Νίκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Christa Päffgen (Γερμανικά)
Γέννηση16  Οκτωβρίου 1938[1][2][3]
Κολωνία[4]
Θάνατος18  Ιουλίου 1988[1][2][3]
Ibiza
Αιτία θανάτουbicycle accident[5]
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφήςΒερολίνο και Friedhof Grunewald-Forst
ΨευδώνυμοNico[6], Christa Nico και Nico Otzak
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Αγγλικά
Γαλλικά
Ισπανικά
Ιταλικά
ΣπουδέςΙνστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου «Λι Στράσμπεργκ»
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[7]
μοντέλο
τραγουδίστρια[7]
συνθέτρια[7]
ηθοποιός ταινιών
πειραματικός μουσικός[8]
Περίοδος ακμής1954
Οικογένεια
ΣύντροφοςPhilippe Garrel
ΤέκναChristian Aaron Boulogne
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κρίστα Πέφγκεν (γερμανικά: Christa Päffgen) (16 Οκτωβρίου 1938 - 18 Ιουλίου 1988), γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομα Nico, ήταν Γερμανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, μουσικός, μοντέλο και ηθοποιός. Είναι γνωστή τόσο για τη συνεργασία της με τους Velvet Underground όσο και για το προσωπικό της έργο. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες, όπως στη Ντόλτσε βίτα του Φεντερίκο Φελίνι (1960) και στο Τσέλσι Γκέρλς (1966) του Άντι Γουόρχολ.

Ήταν στενή φίλη με τον Γουόρχολ, με τη μεσολάβηση του οποίου ηχογράφησε φωνητικά για τρία τραγούδια του πρώτου άλμπουμ των Velvet Underground, The Velvet Underground & Nico (1967).[9] Συγχρόνως, ξεκίνησε σόλο καριέρα και κυκλοφόρησε το άλμπουμ Chelsea Girl. Συνδέθηκε στενά με τον Τζιμ Μόρισον, που την παρότρυνε να αρχίσει να γράφει δικές της συνθέσεις. Συνέθεσε τραγούδια σε αρμόνιο, όχι παραδοσιακό ροκ όργανο.

Τη δεκαετία του '80, έκανε περιοδείες σε Ευρώπη, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία και Ιαπωνία. Μετά από μια συναυλία στο Βερολίνο τον Ιούλιο του 1988, πήγε για διακοπές στην Ίμπιζα για να ξεκουραστεί και πέθανε ως αποτέλεσμα ποδηλατικού ατυχήματος.[10]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νίκο σε συναυλία στο Χάιντ Παρκ, 29 Ιουνίου 1974

Η Νίκο γεννήθηκε το 1943 στην Κολωνία της Γερμανίας. Σε ηλικία δύο ετών, με την μητέρα της μετακόμισαν στη γερμανική πόλη Σπρέεβαλντ, κοντά στο Βερολίνο. Ο πατέρας της, σιδηροδρομικός στο επάγγελμα, πέθανε κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου πολέμου. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και το Βερολίνο διαιρέθηκε, η Νίκο και η μητέρα του έμειναν στον αμερικανικό τομέα, όπου η Νίκο συνέχισε το σχολείο μέχρι τα 13 και αργότερα εργάστηκε σαν μοδίστρα, εργασία την οποία σύντομα εγκατέλειψε για να εργασθεί ως μοντέλο. Κατά τη διάρκεια μιας επίδειξης μόδας στην Ισπανία, σε ηλικία 16 ετών, γνώρισε τον φωτογράφο Χέρμπερτ Τομπίας, [11]ο οποίος της έδωσε το όνομα Νίκο.[12] Η Νίκο μιλούσε αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.

Μετά τη συμμετοχή της στο θρυλικό άλμπουμ The Velvet Underground & Nico, των The Velvet Underground,[13] ανέλαβε σόλο μουσική σταδιοδρομία. Το πρώτο της άλμπουμ ήταν το Chelsea Girl όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι Λου Ριντ, Τζον Κέιλ και Τζάκσον Μπράουν. Το άλμπουμ δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία και η Νίκο συνέχισε σε βαθύτερα και πιο πειραματικά εδάφη της μουσικής, με τον Τζον Κέιλ στη σύνθεση και την παραγωγή των δίσκων της. Συγχρόνως, συνεργάστηκε με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Μπράιαν Ίνο.

Αφού εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές διαφημίσεις, το 1958 η Νίκο πήρε ένα ρόλο στην ταινία του Αλμπέρτο Λατουάντα Λα Τεμπέστα και το 1959 σε μια μουσική ταινία με τον Μάριο Λάντζα. Το 1960 συμμετείχε στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι Ντόλτσε βίτα. Εκείνη την περίοδο, η Νίκο μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου πήρε μαθήματα υποκριτικής με τον Λι Στράσμπεργκ και όπου γνωρίστηκε με τον Τζιμ Μόρισον. Το 1963 βρισκόταν σε συχνά ταξίδια ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, όπου πρωταγωνίστησε στην ταινία Strip-Tease, του Ζακ Πουατρενώ, στην οποία ερμήνευσε το βασικό τραγούδι της ταινίας, που ήταν γραμμένο από τον Σερζ Γκενσμπούρ, αλλά η ηχογράφηση αυτή κυκλοφόρησε τελικά μόλις το 2001. Η σύνδεση της Νίκο με το Παρίσι ήταν εξαιρετικά σημαντική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, καθώς έλαβε χώρα η μακρά σχέση της με τον κινηματογραφιστή Φιλίπ Γκαρέλ. Από το 1970 έως το 1979 έκαναν επτά ταινίες. Ο Γκαρέλ το 1991 αφιέρωσε την ταινία του J'entends plus la guitare στη μνήμη της.

Στην προσωπική της ζωή, εκτός από τον Τζιμ Μόρισον και τον Μπράιαν Τζόουνς, ως στενοί φίλοι της αναφέρονται και οι Μπομπ Ντύλαν, Λου Ριντ, Τζον Κέιλ, Ίγγι Ποπ, Τιμ Μπάκλεϊ, Τζάκσον Μπράουν και ο Γάλλος ηθοποιός Αλαίν Ντελόν. Το 1963, γεννήθηκε ο μοναδικός γιος της, αποτέλεσμα της ερωτικής σχέσης της με τον ηθοποιό Αλαίν Ντελόν, ο οποίος ποτέ δεν παραδέχθηκε επίσημα την πατρότητα αλλά το παιδί μεγάλωσαν οι γονείς του.

Το 2001, ο σκηνοθέτης Γουές Άντερσον στη μουσική επένδυση της πιο γνωστής ταινίας του Οικογένεια Τενενμπάουμ, έβαλε δύο τραγούδια της Νίκο, όπου ακούγονται μεταξύ άλλων τραγούδια των Μπομπ Ντύλαν, Τζον Λένον, Πολ Σάιμον, Νικ Ντρέικ.

Η Νίκο πέθανε στην Ίμπιζα της Ισπανίας τον Ιούλιο 1988 έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη ενώ έκανε ποδήλατο, που είχε ως συνέπεια την πτώση της και τον σοβαρό τραυματισμό της στο κεφάλι.[10] Την εποχή αυτή είχε εγκαταλείψει την κακιά συνήθειά της, την ηρωίνη, [14]και είχε στραφεί σε υγιεινό τρόπο ζωής.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σόλο άλμπουμς[15][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος
1967 Chelsea Girl
1968 The Marble Index
1970 Desertshore
1974 The End...
1982 Drama of Exile
1986 Camera Obscura

Συνεργασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος
1967 The Velvet Underground & Nico

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 4411. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Discogs. 1730335. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  5. ↑ www.infoplease.com/people/who2-biography/nico.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 11  Μαρτίου 2019.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/121311. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  9. ↑ . «britannica.com/topic/the-Velvet-Underground». 
  10. ↑ 10,0 10,1 . «lifo.gr/articles/music_articles/201358/i-klironomia-tis-nico-trianta-kalokairia-meta-to-adokso-telos». 
  11. ↑ . «smironne.free.fr/NICO/Nico Biography». 
  12. ↑ . «Life among the ruins». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2010. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ . «archive.org/web/20040823224649/http://www.habitsofwaste.wwu.edu/issues/2/iss2art5a.shtml». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. ↑ . «theguardian.com/music/2019/jul/05/nico-in-manchester-she-loved-the-architecture-and-the-heroin». 
  15. ↑ Strong, Martin C. (2000). The Great Rock Discography (5th ed.). Edinburgh: Mojo Books. pp. 696–697. ISBN 1-84195-017-3.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκο&oldid=9630667"