Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ούγος του Περς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ούγος του Περς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση10ος αιώνας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒεατρίκη του Μακόν
ΤέκναΓοδεφρείδος Β΄ Φερεόλ
ΓονείςΦούλκων του Μορτάν και Μελισσάνθη, υποκόμισσα του Σατωντάν
ΑδέλφιαΓοδεφρείδος Α΄ του Περς, Β΄ του Σατωντάν
ΟικογένειαΟίκος του Σατωντάν και του Περς

O Ούγος, γαλλ. Hugues (10ος αι.) από τον Οίκο του Σατωντάν και του Περς ήταν Γάλλος ευγενής, ο ιδρυτής πλάγιου κάδου, που από την επόμενη γενιά ονομάστηκε Οίκος του Ανζού. Έγινε κόμης του Γκατιναί ως σύζυγος της Βεατρίκης.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φούλκωνα κόμη του Μορτάν και της Μελισσάνθης. Η Μελισσάνθη ήταν κόρη και κληρονόμος του Ούγου Α΄ υποκόμη του Σατωντάν και της Χίλντεγκαρντε κόμισσας του Περς.

Νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη κόμισσα του Γκατιναί. Σε ένα καταστατικό του 1029, που υπογράφει ο Ωμπρύ κόμης του Γκατιναί ως προγονός του Ούγου και ο Φρανκόν επίσκοπος του Παρισιού, αναφέρεται ως μάρτυρας ο Ούγος και οι δύο γιοί του Γοδεφρείδος και Λιετώ. Άρα για τη Βεατρίκη ήταν ο δεύτερος γάμος και είχε, από τον πρώτο της γάμο, γιο τον Ωμπρύ.

Ο Οίκος του Σατωντάν & Περς ήταν υποτελής του κόμη του Μπλουά, ενώ οι κόμητες του Γκατιναί ήταν πιστοί στους Καπετίδες της Γαλλίας. Ο γάμος του έγινε πιθανώς σε μία περίοδο συμφιλίωσης μεταξύ των δύο Οίκων, όπως ο Ροβέρτος Β΄ της Γαλλίας νυμφεύτηκε την Μπέρτα των Παλαιών Γουέλφων (κόρη του Κορράδου Α΄ βασιλιά της Βουργουνδίας), χήρα του Όντο Α΄ κόμη του Μπλουά το διάστημα 996-1003.

Νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη του Μακόν, χήρα του Γοδεφρείδου Α΄ κόμη του Γκατιναί και κόρη του Αλμπερίκ/Αλμπρύ Β΄ κόμη του Μακόν. Είχε τέκνα:

  • Γοδεφρείδος απεβ. 1043-46, κόμης του Γκατιναί. Νυμφεύτηκε την Ερμενγάρδη των Ινζελζέ, κόρη και κληρονόμο του Φουλκ Γ΄ κόμη του Ανζού. Το 1040 η κομητεία του Ανζού περιήλθε στην Ερμενγάρδη και τον Γοδεφρείδο Β΄· οι απόγονοί τους αποτελούν τον Οίκο του Ανζού (ή Ανδεγαυών).
  • Λιετώ απεβ. 1050, κύριος του Υεβρ.
  • Rohan, K. S. B. (2000). Onomastique et parenté dans l'Occident médiéval. Oxford: Unit for Prosopographical Research, Linacre College. ISBN 1-900934-01-9.:
  • Édouard de Saint Phalle, « Les comtes de Gâtinais aux Xe et XIe siècle »