Μακαρεύς της Ρόδου
| Μακαρεύς | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Cydrolaus Methymna Μυτιλήνη Νέανδρος Λεύκιππος Αγαμήδη της Λέσβου Eresus Άμφισσα |
| Γονείς | Ήλιος και Κρηνάκος και Ρόδη |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Μακαρεύς της Ρόδου (μεταφράζεται ως "χαρούμενος"), ένας από τους Ηλιάδαι ήταν γιος της Νύμφης Ρόδου και του υπέρτατου θεού Ηλίου.[1] Ο Μακαρεύς και οι αδελφοί του Τρίωψ, Ακτίς και Κάνδαλος ζήλευαν τον αδελφό τους Τέναγη για την εξυπνάδα του και την τέχνη του, τον σκότωσαν και δραπέτευσαν από το νησί. Οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί τους Όχιμος και Κέρκαφος που δεν συμμετείχαν στην δολοφονία παρέμειναν στο νησί της Ρόδου.[2] Ο ίδιος ο Μακαρεύς δραπέτευσε βόρεια και κατέληξε στο σημερινό νησί Λέσβος, το κατέλαβε μαζί με πολλά γειτονικά νησιά και έγινε βασιλιάς. Ο Μακαρεύς πάντρεψε την κόρη του Μήθυμνα με τον Λέσβο επώνυμο του νησιού, γιο του Λαπίθη και εγγονό του θεού Αιόλου, η Μήθυμνα έγινε επώνυμη στην πόλη Μήθυμνα Λέσβου.[3] Απέκτησαν δυο γιους τους Ικετάονα και Υψίπυλο, τους θανάτωσε ο Αχιλλέας την εποχή που πολιορκούσε την πόλη των Μηθύμνων.[4] Οι άλλες κόρες του Μακαρέως έγιναν επώνυμες πόλεων της νήσου Λέσβου όπως Μυτιλήνη, Αγαμήδη, Άντισσα, Αρίσβη και Ίσσα.[5] Οι γιοι του Μακαρέως ηγήθηκαν στον οικισμό των γειτονικών νησιών, ο Κυδρόλαος την Σάμο, ο Νέανδρος την νήσο Κως, ένας άλλος ανώνυμος γιος του την Χίο, ο Λεύκιππος επέστρεψε στην Ρόδο.[6] Ένας άλλος γιος του Μακαρέως ήταν ο Ερεσός, επώνυμος της πόλης Ερεσός Λέσβου.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Graves, Robert (1960). The Greek Myths. Harmondsworth, London, England: Penguin Books
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.57.2
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.81
- ↑ Parthenius, Erotica Pathemata 21
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Mytilene; Agamede; Antissa; Arisbe; Issa
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.81.8
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Eresos
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989.
- Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888–1890.
- Parthenius, Love Romances translated by Sir Stephen Gaselee (1882-1943), S. Loeb Classical Library Volume 69. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1916.
- Parthenius, Erotici Scriptores Graeci, Vol. 1. Rudolf Hercher. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1858.
- Stephanus of Byzantium, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, edited by August Meineike (1790-1870), published 1849. A few entries from this important ancient handbook of place names have been translated by Brady Kiesling. Online version at the Topos Text Project.