Λιουίς Κονπάνς
| Λιουίς Κονπάνς | |
|---|---|
 | |
| 123ος πρόεδρος της Ζενεραλιτάτ της Καταλονίας | |
| Περίοδος 31 Δεκεμβρίου 1933 – 7 Οκτωβρίου 1934 | |
| Προκάτοχος | Φρανσέσκ Μασιά |
| Περίοδος 29 Φεβρουαρίου 1936 – 15 Οκτωβρίου 1940 | |
| Διάδοχος | Ζουζέπ Ίρλα |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | Ταρός |
| Θάνατος | 21 Ιουνίου 1882 (-59 ετών) Βαρκελώνη |
| Εθνότητα | Ισπανός, Καταλανός |
| Πολιτικό κόμμα | Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης Liceu Poliglot |
| Επάγγελμα | δικηγόρος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λιουίς Κονπάνς (Lluis Companys i Jover, Ταρός, επαρχία της Λιέιδα, 21 Ιουνίου 1882 - Βαρκελώνη, 15 Οκτωβρίου 1940) ήταν καταλανός πολιτικός και δικηγόρος. Ιδεολογικά ήταν καταλανιστής και υπέρμαχος της δημοκρατίας, ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας και 123ος πρόεδρος της Ζενεραλιτάτ της Καταλονίας υπό την Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία. Θεωρείται ο πιο δημοφιλής πολιτικός της σύγχρονης ιστορίας της Καταλονίας με το όνομά του να εντοπίζεται σε 250 οδούς και πλατείες της Καταλονίας.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γόνος οικογένειας κτηματιών της φυσικής επαρχίας του Ουρζέλ στη Λιέιδα, σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, όπου ήρθε σε επαφή με τη ρεπουμπλικανική ιδεολογία. Το 1903 εντάχθηκε στη Ρεπουμπλικανική Ένωση του Νικολάς Σαλμερόν· με τη διάσπασή της σε δύο, ο Κονπάνς συνέχισε να την υποστηρίζει, αυτή τη φορά στα πλαίσια της Καταλανικής Αλληλεγγύης. Συνέχισε την πολιτική του ζωή στη Ομοσπονδιακή Εθνικιστική Ρεπουμπλικανική Ένωση. Το 1922 ως δικηγόρος μάχθηκε υπέρ της προστασίας των αγροτών της εσωτερικής Καταλονίας που αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1931 συμμετείχε στην ανακήρυξη της Καταλανικής Δημοκρατίας από τον Φρανσέσκ Μασιά, μετά τον θάνατο του οποίου ανέλαβε την προεδρία της Ζενεραλιτάτ. Εντούτοις, η ανακήρυξη εκ μέρους του τού Καταλανικού Κράτους το 1934 επέφερε τη φυλάκισή του από την δεξιά κυβέρνηση της Ισπανίας. Με την νίκη του Λαϊκού Μετώπου το 1936 απελευθερώθηκε και ανέλαβε εκ νέου τα ηνία της Ζενεραλιτάτ. Η συμβίωση με την εμπόλεμη Ισπανική Δημοκρατία στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου χαρακτηρίστηκε από δυσκολίες. Η δημοκρατική ήττα επέφερε την εξορία του στη Βόρεια Καταλονία, όπου συνελήφθη από μέλη της Γκεστάπο και παραδόθηκε στο φρανκικό καθεστώς στην Ισπανία. Μετά από τον βασανισμό του εκτελέστηκε στο φρούριο του Μον Ζουίκ στη Βαρκελώνη στις 15 Οκτωβρίου 1940.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Parella, M. (2015), Els noms més posats dels carrers i places de Catalunya. Institut Cartogràfic i Geològic de Catalunya. Barcelona, juny 2015.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Gonzàlez i Vilalta, Arnau (2009). Lluís Companys. Un home de Govern. Base, Βαρκελώνη.
- Vila, Enric (2006). Lluís Companys. La veritat no necessita màrtirs. La Esfera de los Libros.
