Μπλανς Μονιέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπλανς Μονιέ
Η Μπλανς Μονιέ, λίγο μετά την ανακάλυψή της στο δωμάτιό της το 1901.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Blanche Monnier (Γαλλικά)
Γέννηση1 Μαρτίου 1849
Πουατιέ, Βιέν (νομός), Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία
Θάνατος13 Οκτωβρίου 1913 (64 χρονών)
Μπλουά, Λουάρ-ε-Σερ, Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Γνωστός γιαΚρυφά φυλακισμένη για ένα τέταρτο του αιώνα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μπλανς Μονιέ (γαλλικά: Blanche Monnier, 1η Μαρτίου 1849 - 13 Οκτωβρίου 1913), συχνά γνωστή στη Γαλλία ως "La Séquestrée de Poitiers" ("Η Έγλειστη των Πουατιέ") [2], ήταν μία γυναίκα από το Πουατιέ της Βιέν στη Γαλλία, που κρατήθηκε κρυφά κλειδωμένη σε ένα μικρό δωμάτιο από την μητέρα της για 25 ολόκληρα χρόνια. Βρέθηκε τελικά από την γαλλική αστυνομία, όταν είχε γίνει πλέον μεσήλικας, σε άθλιες και βρώμικες συνθήκες. Σύμφωνα με ερευνητές, η Μονιέ καθ' όλη τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της δεν είχε δει ούτε μία φορά το φως του ήλιου.[3]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μονιέ ήταν μία Γαλλίδα που καταγόταν από μία πλούσια οικογένεια ευγενών της υψηλής κοινωνίας. Ήταν διάσημη για την ομορφιά της και προσέλκυσε πολλούς πιθανούς μνηστήρες. Το 1874, σε ηλικία 25 ετών, θέλησε να παντρευτεί έναν δικηγόρο που δεν άρεσε στη μητέρα της. Ισχυρίστηκε ότι η κόρη της δεν μπορούσε να παντρευτεί έναν «φτωχό δικηγόρο». Η μητέρα, εξοργισμένη από την ανυπακοή της κόρης της, την κλείδωσε σε ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο στη σοφίτα του σπιτιού τους, όπου την κράτησε φυλακισμένη για 25 χρόνια. Η Λουίζ Μονιέ και ο αδερφός της Μπλανς, Μαρσέλ, συνέχισαν την ζωή τους, προσποιούμενοι ότι θρηνούν για την εξαφάνιση της Μπλανς. Καμία από τις φίλες της Μπλανς δεν ήξερε πού βρισκόταν, όλοι πίστευαν ότι είχε εξαφανιστεί, και ο δικηγόρος που ήθελε να παντρευτεί η Μπλανς πέθανε απροσδόκητα το 1885. Στις 23 Μαΐου 1901, ο "Γενικός Εισαγγελέας του Παρισιού" έλαβε μια ανώνυμη επιστολή - ο αποστολέας της οποίας παραμένει ακόμα άγνωστος - η οποία έγραφε:

Κύριε Γενικέ Εισαγγελέα: Έχω την τιμή να σας ενημερώσω για ένα εξαιρετικά σοβαρό συμβάν. Μιλώ για μία γεροντοκόρη που βρίσκεται κλειδωμένη στο σπίτι της Μαντάμ Μονιέ, λιμοκτονεί και ζει ανάμεσα στα σκουπίδια τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.

Η Μπλανς βρέθηκε από την αστυνομία να ζει κάτω από άθλιες συνθήκες, το σώμα της ήταν καλυμμένο με αποφάγια και περιττώματα, κατσαρίδες βρίσκονταν γύρω από το κρεβάτι και κάτω στο πάτωμα, ενώ η ίδια η Μπλανς ζύγιζε μόνο 25 κιλά.[4][5]

Ένας αστυνομικός περιέγραψε την κατάσταση της Μονιέ και το κρεβάτι της ως εξής:

Η άτυχη γυναίκα ήταν ξαπλωμένη εντελώς γυμνή πάνω σε ένα σάπιο ψάθινο στρώμα. Γύρω της υπήρχε ένα είδος κρούστας από περιττώματα, κρέας, λαχανικά, ψάρια και σάπιο ψωμί... Είδαμε επίσης κάποια κελύφη στρειδιών και κατσαρίδες να τρέχουν πάνω στο κρεβάτι της δεσποινίδος Μονιέ. Ο αέρας ήταν τόσο αποπνικτικός, η μυρωδιά του δωματίου ήταν τόσο δυνατή, που μας ήταν αδύνατο να μείνουμε περισσότερο μέσα για να συνεχίσουμε την έρευνά μας.

Η μητέρα της συνελήφθη, αρρώστησε και πέθανε 15 ημέρες αργότερα όταν είδε έναν θυμωμένο όχλο να συγκεντρώνεται μπροστά από το σπίτι της. Ο αδερφός της Μπλανς, Μαρσέλ, εμφανίστηκε στο δικαστήριο και αρχικά καταδικάστηκε, αλλά αργότερα αθωώθηκε. Ο Μαρσέλ Μονιέ θεωρήθηκε ψυχικά αδύναμος να αντισταθεί στην μητέρα του, και παρόλο που οι δικαστές επέκριναν τις επιλογές του, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε κάποιο «καθήκον διάσωσης» στον ποινικό κώδικα εκείνη την εποχή ώστε να μπορέσουν να τον καταδικάσουν.[5][6]

Αφού απελευθερώθηκε από το βασανιστήριο της, η Μονιέ συνέχισε να υποφέρει από προβλήματα ψυχικής υγείας. Διαγνώστηκε με διάφορες διαταραχές, όπως η νευρική ανορεξία, η σχιζοφρένεια, η επιδειξιομανία και η κοπροφιλία. Αυτό σύντομα την οδήγησε σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Μπλουά της Γαλλίας. Τελικά πέθανε το 1913.[7][8]

Επιρροή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1930, ο Αντρέ Ζιντ δημοσίευσε ένα βιβλίο σχετικά με το περιστατικό, με την ονομασία "Η έγκλειστη του Πουατιέ (La Séquestrée de Poitiers)", αλλάζοντας λίγο τα ονόματα των πρωταγωνιστών.[5][9] Σύμφωνα με τον Ερβέ Γκίμπερτ, αυτό το βιβλίο άσκησε μεγάλη επιρροή στον νεαρό Μισέλ Φουκώ.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τζίνι: Μια παρόμοια περίπτωση ενός νεαρού κοριτσιού που ήταν επίσης κοινωνικά απομονωμένο από τους γονείς της μέχρι την ηλικία των 13 ετών.
  • Ελένη από το Κωσταλέξι: Μία νέα γυναίκα από το Κωσταλέξι Φθιώτιδας που ήταν κλεισμένη στο σπίτι της από τα αδέλφια της.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  2. «Vol. 24, No. 3, Summer, 2003 of New England Review (1990-) on JSTOR». www.jstor.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  3. «La Séquestrée De Poitiers: Une Affaire Judiciaire Sans Précédent (in French)». www.amazon.com. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  4. «Festivals, concerts & vidéos culturelles en streaming | France tv (ex Culturebox)». www.france.tv. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  5. 5,0 5,1 5,2 «Jacques Pradel et RTL reviennent sur l'incroyable histoire de la Séquestrée de Poitiers». CharenteLibre.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  6. MOREILLON, Laurent (1993). L’Infraction par omission. Étude des infractions à la vie et à l’intégrité corporelle en droit anglais, français, allemand et suisse. Comparativa. ISBN 978-2-600-05451-5. 
  7. «Pascal Audoux dévoile les mystères du Loir-et-Cher». lanouvellerepublique.fr. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  8. «Le Petit Parisien 9 octobre 1901». RetroNews - Le site de presse de la BnF (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  9. Levy, Audrey (21 Απριλίου 2015). «Destins de femmes». Le Point (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]