Εφραίμ του Νόβι Τοργκ
| Εφραίμ του Νόβι Τοργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ефрем Новоторжский (Ρωσικά) |
| Θάνατος | 28 Ιανουαρίου 1053 Μοναστήρι Αγίων Μπορίς και Γκλεμπ του Τορζόκ |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Eορτασμός αγίου | Πύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/28 Ιανουαρίου και Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/24 Ιουνίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Μωυσής ο Ούγγρος Γεώργιος ο Ούγγρος |
Ο Εφραίμ του Νόβι Τοργκ (ρωσικά: Ефрем Новоторжский, Ουγγαρία, τέλη 10ου αιώνα - Νόβι Τοργκ, σημερινό Τορζόκ, Όμπλαστ του Τβερ, 28 Ιανουαρίου 1053) ήταν Ορθόδοξος μοναχός, ιδρυτής του Μοναστηριού των Αγίων Μπορίς και Γκλεμπ του Τορζόκ, καθώς και άγιος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 28 Ιανουαρίου (10 Φεβρουαρίου), καθώς και στις 11 Ιουνίου (24 Ιουνίου), πιο συγκεκριμένα κατά την τρίτη εβδομάδα της Πεντηκοστής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ουγγρικής καταγωγής, ήταν μεγαλύτερος ηλικιακά αδερφός του Μωυσής του Ούγγρου και του Γεωργίου του Ούγγρου. Πιστεύεται πως γεννήθηκε κατά τα τέλη του 10ου αιώνα. Κατά τις απαρχές του 11ου αιώνα, οι τρεις αδερφοί εγκατέλειψαν την Ουγγαρία με προορισμό τα εδάφη των Ρως, όπου και εγκαταστάθηκαν εντός της αυλής του ηγεμόνα Μπορίς του Ροστόφ[1]. Ο Εφρέμ υπηρέτησε ως ιπποκόμος εντός της αυλής του ηγεμόνα, ενώ μετά τον θάνατο του τελευταίου εγκατέλειψε τη θέση του[2]. Στην τοποθεσία όπου ο αδερφός του σκοτώθηκε το 1015, υπερασπιζόμενος τον ηγεμόνα Μπορίς, ο Εφραίμ ανακάλυψε το κρανίο του πρώτου, το οποίο και κράτησε στο πλευρό του καθ'όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του[3].
Έπειτα από τον θάνατο του αδερφού του, ο Εφραίμ μετέβη στη γη του Νόβγκοροντ, όπου και προχώρησε στη δημιουργία θεραπευτηρίου, πιο συγκεκριμένα σε κοντινή απόσταση του Τορζόκ[4]. Το 1038, προχώρησε στην ίδρυση ανδρικού μοναστηριού αφιερωμένου στη μνήμη των ηγεμόνων Μπορίς και Γκλεμπ, του οποίου και ο ίδιος κατέστη ηγούμενος. Έπειτα από τον θάνατό του, ετάφη εντός της εκκλησίας του μοναστηριού[2][3].
Σύμφωνα με την αγιογραφική παράδοση, στις 11 Ιουνίου 1572, υπό τον αρχιεπίσκοπο Λεωνίδα του Νόβγκοροντ, τα λείψανα του Εφραίμ ανευρέθηκαν σε εξαίρετη κατάσταση. Κατά την περίοδο μεταξύ 1584 και 1587, υπό τον μητροπολίτη Διονύσιο της Μόσχας, προχώρησε η διαδικασία αγιοποιήσεώς του[5]), ενώ, ολίγον καιρό αργότερα, συνετέθη σχετικός εκκλησιαστικός ύμνος προς τιμήν του. Σύμφωνα με Ορθόδοξους λόγιους, αριθμός θαυμάτων έχουν συνδεθεί με τον συγκεκριμένο μοναχό, όπως κατά τα χρόνια της Περιόδου των Ταραχών[3]. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλεγόταν ο μοναχός Αρκάδιος[2].
Παρά το γεγονός πως η αγιογραφία του είναι γνωστή, ωστόσο, η πρωτογενής μορφή της δεν διασώθηκε. Έπειτα από την ανεύρεση των λειψάνων του Αγίου Εφραίμ κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, μία νέα έκδοση της αγιογραφίας του δημοσιεύτηκε, ενώ κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα μία εκ νέου αναθεώρησή της έλαβε χώρα[6]. Η έκδοση της αγιογραφίας του Εφραίμ η οποία διασώζεται έως σήμερα χρονολογείται κατά την περίοδο μεταξύ 17ου και των αρχών του 19ου αιώνα, ενώ η συγγραφική πατρότητά της παραμένει αβέβαιη. Ωστόσο, από την πλευρά του, ο Φιλάρετος Γκουμιλέφσκι εκτιμά πως συνεγράφη το 1572 από τον μοναχό Ιωάσαφ. Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός, όμως, βρήκε αντίθετο τον Βασίλι Κλιουτσέφσκι, ο οποίος επιμένει στην ημερομηνία του 17ου αιώνα, καθώς η τελευταία καταγραφή θαύματος, πιο συγκεκριμένα οριζόμενη χρονολογικά στο 1647, αποτέλεσε αντικείμενο αναλυτικής περιγραφής από σύγχρονό της[7].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ρωσικά) Лепахин, В. (2003). «Преподобный Моисей Угрин — «второй» или «другой» Иосиф». Труды Отдела древнерусской литературы (Αγία Πετρούπολη: Дмитрий Буланин) 54: 370 & 384. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-03-11. https://web.archive.org/web/20220311170014/http://odrl.pushkinskijdom.ru/LinkClick.aspx?fileticket=eq5gJrt-j1Y%3D&tabid=2300. Ανακτήθηκε στις 2024-05-11.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Аверинцев 1993, σελ. 537.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Кузьмин 2008, σελ. 41-45.
- ↑ (Ρωσικά) Шахматов, А. А. (1908). Разыскания о древнейших русских летописных сводах. Αγίου Πετρούπολη: М. А. Александров. σελ. 75-76.
- ↑ (Ρωσικά) Хорошев, А. С. (1986). Политическая история русской канонизации (XI—XVI вв.). Μόσχα: Московский университет. σελ. 177.
- ↑ (Ρωσικά) Творогов, О. В. (2005). О «Своде древнерусских житий» (PDF). Αγία Πετρούπολη: Русская агиография: Исследования, публикации, полемика. σελ. 28. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2024.
- ↑ (Ρωσικά) Будовниц, И. У. (1960). «Повесть о разорении Торжка в 1315 г.». Труды Отдела древнерусской литературы (Μόσχα και Λένινγκραντ: АН СССР) 16: 446. http://lib.pushkinskijdom.ru/Portals/3/PDF/TODRL/16_tom/Budovnic/Budovnic.pdf.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Ρωσικά) Аверинцев, С. С., επιμ. (1993). «Ефрем». Христианство: Энциклопедический словарь. 1. Μόσχα: Большая Российская энциклопедия, σελ. 537.
- (Ρωσικά) «Ефрем (архимандрит Новоторжский)». Православная богословская энциклопедия. Πέτρογκραντ. 1900-1911.
- (Ρωσικά) Кузьмин, А. В., επιμ. (2008). «Ефрем». Православная энциклопедия. 19. Μόσχα, σελ. 41-45. ISBN 978-5-89572-034-9. http://www.pravenc.ru/text/182089.html.
