Νήσος Ταρούτ
Συντεταγμένες: 26°34′16″N 50°03′22″E / 26.571°N 50.056°E
Η Νήσος Ταρούτ ( αραβικά: جزيرة تاروت) είναι ένα νησί στον Περσικό Κόλπο, που ανήκει στην ανατολική επαρχία της Σαουδικής Αραβίας, που συνδέεται με το Κατίφ. Απέχει έξι χιλιόμετρα από την ακτή και είναι το μεγαλύτερο νησί στον Περσικό Κόλπο μετά το νησί Κεσμ, που εκτείνεται από την Ρας Τανούρα στο βορρά μέχρι το Κατίφ στα δυτικά.
Το νησί έχει έκταση 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 2010, είχε πληθυσμό 77.757 κατοίκων. Περιέχει μια σειρά από πόλεις και χωριά, συμπεριλαμβανομένων του Ταρούτ, της Ντέιραχ και του Νταρίν.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία του Ταρούτ χρονολογείται πριν από το 5000 π.Χ. Θεωρείται ως ένας από τους αρχαιότερους χώρους, που κατοικούνταν από ανθρώπους, καθώς και ως μια από τις παλαιότερες περιοχές κατά μήκος της Αραβικής Χερσονήσου.
Το Ταρούτ ήταν η καρδιά του Βασιλείου της Ντιλμούν και είχε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της περιοχής από το 3000 π.Χ.. Η ανθρώπινη κατοίκηση σε αυτήν την περιοχή κατά τη διάρκεια των αιώνων ήταν πολύ μεγάλη και έχουν έρθει στο φως αρχαιολογικές ανακαλύψεις μέχρι πρόσφατα, κάτι που είναι σπάνιο στα περισσότερα μέρη των αρχαιολογικών χώρων του κόσμου.
Το νησί είχε σημαντικό ρόλο στην εμπορική δραστηριότητα σε ολόκληρη την περιοχή του Περσικού Κόλπου. Ήταν ένα κεντρικό σημείο για το εμπόριο μεταξύ της Μεσοποταμίας και κατά μήκος των παράκτιων περιοχών στα ανατολικά της Αραβικής Χερσονήσου. Οι ισχυρές σχέσεις της με πολλές αστικές περιοχές της περιοχής ήταν γνωστές.
Η χριστιανική πρακτική ότι ένας γάμος ήταν έγκυρος, μόνον εάν ευλογούνταν από έναν ιερέα, υιοθετήθηκε για πρώτη φορά από μια Σύνοδο χριστιανών, που ζούσαν στην περιοχή, στο Νταρίν το 676 μ.Χ. από τον Πατριάρχη Γεώργιο Α΄, αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Ανατολής, μιας από τις δύο κύριες εκκλησίες της συριακής χριστιανικής παράδοσης. [1]
Ιστορία του ονόματος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αρχαίο αραβικό όνομα για τον τόπο ήταν 'Ishtarut (عشتروت). Στην ελληνική γεωγραφία του Πτολεμαίου ονομάζεται Θαρρώ. Σε χάρτη της Γεωγραφίας του Πτολεμαίου, που δημοσιεύτηκε στα λατινικά το 1578, εμφανίζεται ως Tharro . Ισταρούτ ή Ασταρούτ σημαίνει θεότητα της αγάπης και του πολέμου, όπως πίστευαν οι Βαβυλώνιοι, οι Χαναναίοι και οι Φοίνικες .
Κατά τον Μεσαίωνα το νησί ονομάζονταν συχνά Νταϊρίν ή Νταρίν λόγω μιας από τις πόλεις του.[2] Νταρίν είναι στην πραγματικότητα το όνομα του κύριου λιμανιού του. Η συνθήκη του Νταρίν υπεγράφη στο νησί το 1915 μεταξύ του Ιμπν Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.[3]
Αρχαιολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι το νησί κατοικείται από το 5.000 π.Χ. και αργότερα φιλοξενούσε τον πολιτισμό του Ντιλμούν, Ακκάδιους, Ασσύριους και Πέρσες. Αργότερα καταλήφθηκε από την Περσική Αυτοκρατορία, την Ισλαμική Αυτοκρατορία, αποικίστηκε από τους Πορτογάλους και αργότερα έγινε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .
Οι πιο σημαντικές συλλογές, που βρέθηκαν στο Ταρούτ, ήταν ένα ολόχρυσο άγαλμα της θεάς Ασταρούτ.
Υπάρχουν πολλά άλλα αγάλματα, χάλκινα και κεραμικά αγγεία και παραδοσιακά όπλα στο Ταρούτ, που εκτίθενται στο Μουσείο του Ριάντ. Υπάρχει ένα πορτογαλικό φρούριο στην Αλ Ντεϊράχ.
Ο χώρος αποτελείται από το φρούριο του Αλ-Σεΐχ Μουχάμαντ μπιν Αμπντούλ Ουαχάμπ Αλ Φεχάνι, καθώς και το φρούριο του Αμπού Αλ-Λιφ, το οποίο βρίσκεται μεταξύ Ταρούτ και Αλ Κατίφ, και τρία τεμένη στον παλιό δρόμο από το Αλ Κατίφ.
Το 1959, ένας άντρας ανακάλυψε βράχια με σαβαϊκές επιγραφές. Τα πιο διάσημα αντικείμενα ανακαλύφθηκαν από Δανούς αρχαιολόγους το 1968: θραύσματα κεραμικής, που χρονολογούνται από το 4.500 π.Χ. και άλλα από το 3000 π.Χ. Η τελευταία ανακάλυψη ήταν το 1993 στο Τελ Ραφία.
Πολλά αγγεία έχουν βρεθεί στο Ταρούτ σκαλισμένα από στεατίτη. Τα σχέδια είναι πολύ καλλιτεχνικά και περιλαμβάνουν παραστάσεις γατών, γυμνών ανδρών και μοτίβων, που σχετίζονται με τη θάλασσα και το ψάρεμα.[4] Η πηγή του στεατίτη ήταν στην πραγματικότητα στη Νοτιοδυτική Περσία, αλλά η λαξευτική βιομηχανία φαίνεται να ήταν τοπική. [5]
Μεταξύ των αρχαίων αγαλμάτων είναι ένας γυμνός άνδρας από σκούρα γκρι πέτρα. Βρέθηκε τη δεκαετία του '50 από έναν άντρα, που όργωνε το χωράφι του. Είναι 94 εκατοστά και στέκεται σε στάση λατρείας με ανοιχτά μάτια. Είναι σχεδόν σίγουρα σουμεριακής καταγωγής, αν και βρέθηκε περίπου 1000 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη πόλη Σουμέριων. Είναι ένα πολύ υψηλής ποιότητας αντικείμενο, αλλά σχεδόν καταστράφηκε από τους δεισιδαιμονικούς χωρικούς, οι οποίοι νόμιζαν ότι είχε σχέση με τα πνεύματα (τζινν), και έτσι το έκοψαν στα μισά και αποκεφαλίστηκε. Έχει αποκατασταθεί και βρίσκεται σήμερα το Εθνικό Μουσείο του Ριάντ. [6]
Μεταφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Θαλάσσιο λιμάνι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το νησί Ταρούτ αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο σημαντικά θαλάσσια λιμάνια σε όλη τη Σαουδική Αραβία.
Στην αρχαιότητα, το νησί αποτελούσε ζωτικό λιμάνι για πλοία από τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό. Το Ταρούτ ήταν μια μητρόπολη του νησιού, που πήρε το όνομά του από το κάστρο του, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του νησιού, που περιβάλλεται από μικρά χωριά.
Κάστρο Ταρούτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κάστρο Ταρούτ βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, στην άκρη του χωριού Αλ Ντεϊράχ. Το κάστρο χτίστηκε την περίοδο από το 1515 έως το 1521. Μέχρι στιγμής είναι άγνωστο ποιος το έφτιαξε, αν και ορισμένοι αρχαιολόγοι προτείνουν ότι χτίστηκε από τους κατοίκους του Κατίφ και του Ταρούτ για να τους προστατεύσει από τις πορτογαλικές επιθέσεις, ενώ ορισμένοι ερευνητές δείχνουν ότι το κάστρο χτίστηκε από τους Πορτογάλους για να προστατευθούν από τις τουρκικές επιθέσεις, αλλά αναγκάστηκαν να το παραδώσουν το 1559 και αποσύρθηκαν από το νησί Ταρούτ στο νησί Αουάλ (νυν Μπαχρέιν).
Το κάστρο αποτελείται από 4 πύργους. Η αυλή του είναι ορθογώνια με ένα κεντρικό βαθύ πηγάδι, το οποίο πιστεύεται ότι χρησιμοποιείται για την αποθήκευση προμηθειών.
Σημεία ενδιαφέροντος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιστορικό φρούριο Ταρούτ
- Αεροδρόμιο Αλ Ραφιέα (1911-1932). Χτίστηκε το 1911 κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από τη Βρετανική Αυτοκρατορία.[7]
- Το φρούριο του Αμπού αλ-Λιφ χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τους Πορτογάλους. Καταστράφηκε από τη Βρετανική Αυτοκρατορία το 1866.[8]
- Το λιμάνι Νταρίν
- Ιστορικό φρούριο Νταρίν
- Παραδοσιακά σπίτια
- Τζαμί Αλ Χουντάρ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Creating Christian Marriage in Early Islamic Arabia». ANCIENT JEW REVIEW (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2019.
- ↑ Royal Geographical Society (Great Britain) (1946). The Geographical journal. Royal Geographical Society. σελίδες 107–108. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Abdul-Razzak, S. (1997). International Boundaries of Saudi Arabia. σελ. 32. ISBN 978-8172000004.
- ↑ Michael Rice, op cit.
- ↑ Michael Rice. Op cit.
- ↑ Michael Rice: The Archaeology of the Arabian Gulf: C. 5000-323 BC. P. 221.
- ↑ Jaafar al - Saffar Qatif (December 20, 2011). «The first airport built within the eastern region awaiting historical consideration for tourism». Al Yaum. http://www.alyaum.com/article/3038661. Ανακτήθηκε στις January 19, 2016.
- ↑ Dammam Mohammed Daoud (April 16, 2014). «Fortress of Abu Al-leaf was built by the Portuguese... exploited by pirates... and destroyed by the British». Al-Hayat. http://www.alhayat.com/Articles/1822278/أبو-الليف----فنار--بناه-البرتغاليون----واستغله--القراصنة-----وهدمه-البريطانيين. Ανακτήθηκε στις January 26, 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tarout Island στο Wikimedia Commons
