Μπομπ Μάκαντου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπομπ Μάκαντου
1973
Προσωπικά στοιχεία
ΕθνικότηταΑμερικανική
Γέννηση25 Σεπτεμβρίου 1951 (1951-09-25) (72 ετών)
Γκρίνσμπορο, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Ύψος2,05 μ.
Νεανικοί σύλλογοι
ΚολέγιοNorth Carolina Tar Heels men's basketball
Στοιχεία καριέρας
Ντραφτ1972 / Γύρος 1 /Επιλογή 2η από τους Μπάφαλο Μπρέιβς
Αθλ. καριέρα1972 - 1992
ΘέσηΠάουερ φόργουορντ / Σέντερ
Καριέρα σε συλλόγους
1972 - 1976 0 Μπάφαλο Μπρέιβς
1976 - 1979 0 Νιου Γιορκ Νικς
1979 - 1979 0 Μπόστον Σέλτικς
1979 - 1981 0 Ντιτρόιτ Πίστονς
1981 - 1981 0 Νιου Τζέρσεϊ Νετς
1981 - 1985 0 Λος Άντζελες Λέικερς
1986 - 1986 0 Φιλαδέλφεια 76ερς
1986 - 1990 0 Ολίμπια Μιλάνο
1990 - 1992 0 Φιλάντο Φορλί
1992 - 1992 0 Φαμπριάνο Μπάσκετ

Ο Ρόμπερτ Άλεν «Μπομπ» Μάκαντου (αγγλικά: Robert Allen "Bob" McAdoo, γεννήθηκε 25 Σεπτεμβρίου 1951) είναι Αμερικανός πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής. Αγωνιζόταν στη θέση του πάουερ φόργουορντ με κύρια χαρακτηριστικά του την ευστοχία από μέση απόσταση και την ευκινησία. Είχε πολύ σημαντική καριέρα στο NBA (14 σεζόν, δύο τίτλοι το 1982 και το 1985), ενώ αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος (MVP) το 1975, αλλά και αργότερα στην Ευρώπη.[1]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάκαντου ήταν μόλις 3 ετών την πρώτη φορά που έπαιξε μπάσκετ στην πατρίδα του στο Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας, όπου η μητέρα του δίδασκε στο δημοτικό του σχολείο και ο πατέρας του ήταν θεματοφύλακας στο κοντινό κολέγιο της Βόρειας Καρολίνας. Σπούδασε στο Vincennes University της Ιντιάνα, από το 1969 έως το 1971, διακρινόμενος με την ομάδα του ιδρύματος με την οποία κέρδισε το οικείο πρωτάθλημα το 1970. Στη συνεχεία αγωνίσθηκε στο NCAA, έχοντας μέσο όρο 19,1 πόντους και 10,1 ριμπάουντ ανά αγώνα.[2] Οδήγησε την ομάδα στο φάιναλ φορ με μέσους όρους νταμπλ-νταμπλ, κοντά στο 20-10, και ήταν η επιλογή στο Νο 2 του ντραφτ του ΝΒΑ το 1972.[3]

Επαγγελματική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

NBA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιλέχθηκε στον πρώτο γύρος από τους Μπάφαλο Μπρέϊβς (σήμερα Λος Άντζελες Κλίπερς) και έκανε το ντεμπούτο του στις 10 Οκτωβρίου 1972 με αντίπαλο τους Ατλάντα Χοκς (ήττα με 120–109). [4] To 1973 αναδείχθηκε καλύτερος νεοεμφανιζόμενος παίκτης (NBA Rookie) έχοντας μέσους όρους 18,0 πόντους και 9,1 ριμπάουντ, [5][6] ενώ τη δεύτερη χρονιά του κέρδισε τον πρώτο από τους τρεις συνολικά συνεχόμενους τίτλους του σαν πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ.[7] Τη δεύτερη εκείνη χρονιά του (1973–74) είχε 30 πόντους (με 54,7% ευστοχία ήταν πρώτος στο πρωτάθλημα [8]) και 15 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, ένα από τα κορυφαία ρεκόρ της διοργάνωσης έως σήμερα. Το 1974–75 τόσο οι Μπρέιβς όσο και ο ίδιος έγιναν ακόμα καλύτερες. Η επίδοση του συλλόγου 49–33 νίκες ήταν το τρίτο καλύτερο σε ολόκληρο το πρωτάθλημα και ο Μάκαντου κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του NBA μετά από θεαματική ατομική πορεία.[3] Πρωτοστάτησε στο πρωτάθλημα σε σκοράρισμα (34,5 μέσο όρο ανά αγώνα, το καλύτερο της καριέρας του[9]), συνολικούς πόντους (2.831), συνολικά ριμπάουντ (1.155) και λεπτά παιχνιδιού (3.539), ενώ κατέλαβε την τέταρτη θέση στα ριμπάουντ (14,1 μ.ο.), την πέμπτη στο ποσοστό ευστοχίας (51,2 %) και την έκτη στα κοψίματα (2,12 μ.ο.). Οι Μπάφαλο συνάντησαν τους Ουάσινγκτον Μπούλετς στον ημιτελικό της Ανατολικής Περιφέρειας και έφτασαν στα άκρα σε μια συναρπαστική σειρά επτά παιχνιδιών. Η Ουάσινγκτον κέρδισε το έβδομο παιχνίδι και τη σειρά, παρά την υπερπροσπάθεια του Μάκαντου, ο οποίος είχε 37,4 πόντους και 13,4 ριμπάουντ κατά μέσο όρο μετά την κανονική περίοδο.[5][10]

Φόρεσε επίσης τη φανέλα των Νιου Γιορκ Νικς, Μπόστον Σέλτικς (1979), Ντιτρόιτ Πίστονς (1979–81), Νιου Τζέρσει Νετς (1981). Οι τραυματισμοί που αντιμέτωπε τα τελευταία χρόνια ήταν η αιτία να χάσει το επίπεδο στο οποίο βρίσκονταν. Παρ' αυτά, η μεταγραφή του στους Λος Άντζελες Λέικερς, έστω και γνωρίζοντας ότι θα ήταν ο έκτος παίκτης τους, με συμπαίκτες τους Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Έρβινγκ "Μάτζικ" Τζόνσον, Τζέιμς Ουόρθι, Μπάιρον Σκοτ και Κερτ Ράμπις, τον έφερε και πάλι με τις καλές εμφανίσεις του (ειδικά στα πλέι οφ) σε υψηλό επίπεδο. Με την ομάδα του Λος Άντζελες κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1982 και 1985). Το 1985–86 ήταν μέλος των Φιλαδέλφεια 76ερς.[3] Σε 14 σεζόν στο NBA, σημείωσε 18.787 πόντους και κατά μέσο όρο 22,1 πόντους, ήταν πέντε φορές NBA All-Star, είχε ποσοστό ευστοχίας 50,3 % εντός πεδιάς και 75,4 % από τη γραμμή των βολών, σκοράροντας διψήφιους αριθμούς πόντων σε όλες εκτός από μία σεζόν.[5] Από το 2000 είναι μέλος του Naismith Memorial Basketball Hall of Fame. Διατηρεί τα ρεκόρ των περισσοτέρων λεπτών συμμετοχής ανά αγώνα (40,1) επιτυχημένων σουτ (11,1) και προσπαθειών (22,1) για την ομάδα των Κλίπερς.

Με το έπαθλο του πολυτιμότερου παίκτη της κανονικής περιόδου του NBA

Ευρώπη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάκαντου ταξίδεψε ακόλουθα στην Ιταλία, όπου υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα της Ολίμπια Μιλάνο το καλοκαίρι του 1986 στα 35 χρόνια του, της οποίας αποτέλεσε, επίσης, εμβληματική φυσιογνωμία, σαν ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς καλαθοσφαιριστές που έπαιξαν ποτέ στην Ευρώπη (έχοντας μέσους όρους 27,0 πόντους - 8,9 ριμπάουντ ανά αγώνα). Ήταν ήδη γνωστός στην Ευρώπη με τη φήμη του να προέρχεται και επειδή έπαιζε για τους Λος Άντζελες Λέικερς σε μια εποχή που τα παιχνίδια του ΝΒΑ άρχισαν να μεταδίδονται στην ιταλική τηλεόραση.[11][12] Στις 30 Οκτωβρίου 1986, η Τρέισερ (όπως ονομαζόταν η ιταλική ομάδα) έχασε στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη με 31 πόντους, 98–67. Ο Νίκος Γκάλης διέλυσε την ομάδα με 42 πόντους. Ο Άρης προηγήθηκε ήδη με 60–34 στο διάλειμμα του ημιχρόνου. Στη ρεβάνς, που παίχθηκε στις 6 Νοεμβρίου στο Μιλάνο, πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κέρδισε 83–49 για να πάρει τη σειρά δύο παιχνιδιών, εντός και εκτός έδρας. Μετά από ένα ήσυχο πρώτο ημίχρονο, ο Μακάντου οδήγησε την ομάδα του με 21 πόντους και 9 ριμπάουντ.[13][14] Σύμφωνα με τον ίδιο αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του.[15] Τόσο εκείνη τη χρονιά όσο και την επόμενη στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, ενώ το 86–87 και κόσμου. Το 1987–88 ήταν η καλύτερη ατομική του χρονιά με μέσο όρο 28,1 πόντους και 60,3 % στις προσπάθειες σουτ, ενώ ήταν και πολυτιμότερος παίκτης (MVP) του φάιναλ φορ της Γάνδης, όπου η Ολίμπια νίκησε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 90–84.[16] Έπαιξε ακόμη, στις ιταλικές ομάδες Fulgor Libertas Forli (19901992) και Fabriano Basket (1992), πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση στην ηλικία των 41 ετών.[2] Το 2008 το όνομά του συμπεριελήφθηκε στη λίστα των 50 κορυφαίων συντελεστών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος[17][18]

Μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1995 έως το 2014 εργάστηκε σαν βοηθός προπονητή στους Μαϊάμι Χιτ, με τους οποίους έχει κερδίσει τρία πρωταθλήματα NBA.[19] Το 2021 συμπεριλήφθηκε στην επετειακή επιλογή των 75 καλύτερων του NBA με τη συμπλήρωση 75 χρόνων ιστορίας του.[20][21]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2 × πρωταθλητής NBA (1982 , 1985)
  • Ο πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ (1975)
  • 5 × NBA All-Star (1974 - 1978)
  • Πρώτη ομάδα All-NBA (1975)
  • Δεύτερη ομάδα All-NBA (1974)
  • Ρούκι της χρονιάς (1973)
  • NBA καλύτερη ομάδα των ρούκι (1973)
  • 3 × Πρώτος σκόρερ NBA (1974 - 1976)
  • Πρωταθλητής του Διηπειρωτικού Κυπέλλου (1987)
  • 2 × πρωταθλητής Ευρώπης (1987, 1988)
  • MVP φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1988)
  • Κορυφαίος σκόρερ των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1988)
  • 50 μεγαλύτεροι συντελεστές της Ευρωλίγκα (2008)
  • 2 × Πρωταθλητής Ιταλίας (1987, 1989)
  • Κυπελλούχος Ιταλίας (1987)
  • Πρώτη ομάδα All-American (1972)
  • Πρώτη ομάδα All-ACC (1972)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «The Most MVPs Per Decade: Kareem Abdul-Jabbar And Michael Jordan». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  2. 2,0 2,1 «101 Greats: Bob McAdoo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2021. 
  3. 3,0 3,1 3,2 «Μπομπ ΜάκΑντου: Like a rolling stone». Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2023. 
  4. «This Week in NBA History: Week of Oct. 8». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2023. 
  5. 5,0 5,1 5,2 «Legends profile: Bob McAdoo». Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. «Rookie Of The Year Winners Per Position: Power Forwards Won The Most Awards, Point Guards Are Chasing Them». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2022. 
  7. «NBA Players Who Won The Most Scoring Titles: Michael Jordan Is The GOAT With 10». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2023. 
  8. «Q&A: Bob McAdoo on being a 'scorer deluxe' and who he watches in today's NBA». Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021. 
  9. «The Most Points Per Game In A Single Season Tiers: Wilt Chamberlain's 50.4 PPG Are Untouchable». Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2022. 
  10. «Forgotten NBA Players: Bob McAdoo». Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  11. «OLYMPIA MILANO: HALL OF FAME 29: BOB MCADOO». Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  12. «Top 5 former NBA players who found success in European basketball». Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2021. 
  13. «Η κόλαση του Δάντη!». Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021. 
  14. «Ο πικρός καφές του Άρη». Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  15. «Μάκαντου: «Κόντρα στον Άρη η νίκη που με ικανοποίησε περισσότερο στην καριέρα μου»!». Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021. 
  16. «Year by year EuroLeague Champions». Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. 
  17. «Ο Μπομπ Μάκαντου στους 50 κορυφαίους της Ευρωλίγκα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2014. 
  18. «50 GREATEST CONTRIBUTORS LIST». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021. 
  19. «Πρωταθλήματα των Miami Heat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2014. 
  20. «ΝΒΑ: Αυτοί είναι οι 75+1 παίκτες όλων των εποχών!». Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021. 
  21. «NBA 75TH ANNIVERSARY TEAM ANNOUNCED». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]