Τροβατόρε

Ιλ Τροβατόρε (= «Ο Τροβαδούρος») αποτελεί ιταλική όπερα σε τέσσερις πράξεις του Τζουζέπε Βέρντι σε λιμπρέτο του Σαλβατόρε Καμαράνο.

Ανεβάσθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 1853. Έπειτα στο Ιταλικό θέατρο στο Παρίσι στις 23 Δεκεμβρίου 1854 και με γαλλικό κείμενο του Ε. Πασίνι στην Όπερα των Παρισίων στις 12 Ιανουαρίου 1857.

Υπόθεση έργου

Η υπόθεση του Τροβατόρε έχει ληφθεί από ένα ισπανικό δράμα που είχε συγγράψει ο Αντόνιο Γκαρθία Γκουτιέρεϋ.

Η Τσιγγάνα Ατζουτσένα προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο της μάγισσας μητέρας της, που είχε καεί ζωντανή επειδή ακριβώς ήταν μάγισσα, κατά διαταγή του κόμη Ντε Λούνα, έφθασε στο σημείο ν΄ απαγάγει το ένα από τα δύο παιδιά του κόμη, τον Μανρικο τον οποίο κράτησε κοντά της και μεγαλώνοντάς τον του δίδαξε τη τέχνη του τροβαδούρου (τραγουδιστής και ποιητής σε αυτοσχεδιασμούς). Με το πέρασμα των χρόνων ο τροβαδούρος Μανρικο και ο αδελφός του, που εν τω μεταξύ είχε αναλάβει, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, Κόμης ντε Λούνα βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον έρωτά τους προς την πανέμορφη Λεονώρα. Και ενώ η Λεονώρα αποδεδειγμένα αγαπάει τον τροβαδούρο, ο κόμης πλημμυρισμένος από εκδίκηση διατάζει πρώτα την σύλληψη τόσο του τροβαδούρου όσο και της τσιγγάνας, που τον συνόδευε, την Ατζουτσένα και ύστερα την φυλάκισή τους. Τότε η Λεονώρα προκειμένου να λυτρωθεί από τον κόμη πίνει δηλητήριο και πεθαίνει.
Ο Κόμης, μπροστά σ΄ αυτή την εξέλιξη, διατάζει να υποβληθεί ο «τροβαδούρος» σε φρικτά βασανιστήρια, ενώ ταυτόχρονα σύρει την τσιγγάνα Ατζουτσένα στον εξώστη για να τις δείξει τα βασανιστήρια που περναει ο γιος της, δίνοντας και την εντολή της εκτέλεσής του. Και την στιγμή που ο Μανρικο εκτελείται η Ατζουτσένα φωνάζει στον Κόμη με δυνατή φωνή: «Ήταν ο αδελφός σου»!

Σχόλια

Ανεξάρτητα κάποιων κοινοτοπιών και της μονότονης μουσικής, κατά μεγάλα διαστήματα του έργου, οι μουσικές σελίδες της όπερας αυτής του Βέρντι διαπνέονται από μια εξέχουσα δραματική δύναμη.
Στη α΄ πράξη του έργου περίφημη είναι η άρια της Λεονώρας με τίτλο «ο φλογερός έρωτας».
Στη β΄ πράξη επίσης το τραγούδι της τσιγγάνας σε ρυθμό βαλς «η φλόγα λάμπει».
Στη γ΄ πράξη η μεγάλη άρια του ντε Λούνα «Το βλέμμα της, το γλυκό χαμόγελό της» και το φινάλε «Ω ουρανοί! Μανρικ» και,
Στη δ΄ πράξη ανήκει η ονομαστότερη σκηνή του έργου: Καλόγεροι αόρατοι ψαλμωδούν το «Κύριε Ελέησον», η Λεόνώρα τραγουδάει ένα παραπονετικό άσμα, ενώ αμέσως μετά ακούγεται η φωνή του τροβαδούρου Μάνρικ που αποχαιρετά τη ζωή και την αγαπημένη του για να καταλήξει η σκηνή στη παραπάνω κραυγή της τσιγγάνας.