Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ορόντης Β΄ της Αρμενίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ορόντης Β΄ της Αρμενίας
Φανταστική απεικόνιση του Ορόντη Β΄ τον 19ο αιώνα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος331 π.Χ.[1]
Γαυγάμηλα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΜιθρένης Α΄ της Αρμενίας[2]
ΓονείςΟρόντης Α΄ της Αρμενίας[2] και Ροδογούνη[2]
ΟικογένειαΔυναστεία των Οροντιδών[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμασατράπης
Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Χρυσός στατήρας τού Ορόντη Α΄, πατέρα τού Ορόντη Β΄

Ο Ορόντης Β΄ ήταν ευγενής από την Περσία που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ., διετέλεσε Σατράπης της Αρμενίας επί Δαρείου Γ΄, πιθανότατα διαδέχθηκε τον ίδιο σε αυτή την θέση όταν ανέβηκε στον θρόνο της Περσίας.[3] To όνομα "Ορόντης" αποτελεί την Ελληνική μετάφραση του αρχαίου Περσικού ονόματος "Αρβάντα", σχετίζεται με το "Αουρουουάντ" δηλαδή "ζωηρός" ή "γενναίος" ή "κάτοχος των γρήγορων αλόγων".[4] Ο Φλάβιος Αρριανός καταγράφει τον Ορόντη μαζί με κάποιον Μιθραύστη σαν τους δύο αρχηγούς των Αρμενικών δυνάμεων στην Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.).[5] Η ερμηνεία ήταν αμφιλεγόμενη, ο Μιθραύστης διοικούσε το πεζικό, υπήρχαν πιθανότατα δύο Αρμενικά σώματα στην μάχη και είχε η Αρμενία υπό την διοίκηση της δύο Σατράπηδες.[6][7][8] Ο Ορόντης πολέμησε στη δεξιά πτέρυγα διοικώντας 40.000 πεζικάριους και 7.000 ιππείς και απεβίωσε.[9][10] Ο γιος του Μιθρένης Α΄ σατράπης της Λυδίας, αφού είχε ηττηθεί στις Σάρδεις (334 π.Χ.) από τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μεγάλο, τον είχε ακολουθήσει και πολέμησε στη μεριά του στα Γαυγάμηλα. Έπειτα από τη μάχη, ο βασιλιάς της Μακεδονίας τον έκανε Σατράπη της Αρμενίας.[11][12][13] Ωστόσο ο Διόδωρος Σικελιώτης και ο Πολύαινος ο ρήτορας αναφέρουν έναν Ορόντη, που ήταν σατράπης της Αρμενίας κατά τον Β΄ Πόλεμο των Διαδόχων (319 π.Χ.-315 π.Χ.).[14][15]

Ο πρώτος ιστορικός προσθέτει, ότι ήταν φίλος τού Πευκέστα.[14] Οι ιστορικοί Α. Μπαρν, Ε. Άνσον και Β. Χέκελ τον ταυτίζουν με τον Ορόντη, που πολέμησε στα Γαυγάμηλα, οι δύο τελευταίοι γράφουν, πως ο Μιθρένης χάθηκε σε μία αποτυχημένη προσπάθεια να αποσπάσει την Αρμενία από τον Ορόντη Β΄.[3][16] Ο Χέκελ εκτιμά, ότι η Αρμενία παρακάμφθηκε από τον Αλέξανδρο Γ΄ και δεν έγινε μέλος της Αυτοκρατορίας του. Όμως ο Άνσον θεωρεί, πως ο Ορόντης Β΄ -μετά τη μάχη στα Γαυγάμηλα- υποτάχθηκε στον Αλέξανδρο Γ΄, ο οποίος τον έθεσε στην Μεγάλη Αρμενία.[16] Ο Ν. Χάμμοντ ερμηνεύει τις πηγές και λέει, ότι η Αρμενία ήταν ήδη υποταγμένη, όταν ο Μιθρένης Α΄ εστάλη εκεί από τη Βαβυλώνα το 331 π.Χ., ότι ο Μιθρένης Α΄ ανέλαβε ως υποτελής τού Αλεξάνδρου Γ΄ και πως όταν το 323 π.Χ. ο Περδίκκας άφησε μερικές σατραπείες στους ίδιους σατράπες, η Αρμενία ήταν μία από αυτές. Το 317 π.Χ. ο Μιθρένης Α΄ αντικαταστάθηκε από τον Ορόντη Γ΄.[17] Μία επιγραφή από το ιεροθέσιο τού Όρους Νεμρούτ αναφέρει τους προγόνους τού Αντιόχου Α΄ της Κομμαγηνής. Εκεί αναφέρεται πρώτος ο Αρτάσυρος, πατέρας τού Αροάνδα/Ορόντη Α΄, ο οποίος νυμφεύτηκε τη Ροδογούνη, κόρη του Αρταξέρξη Β΄ της Περσίας και είχε γιο τον Αροάνδα/Ορόντη Β΄.[18] Το επόμενο όνομα τελειώνει σε -άνης, ενώ το προηγούμενο γράμμα δεν είναι σαφές. Οι ιστορικοί Φ. Κ. Ντέρνερ, Γ. Χ. Γιουνκ και Μπρίγιντερ ερμηνεύουν το γράμμα ως ρ, δηλ. -ράνης, ώστε ο γιος τού Ορόντη Β΄ ήταν ο Μιθράνης. Όμως ο ιστορικός Σ. Ράιναχ το ερμηνεύει ως τ, δηλ. -τάνης, Οστάνης.[19] [20] Σε μία άλλη επιγραφή του ιεροθεσίου αναφέρεται ένας Αροάνδας/Ορόντης Β΄, απόγονος (γιος ή εγγονός) τού Ορόντη Α΄ και της Ροδογούνης. Οι ιστορικοί Μπέλοχ και Μπρίγιντερ τον ταυτίζουν με τον διοικητή της μάχης στα Γαυγάμηλα. [21][22] Ο συγκεκριμένος Ορόντης καταγράφεται ως απόγονος του Ορόντη Α΄ και της συζύγου του Ροδογούνης, δηλαδή γιος ή εγγονός του.[21][23][24] Ο Ντέρνερ δεν θεωρεί πειστική τη διασύνδεση, καθώς πολλοί θα είχαν το όνομα Ορόντης, που έπαιξαν ρόλο στην ιστορία της Περσίας την εποχή αυτή.[25]

Ίσως γιος του είναι ο:

  • (;) Μιθρένης Α΄, σατράπης της Αρμενίας (από το 331 π.Χ. και εξής).
  1. Κριστιάν Σετιπανί: «Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs» (Γαλλικά) Παρίσι. 2006. σελ. 100. ISBN-13 978-2-7018-0226-8. ISBN-10 2-7018-0226-1.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Κιρίλ Τουμάνοφ: «Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle» (Γαλλικά) Ρώμη. 1990. σελ. 394.
  3. 3,0 3,1 Heckel 2006, σ. 185
  4. Schmitt 2002
  5. Αλεξάνδρου Ανάβαση, Γ΄ 8
  6. Heckel 2006, σ. 168
  7. Marciak 2017, σ. 115
  8. Nicholas Adontz (1970). Armenia in the period of Justinian: the political conditions based on the Naxarar system. Translated by Nina G. Garsoïan. σ. 306
  9. Lang 1983, σ. 508
  10. Lang, David Marshall (2021) [1970]. "Chapter V: The Forging of the Armenian Nation". Armenia: Cradle of Civilization. Routledge
  11. Arrian, The Anabasis of Alexander, Γ΄. 16
  12. Κόιντος Κούρτιος Ρούφος, Histories of Alexander the Great, v. 1.44
  13. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 17.64.6
  14. 14,0 14,1 Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 19.23.3
  15. Polyaenus, Stratagems in War, iv. 8.3
  16. 16,0 16,1 Edward Anson (2014). "The funeral games begin". Alexander's Heirs: The Age of the Successors. Wiley Blackwell. σ. 50
  17. Hammond 1996, σσ. 130–137
  18. Brijder 2014, σ. 330
  19. F.K. Dörner; J.H. Young (1996). "Sculpture and inscription catalogue". In Donald H. Sanders (ed.). Nemrud Daği: The Hierothesion of Antiochus I of Commagene. Τομ. 1: Text. Eisenbrauns. σ. 297
  20. Brijder 2014, σ. 373
  21. 21,0 21,1 Karl Julius Beloch (1923). Griechische geschichte. Volume 3, part 2. Walter de Gruyter & co. σ. 141
  22. Brijder 2014, σ. 331
  23. Burn 1985, σ. 384
  24. Lang 1983, σ. 506
  25. F.K. Dörner (1996). "Epigraphy analysis". In Donald H. Sanders (ed.). Nemrud Daği: The Hierothesion of Antiochus I of Commagene. Vol. 1: Text. Eisenbrauns. σσ. 365–366
  • Arrian, The Anabasis of Alexander, iii. 8
  • Curtius, Histories of Alexander the Great, v. 1.44
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca historica, xvii. 64.6
  • Polyaenus, Stratagems in War, iv. 8.3
  • Boyce, Mary; Grenet, Frantz (1991). Beck, Roger (ed.). A History of Zoroastrianism, Zoroastrianism under Macedonian and Roman Rule. Leiden: Brill.
  • Brijder, Herman (2014). Nemrud Dağı: Recent Archaeological Research and Conservation Activities in the Tomb Sanctuary on Mount Nemrud. Walter de Gruyter.
  • Burn, A. R. (1985). "Persia and the Greeks". In Gershevitch, Ilya (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 2: The Median and Achaemenian Periods. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Chaumont, M. L. (1986). "Armenia and Iran ii. The pre-Islamic period". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Volume II/4: Architecture IV–Armenia and Iran IV. London and New York: Routledge & Kegan Paul.
  • Hammond, N. G. L. (1996). "Alexander and Armenia". Phoenix. 50 (2): 130–137.
  • Heckel, Waldemar (2006). Who's Who in the Age of Alexander the Great: Prosopography of Alexander's Empire. Blackwell Publishing.
  • Lang, David M. (1983). "Iran, Armenia and Georgia". In Yarshater, Ehsan (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 3(1): The Seleucid, Parthian and Sasanian Periods. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Marciak, Michał (2017). Sophene, Gordyene, and Adiabene: Three Regna Minora of Northern Mesopotamia Between East and West. BRILL.
  • Osborne, Michael J. (1973). "Orontes". Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte. 22 (4): 515–551.
  • Schmitt, Rüdiger (2002). "Orontes". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Online Edition. Encyclopædia Iranica Foundation.