Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατάλογος αρχηγών κράτους του Μεξικού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αρχηγός Κράτους του Μεξικού είναι το πρόσωπο που ασκεί την εκτελεστική εξουσία στη χώρα. Με βάση το σημερινό σύνταγμα, την ευθύνη αυτή έχει ο Πρόεδρος του Μεξικού, ο οποίος είναι η ανώτατη Εκτελεστική Αρχή στην Μεξικανική Ένωση.[1] Στη διάρκεια της ιστορίας του, το Μεξικό γνώρισε πολλές και διαφορετικές μορφές διακυβέρνησης. Επί ομοσπονδιακών συνταγμάτων, ο τίτλος του προέδρου ήταν ο ίδιος με σήμερα. Επί του κεντρώου καθεστώτος των Επτά Νόμων (Siete Leyes), ο τίτλος του αρχηγού κράτους ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επιπρόσθετα, υπήρξαν και δύο περίοδοι μοναρχικής διακυβέρνησης, στη διάρκεια των οποίων η Εκτελεστική Αρχή ήταν ο Αυτοκράτορας του Μεξικού.

Η χρονολόγηση των αρχηγών κράτους του Μεξικού είναι σύνθετη, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του 19ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού στη χώρα υπήρξε πολιτική αστάθεια. Οι πρόεδροι που εξελέγησαν την περίοδο εκείνη δεν ολοκλήρωσαν τη θητεία τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ως την προεδρία του Λάζαρο Κάρδενας, ο κάθε πρόεδρος είχε μείνει στην εξουσία κατά μέσο όρο για 15 μήνες.[2]

Πρώτη Μεξικανική Αυτοκρατορία (1821–1823)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη Αντιβασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος του πολέμου της Μεξικανικής Ανεξαρτησίας, σχηματίστηκε μία προσωρινή διοικούσα επιτροπή αποτελούμενη από 34 πρόσωπα, η οποία υπέγραψε την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Μεξικανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι, διορίστηκε αντιβασιλεία, αποτελούμενη από έξι άτομα.

Αντιβασιλεία Μέλη[3] Από Έως Σημειώσεις
1 Αγουστίν δε Ιτούρμπιδε 28 Σεπτεμβρίου 1821 11 Απριλίου 1822
2 Χουάν Ο'Ντονοχού 28 Σεπτεμβρίου 1821 8 Οκτωβρίου 1821 Πέθανε εν ενεργεία.
3 Αντόνιο Πέρες Μαρτίνες 8 Οκτωβρίου 1821 11 Απριλίου 1822
4 Μανουέλ δε λα Μπαρσένα 28 Σεπτεμβρίου 1821 11 Απριλίου 1822
5 Χοσέ Ισίδρο Γιάνιες 28 Σεπτεμβρίου 1821 11 Απριλίου 1822
6 Μανουέλ Βελάσκες δε λεόν 28 Σεπτεμβρίου 1821 11 Απριλίου 1822

Δεύτερη Αντιβασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αντιβασιλεία Μέλη Από Έως Παρατηρήσεις
7 Αγουστίν δε Ιτούρμπιδε 11 Απριλίου 1822 18 Μαΐου 1822
8 Χοσέ Ισίδρο Γιάνιες 11 Απριλίου 1822 18 Μαΐου 1822
9 Μιγκέλ Βαλεντίν 11 Απριλίου 1822 18 Μαΐου 1822
10 Μανουέλ δε Έρας 11 Απριλίου 1822 18 Μαΐου 1822
11 Νικολάς Μπράβο 11 Απριλίου 1822 18 Μαΐου 1822

Αυγουστίνος Α΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτοκράτορας Εθνόσημο Έναρξη αυτοκρατορίας Τερματισμός αυτοκρατορίας Βασιλικός οίκος Σύζυγος
12 Αυγουστίνος Α΄
(1783–1824) 		19 Μαΐου 1822 19 Μαρτίου 1823 Ιτούρμπιδε Άννα Μαρία
(1786–1861)

Προσωρινή Κυβέρνηση (1823–1824)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της πρώτης αυτοκρατορίας του Μεξικού (Αυγουστίνος Α΄) ανέλαβε προσωρινή κυβέρνηση το 1823.[4] Η κυβέρνηση εκείνη συγκάλεσε το σώμα που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας και είχε διάρκεια ζωής από την 1η Απριλίου 1823 ως τις 10 Οκτωβρίου 1824.[5]

Προσωρινή Κυβέρνηση Αρχηγός Κράτους[6][7][8] Από Έως Σημειώσεις
13 Νικολάς Μπράβο 31 Μαρτίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824
14 Γουαδαλούπε Βικτόρια 31 Μαρτίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824
15 Πέδρο Σελεστίνο Νεγκρέτε 31 Μαρτίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824
16 Μαριάνο Μιτσελένα 1 Απριλίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824 Αναπληρωματικό Μέλος
17 Μιγκέλ Ντομίνγκες 1 Απριλίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824 Αναπληρωματικό Μέλος
18 Βισέντε Γκερέρο 1 Απριλίου 1823 10 Οκτωβρίου 1824 Αναπληρωματικό Μέλος

Πρώτη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (1824–1835)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
No.
 Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Αντιπρόεδρος Σημειώσεις
19 Γουαδαλούπε Βικτόρια
(1786–1843) 		10 Οκτωβρίου 1824 31 Μαρτίου 1829 Ανεξάρτητος Νικολάς Μπράβο Πρώτος συνταγματικά εκλεγμένος πρόεδρος του Μεξικού και ο μοναδικός που ολοκλήρωσε την πλήρη θητεία του στα 30 χρόνια του ανεξάρτητου Μεξικού.[9]
20 Βισέντε Γκερέρο
(1782–1831) 		1 Απριλίου 1829 17 Δεκεμβρίου 1829 Φιλελεύθερο Κόμμα Αναστάσιο Μπουσταμάντε Διορίστηκε από το Κογκρέσου έπειτα από την "παραίτηση" του εκλεγμένου προέδρου Μανουέλ Γκόμες Πεντράσα.[10][11]
21 Χοσέ Μαρία Μποσανέγρα
(1787–1862) 		17 Δεκεμβρίου 1829 23 Δεκεμβρίου 1829 Λαϊκό Κόμμα York Rite
(μέρος του Φιλελεύθερου Κόμματος) 		Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο όταν εγκατέλειψε την εξουσία ο Γκερέρο προκειμένου να πολεμήσει κατά των επαναστατών του Αντιπροέδρου του.[12][13]
22 Πέδρο Βέλες
(1787–1848) 		23 Δεκεμβρίου 1829 31 Δεκεμβρίου 1829 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, διορίστηκε από το Συμβούλιο της Κυβέρνησης ως επικεφαλής εκτελεστικής τριανδρίας, μαζί με τον Λούκας Αλαμάν και τον Λουίς Κιντανάρ.[14]
23 Αναστάσιο Μπουσταμάντε
(1780–1853) 		1 Ιανουαρίου 1830 13 Αυγούστου 1832 Συντηρητικό Κόμμα Ως αντιπρόεδρος ανέλαβε την προεδρία έπειτα από πραξικόπημα κατά του Γκερέρο.[15]
24 Μελχόρ Μούσκις
(1790–1844) 		14 Αυγούστου 1832 24 Δεκεμβρίου 1832 Λαϊκό Κόμμα York Rite
(μέρος του Φιλελεύθερου Κόμματος) 		Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο όταν ο Μπουσταμάντε αποχώρησε από την εξουσία για να πολεμήσει τους αντάρτες στην Σάντα Άνα.[16][17][18]
25 Μανουέλ Γκόμες Πεντράσα
(1789–1851) 		24 Δεκεμβρίου 1832 31 Μαρτίου 1833 Ομοσπονδιακό Κόμμα York Rite
(μέρος του Φιλελεύθερου Κόμματος) 		Ανέλαβε την προεδρία για να τερματίσει την θητεία που υποτίθεται άρχισε το 1829, εάν δεν "παραιτείτο" πριν την ορκωμοσία, καθώς ήταν ο νικητής των εκλογών του 1828.[19][20]
26 Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
(1781–1858) 		1 Απριλίου 1833 16 Μαΐου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως αντιπρόεδρος ανέλαβε την προεδρία στη θέση του Σάντα Άννα, με τον οποίο εξελέγη στις εκλογές του 1833.
[21][22][23]
27 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		16 Μαΐου 1833 3 Ιουνίου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας Ανέλαβε την προεδρία ως ο συνταγματικά εκλεγμένος πρόεδρος.
[22][24][25][26]
28 Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
(1781–1858) 		3 Ιουνίου 1833 18 Ιουνίου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα
29 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		18 Ιουνίου 1833 5 Ιουλίου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
30 Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
(1781–1858) 		5 Ιουλίου 1833 27 Οκτωβρίου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα
31 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		27 Οκτωβρίου 1833 15 Δεκεμβρίου 1833 Φιλελεύθερο Κόμμα Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
32 Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
(1781–1858) 		16 Δεκεμβρίου 1833 24 Απριλίου 1834 Φιλελεύθερο Κόμμα Προώθησε πολλές φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και μετά την νέα ανάληψη της προεδρίας εξορίστηκε.[23][27]
33 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		24 Απριλίου 1834 27 Ιανουαρίου 1835 Φιλελεύθερο Κόμμα Ακύρωσε τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Στις 27 Ιανουαρίου αποπέμφθηκε από το 6ο Συντακτικό Κογκρέσο ο Γκόμες Φαρίας από την αντιπροεδρία.[23][27][28]
34 Μιγκέλ Μπαραγάν
(1789–1836) 		28 Ιανουαρίου 1835 27 Φεβρουαρίου 1836 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο όταν ο Σάντα Άννα αποχώρησε από την προεδρία για να πολεμήσει τους επαναστάτες Ζακατέκας. Στις 23 Οκτωβρίου με πράξη του Κογκρέσου ακυρώθηκε το σύνταγμα του 1824 και το ομοσπονδιακό καθεστώς.[29][30][31][32]

Κεντραλιστική Δημοκρατία (1835–1846)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
No.
 Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
34 Μιγκέλ Μπαραγκάν
(1789–1836) 		28 Ιανουαρίου 1835 27 Φεβρουαρίου 1836 Φιλελεύθερο Κόμμα Αποχώρησε από την εξουσία λόγω σοβαρής ασθένειας και πέθανε δύο ημέρες μετά.[29]
35 Χοσέ Χούστο Κόρο
(1794–1864) 		27 Φεβρουαρίου 1836 19 Απριλίου 1837 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο προκειμένου να ολοκληρώσει την προεδρική θητεία.
Στη διάρκεια της θητείας του, έθεσε σε ισχύ τους Επτά Νόμους και
η Ισπανία αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Μεξικού.[33][34][35]
36 Αναστάσιο Μπουσταμάντε
(1780–1853) 		19 Απριλίου 1837 18 Μαρτίου 1839 Συντηρητικό Κόμμα Ορκίστηκε ως συνταγματικά εκλεγμένος πρόεδρος.
Εκλέχθηκε στις εκλογές του 1837 για μία οκταετή θητεία.[36][37]
37 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		18 Μαρτίου 1839 10 Ιουλίου 1839 Διορίστηκε ως μεταβατικός πρόεδρος από την Ανωτάτη Συντηρητική Αρχή όταν ο Μπουσταμάντε αποχώρησε για να πολεμήσει επαναστάσεις φεντεραλιστών.[24][38]
38 Νικολάς Μπράβο
(1786–1854) 		11 Ιουλίου 1839 19 Ιουλίου 1839 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος μετά την αποχώρηση από την εξουσία του Σάντα Άννα.[26][39][40]
39 Αναστάσιο Μπουσταμάντε
(1780–1853) 		19 Ιουλίου 1839 22 Σεπτεμβρίου 1841 Συντηρητικό Κόμμα He reassumed the presidency.[26][41]
40 Φρανσίσκο Χαβιέρ Ετσεβερία
(1797–1852) 		22 Σεπτεμβρίου 1841 10 Οκτωβρίου 1841 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος μετά την αποχώρηση του Μπουσταμάντε από την εξουσία προκειμένου να πολεμήσει τους αντάρτες του Μαριάνο Παρέδες ι Αριγιάγκα, τον Σάντα Άννα και τον Βαλένσια.
He resigned after the triumph of the rebellion.[42][43][44]
41 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		10 Οκτωβρίου 1841 26 Οκτωβρίου 1842 Διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος από μια Junta de Representantes de los Departamentos (Επιτροπή Αντιπροσώπων των Διαμερισμάτων).[45][46][47]
42 Νικολάς Μπράβο
(1786–1854) 		26 Οκτωβρίου 1842 4 Μαρτίου 1843 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος από τον Σάντα Άννα όταν εκείνος αποχώρησε από την προεδρία.[40][47]
43 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		4 Μαρτίου 1843 4 Οκτωβρίου 1843 Ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος.[48]
44 Βαλεντίν Καναλίσο
(1794–1850) 		4 Οκτωβρίου 1843 4 Ιουνίου 1844 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από τον Σάντα Άννα όταν εκείνος αποχώρησε από την εξουσία.[49][50]
45 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		4 Ιουνίου 1844 12 Σεπτεμβρίου 1844 Ανέλαβε ξανά την προεδρία έπειτα από την εκλογή του από το Κογκρέσο ως συνταγματικού προέδρου στις 2 Ιανουαρίου 1844.[51][52]
46 Χοσέ Χοακίν δε Ερέρα
(1792–1854) 		12 Σεπτεμβρίου 1844 21 Σεπτεμβρίου 1844 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος από το Κογκρέσο σε αντικατάσταση του μεταβατικού προέδρου Βαλεντίν Καναλίσο.[52][53]
47 Βαλεντίν Καναλίσο
(1794–1850) 		21 Σεπτεμβρίου 1844 6 Δεκεμβρίου 1844 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε την προεδρία ως μεταβατικός πρόεδρος.[54]
48 Χοσέ Χοακίν δε Ερέρα
(1792–1854) 		6 Δεκεμβρίου 1844 30 Δεκεμβρίου 1845 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός και εν συνεχεία συνταγματικός πρόεδρος από τη Γερουσία μετά τη σύλληψη του Καναλίσο, επειδή ο τελευταίος αποπειράθηκε να διαλύσει το Κογκρέσο.[53][55][56]
49 Μαριάνο Παρέδες
(1797–1849) 		31 Δεκεμβρίου 1845 28 Ιουλίου 1846 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε καθήκοντα με πραξικόπημα ανατρέποντας τον Ερέρα.
Στις 12 Ιουνίου διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος.[57][58]
Vice President[58]
Nicolás Bravo
50 Νικολάς Μπράβο
(1786–1854) 		28 Ιουλίου 1846 4 Αυγούστου 1846 Συντηρητικό Κόμμα Μετά την αποχώρηση του Παρέδες για να πολεμήσει τους Αμερικανούς στον Αμερικανο-Μεξικανικό Πόλεμο, ανέλαβε την προεδρία ο Μπράβο.
Ανατράπηκε σε ομοσπονδιακή εξέγερση με αρχηγούς τους Χοσέ Μαριάνο Σάλας και Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας.[59][60][61]
51 Χοσέ Μαριάνο Σάλας
(1797–1867) 		5 Αυγούστου 1846 23 Δεκεμβρίου 1846 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος έπειτα από τον θρίαμβο των ομοσπονδιστών και στις 22 Αυγούστου έθεσε σε ισχύ το σύνταγμα του 1824.[62][63][64]

Δεύτερη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (1846–1863)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
No.
 Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
52 Χοσέ Μαριάνο Σάλας
(1797–1867) 		6 Αυγούστου 1846 23 Δεκεμβρίου 1846 Συντηρητικό Κόμμα Μετά την αποκατάσταση του φεντεραλισμού, προκήρυξε εκλογές.
Ο Σάντα Άννα κέρδισε τις εκλογές και διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο και ο Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας αντιπρόεδρος.[62][65]
53 Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
(1781–1858) 		23 Δεκεμβρίου 1846 21 Μαρτίου 1847 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως αντιπρόεδρος, ανέλαβε καθήκοντα στη θέση του Σάντα Άννα, ο οποίος πολεμούσε τους Αμερικανούς στον Αμερικανο-Μεξικανικό Πόλεμο.[66]
54 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		21 Μαρτίου 1847 2 Απριλίου 1847 Φιλελεύθερο Κόμμα Ανέλαβε καθήκοντα ως εκλεγμένος μεταβατικός πρόεδρος.[67]
Αντιπρόεδρος
Βαλεντίν Γκόμες Φαρίας
55 Πέδρο Μαρία δε Ανάγια
(1795–1854) 		2 Απριλίου 1847 20 Μαΐου 1847 Φιλελεύθερο Κόμμα Ο Σάντα Άννα αποχώρησε από την εξουσία για να πολεμήσει τους Αμερικανούς. Το Κογκρέσο κατήργησε την αντιπροεδρία και διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος.[68][69][70]
56 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		20 Μαΐου 1847 15 Σεπτεμβρίου 1847 Φιλελεύθερο Κόμμα Ανέλαβε ξανά την προεδρία όταν ο Ντε Ανάγια αποχώρησε από την εξουσία για να πολεμήσει τους Αμερικανούς.[71][72]
57 Μανουέλ δε λα Πένια ι Πένια
(1789–1850) 		16 Σεπτεμβρίου 1847 13 Νοεμβρίου 1847 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ανέλαβε την προεδρία μετά την παραίτηση του Σάντα Άννα.[73][74]
58 Πέδρο Μαρία δε Ανάγια
(1795–1854) 		13 Νοεμβρίου 1847 8 Ιανουαρίου 1848 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο όταν ο Ντε λα Πένια ι Πένια αποχώρησε από την εξουσία για να διαπραγματευτεί την ειρήνη με τις ΗΠΑ.
59 Μανουέλ δε λα Πένια ι Πένια
(1789–1850) 		8 Ιανουαρίου 1848 3 Ιουνίου 1848 Φιλελεύθερο Κόμμα Έγινε ξανά προσωρινός πρόεδρος μετά την παραίτηση του Ντε Ανάγια μετά την άρνησή του να παραχωρήσει οποιαδήποτε γη στις ΗΠΑ.[75] During his term, he signed the Treaty of Guadalupe Hidalgo.
60 Χοσέ Χοακίν δε Ερέρα
(1792–1854) 		3 Ιουνίου 1848 15 Ιανουαρίου 1851 Φιλελεύθερο Κόμμα Ήταν ο δεύτερος πρόεδρος που ολοκλήρωσε ειρηνικά τη θητεία του και παρέδωσε την προεδρία στον νικητή των ομοσπονδιακών εκλογών του 1850, τον Στρατηγό Μαριάνο Αρίστα.[76]
61 Μαριάνο Αρίστα
(1802–1855) 		15 Ιανουαρίου 1851 5 Ιανουαρίου 1853 Φιλελεύθερο Κόμμα Παραιτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1853 μετά την άρνηση του Κογκρέσου να του δοθούν μη τακτικές εξουσίες προκειμένου να καταστείλει την επανάσταση του Πλαν δε Οσπίσιο, σκοπός της οποίας ήταν η επαναφορά του προέδρου Σάντα Άννα.[77]
62 Χουάν Μπαουτίστα Σεμπάγιος
(1811–1859) 		5 Ιανουαρίου 1853 7 Φεβρουαρίου 1853 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, προτάθηκε από τον Αρίστα ως διάδοχός του και επιβεβαιώθηκε την ίδια ημέρα ως μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο.[78]
63 Μανουέλ Μαρία Λομπαρντίνι
(1802–1853) 		8 Φεβρουαρίου 1853 20 Απριλίου 1853 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος μετά την παραίτηση του Σεμπάγιος εξαιτίας της εξέγερσης του Πλαν δε Οσπίσιο.[79]
64 Αντόνιο Λόπες δε Σάντα Άννα
(1794–1876) 		20 Απριλίου 1853 9 Αυγούστου 1855 Φιλελεύθερο Κόμμα Ορκίστηκε ως πρόεδρος αλλά κυβέρνησε δικτατορικά.
Αυτοανακηρύχθηκε "Su Alteza Serenisima" (Αγνή Υψηλότητα).[80][81]
Από την περίοδο εκείνη, το μοναδικό που έμεινε είναι ο εθνικός ύμνος του Μεξικού.[82][83]
65 Μαρτίν Καρέρα
(1806–1871) 		9 Αυγούστου 1855 12 Σεπτεμβρίου 1855 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος μετά το θρίαμβο του Σχεδίου της Αγιούτλα
όμως ανέλαβε καθήκοντα ως τις 15 Αυγούστου.[83][84]
66 Ρόμουλο Ντίας δε λα Βέγα
(1800–1877) 		12 Σεπτεμβρίου 1855 4 Οκτωβρίου 1855 Συντηρητικό Κόμμα Υπηρέτησε ως de facto πρόεδρος έπειτα από την παραίτηση του Καρέρα.[85][86]
67 Χουάν Άλβαρες
(1790–1867) 		4 Οκτωβρίου 1855 11 Δεκεμβρίου 1855 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από συμβούλιο που αποτελείτο από έναν αντιπρόσωπο για καθεμιά πολιτεία μετά τον θρίαμβο της επανάστασης της Αγιούτλα.[87][88]
68 Ιγνάσιο Κομονφόρτ
(1812–1863) 		11 Δεκεμβρίου 1855 17 Δεκεμβρίου 1857 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από τον Χουάν Αλβάρες όταν ο τελευταίος παραιτήθηκε.
Ανέλαβε καθήκοντα ως συνταγματικός πρόεδρος την 1η Δεκεμβρίου 1857.[89][90]

Πρόεδροι που αναγνωρίστηκαν στη διάρκεια του Πολέμου των Μεταρρυθμίσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
69 Μπενίτο Χουάρες
(1806–1872) 		18 Δεκεμβρίου 1857 18 Ιουλίου 1872 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έγινε μεταβατικός πρόεδρος μετά το αυτοπραξικόπημα του Ιγνάσιο Κομονφόρτ εναντίον του Συντάγματος του 1857. Συνελήφθη και απελευθερώθηκε από τον Κομονφόρτ. Σχημάτισε μία φιλελεύθερη συνταγματική κυβέρνηση στις 18 Ιανουαρίου 1858.
Ο αγώνας ανάμεσα στις Φιλελεύθερες και στις Συντηρητικές δυνάμεις είναι γνωστός ως Πόλεμος των Μεταρρυθμίσεων.[91]

Πρόεδροι που αναγνωρίστηκαν από τους Συντηρητικούς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
70 Ιγνάσιο Κομονφόρτ
(1812–1863) 		17 Δεκεμβρίου 1857 21 Ιανουαρίου 1858 Φιλελεύθερο Κόμμα Μετά τη διακήρυξη του Σχεδίου της Τακουμπάγια, το Κογκρέσο έπαψε να τον θεωρεί πρόεδρο όμως αναγνωρίστηκε από τους συντηρητικούς ως πρόεδρος με απόλυτες εξουσίες.[92][93]
71 Φέλιξ Μαρία Σουλοάγα
(1813–1898) 		11 Ιανουαρίου 1858 24 Δεκεμβρίου 1858 Συντηρητικό Κόμμα Διορίστηκε πρόεδρος από το Συντηρητικό Κόμμα.[94]
72 Μανουέλ Ρόμπλες Πεσουέλα
(1817–1862) 		24 Δεκεμβρίου 1858 23 Ιανουαρίου 1859 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε την συντηρητική προεδρία με την υποστήριξη του Σχεδίου ντε Ναβιδάδ.[95][96]
73 Φέλιξ Μαρία Σουλοάγα
(1813–1898) 		24 Ιανουαρίου 1859 1η Φεβρουαρίου 1859 Συντηρητικό Κόμμα Αποκαταστάθηκε στην προεδρία με αντεπανάσταση υπό τον Μιγκέλ Μιραμόν.[95][97]
74 Μιγκέλ Μιραμόν
(1831–1867) 		2 Φεβρουαρίου 1859 13 Αυγούστου 1860 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε την συντηρητική προεδρία ως αναπληρωτής του Σουλοάγα όταν ο τελευταίος αποχώρησε από την εξουσία.[98]
75 Χοσέ Ιγνάσιο Παβόν
(1791–1866) 		13 Αυγούστου 1860 15 Αυγούστου 1860 Συντηρητικό Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της συντηρητικής κυβέρνησης,
ανέλαβε καθήκοντα για δύο ημέρες όταν ο Μιραμόν αποχώρησε από την προεδρία.[99]
76 Μιγκέλ Μιραμόν
(1831–1867) 		15 Αυγούστου 1860 24 Δεκεμβρίου 1860 Συντηρητικό Κόμμα Ανέλαβε καθήκοντα ως μεταβατικός πρόεδρος της συντηρητικής κυβέρνησης μετά την εκλογή του
από ομάδα "Αντιπροσώπων των Πολιτειών" που υποστήριζαν τους Συντηρητικούς.
Ηττήθηκε στη Μάχη του Καλπουλαλπάν, παραιτήθηκε από την προεδρία και εγκατέλειψε τη χώρα.[100]
77 Φέλιξ Μαρία Σουλοάγα
(1813–1898) 		23 Μαΐου 1860 28 Δεκεμβρίου 1862 Συντηρητικό Κόμμα Παρά την ήττα του, οι συντηρητικοί διόρισαν πρόεδρο τον Σουλοάγα ως τις 28 Δεκεμβρίου, οπότε αναγνώρισαν την Αντιβασιλεία που επεδίωκε την επανασύσταση της Μεξικανικής Αυτοκρατορίας.[101]

Δεύτερη Μεξικανική Αυτοκρατορία (1863–1867)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιβασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Ιουνίου 1863 ιδρύθηκε μια "Ανωτέρα Διοικούσα Επιτροπή" και στις 11 Ιουλίου η επιτροπή αποτέλεσε την Αντιβασιλεία.[102][103]

Αντιβασιλεία[3] Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
78 Χουάν Νεπομουσένο Αλμόντε 11 Ιουλίου 1863 10 Απριλίου 1864 Συντηρητικό Κόμμα
79 Χοσέ Μαριάνο Σάλας 11 Ιουλίου 1863 10 Απριλίου 1864 Συντηρητικό Κόμμα
80 Πελάγιο Αντόνιο δε Λαβαστίδα 19 Οκτωβρίου 1863 10 Απριλίου 1864 Συντηρητικό Κόμμα

Μαξιμιλιανός Α΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτοκράτορας Οικόσημο Έναρξη αυτοκρατορίας Τερματισμός αυτοκρατορίας Βασιλικός Οίκος Σύζυγος
81 Μαξιμιλιανός Α΄
(1832–1867) 		10 Απριλίου 1864 19 Ιουνίου 1867 Αψβούργων-Λοραίνης Καρλότα του Μεξικού
(1840–1927)

Παλινόρθωση της Δημοκρατίας (1867–1876)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
No.
 Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
82 Μπενίτο Χουάρες
(1806–1872) 		18 Δεκεμβρίου 1857 11 Ιουνίου 1861 Φιλελεύθερο Κόμμα Η πρώτη του θητεία ήταν ως μεταβατικός πρόεδρος.
Η δεύτερη θητεία του προέκυψε από τον διορισμό του ως συνταγματικού προέδρου από το Κογκρέσο.
Η τρίτη θητεία του ήταν παράταση της δεύτερης, επακόλουθο της γαλλικής επέμβασης.
Η τέταρτη και η πέμπτη θητεία συνέπεσαν με τον δημοκρατικό θρίαμβο.
11 Ιουνίου 1861 30 Νοεμβρίου 1865
1 Δεκεμβρίου 1865 30 Νοεμβρίου 1867
1 Δεκεμβρίου 1867 30 Νοεμβρίου 1871
1 Δεκεμβρίου 1871 18 Ιουλίου 1872
83 Σεμπαστιάν Λέρδο δε Τεχάδα
(1823–1889) 		18 Ιουλίου 1872 30 Νοεμβρίου 1872 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έγινε μεταβατικός πρόεδρος μετά τον θάνατο του Χουάρες. Κέρδισε την έκτακτη εκλογή του 1872 και έγινε συνταγματικός πρόεδρος. Ανατράπηκε από την Επανάσταση του Τουστεπέκ και παραιτήθηκε δέκα μέρες πριν λήξει η θητεία του.[104]
1 Δεκεμβρίου 1872 20 Νοεμβρίου 1876
84 Χοσέ Μαρία Ιγλέσιας
(1823–1891) 		26 Οκτωβρίου 1876 28 Νοεμβρίου 1876 Φιλελεύθερο Κόμμα Ως πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου ακύρωσε την επανεκλογή του Λέρδο δε Τεχάδα, μετά την επικύρωση αυτής από το Κογκρέσο, και στη συνέχεια αυτοανακηρύχθηκε μεταβατικός πρόεδρος. Όταν ο Λέρδο δε Τεχάδα πήγε στην εξορία στις 20 Νοεμβρίου,ο Ιγλέσιας έγινε συνταγματικός μεταβατικός πρόεδρος.[105]

Διακυβέρνηση του Πορφίριο Ντίαζ (1876–1911)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
No.
 Πρόεδρος Από Έως Πολιτικό κόμμα Σημειώσεις
85 Πορφίριο Ντίαζ
(1830–1915) 		28 Νοεμβρίου 1876 6 Δεκεμβρίου 1876 Φιλελεύθερο Κόμμα Έγινε προσωρινός πρόεδρος όταν έφυγε στην εξορία ο Ιγλέσιας.[106]
86 Χουάν Νεπομουσένο Μέντες
(1824–1894) 		6 Δεκεμβρίο 1876 17 Φεβρουαρίου 1877 Φιλελεύθερο Κόμμα Διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος από τον Ντίας όταν ο τελευταίος αποχώρησε από την προεδρία προκειμένου να πολεμήσει τους υποστηρικτές του Λέρδο δε Τεχάδα.[107]
87 Πορφίριο Ντίαζ
(1830–1915) 		17 Φεβρουαρίου 1877 30 Νοεμβρίου 1880 Φιλελεύθερο Κόμμα Ανέλαβε ξανά την προεδρία. Στις 2 Μαΐου διορίστηκε συνταγματικός πρόεδρος από το Κογκρέσο.[108]
88 Μανουέλ Γκονζάλες Φλόρες
(1833–1893) 		1 Δεκεμβρίου 1880 30 Νοεμβρίου 1884 Φιλελεύθερο Κόμμα Ήταν ο νικητής των ομοσπονδιακών εκλογών του 1880.[109]
89 Πορφίριο Ντίαζ
(1830–1915) 		1 Δεκεμβρίου 1884 30 Νοεμβρίου 1888 Εθνικό Πορφιριστικό Κόμμα
Εθνικό Κόμμα για Επανεκλογή 		Κέρδισε τις ομοσπονδιακές εκλογές των ετών 1884, 1888, 1892, 1896, 1900, 1904 και 1910.
Παραιτήθηκε στη διάρκεια της 7ης θητείας του μετά την Μεξικανική Επανάσταση.[110]
1 Δεκεμβρίου 1888 30 Νοεμβρίου 1892
1 Δεκεμβρίου 1892 30 Νοεμβρίου 1896
1 Δεκεμβρίου 1896 30 Νοεμβρίου 1900
1 Δεκεμβρίου 1900 30 Νοεμβρίου 1904
1 Δεκεμβρίου 1904 30 Νοεμβρίου 1910 Αντιπρόεδρος
Ραμόν Κοράλ
(από το 1904)
1 Δεκεμβρίου 1910 25 Μαΐου 1911

Επανάσταση (1911–1928)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμματα

      Αντί Επανεκλογικό Κόμμα→Προοδευτικό Συνταγματιστικό Κόμμα
      Ανεξάρτητος

No.
 Πρόεδρος Από Έως Σημειώσεις
90 Φρανσίσκο Λεόν δε λα Μπάρα
(1863–1939) 		25 Μαΐου 1911 5 Νοεμβρίου 1911 Σύμφωνα με τις "Συνθήκες της Σιουδάδ Χουάρες", ανέλαβε καθήκοντα ως μεταβατικός πρόεδρος. Αμέσως προκήρυξε εκλογές.[111]
91 [112] Φρανσίσκο Ι. Μαδέρο
(1873–1913) 		6 Νοεμβρίου 1911 19 Φεβρουαρίου 1913 Ήταν νικητής της ειδικής εκλογής του 1911.
Ανατράπηκε σε πραξικόπημα, που έγινε γνωστός ως Δέκα Τραγικές Ημέρες στο οποίο ενεπλάκησαν οι Βικτοριάνο Χουέρτα, Φέλιξ Ντίας και ο Αμερικανός πρεσβευτής Χένρι Λέιν Γουίλσον. Δύο ημέρες μετά, ο Μαδέρο δολοφονήθηκε μαζί με τον αντιπρόεδρό του, Πίνο Σουάρες.[113][114]
Αντιπρόεδρος
Χοσέ Μαρία Πίνο Σουάρες
92 Πέδρο Λασκουράιν
(1856–1952) 		19 Φεβρουαρίου 1913 Ως υπουργός Εξωτερικών, ανέλαβε καθήκοντα μεταβατικού προέδρου σύμφωνα με το σύνταγμα. Σε χρόνο γύρω στα 45 λεπτά, διόρισε τον Βικτοριάνο Χουέρτα ως υπουργό Εσωτερικών και στη συνέχεια παραιτήθηκε από πρόεδρος.[115]
93 Βικτοριάνο Χουέρτα
(1850–1916) 		19 Φεβρουαρίου 1913 15 Ιουλίου 1914 Ανέλαβε πρόεδρος έπειτα από πραξικόπημα, ανατρέποντας τον Φρανσίσκο Μαδέρο. Ηττήθηκε από τον στρατό των συνταγματιστών του Βενεστιάνο Καράνσο.[116][117]
94 Φρανσίσκο Σ. Καρβαχάλ
(1870–1932) 		15 Ιουλίου 1914 13 Αυγούστου 1914 Ανέλαβε καθήκοντα ως μεταβατικός πρόεδρος μετά την παραίτηση του Χουέρτα.
Παραιτήθηκε μετά την υπογραφή των Συνθηκών του Τεολογιουκάν.[118]

Πρόεδροι αναγνωρισμένοι από τη Συνέλευση του Αγουασκαλιέντες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόεδρος Από Έως Σημειώσεις
95 Εουλάλιο Γκουτιέρες
(1881–1939) 		6 Νοεμβρίου 1914 16 Ιανουαρίου 1915 Διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος.[119]
96 Ρόκε Γκονζάλες Γκάρσα
(1885–1962) 		16 Ιανουαρίου 1915 10 Ιουνίου 1915 Διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος μετά την εγκατάλειψη της Πόλης του Μεξικού από τον Γκουτιέρες.[120]
97 Φρανσίσκο Λάγος Τσάσαρο
(1878–1932) 		10 Ιουνίου 1915 10 Οκτωβρίου 1915 Ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος μετά την παραίτηση του Γκονζάλες Γκάρσα.[121]

Παλινόρθωση της δημοκρατίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμματα

      Φιλελεύθερο Συνταγματικό Κόμμα
      Εργατιστικό Κόμμα

No.
 Πρόεδρος Από Έως Σημειώσεις
98 Βενουστιάνο Καράνσα
(1859–1920) 		Αρχηγός της Εκτελεστικής Αρχής
Πρώτος Αρχηγός του Συνταγματικού Στρατού 		Υπηρέτησε ως αρχηγός της Εκτελεστικής Αρχής έπειτα από την παραίτηση του Καρβαχάλ.
Συγκάλεσε την Συντακτική Συνέλευση με την οποία τέθηκε σε ισχύ το Πολιτικό Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών του Μεξικού. Κέρδισε τις ομοσπονδιακές εκλογές του 1917 και ανέλαβε καθήκοντα ως συνταγματικός πρόεδρος την 1η Μαΐου 1917.
Σκοτώθηκε στη διάρκεια της Επανάσταση της Άγουα Πριέτα.[122]
13 Αυγούστου 1914 30 Απριλίου 1917
Πρόεδρος του Μεξικού
1 Μαΐου 1917 21 Μαΐου 1920
99 Αδόλφο ντε λα Ουέρτα
(1881–1955) 		1 Ιουνίου 1920 30 Νοεμβρίου 1920 Διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος από το Κογκρέσο.[123]
100 Άλβαρο Ομπρεγόν
(1880–1928) 		1 Δεκεμβρίου 1920 30 Νοεμβρίου 1924 Κέρδισε τις ομοσπονδιακές εκλογές του 1920.[124]
101 Πλούταρκο Ελίας Κάγιες
(1877–1945) 		1 Δεκεμβρίου 1924 30 Νοεμβρίου 1928 Κέρδισε τις ομοσπονδιακές εκλογές του 1924.[125]

Maximato (1928–1934)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμμα

      Εθνικό Επαναστατικό Κόμμα

No.
 Πρόεδρος Από Έως Σημειώσεις
102 Εμίλιο Πόρτες Χιλ
(1890–1978) 		1 Δεκεμβρίου 1928 4 Φεβρουαρίου 1930 Μετά τη δολοφονία του εκλεγμένου προέδρου Αλβάρο Ομπρεγόν, διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος από το Κογκρέσο.[126]
103 Πασκουάλ Ορτίς Ρούμπιο
(1877–1963) 		5 Φεβρουαρίου 1930 4 Σεπτεμβρίου 1932 Κέρδισε τις ομοσπονδιακές εκλογές του 1929.
Παραιτήθηκε λόγω της μεσολάβησης του Κάγιες στην κυβέρνησή του.[127][128]
104 Αβελάρδο Λ. Ροδρίγκες
(1889–1967) 		4 Σεπτεμβρίου 1932 30 Νοεμβρίου 1934 Διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος από το Κογκρέσο προκειμένου να ολοκληρώσει τη θητεία 1928–1934.[129]

Σύγχρονο Μεξικό (1934–σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την συνταγματική μεταρρύθμιση του 1926, η προεδρική θητεία στο Μεξικό παρατάθηκε κατά 6 χρόνια, ξεκινώντας από το 1928 και απαγορεύτηκε επίσημα η επανεκλογή. Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 1934 όλοι οι πρόεδροι έχουν πλήρεις εξαετείς θητείες.

Κόμματα

      Εθνικό Επαναστατικό Κόμμα→Κόμμα της Μεξικανικής Επανάστασης→Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα
      Κόμμα Εθνικής Δράσης

      Κόμμα Εθνικής Αναγέννησης

No.
 Πρόεδρος Από Έως Εκλογές
105 Λάζαρο Κάρδενας
(1895–1970) 		1 Δεκεμβρίου 1934 30 Νοεμβρίου 1940 1934
106 Μανουέλ Άβιλα Καμάτσο
(1896–1955) 		1 Δεκεμβρίου 1940 30 Νοεμβρίου 1946 1940
107 Μιγκέλ Αλεμάν Βαλντές
(1900–1983) 		1 Δεκεμβρίου 1946 30 Νοεμβρίου 1952 1946
108 Αδόλφο Ρουίς Κορτίνες
(1889–1973) 		1 Δεκεμβρίου 1952 30 Νοεμβρίου 1958 1952
109 Αδόλφο Λόπες Ματέος
(1909–1969) 		1 Δεκεμβρίου 1958 30 Νοεμβρίου 1964 1958
110 Γουστάβο Ντίας Ορντάς
(1911–1979) 		1 Δεκεμβρίου 1964 30 Νοεμβρίου 1970 1964
111 Λουίς Ετσεβερία Άλβαρες
(1922-2022) 		1 Δεκεμβρίου 1970 30 Νοεμβρίου 1976 1970
112 Χοσέ Λόπες Πορτίγιο
(1920–2004) 		1 Δεκεμβρίου 1976 30 Νοεμβρίου 1982 1976 (χωρίς αντίπαλο)
113 Μιγκέλ δε λα Μαδρίδ Ουρτάδο
(1934–2012) 		1 Δεκεμβρίου 1982 30 Νοεμβρίου 1988 1982
114 Κάρλος Σαλίνας δε Γκορτάρι
(1948-) 		1 Δεκεμβρίου 1988 30 Νοεμβρίου 1994 1988
115 Ερνέστο Σεντίγιο
(1951-) 		1 Δεκεμβρίου 1994 30 Νοεμβρίου 2000 1994
116 Βισέντε Φοξ
(1942-) 		1 Δεκεμβρίου 2000 30 Νοεμβρίου 2006 2000
117 Φελίπε Καλδερόν
(1962-) 		1 Δεκεμβρίου 2006 30 Νοεμβρίου 2012 2006
118 Ενρίκε Πένια Νιέτο
(1966-) 		1 Δεκεμβρίου 2012 30 Νοεμβρίου 2018 2012
119 Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ
(1953-) 		1 Δεκεμβρίου 2018 30 Σεπτεμβρίου 2024 2018
120 Κλαούντια Σέινμπαουμ
(1962-) 		1 Οκτωβρίου 2024 Σημερινή 2024

Πρόεδροι που απεβίωσαν εν ενεργεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόεδρος Θητεία Ημερομηνία θανάτου Σημειώσεις
Μπενίτο Χουάρες 1859–1864
1867–1872 		18 Ιουλίου 1872 (66 ετών) Ο μόνος πρόεδρος του Μεξικού που πέθανε εν ενεργεία από φυσικά αίτια και όχι με βίαιο τρόπο.
Βενουστιάνο Καράνσα 1914–1920 21 Μαΐου 1920 (60 ετών) Ο μοναδικός πρόεδρος που δολοφονήθηκε εν ενεργεία.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The Political Constitution of the United Mexican States» (PDF). Instituto de Investigaciones Jurídicas (UNAM). σελ. 78. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  2. ↑ Iturriaga, XXXX: 61.
  3. ↑ 3,0 3,1 «El viajero en México: Ó sea la capital de la República, encerrada en un libro». Open Library. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  4. ↑ INEHRM Secretaría de Gobernación Αρχειοθετήθηκε 2014-03-25 στο Wayback Machine.
  5. ↑ «El Viajero en México (Pág. 30)» (PDF). CDigital. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2010. 
  6. ↑ «Decreto. Nombramiento de los individuos que han de componer el poder ejecutivo» (στα Ισπανικά). 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2011. 
  7. ↑ «Decreto. Nombramiento de suplentes para el supremo poder ejecutivo» (στα Ισπανικά). 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2011. 
  8. ↑ «Vicente Guerrero, 1782-1831» (στα Ισπανικά). Gobierno Federal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2011. 
  9. ↑ «How the First President of the United Mexican States came into office» (PDF). 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010. 
  10. ↑ La expulsión de los españoles de México y su destino incierto, 1821-1836 (στα Ισπανικά). σελίδες 74–75. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2010. 
  11. ↑ «Vicente Guerrero». Federal Government Of Mexico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  12. ↑ «Acuerdo de la Cámara de Diputados. Elección de presidente interino de la República en el Excmo. Sr. D. José María Bocanegra.» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011. 
  13. ↑ «José María Bocanegra asume interinamente la presidencia de la República, por licencia de Vicente Guerrero» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  14. ↑ «Acuerdo del consejo de gobierno. Nombramiento de asociados al Excmo. Sr. Presidente de la Suprema Corte de Justicia, para ejercer el supremo poder ejecutivo» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  15. ↑ «Anastasio Bustamante, vicepresidente con Vicente Guerrero, asume la Presidencia de la República» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  16. ↑ «Melchor Múzquiz sustituye como presidente interino a Anastasio Bustamante» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  17. ↑ «Melchor Múzquiz» (στα Ισπανικά). Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  18. ↑ «Anastasio Bustamante» (στα Ισπανικά). Secretaria de Educación Publica en el Distrito Federal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  19. ↑ «Manuel Gómez Pedraza» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  20. ↑ «Manuel Gómez Pedraza asume la presidencia de la República mediante los convenios de Zavaleta» (στα Ισπανικά). Memoria Politica de Mexico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  21. ↑ «El Sr. D. Valentín Gómez Farías, al jurar como Vicepresidente.» (στα Ισπανικά). Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Santa Anna asume por primera vez la presidencia de México» (στα Ισπανικά). Imagen Política de México y del Mundo. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 «Valentín Gómez Farías» (στα Ισπανικά). Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Antonio López de Santa Anna» (στα Ισπανικά). Federal Government of Mexico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  25. ↑ «Antonio López de Santa Anna asume por primera vez la presidencia de México» (στα Ισπανικά). Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «La adicción al poder. Reelección o No Reelección» (στα Ισπανικά). Internet para el profesional de la política. σελ. 2. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Santa Anna asume el poder; Valentín Gómez Farías va al exilio» (στα Ισπανικά). Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. 
  28. ↑ «Relación Cronológica de las Legislaturas de la Cámara de Diputados» (PDF) (στα Ισπανικά). Cámara de Diputados. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  29. ↑ 29,0 29,1 «Asume la presidencia de la República interinamente el general Miguel Barragán en sustitución de Santa Anna» (στα Ισπανικά). Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  30. ↑ Riva Palacio, Vicente (1940). México a través de los siglos (στα Ισπανικά). Editorial Cumbre. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  31. ↑ De La Fuente Guerrero, Sara C. (2003). Las Constituciones de México (στα Ισπανικά). México: Servigraf. 
  32. ↑ «Bases constitucionales expedidas por el Congreso Constituyente» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  33. ↑ «José Justo Corro asume el cargo de presidente interino por la enfermedad del general Miguel Barragán» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  34. ↑ «Decreto que expide las Leyes Constitucionales de la República Mexicana». 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  35. ↑ «Tratado definitivo de paz y amistad entre México y España» (PDF). 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  36. ↑ «La primera República Federal 1824–1835» (PDF) (στα Ισπανικά). σελ. 8. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  37. ↑ «Anastasio Bustamante». Federal Government of Mexico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  38. ↑ «López de Santa Anna y Pérez Lebrón, Antonio» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  39. ↑ «Nicolás Bravo 1786–1854» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  40. ↑ 40,0 40,1 «Nicolás Bravo» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. 
  41. ↑ «Anastasio Bustamante». Government of the State of Aguascalientes. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  42. ↑ «Anastasio Bustamante». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  43. ↑ «Francisco Javier Echeverría asume la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  44. ↑ «Francisco Javier Echeverría». Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  45. ↑ «Decreto de la Junta de Representantes. Se declara Presidente de la República, a D. Antonio López de Santa-Anna». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  46. ↑ «Junta de Representantes o Consejo de los Departamentos». Instituto de Investigaciones Históricas (UNAM). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  47. ↑ 47,0 47,1 «Efemérides / Santa Anna». Secretaria de Educación Publica del D.F. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  48. ↑ «Decreto del gobierno. Sobre que volverá a ejercer el poder ejecutivo, luego que llegue a la capital, el general Santa-Anna». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  49. ↑ «Decreto del gobierno. Se deposita el gobierno provisional de la República en el general D. Valentín Canalizo». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  50. ↑ «Valentín Canalizo asume la presidencia de la República como sustituto de Santa Anna». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  51. ↑ «Ley. Se declara presidente constitucional de la República, á D. Antonio López de Santa-Anna». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «Efemérides / Santa Anna». Secretaria de Educación Publica del D.F. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  53. ↑ 53,0 53,1 «Valentín Canalizo es nombrado presidente interino de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  54. ↑ «Canalizo, Valentín». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  55. ↑ «Herrera asume la Presidencia tras un levantamiento popular». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  56. ↑ «Decreto del senado. Se declara presidente interino de la República, á D. José Joaquín de Herrera». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  57. ↑ «Mariano Paredes». Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  58. ↑ 58,0 58,1 «Decreto del congreso extraordinario. Se declarará presidente interino á D. Mariano Paredes y Arrillaga». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  59. ↑ «Nicolás Bravo asume la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  60. ↑ «Se concede permiso al presidente de la República, para mandar en persona las fuerzas de tierra». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  61. ↑ «Manifiesto de Mariano Salas y Valentín Gómez Farías». 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  62. ↑ 62,0 62,1 «El General Mariano Salas toma posesión de la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  63. ↑ «Republica Federal» (PDF). El Viajero en México. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  64. ↑ «Se declara vigente la Constitución de 1824». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  65. ↑ «Se declara presidente interino de la República, á D. Antonio Lopez de Santa-Anna». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  66. ↑ «Se declara que D. Valentín Gómez Farías queda en posesion de su encargo de vicepresidente de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  67. ↑ «21 DE MARZO DE 1847». Biblioteca Digital. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011. 
  68. ↑ «Efemerides/Pedro María Anaya». Secretaria de Educacion Publica del D.F. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  69. ↑ «Desemejanzas entre el lider politico y el jefe militar» (PDF). Senate of Mexico. σελ. 2. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  70. ↑ «Se concede licencia al actual presidente para mandar el ejército, y se suprime la vicepresidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  71. ↑ «Pedro María de Anaya». Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  72. ↑ «Tropas mexicanas al mando de Pedro María Anaya y Manuel Rincón luchan contra las fuerzas al mando de Scott en Churubusco». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  73. ↑ «El Presidente de la República, a sus compatriotas». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  74. ↑ «Manuel de la Peña y Peña». Presidencia de la Republica. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  75. ↑ «El general Pedro María Anaya asume la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  76. ↑ «Herrera, José Joaquín de». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  77. ↑ «Tras reñidas elecciones, el general Mariano Arista asume pacíficamente la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  78. ↑ «Juan Bautista Ceballos asume el poder ejecutivo tras la renuncia del presidente Mariano Arista». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  79. ↑ «Lombardini asume la Presidencia». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  80. ↑ «Santa Anna». Secretaria de Educacion Publica del D.F. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  81. ↑ «López de Santa Anna y Pérez Lebrón Antonio». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2012. 
  82. ↑ «Símbolos patrios de los Estados Unidos Mexicanos». Secretaría de Relaciones Exteriores. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2012. 
  83. ↑ 83,0 83,1 «Al triunfo del Plan de Ayutla, Santa Anna sale de México». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2012. 
  84. ↑ «Martín Carrera». Secretaria de Educacion Publica del Distrito Federal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2012. 
  85. ↑ «Martín Carrera». Gobierno Federal de Mexico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  86. ↑ «El general Rómulo Díaz de la Vega asume de facto la presidencia de la República». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  87. ↑ «Juan Álvarez». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  88. ↑ «1855 Decreto del gobierno. Se nombra presidente de la República al general D. Juan Alvarez». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  89. ↑ «Ignacio Comonfort». Gobierno Federal de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  90. ↑ «Ignacio Comonfort asume la Presidencia». Memoria Política de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  91. ↑ «Juárez García Benito Pablo». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2013. 
  92. ↑ «Es proclamado el Plan de Tacubaya, con el que los conservadores pretenden derogar la Constitución de 1857». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2013. 
  93. ↑ «El Congreso declara que dejó de ser Presidente de la República don Ignacio Comonfort desde el 17 de diciembre de 1857». 500 años de México en documentos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2013. 
  94. ↑ «Tras desconocer a Comonfort, Félix María Zuloaga es nombrado presidente por el partido conservador». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  95. ↑ 95,0 95,1 «Asume la presidencia del gobierno conservador el general Manuel Robles Pezuela». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  96. ↑ «Plan de Navidad». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  97. ↑ «FÉLIX MARÍA ZULOAGA (1813–1898)». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  98. ↑ «Zuloaga nombra presidente sustituto de la República a Miguel Miramón». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  99. ↑ «José Ignacio Pavón, presidente de la Suprema Corte, se encarga durante dos días del poder ejecutivo del gobierno conservador». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  100. ↑ «Toma posesión como presidente interino de la República, Miguel Miramón. Juárez sigue siendo el presidente legal». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  101. ↑ «Felix Maria Zuloaga». Chihuahua, México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  102. ↑ «Se establece la regencia del Imperio mexicano». 500 años de México. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  103. ↑ «Acta de la primera reunión de la Junta Superior de Gobierno». 500 años de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2013. 
  104. ↑ «Lerdo de Tejada Sebastián». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  105. ↑ «El Congreso declara la reelección de Lerdo de Tejada y José Ma. Iglesias se da a la rebeldía». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  106. ↑ «Porfirio Díaz asume el poder por primera vez». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  107. ↑ «El general Juan N. Méndez ocupa la presidencia en tanto Porfirio Díaz termina con los últimos reductos de las fuerzas de Iglesias y de Lerdo de Tejada». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  108. ↑ «Porfirio Díaz es nombrado presidente constitucional de la República». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  109. ↑ «El general Manuel González toma posesión como presidente constitucional». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  110. ↑ «Díaz Mori Porfirio». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  111. ↑ «León de la Barra Francisco». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  112. ↑ «Anti-Reelectionist-Progressive Constitutional» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  113. ↑ «Francisco I. Madero asume el cargo de la Presidente de la República». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  114. ↑ «Se consuma la traición: Huerta y Wilson firman el Pacto de la Embajada». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013. 
  115. ↑ «Por sólo cuarenta y cinco minutos, Pedro Lascuráin Paredes asume el cargo de presidente interino». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  116. ↑ «Victoriano Huerta asume la presidencia y rinde la protesta de ley ante los diputados». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  117. ↑ «Victoriano Huerta, vencido por las fuerzas constitucionalistas, renuncia a la Presidencia de la República». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  118. ↑ «FRANCISCO S. CARVAJAL». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  119. ↑ «Eulalio Gutiérrez Ortiz asume la presidencia del gobierno convencionista». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  120. ↑ «El presidente provisional, nombrado por la Convención, Eulalio Gutiérrez, huye de México con los fondos de la Tesorería. Lo sucede Roque González Garza». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  121. ↑ «Francisco Lagos Cházaro se convierte en el último presidente del gobierno de la Convención». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  122. ↑ «Carranza Garza Venustiano». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  123. ↑ «Adolfo de la Huerta asume presidencia provisional de la República». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  124. ↑ «Obregón Salido Álvaro». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  125. ↑ «Elías Calles Campuzano Plutarco». Bicentenario de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2013. 
  126. ↑ «Portes Gil Emilio». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  127. ↑ «Pascual Ortiz Rubio sufre un atentado y resulta herido durante su toma posesión de la Presidencia de la República». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  128. ↑ «Ortíz Rubio renuncia a la Presidencia. Ejerció su mandato en el periodo del "Maximato" llamado así por el poder real ejercido por Calles». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  129. ↑ «Rodríguez Abelardo L». Memoria Politica de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_αρχηγών_κράτους_του_Μεξικού&oldid=10768329"