Κονσταντάν Ζορζ Μακρής
| Κονσταντάν Ζορζ Μακρής | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7 Απριλίου 1917 Κάιρο |
| Θάνατος | 4 Σεπτεμβρίου 1984 Ορσαί |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Pauline Eecen[1] |
Ο Κονσταντάν Ζορζ Μακρής (γαλλικά: Constantin Georges Macris, ελληνικά: Κωνσταντίνος Γεώργιος Μακρής) (7 Απριλίου 1917, Κάιρο – 4 Σεπτεμβρίου 1984, Ορσαί) ήταν Γάλλος ζωγράφος ελληνικής καταγωγής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μακρής είχε καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Η οικογένεια του μετακόμισε στην Αίγυπτο στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Μακρής σπούδασε τέχνη στην Ακαδημία Λεονάρντο ντα Βίντσι στο Κάιρο, όπου πραγματοποίησε τις πρώτες του εκθέσεις, καθώς και στην Αλεξάνδρεια. Αποφάσισε να πάει στο Παρίσι όταν ανακάλυψε τα έργα του Πάμπλο Πικάσο και του Ανρί Ματίς στην κοσμοπολίτικη Αίγυπτο της δεκαετίας του 1930, αλλά τα σχέδιά του αναβλήθηκαν για 10 χρόνια λόγω του πολέμου που πολέμησε με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Ο Μακρής μετακόμισε τελικά στο Παρίσι το 1948.[2]
Το ντεμπούτο του στη γαλλική πρωτεύουσα επικεντρώθηκε στην πρακτική. Μελέτησε τα γραπτά του ιστορικού τέχνης και θεωρητικού Πιερ Φρανκαστέλ και εντάχθηκε το 1949-1950 στο στούντιο του Φερνάν Λεζέ,[3] του οποίου τα μαθήματα πλήρωσε για να εργάζεται ως διερμηνέας για τους Αμερικανούς φοιτητές.[4] Ο Μακρής εξερεύνησε εκείνη την περίοδο τα θεμέλια της γεωμετρικής αφαίρεσης και του νεοπλαστικισμού. Βρήκε τον δρόμο του αντλώντας έμπνευση από το παιχνίδι του ηλιακού φωτός στα δέντρα και παρουσίασε το έργο του στον Πιερ Λομπ, ο οποίος τον ανέθεσε ως καλλιτέχνη στη γκαλερί του το 1954. Η Γκαλερί Πιερ ήταν από το 1924 η κορυφαία γκαλερί στο Παρίσι. Ο Μακρής έγινε ένας από τους εκπροσώπους της νέας Σχολής του Παρισιού.[5] Ο καλλιτέχνης παντρεύτηκε την Ολλανδή γλύπτρια Πολίν Εσέν (1925) το 1956 και μετακόμισε στην Ολλανδία από το 1958 έως το 1960,[3] όπου ξεκίνησε έναν νέο κύκλο μελέτης για το τοπίο. Μετά το κλείσιμο της Γκαλερί Πιερ όταν πέθανε ο Πιερ Λομπ το 1964, ο Μακρής επέλεξε να μην συνεργαστεί με άλλο έμπορο τέχνης, καθώς ήθελε να είναι ελεύθερος και να συνεχίσει την καλλιτεχνική του έρευνα ανεξάρτητα.
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά από μια ενημερωτική περίοδο (1948-1954), ο Μακρής επέστρεψε στην παραστατική ζωγραφική, παράγοντας μελέτες από τη φύση (φύλλωμα, δέντρα, τοπία και στη συνέχεια την ανθρώπινη φιγούρα στην οποία ακολούθησε μια αφηρημένη αίσθηση σύνθεσης). Με αφορμή τη δεύτερη έκθεση του Μακρή το 1957, ο Ζακ Βιο έγραψε: «Παρά τις εμφανίσεις, θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι ένας μη παραστατικός ζωγράφος, και τουλάχιστον ένας αφηρημένος ζωγράφος. Ο Μακρής ζωγραφίζει από τη φύση. Είναι πολύ απλά ζωγράφος. Δεν υπάρχει ανάγκη για προκριματικό. Αλλά... εμείς, στον σύγχρονο κόσμο μας, ξέρουμε ακόμα τι είναι ζωγράφος; Ίσως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στα μουσεία για να καταλάβουμε την πραγματική σημασία της λέξης».[6] Ο Μακρής αποκάλυψε όλο το εύρος της μαεστρίας του μέσα από έργα μεγάλου σχήματος όπως το Σύνθεση το 1955.[7][8] Όπως σημείωσε ο Ρότζερ φαν Χίντερταλ την επόμενη χρονιά,[9] γνώριζε καλά τα διακυβεύματα που εμπλέκονται στην πλαστική τέχνη.
Η σχέση με το φως είναι ο κεντρικός κρίκος στη σταδιακή εξέλιξή του από το τοπίο στην ανθρώπινη φιγούρα. Αυτό που έγραψε ο Μακρής στον κατάλογο της έκθεσης του 1959, «Η αφετηρία μου είναι πάντα μια πηγή φωτός που μου δίνει μια παραγγελία, δεν είναι ποτέ ακριβής ούτε καθορισμένη μορφή»,[2] παρέμεινε αληθινό τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μελέτησε τους Ολλανδούς ζωγράφους του 17ου έβδομου αιώνα, ιδιαίτερα τον Φρανς Χαλς, και ανέπτυξε μια τεχνική πλούσια με βερνίκι που παίζει με επάλληλα χρώματα και διαφάνειες.
Εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ατομικές εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συλλογικές εκθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1955, Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης του Πίτσμπουργκ
- 1956, Salon des Réalités Nouvelles (Παρίσι)
- 1957, Salon de Mai (Παρίσι)
- 1957, Salon des Réalités Nouvelles (Παρίσι)
- 1957, École de Paris, Galerie Charpentier (Παρίσι)
- 1958, Salon de Mai (Παρίσι)
- 1958, Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης του Πίτσμπουργκ
- 1960, Δώδεκα Έλληνες καλλιτέχνες, Γκαλερί Redfern (Λονδίνο)
- 1962, Peintres et sculpteurs grecs de Paris, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού
- 1964, Miroir et memoire du premier salon international de galeries pilotes, Cantonal Museum of Fine Arts (Λωζάνη)
- 1979, L'aventure de Pierre Loeb. La Galerie Pierre, Παρίσι 1924-1964, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού, Μουσείο Ixelles (Βρυξέλλες)
- 1983, Peintres grecs d'Égypte 1860-1920, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Αθήνα)
- 1995, Zij waren anders [Ήταν διαφορετικοί], Μουσείο Kranenburgh (Μπέργκεν, Ολλανδία)
- 2017, Neuf peintres grecs abstraits à Paris dans les années 1950, Orangerie du Sénat (Παρίσι)
- 2019, Pauline Eecen & Constantin Macris, une aventure artistique, Galerie MR14 (Παρίσι), σε συνεργασία με το Μουσείο Kranenburgh στο Μπέργκεν (Ολλανδία), το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Παρίσι και το FauveParis
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ rkd
.nl /nl /explore /artists /25538. - ↑ 2,0 2,1 Lydia Harambourg, L'Ecole de Paris 1945-1965. Dictionnaire des peintres, Νεσατέλ, Éditions Ides et Calendes, 1993, 526 σελ. (ISBN 2-8258-0048-1), σελ. 320
- ↑ 3,0 3,1 Oxford Art Online, Benezit Dictionary of Artists, Oxford University Press
- ↑ Gladys C. Fabre, Centre National d'Art et de Culture Georges Pompidou, Ατελιέ Φερνάν Λεζέ, période 1937-1955, Paris-Paris, créations en France 1937-1957, Παρίσι, Centre Georges Pompidou, 1981, σελ. 527 (ISBN 2-85850-091-6), σελ. 190-195
- ↑ Georges Limbour, La nouvelle École de Paris : la recherche de la matière, L’Œil, no. 34, October 1957, σελ. 58-71
- ↑ Ζακ Βιο, Macris, Βρυξέλλες, Ed. de la Connaissance, 1957, σελ. 16
- ↑ Museum of Modern Art in the city of Paris, Museum of Ixelles (Βρυξέλλες), L'Aventure de Pierre Loeb. La Galerie Pierre, Παρίσι, 1924-1964, Παρίσι, Βρυξέλλες, Museum of Modern Art in the city of Paris, Museum of Ixelles, 1979, σελ. 146
- ↑ Neuf artistes grecs abstraits à Paris dans les années 1950, Παρίσι, 2017, σελ. 37, σελ. 20-23
- ↑ Roger van Gindertael, Macris, Cimaise, 3rd series, nos. 7-8, June-July-August 1956, σελ. 43 "Of the many contemporary endeavours to dominate our world (outer and inner) that can be related to the spatial experience, I knew Macris's to be acutely conscious that the painting process takes root in the concepts of space, movement, and time; similarly, his was among the pursuits most deliberately and exclusively shaped by such awareness."