Μαξιμιλιανέουμ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μεταφραστικά, εκφραστικά, σύνδεσμοι, ασάφειες Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Το Μαξιμιλιανέουμ (Maximilianeum) είναι παλατινό κτίριο στο Μόναχο που χτίστηκε ως το σπίτι ενός ταλαντούχου φοιτητικού ιδρύματος και στεγάζει επίσης το βαυαρικό Landtag (κρατικό κοινοβούλιο) από το 1949.
Ο αρχηγός ήταν ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας, ο οποίος ξεκίνησε το έργο το 1857. Ο κορυφαίος αρχιτέκτονας ήταν ο Friedrich Bürklein. Το κτίριο βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Isar, πριν από τη γέφυρα Maximilian και σηματοδοτεί το ανατολικό άκρο της Maximilianstrasse, μιας από τις βασιλικές λεωφόρους του Μονάχου που πλαισιώνεται από νεο-γοτθικά παλάτια που επηρεάζονται από το Αγγλικό Perpendicular στυλ. Λόγω στατικών προβλημάτων, η κατασκευή ολοκληρώθηκε μόλις το 1874 και η πρόσοψη του Maximilianeum, που σχεδιάστηκε αρχικά και σε νεο-γοτθικό ρυθμό, έπρεπε να αλλάξει σε αναγεννησιακό ύφος υπό την επίδραση του Gottfried Semper. Η πρόσοψη ήταν διακοσμημένη με καμάρες, κολώνες, ψηφιδωτά και κόγχες γεμάτες προτομές. Το κτίριο επεκτάθηκε στην πλάτη του για νέα γραφεία του κοινοβουλίου, αρκετά σύγχρονα φτερά προστέθηκαν το 1958, το 1964, το 1992 και πάλι το 2012.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 5 Οκτωβρίου 1857 ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Β΄ ξεκίνησε την κατασκευή του αρχιτέκτονα Friedrich Bürklein. Λόγω στατικά προβλήματα που προκαλούνται από τη θέση του κτιρίου στο Isarhochufer η πρόσοψη του Μαξιμιλιανέουμ, η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί νεο-γοτθικό Maximilianstraße σχεδιάστηκε υπό την επήρεια Gottfried Semper στο στυλ της Αναγέννησης με καμάρες, κίονες, μωσαϊκά και προτομή-γεμάτο κόγχες. Το 1874 το κτίριο ολοκληρώθηκε τελικά μετά από επανειλημμένες επισκευές.
Μέχρι το 1918, η βασιλική Page Σχολή στεγάστηκε στο Maximilianeum δίπλα από το Ακαδημαϊκό Ίδρυμα και μια ιστορική γκαλερί. Μέχρι λίγο πριν από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποιήθηκε στο χώρο της γκαλερί η Έκθεση Τέχνης του Μονάχου. Προς το τέλος του πολέμου, τα δύο τρίτα του κτιρίου βομβάρδισαν. Μετά τον πόλεμο, το κτήριο ανοικοδομήθηκε από τον Karl Kergl. Το 1949, το Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο εξέλεξε το κτίριο ως έδρα του, πράγμα που απαιτούσε αντίστοιχες αλλαγές στο χώρο της γκαλερί. To πρώην Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο στην Prannerstraße είχε υποστεί σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όταν η κατασκευή του Μαξιμιλιανέουμ για τις πολλαπλές χρήσεις ήταν πολύ μικρό, προστέθηκαν 1958/59 και 1964/65 σχετικά με τα ανατολικά φτερά με γραφεία και αίθουσες συσκέψεων.
Από το 1992-1994 ακολούθησε μια επέκταση από τον αρχιτέκτονα Volker Staab και Jürgen Pleuser, 2010-2012 περαιτέρω επέκταση του γραφείου του Βερολίνου Léon-Wohlhage-Wernik αρχιτέκτονες.
Στην ανατολική όψη της αίθουσας συνεδριάσεων του σήμερα να είναι το τμήμα του Ιστορικού Gallery μεγάλο, που δημιουργήθηκε από Engelbert Seibertz τοιχογραφία στην εισαγωγή του Alexander von Humboldt σε μια ομάδα επιστημόνων και καλλιτεχνών με φόντο την Maximilianeum, ούτε στους νεο-γοτθικό μορφές πριν από την τροποποίηση σχεδίου από το 1864, εμφανίζεται. Η ιστορική φωτογραφία Η Hermannsschlacht, ο ζωγράφος Friedrich Gunkel είχε δημιουργήσει 1862-1864 για το Μαξιμιλιανέουμ βρίσκεται στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.