Νόμος Κυβέρνησης της Ινδίας (1858)

Ο Νόμος Κυβέρνησης της Ινδίας του 1858 ήταν νόμος του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου (21 & 22 Vict. c. 106) ο οποίος περάστηκε στις 2 Αυγούστου 1858.

Οι διατάξεις του προέβλεπαν την εκκαθάριση της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών (η οποία μέχρι στιγμής κυβερνούσε τη Βρετανική Ινδία υπό την αιγίδα του Κοινοβουλίου) και τη μεταβίβαση των λειτουργιών της στο βρετανικό στέμμα.^[1] Ο Λόρδος Πάλμερστον, τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, εισήγαγε ένα νομοσχέδιο για τη μεταφορά του ελέγχου της κυβέρνησης της Ινδίας από την εταιρεία Ανατολικών Ινδιών στο Στέμμα, αναφερόμενη στις σοβαρές ατέλειες στο υπάρχον σύστημα της κυβέρνησης της Ινδίας. Ωστόσο, πριν περάσει το νομοσχέδιο, ο Πάλμερστον αναγκάστηκε να παραιτηθεί για ένα άλλο ζήτημα. Αργότερα ο Έντουαρντ Χένρι Στάνλεϊ, 15ος κόμης του Ντέρμπι (ο οποίος αργότερα θα γίνει ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας) εισήγαγε ένα άλλο νομοσχέδιο το οποίο είχε αρχικά τίτλο «Νόμος για την Καλύτερη Κυβέρνηση της Ινδίας» και πέρασε στις 2 Αυγούστου 1858. με την προϋπόθεση ότι η Ινδία έπρεπε να κυβερνάται άμεσα και στο όνομα του Στέμματος.

Ιστορία

Η ινδική εξέγερση του 1857 ανάγκασε τη βρετανική κυβέρνηση να περάσει το νόμο. Ο νόμος ακολουθήθηκε μερικούς μήνες αργότερα από τη διακήρυξη της Βασίλισσας Βικτώριας στους «Πρίγκιπες, αρχηγούς και λαούς της Ινδίας», ο οποίος, μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Δεσμευόμαστε στους ιθαγενείς των ινδικών εδαφών μας με το ίδιο καθήκον για τις υποχρεώσεις που μας δεσμεύει σε όλα τα άλλα μας θέματα ". (σελ. 2)

Διατάξεις του νόμου

Τα εδάφη της Εταιρείας στην Ινδία επρόκειτο να προστατεύονται από τη βασίλισσα, η οποία παύει να ασκεί τη δύναμή της και να ελέγχει αυτά τα εδάφη. Η Ινδία έπρεπε να κυβερνάται στο όνομα της Βασίλισσας.
Ο Κύριος Υπουργός Κράτους της Βασίλισσας έλαβε τις εξουσίες και καθήκοντα του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας. Διορίστηκε ένα συμβούλιο δεκαπέντε μελών που θα βοηθά τον υπουργό κράτους της Ινδίας. Το συμβούλιο έγινε συμβουλευτικό όργανο στις ινδικές υποθέσεις. Για όλες τις επικοινωνίες μεταξύ Βρετανίας και Ινδίας, ο υπουργός κράτους έγινε ο πραγματικός δίαυλος.
Ο Υπουργός Κράτους της Ινδίας ήταν εξουσιοδοτημένος να αποστέλλει απευθείας μυστικές αποστολές στην Ινδία χωρίς να συμβουλεύεται το Συμβούλιο. Επίσης, εξουσιοδοτήθηκε να συστήσει ειδικές επιτροπές στο Συμβούλιό του.
Το Στέμμα εξουσιοδοτήθηκε να διορίσει έναν Γενικό Κυβερνήτη και τους Κυβερνήτες των Προεδρείων.
Μια Ινδική Δημόσια Υπηρεσία θα δημιουργηθεί υπό τον έλεγχο του υπουργού.
Μέχρι σήμερα όλα τα περιουσιακά στοιχεία και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας μεταφέρθηκαν στο Στέμμα. Το Στέμμα ανέλαβε επίσης τις ευθύνες της Εταιρείας σχετιζόμενες με τις συνθήκες, συμβάσεις και ούτω καθεξής.^[2]

Ο νόμος εισήγαγε μια νέα περίοδο στην ιστορία της Ινδίας, επιφέροντας το τέλος της κυριαρχίας της εταιρείας στην Ινδία. Η εποχή της νέας Βρετανικής Ινδίας θα διαρκέσει μέχρι τη διαίρεση της Ινδίας τον Αύγουστο του 1947, όπου όλη η επικράτεια της Βρετανικής Ινδίας έλαβε καθεστώς Ντομίνιον ως Ένωση του Πακιστάν και Ένωση της Ινδίας.^[2]

Δείτε επίσης

Παραπομπές

↑ Wolpert, Stanley (1989). A New History of India (3d ed.), pp. 239–240. Oxford University Press. (ISBN 0-19-505637-X).
↑ ^2,0 ^2,1 «Official, India». World Digital Library. 1890–1923. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] Wolpert, Stanley (1989). A New History of India (3d ed.), pp. 239–240. Oxford University Press. (ISBN 0-19-505637-X).

[WDL-2] 2,0 ^2,1 «Official, India». World Digital Library. 1890–1923. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013.

[1]

[2]