Μαργαρίτα της Αντιόχειας-Λουζινιάν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μαργαρίτα της Αντιόχειας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1244 |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1308 Λευκωσία |
| Τόπος ταφής | Λευκωσία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννης του Μονφόρ |
| Γονείς | Ερρίκος της Αντιόχειας και Ισαβέλλα των Λουζινιάν της Κύπρου |
| Αδέλφια | Ούγος Γ΄ της Κύπρου |
Η Μαργαρίτα, γαλλ. Marguerite de Poitiers (π. 1244 - 30 Ιανουαρίου 1308) από τον Οίκο του Πουατιέ ήταν κόρη του βάιλου της Κύπρου και με τον γάμο της έγινε κυρία του Τορόν (Τεμπνίν) & της Τύρου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν η μόνη κόρη του Ερρίκου βάιλου της Κύπρου (γιου του Βοημούνδου Δ΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας) και της Ισαβέλλα των Λουζινιάν, κόρης του Ούγου Α΄ της Κύπρου.
Αδελφός της ήταν ο Ούγος Γ΄ της Κύπρου και οι δύο τους διατήρησαν το επώνυμο Λουζινιάν της μητέρας τους. Ο Ναΐτης συγγραφέας των Πράξεων των Κυπριωτών από την Τύρο, που την υπηρέτησε ως γραμματέας το 1268, καταγράφει ότι ήταν "ιδιαίτερα ωραία στο πρόσωπο" τότε, αλλά μετά έγινε "υπερβολικά παχιά" και άρχισε να μοιάζει στον πατέρα της. Σύμφωνα με τον Βρετανό ιστορικό Στήβεν Ράνσιμαν, η Μαργαρίτα εθεωρείτο "η πιο αγαπητή νέα της γενιάς της".
Ο αδελφός της Ούγος Γ΄ έγινε το 1268 βασιλιάς και της Ιερουσαλήμ, τελειώνοντας έτσι μία μακρά περίοδο, που οι (Χοενστάουφεν) βασιλείς της Ιερουσαλήμ ήταν απόντες, κατά την οποία η Τύρος αποσπάστηκε από την επικυριαρχία του βασιλιά από τον Φίλιππο των Μονφόρ. Ο Ούγος Γ΄ όμως, όχι μόνο ήταν ασθενής για να δράσει εναντίον του Φιλίππου, αλλά ήθελε και τη βοήθειά του για την άμυνα των υπολειμμάτων του βασιλείου εναντίον τού γειτόνου του σουλτάνου των Μαμελούκων. Έτσι οι δύο άνδρες συμφώνησαν η Μαργαρίτα να παντρευτεί τον Ιωάννη, γιο του Φιλίππου και ο Ούγος Γ΄ να χορηγήσει την Τύρο στον Ιωάννη και τους απογόνους του από τη Μαργαρίτα. Αν το ζεύγος έμενε άτεκνο, η Τύρος θα επέστρεφε στη βασιλική επικράτεια. Ο Φίλιππος συμφώνησε και παραχώρισε την Τύρο στον γιο του Ιωάννη. Ο γάμος, που είχε σχεδιαστεί πριν ο Ούγος Γ΄ γίνει βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, έγινε το 1269.
Η διακυβέρνηση της Τύρου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]O Ιωάννης ασθένησε σοβαρά από ποδάγρα και απεβίωσε το 1283. Δεν είχαν τέκνα και ο Ούγος Γ΄ επέτρεψε η κυριότητα της Τύρου να περιέλθει στον Ονφρουά του Μονφόρ, μικρότερο αδελφό του Ιωάννη. Όταν και αυτός απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1284, ο Ούγος Γ΄ έλαβε το φέουδο και το παρέδωσε στη Μαργαρίτα, που την επικύρωσε ως κυρία της Τύρου. Ο Ούγος Γ΄ απεβίωσε τον Μάρτιο του 1284.
Το 1285 ο Αλ-Μανσούρ Καλαβούν σουλτάνος των Μαμελούκων έκανε καθαρή την πρόθεσή του να επιτεθεί στα Σταυροφορικά κράτη που είχαν απομείνει. Τότε η Μαργαρίτα και η Εσίβα των Ιμπελέν, σύζυγος του Ονφρουά του Μονφόρ, που κυβερνούσε μόνη της τη Βηρυτό μετά το τέλος εκείνου, κινήθηκαν γρήγορα να εξασφαλίσουν μία συνθήκη με τον Καλαβούν. Έχει διασωθεί το κείμενο της συμφωνίας, που υπογράφτηκε από την "υψηλότατη κυρία, δέσποινα Μαργαρίτα -κόρη του κυρίου Ερρίκου, γιου του πρίγκιπα Βοημούνδου- και κυρία της Τύρου" και θεωρείται ένα παράδειγμα της πρώιμης διπλωματίας των Μαμελούκων.
Το 1291 η Μαργαρίτα παραχώρησε την κυριότητα της Τύρου στον ανιψιό της Αμαλρίκ, τρίτο γιο του Ούγου Γ΄. Η ίδια αποσύρθηκε στην Κύπρο, που τώρα βασίλευε ο Ερρίκος Β΄, δεύτερος γιος του Ούγου Γ΄. Η Μαργαρίτα εισήλθε στη μονή της Υμετέρας Κυρίας της Τύρου στη Νικοζία (Λευκωσία) και απεβίωσε εκεί ως μοναχή σε ηλικία 64 ετών.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε το 1269 τον Ιωάννη των Μονφόρ κύριο της Τύρου. Δεν απέκτησε απογόνους.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jackson-Laufer, Guida Myrl (1999). Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide. ABC-CLIO. ISBN 1576070913.
- Runciman, Steven (1987). A History of the Crusades. 3. Cambridge University Press. ISBN 0521347726.
- Holt, Peter Malcolm (1995). Early Mamluk Diplomacy, 1260-1290: Treaties of Baybars and Qalāwūn with Christian Rulers. BRILL. ISBN 9004102469.
- Hodgson, Natsha R. (2007). Women, Crusading and the Holy Land in Historical Narrative. Boydell Press. ISBN 1843833328.
- Crawford, Paul (2003). The 'Templar of Tyre': Part III of the 'Deeds of the Cypriots'. Ashgate. ISBN 1840146184.
- Edbury, Peter W. (2001). The De Montforts in Jerusalem. Thirteenth Century England VIII: Proceedings of the Durham Conference 1999. Boydell & Brewer. ISBN 0851158129.