Εύα Βλάμη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εύα Βλάμη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Εύα Βλάμη (Ελληνικά)
Γέννηση1910
Πειραιάς
Θάνατος1976
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΩδείο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠαναγής Λεκατσάς
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο των Δώδεκα (1952)

Η Εύα Βλάμη (1910 - 1976) γεννήθηκε στον Πειραιά καταγόμενη από παλιά οικογένεια ναυτικών του Γαλαξιδιού. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα πιάνου. Ήταν σύζυγος του ιστορικού, εθνολόγου και μεταφραστή της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας Παναγή Λεκατσά.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κεντρική θέση στα δυο πρώτα βιβλία της (Γαλαξείδι, 1947 και Σκελετόβραχος, 1949) που επαινέθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών έχει η ιδιαίτερη πατρίδα της, το Γαλαξίδι, μια ναυτική πόλη που η ακμή και η παρακμή της σημαδεύτηκαν κατά τον 19ο αι. από την κυριαρχία αρχικά και τον παροπλισμό στη συνέχεια των ιστιοφόρων που διενεργούσαν τις θαλάσσιες μεταφορές. Η γραφή της ξεχωρίζει για τη γλαφυρότητα του ύφους, την υψηλή αίσθηση του δημοτικού λόγου με έντονη λεξιπλαστική ικανότητα και χρήση ιδιωματισμών.[1]

  • Το Προξενιό[2]
  • Γαλαξείδι (Η μοίρα μιας ναυτικής πολιτείας) (1947)
  • Σκελετόβραχος, 1949, 1954, 1997 - Βραβείο από την ομάδα των δώδεκα 1952.
  • Τα όνειρα της Αγγέλικα, 1958
  • Στο αργαλειό του φεγγαριού, 1963
  • Νεράϊδες του βυθού για παιδιά έως 9 ετών
  • Μότσαρτ: Τα παιδικά του χρόνια.

Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εύα Βλάμη ανήκει στους τελευταίους εκπροσώπους της λεγόμενης ηθογραφίας, καθώς κι αυτή, επικεντρώνεται στην περιγραφή των ηθών και εθίμων του παραδοσιακού κόσμου της ελληνικής υπαίθρου.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Τόμος 1618/1.12.1994
  2. Φιλολογική Πρωτοχρονιά, σελ. 7-12 (1963)
  3. Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σελ.46

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αφιέρωμα στην Εύα Βλάμη,Νέα Εστία, Τόμος: 136, τ/χ. 1618(1η Δεκεμβρίου 1994)[1][νεκρός σύνδεσμος]
  • Φιλολογική Πρωτοχρονιά, 1963, Εκδοτικός Οίκος «ΜΑΥΡΙΔΗΣ» Ο.Ε.
  • Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σελ.45-46

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]