Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ορόντης Β΄ της Αρμενίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ορόντης Β΄ της Αρμενίας
Φανταστική απεικόνιση του Ορόντη Β΄ τον 19ο αιώνα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος331 π.Χ.[1]
Γαυγάμηλα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΜιθρένης Α΄ της Αρμενίας[2]
ΓονείςΟρόντης Α΄ της Αρμενίας[2] και Ροδογούνη[2]
ΟικογένειαΔυναστεία των Οροντιδών[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμασατράπης
Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Χρυσός στατήρας τού Ορόντη Α΄, πατέρα τού Ορόντη Β΄

Ο Ορόντης Β΄ ήταν ευγενής από την Περσία που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ., διετέλεσε Σατράπης της Αρμενίας επί Δαρείου Γ΄, πιθανότατα διαδέχθηκε τον ίδιο σε αυτή την θέση όταν ανέβηκε στον θρόνο της Περσίας.[3] To όνομα "Ορόντης" αποτελεί την Ελληνική μετάφραση του αρχαίου Περσικού ονόματος "Αρβάντα", σχετίζεται με το "Αουρουουάντ" δηλαδή "ζωηρός" ή "γενναίος" ή "κάτοχος των γρήγορων αλόγων".[4] Ο Φλάβιος Αρριανός καταγράφει τον Ορόντη μαζί με κάποιον Μιθραύστη σαν τους δύο αρχηγούς των Αρμενικών δυνάμεων στην Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.).[5] Η ερμηνεία ήταν αμφιλεγόμενη, ο Μιθραύστης διοικούσε το πεζικό, υπήρχαν πιθανότατα δύο Αρμενικά σώματα στην μάχη και είχε η Αρμενία υπό την διοίκηση της δύο Σατράπηδες.[6][7][8] Ο Ορόντης πολέμησε στη δεξιά πτέρυγα διοικώντας 40.000 πεζικάριους και 7.000 ιππείς και απεβίωσε.[9][10] Ο γιος του Μιθρένης Α΄ σατράπης της Λυδίας, αφού είχε ηττηθεί στις Σάρδεις (334 π.Χ.) από τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μεγάλο, τον είχε ακολουθήσει και πολέμησε στη μεριά του στα Γαυγάμηλα. Έπειτα από τη μάχη, ο βασιλιάς της Μακεδονίας τον έκανε Σατράπη της Αρμενίας.[11][12][13] Ωστόσο ο Διόδωρος Σικελιώτης και ο Πολύαινος ο ρήτορας αναφέρουν έναν Ορόντη, που ήταν σατράπης της Αρμενίας κατά τον Β΄ Πόλεμο των Διαδόχων (319 π.Χ.-315 π.Χ.).[14][15]

Ο πρώτος ιστορικός προσθέτει, ότι ήταν φίλος τού Πευκέστα.[14] Οι ιστορικοί Α. Μπαρν, Ε. Άνσον και Β. Χέκελ τον ταυτίζουν με τον Ορόντη, που πολέμησε στα Γαυγάμηλα, οι δύο τελευταίοι γράφουν, πως ο Μιθρένης χάθηκε σε μία αποτυχημένη προσπάθεια να αποσπάσει την Αρμενία από τον Ορόντη Β΄.[3][16] Ο Χέκελ εκτιμά, ότι η Αρμενία παρακάμφθηκε από τον Αλέξανδρο Γ΄ και δεν έγινε μέλος της Αυτοκρατορίας του. Όμως ο Άνσον θεωρεί, πως ο Ορόντης Β΄ -μετά τη μάχη στα Γαυγάμηλα- υποτάχθηκε στον Αλέξανδρο Γ΄, ο οποίος τον έθεσε στην Μεγάλη Αρμενία.[16] Ο Ν. Χάμμοντ ερμηνεύει τις πηγές και λέει, ότι η Αρμενία ήταν ήδη υποταγμένη, όταν ο Μιθρένης Α΄ εστάλη εκεί από τη Βαβυλώνα το 331 π.Χ., ότι ο Μιθρένης Α΄ ανέλαβε ως υποτελής τού Αλεξάνδρου Γ΄ και πως όταν το 323 π.Χ. ο Περδίκκας άφησε μερικές σατραπείες στους ίδιους σατράπες, η Αρμενία ήταν μία από αυτές. Το 317 π.Χ. ο Μιθρένης Α΄ αντικαταστάθηκε από τον Ορόντη Γ΄.[17] Μία επιγραφή από το ιεροθέσιο τού Όρους Νεμρούτ αναφέρει τους προγόνους τού Αντιόχου Α΄ της Κομμαγηνής. Εκεί αναφέρεται πρώτος ο Αρτάσυρος, πατέρας τού Αροάνδα/Ορόντη Α΄, ο οποίος νυμφεύτηκε τη Ροδογούνη, κόρη του Αρταξέρξη Β΄ της Περσίας και είχε γιο τον Αροάνδα/Ορόντη Β΄.[18] Το επόμενο όνομα τελειώνει σε -άνης, ενώ το προηγούμενο γράμμα δεν είναι σαφές. Οι ιστορικοί Φ. Κ. Ντέρνερ, Γ. Χ. Γιουνκ και Μπρίγιντερ ερμηνεύουν το γράμμα ως ρ, δηλ. -ράνης, ώστε ο γιος τού Ορόντη Β΄ ήταν ο Μιθράνης. Όμως ο ιστορικός Σ. Ράιναχ το ερμηνεύει ως τ, δηλ. -τάνης, Οστάνης.[19] [20] Σε μία άλλη επιγραφή του ιεροθεσίου αναφέρεται ένας Αροάνδας/Ορόντης Β΄, απόγονος (γιος ή εγγονός) τού Ορόντη Α΄ και της Ροδογούνης. Οι ιστορικοί Μπέλοχ και Μπρίγιντερ τον ταυτίζουν με τον διοικητή της μάχης στα Γαυγάμηλα. [21][22] Ο συγκεκριμένος Ορόντης καταγράφεται ως απόγονος του Ορόντη Α΄ και της συζύγου του Ροδογούνης, δηλαδή γιος ή εγγονός του.[21][23][24] Ο Ντέρνερ δεν θεωρεί πειστική τη διασύνδεση, καθώς πολλοί θα είχαν το όνομα Ορόντης, που έπαιξαν ρόλο στην ιστορία της Περσίας την εποχή αυτή.[25]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίσως γιος του είναι ο:

  • (;) Μιθρένης Α΄, σατράπης της Αρμενίας (από το 331 π.Χ. και εξής).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs» (Γαλλικά) Παρίσι. 2006. σελ. 100. ISBN-13 978-2-7018-0226-8. ISBN-10 2-7018-0226-1.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Κιρίλ Τουμάνοφ: «Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle» (Γαλλικά) Ρώμη. 1990. σελ. 394.
  3. ↑ 3,0 3,1 Heckel 2006, σ. 185
  4. ↑ Schmitt 2002
  5. ↑ Αλεξάνδρου Ανάβαση, Γ΄ 8
  6. ↑ Heckel 2006, σ. 168
  7. ↑ Marciak 2017, σ. 115
  8. ↑ Nicholas Adontz (1970). Armenia in the period of Justinian: the political conditions based on the Naxarar system. Translated by Nina G. Garsoïan. σ. 306
  9. ↑ Lang 1983, σ. 508
  10. ↑ Lang, David Marshall (2021) [1970]. "Chapter V: The Forging of the Armenian Nation". Armenia: Cradle of Civilization. Routledge
  11. ↑ Arrian, The Anabasis of Alexander, Γ΄. 16
  12. ↑ Κόιντος Κούρτιος Ρούφος, Histories of Alexander the Great, v. 1.44
  13. ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 17.64.6
  14. ↑ 14,0 14,1 Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 19.23.3
  15. ↑ Polyaenus, Stratagems in War, iv. 8.3
  16. ↑ 16,0 16,1 Edward Anson (2014). "The funeral games begin". Alexander's Heirs: The Age of the Successors. Wiley Blackwell. σ. 50
  17. ↑ Hammond 1996, σσ. 130–137
  18. ↑ Brijder 2014, σ. 330
  19. ↑ F.K. Dörner; J.H. Young (1996). "Sculpture and inscription catalogue". In Donald H. Sanders (ed.). Nemrud Daği: The Hierothesion of Antiochus I of Commagene. Τομ. 1: Text. Eisenbrauns. σ. 297
  20. ↑ Brijder 2014, σ. 373
  21. ↑ 21,0 21,1 Karl Julius Beloch (1923). Griechische geschichte. Volume 3, part 2. Walter de Gruyter & co. σ. 141
  22. ↑ Brijder 2014, σ. 331
  23. ↑ Burn 1985, σ. 384
  24. ↑ Lang 1983, σ. 506
  25. ↑ F.K. Dörner (1996). "Epigraphy analysis". In Donald H. Sanders (ed.). Nemrud Daği: The Hierothesion of Antiochus I of Commagene. Vol. 1: Text. Eisenbrauns. σσ. 365–366

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Arrian, The Anabasis of Alexander, iii. 8
  • Curtius, Histories of Alexander the Great, v. 1.44
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca historica, xvii. 64.6
  • Polyaenus, Stratagems in War, iv. 8.3
  • Boyce, Mary; Grenet, Frantz (1991). Beck, Roger (ed.). A History of Zoroastrianism, Zoroastrianism under Macedonian and Roman Rule. Leiden: Brill.
  • Brijder, Herman (2014). Nemrud Dağı: Recent Archaeological Research and Conservation Activities in the Tomb Sanctuary on Mount Nemrud. Walter de Gruyter.
  • Burn, A. R. (1985). "Persia and the Greeks". In Gershevitch, Ilya (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 2: The Median and Achaemenian Periods. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Chaumont, M. L. (1986). "Armenia and Iran ii. The pre-Islamic period". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Volume II/4: Architecture IV–Armenia and Iran IV. London and New York: Routledge & Kegan Paul.
  • Hammond, N. G. L. (1996). "Alexander and Armenia". Phoenix. 50 (2): 130–137.
  • Heckel, Waldemar (2006). Who's Who in the Age of Alexander the Great: Prosopography of Alexander's Empire. Blackwell Publishing.
  • Lang, David M. (1983). "Iran, Armenia and Georgia". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Marciak, Michał (2017). Sophene, Gordyene, and Adiabene: Three Regna Minora of Northern Mesopotamia Between East and West. BRILL.
  • Osborne, Michael J. (1973). "Orontes". Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte. 22 (4): 515–551.
  • Schmitt, Rüdiger (2002). "Orontes". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Online Edition. Encyclopædia Iranica Foundation.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ορόντης_Β΄_της_Αρμενίας&oldid=10587057"