Ντούλσε Πόντες
| Ντούλσε Πόντες | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Dulce José da Silva Pontes (Πορτογαλικά) |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1969 Montijo |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πορτογαλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά Αγγλικά Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραγουδίστρια-τραγουδοποιός τραγουδίστρια |
| Περίοδος ακμής | 1988 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Χρυσές Σφαίρες (Πορτογαλία) |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ντούλσε Ζουζέ Σίλβα Πόντες (πορτογ. Dulce José Silva Pontes, γενν. 8 Απριλίου 1969) είναι Πορτογαλίδα τραγουδοποιός και τραγουδίστρια, που ερμηνεύει τραγούδια σε πολλά μουσικά είδη, όπως ποπ, παραδοσιακή και κλασική μουσική. Συνήθως προσδιορίζεται ως καλλιτέχνιδα της «παγκόσμιας μουσικής». Τα τραγούδια της συνεισέφεραν στην αναζωογόνηση, κατά τη δεκαετία του 1990, της πορτογαλικής αστικής παραδοσιακής μουσικής των φάντο.[1]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ντούλσε Πόντες γεννήθηκε στην πόλη Μοντίζου, κοντά στην πρωτεύουσα Λισαβόνα.[1] Αφού έκανε μαθήματα πιάνου, άρχισε μια σταδιοδρομία στο τραγούδι μετά τη συμμετοχή της σε έναν διαγωνισμό στη γενέτειρά της πόλη σε ηλικία 18 ετών. Σύντομα έγινε και ηθοποιός στην πορτογαλική τηλεόραση και θέατρο.[2] Το 1991 κέρδισε το εθνικό μουσικό φεστιβάλ με το τραγούδι της «Lusitana Paixão», γεγονός που την οδήγησε να εκπροσωπήσει την Πορτογαλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision του 1991. Σε αυτόν κατέλαβε την όγδοη θέση, που μέχρι σήμερα παραμένει η τέταρτη καλύτερη κατάταξη για τη χώρα της στην ιστορία του Διαγωνισμού.[3]
Οι ερμηνείες της περίφημων θεμάτων των φάντο, όπως των «Lágrima» και «Estranha Forma de Vida», οδήγησαν τα ΜΜΕ να την αποκαλέσουν «τη διάδοχο και κληρονόμο της Αμάλια Ροντρίγκες».
Παρά το ότι ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού, η Πόντες εξελίχθηκε με την πάροδο των ετών σε μια ερμηνεύτρια της παγκόσμιας παραδοσιακής μουσικής. Συμπλέκει το παραδοσιακό φάντο με σύγχρονες υφολογικές προσεγγίσεις και αναζητεί νέες μορφές μουσικής εκφράσεως.[2] Εισήγαγε μουσικές παραδόσεις της Ιβηρικής Χερσονήσου στο έργο της, ξανα-ανακάλυψε πολλές ξεχασμένες λαϊκές μελωδίες και επανέφερε τη χρήση απαρχαιωμένων μουσικών οργάνων σε νέους ρόλους. Στη δημιουργία τραγουδιών εμπνέεται και επηρεάζεται όχι μόνο από την ιβηρική μουσική παράδοση, αλλά και από αφρικανικές, βραζιλιάνικες, αραβικές και βουλγαρικές μουσικές. Από την άλλη, τραγουδά συνήθως στη μητρική της πορτογαλική γλώσσα[2], αν και περιστασιακά έχει τραγουδήσει στην ισπανική, τη γαλικιανή, την ιταλική και την αγγλική.
Η Ντούλσε Πόντες συνεργάσθηκε με καλλιτέχνες όπως οι Σεζάρια Έβορα, Καετάνου Βελόζου, Μαρίζα Μόντε, Ντανιέλα Μέρκουρυ, The Chieftains, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Νταλάρας, Χοσέ Καρρέρας και Αντρέα Μποτσέλι («O Mar e Tu», ντουέτο στο οποίο η Πόντες τραγουδούσε στην πορτογαλική και ο Μποτσέλι στη ναπολιτάνικη γλώσσα, για τον δίσκο του Μποτσέλι Sogno το 1999). Το τραγούδι της Πόντες «Canção do Mar» ακούγεται στην αμερικανική ταινία Φόβος ενστίκτου.[2]
Το άλμπουμ της Πόντες Focus (2003) είναι καρπός συνεργασίας της με τον Ιταλό συνθέτη Ένιο Μορικόνε, με τον οποίο έχει επιπλέον πραγματοποιήσει περιοδείες και ζωντανές εμφανίσεις.[4] Η Πόντες έχει τραγουδήσει σε περίφημες παγκοσμίως αίθουσες συναυλιών, όπως το Κάρνεγκι Χωλ στη Νέα Υόρκη και το Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χωλ στο Λονδίνο.
Τον Ιούνιο του 2006 η Πόντες δημιούργησε το κατά την ίδια «πιο προσωπικό άλμπουμ» που έχει ηχογραφήσει ποτέ: τον διπλό δίσκο LP O Coração Tem Três Portas (μεταφράζεται ως «η καρδιά έχει τρεις πόρτες»), ηχογραφημένο χωρίς κοινό στο Κοινόβιο του Χριστού στο Τουμάρ και στον Ναό της Αγίας Μαρίας του Όμπιντους.[2] Η συλλογή περιλαμβάνει πορτογαλική παραδοσιακή μουσική (κυρίως φάντο) και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006.
Το 2009 η ερμηνεύτρια κυκλοφόρησε το Momentos, ακόμα έναν διπλό δίσκο, που περιελάμβανε τραγούδια από όλη της τη μέχρι τότε σταδιοδρομία μαζί με ακυκλοφόρητα κομμάτια.[5][6]
Η ευελιξία της στα μουσικά είδη εμφανίζεται και στις ερμηνείες της των τάνγκο του Άστορ Πιατσόλα (για παράδειγμα στα «Balada para un Loco» και «Maria de Buenos Aires») ή του «Volver» του Κάρλος Γαρδέλ.
Η Πόντες είναι μητέρα ενός γιου, τού Ζουζέ Γκαμπριέλ (γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2002), και μιας θυγατέρας, της Μαρία Ζουζέ (γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2009).[7][8]
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Lusitana (1992)
- Lágrimas (1993)
- Brisa do Coração (1995) - ζωντανή ηχογράφηση σε συναυλία στις 6 Μαΐου 1995 στο Πόρτου
- Caminhos (1996)
- O Primeiro Canto (1999)
- Best Of (2003)
- Focus (2003) - συνεργασία με τον Ένιο Μορικόνε
- O Coração Tem Três Portas (2006) - μαζί με DVD από τη ζωντανή ηχογράφηση σε μοναστήρι και ναό
- Momentos (2009)
- Peregrinação (2017)
- Best Of (Deluxe) (2019)
- Perfil (2022)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Lusa, (ειδησεογραφικό πρακτορείο) (3 Νοεμβρίου 2014). «Dulce Pontes atua em Portugal em janeiro». observador.pt. Observador On Time.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Βιογραφία στο Portal do Fado (ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2014)
- ↑ Ranta, Riku (13 Ιουνίου 2012). «History: Eurovision Song Contest 1991 in Rome». escwebs.net. ESC Webs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Το άλμπουμ Focus στο Discogs.com, ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2014
- ↑ Dulce Pontes recorda 20 anos de carreira em disco
- ↑ Romero, Angel (2 Σεπτεμβρίου 2010). «Memorable Dulce». worldmusiccentral.org. World Music Central.
- ↑ «DULCE PONTES : Momentos».
- ↑ do Bebé. «Dulce Pontes está grávida - do Bebé, para si, pelos seus bebés...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος (υπό κατασκευή)