Οσάμου Νταζάι

Οσάμου Νταζάι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	太宰 治 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	19  Ιουνίου 1909 Kanagi
Θάνατος	13  Ιουνίου 1948 Μιτάκα
Αιτία θανάτου	πνιγμός
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Τόπος ταφής	Zenrin Temple
Ψευδώνυμο	辻島 衆二 και 黒木 舜平
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ιαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Τόκιο Πανεπιστήμιο του Χιροσάκι Aomori Prefectural Aomori High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας μυθιστοριογράφος
Αξιοσημείωτο έργο	The Setting Sun No Longer Human Run, Melos! Otogi-zôshi
Οικογένεια
Σύζυγος	Μιχίκο Τσουσίμα
Σύντροφος	Tomie Yamazaki
Τέκνα	Ιούκο Τσουσίμα Haruko Ōta
Γονείς	Tsushima Gen'emon
Αδέλφια	Bunji Tsushima
Σχετικά πολυμέσα

Ο Οσάμου Νταζάι (太宰 治 Dazai Osamu) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας ο οποίος γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου το 1909 και πέθανε στις 13 Ιουνίου το 1948 στην ηλικία των 39 ετών. Θεωρείται ένας από του πιο γνωστούς συγγραφείς μυθιστορημάτων του 20ου αιώνα της Ιαπωνίας. Πολλά από τα έργα του θεωρούνται κλασικά της σύγχρονης Ιαπωνικής λογοτεχνίας, όπως το "Όχι άνθρωπος πια" (Ningen Shikaku, 人間失格). Με ημιβιογραφικό χαρακτήρα και πολλά στοιχεία της προσωπικής του ζωής, τα έργα του έχουν κινήσει το ενδιαφέρον πολλών αναγνωστών. Τα βιβλία του επίσης μιλούν για θέματα όπως η ανθρώπινη φύση, οι κοινωνικές σχέσεις, η ψυχική ασθένεια και η μεταπολεμική περίοδος στην Ιαπωνία.

Ήταν το όγδοο παιδί ενός πλούσιου κτηματία. Η οικογένειά του ήταν αρχικά ταπεινής καταγωγής αλλά σύντομα έγινε σεβαστή και απέκτησε δύναμη. Ο πατέρας του εμπλέχτηκε πολιτικά και έγινε μέλος του Κιζοκου-ιν (House of Peers) το οποίο αποτελούταν από υψηλής τάξεως ευγενείς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην είναι παρόν στην παιδική ηλικία του Νταζάι. Η μητέρα του ήταν άρρωστη μετά από 11 γέννες και έτσι τον μεγάλωσαν κυρίως οι υπηρέτες του σπιτιού.

Το 1927 ξεκίνησε τις σπουδές του στη λογοτεχνία και ξεκίνησε να γράφει διάφορες ιστορίες. Η επιτυχία του στο γράψιμο σταμάτησε όταν ο συγγραφέας Ρυουνοσούκε Ακουταγκάβα, τον οποίο θαύμαζε πάρα πολύ, αυτοκτόνησε. Άρχισε να παραμελεί τις σπουδές του και ξόδευε το περισσότερο επίδομά του σε ρούχα, αλκοόλ και ασχολούταν με το Μαρξισμό που ήταν βαριά απαγορευμένος από την κυβέρνηση. Συχνά εξέφραζε τις τύψεις του που είχε γεννηθεί σε μια τόσο λανθασμένη κοινωνία. Το 1929 έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, η οποία όμως απέτυχε. Τον επόμενο χρόνο κατάφερε να αποφοιτήσει.

Το 1930 το έσκασε με μία γκέισα, την Χάτσουγο Ογάμα και αυτό έγινε η αφορμή για να τον αποκληρώσει η οικογένειά του. Μερικές μέρες αργότερα έκανε άλλη μια απόπειρα αυτοκτονίας μαζί με μια άλλη γυναίκα σε μια παραλία. Η γυναίκα δεν επιβίωσε αλλά ο Νταζάι σώθηκε από μια βάρκα. Κατηγορήθηκε ως ένοχος για το θάνατο της κοπέλας αλλά με τη βοήθεια της οικογένειάς του κατάφερε να ξεφύγει από κάθε κατηγορία. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε τη Χάτσουγο.

Τα επόμενα χρόνια του ήταν πολύ δημιουργικά σχετικά με τη λογοτεχνική του καριέρα. Μετά από την τρίτη του απόπειρα αυτοκτονίας, αρρώστησε από σκωληκοειδίτιδα και νοσηλεύτηκε. Εκείνη την περίοδο εθίστηκε σε ένα παυσίπονο βασισμένο στη μορφίνη. Κλείστηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα όπου κατάφερε να απεξαρτηθεί. Κατά τη διάρκεια αυτή, η συζυγός του διέπραξε μοιχεία με έναν από τους καλύτερους φίλους του. Γρήγορα έγινε ευρέως γνωστό και ο Νταζάι διέπραξε αυτοκτονία με τη Χάτσουγο, αλλά για άλλη μια φορά απέτυχε, έτσι πήραν διαζύγιο. Σύντομα ξαναπαντρεύτηκε με μια δασκάλα, τη Μιτσίκο Ισιχάρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Τα επόμενα χρόνια έγραψε πολλά έργα κάποια από τα οποία εκδόθηκαν. Ήταν δύσκολο όμως να τα εκδώσει διότι το περιεχόμενό τους γινόταν δύσκολα αποδεκτό εκείνη την εποχή.

Την μεταπολεμική περίοδο, ο Νταζάι έφτασε στην κορυφή της καριέρας του. Επίσης απέκτησε μια κόρη με μια θαυμάστριά του. Έγινε αλκοολικός και παράτησε την οικογένειά του για να ζήσει με μία χήρα, την Τόμιε Γιαμαζάκι. Το 1948 αυτοκτόνησαν μαζί.