Αρτάσυρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρτάσυρος
Νόμισμα τού Ορόντη Α΄ σατράπη της Σωφηνής & Ματιηνής, γιού τού Αρτάσυρου. Ο Ορόντης Α΄ έδωσε το όνομά του στην πρώτη δυναστεία της Αρμενίας.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος4ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αρμενίας
Αχαιμενική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΟρόντης Α΄ της Αρμενίας[1]
ΟικογένειαΔυναστεία των Οροντιδών[1]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός

Ο Αρτάσυρος ή Αρδασήρ (5ος αι. π.Χ.) από τη Δυναστεία των Οροντιδών ήταν Σατράπης της Αρμενίας. Ο γιος του Ορόντης Α΄, έδωσε το όνομα στην πρώτη δυναστεία της Αρμενίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν Σατράπης της Αρμενίας κατά τη βασιλεία τού Αρταξέρξη Β΄ της Περσίας, αναφερόταν ως "το μάτι τού βασιλιά". Είχε καταγωγή από τη Βακτρία.[2][3] Ο γιος του Ορόντης, που αναφέρεται ως "Ορόντης από τη Βακτρία", είναι πιο γνωστός και υπηρέτησε ως Σατράπης της Σωφηνής & Ματιηνής (Μιτάννι) κατά τη βασιλεία τού Αρταξέρξη Β΄.[4][5] Μερικές ιστορικές καταγραφές αναφέρουν τον Αρταξέρξη Β΄ ως πατέρα τού Ορόντη, δηλ. ταυτίζουν τον Αρτάσυρο με τον Πέρση βασιλιά. Στην πραγματικότητα ο Αρταξέρξης Α΄ ήταν πεθερός τού Ορόντη Α΄ ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του Ροδογούνη. Υπάρχουν ελάχιστες Αγγλικές πηγές οι οποίες θα μπορούσαν να εξηγήσουν επαρκώς τον τρόπο που γεννήθηκε ή πέθανε ο Αρτασύρος.[6] Σύμφωνα με τον Χ. Καχατριάν, ο Αρτάσυρος δεν κατασκεύασε αρδευτικά κανάλια, άφησε όμως όλη την περιουσία στους γιους του για να φτιάξουν στο όνομά του. Πριν το τέλος του τους μάζεψε και τους είπε, πώς υποχρέωση κάθε ηγεμόνα Οροντίδη θα είναι να κατασκευάσει ένα τουλάχιστον κανάλι ύδρευσης. Πράγματι αυτό κράτησε για αιώνες.[7]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Ασάτηρα και είχε τέκνο:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Κιρίλ Τουμάνοφ: «Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle» (Γαλλικά) Ρώμη. 1990. σελ. 394.
  2. Gershevitch 1985, σ. 354
  3. Chahin 2001, σ. 185
  4. Gershevitch 1985, σ. 354
  5. Chahin 2001, σ. 185
  6. The Persian Empire', J. M. Cook, Barnes & Noble Books, 1993
  7. Khachatryan, Hayk (2006). 141 Kings of the Armenians. Erevan: Amaras

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Chahin, M. (2001). The Kingdom of Armenia: A History. Psychology Press.
  • Gershevitch, Ilya, ed. (1985). The Cambridge History of Iran, Volume 2: The Median and Achaemenian periods. Cambridge University Press.