Κωνσταντίνος Βαγιάννης
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Κωνσταντίνος Βαγιάννης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Βαγιάννης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1846 Νεβσεχίρ |
Θάνατος | 1919 |
Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα οθωμανικά Τουρκικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης - Τμήμα Νομικής |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Ηγεμόνας της Σάμου (1899–1900) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Βαγιάννης (1846 - 1919) ήταν Οθωμανός πολιτικός ελληνικής καταγωγής. Μεταξύ άλλων διετέλεσε ηγεμόνας της Σάμου, καθώς και υπουργός της οθωμανικής κυβέρνησης[1].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βαγιάννης γεννήθηκε το 1846 στη Νεάπολη (Νεβσεχίρ) της Καππαδοκίας[1]. Φοίτησε πρώτα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και κατόπιν σπούδασε νομικά στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα. Έγινε καθηγητής του εμπορικού δικαίου στην Κωνσταντινούπολη, διορίστηκε σύμβουλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και αναδείχτηκε σε έναν από τους σημαντικότερους νομικούς της εποχής του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Από τον Μάρτιο του 1899 μέχρι τον Αύγουστο του 1900 διορίστηκε ηγεμόνας της Σάμου, διαδεχόμενος τον Στέφανο Μουσούρο. Ενώ στην αρχή ήταν αγαπητός από τον ελληνικό πληθυσμό του νησιού, και εκείνος ανταπέδιδε αυτήν την αγάπη, μετέπειτα απαγόρευσε την Σαμιακό Εθνικό Ύμνο και την Σαμιακή Εθνική Σημαία. Ακόμα, απέλυσε και το δήμαρχο ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για αυτό το γεγονός.
Παρά τα προνόμια και τα δικαιώματα των κατοίκων της Ηγεμονίας της Σάμου, προσπάθησε να πείσει τον Οθωμανό σουλτάνο να καταργήσει τις αποφάσεις του προηγούμενου κοινοβουλίου. Για αυτό το λόγο, το κοινοβούλιο ζήτησε την αντικατάστασή του, αίτημα που ο σουλτάνος έκανε δεκτό με αποτέλεσμα ο Βαγιάννης να αντικατασταθεί από τον Μιχαήλ Γρηγοριάδη στις 16 Αυγούστου 1900.
Τα επόμενα χρόνια διετέλεσε υφυπουργός Δικαιοσύνης και Θρησκευμάτων (1909-1910), καθώς και υπουργός Εμπορίου (1918-1919). Απεβίωσε το 1919[1].