας διάλογος με τον Ρίχαρντ Σβαρτς. Ο θάνατος αποτελεί επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο έργο του Νάντας, κυρίως στο Θάνατός μου, βασισμένο στην προσωπική του εμπειρία κλινικού θανάτου.

Το γράψιμο του έχει χαρακτηριστεί διανοητικό, λεπτομερές, δυνατό, καινοτόμο και απιτητικό.

Ένας τόμος συνεντεύξεων της Zsófia Mihancsik με τον Πέτερ Νάντας (Nincs mennyezet, nincs födém) εκδόθηκε το 2006.

Ο Πέτερ Νάντας έχει βραβευθεί με πολυάριθμα βραβεία μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:

  • Βραβείο Ουγγρικών Τεχνών, 1989,
  • Αυστριακό Βραβείο Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας, Αυστρία, 1991,
  • Βραβείο Κοσούθ, Ουγγαρία, 1992,
  • Βραβείο της Λειψίας για την Ευρωπαϊκή κατανόηση, Γερμανία, 1995,
  • Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας της Βιλένικα, Σλοβενία, 1998,
  • Βραβείο Καλύτερου ξένου βιβλίου Γαλλία, 1998,
  • Βραβείο Φραντς Κάφκα, Τσεχία, 2003.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]